Etiketë: Marcel Proust

Sot janë mbushur 101 vite nga vdekja e Marcel Proust.

Aforizma nga Marcel Proust

Ne duhet të jemi mirënjohës ndaj njerëzve që na bëjnë të lumtur. Ata janë kopshtarët e zhytur në mundime dhe mendime, që e bëjnë shpirtin tonë të lulëzojë.

Muzika është ndoshta shembulli më unik i asaj që mund të ketë qenë hyjnore, nëse nuk do të kishte ardhur shpikja e gjuhës, formimi i fjalëve, analiza e ideve, komunikimi i shpirtrave.

Lumturia është e dobishme për trupin, por është dhimbja që zhvillon fuqitë e mendjes.

Shpesh është mungesa e imagjinatës që e ndalon njeriun të vuajë shumë. Mos ndaloni së kërkuari atë dëshironi ose do të përfundoni duke dashur atë që arrini të gjeni.

Në realitet, çdo lexues është çfarë ai po lexon, lexuesi i vetvetes.

Puna e shkrimtarit është thjesht një lloj instrumenti optik, i cili i ofron lexuesit të mundësojë që ai të dallojë se çfarë është ai, pa këtë libër.

Bota nuk u krijua një herë, por sa herë që vinte një artist origjinal.

Ne punojmë vazhdimisht për të formuar jetën tonë, por pavarësisht nga vetë kopjimi, ne dizejnojmë tiparet e personit që jemi dhe jo atij që do të donim të ishim.

Në dashuri nuk mund të ketë qetësi, sepse përparësia e fituar nuk është gjë tjetër veçse një pikënisje e re për dëshirat e reja.

Librat e vërtetë duhet të jenë fëmijë jo të dritës dhe mashtrimit, por të errësirës dhe heshtjes.

Leximi na mëson të rrisim vlerën e jetës, një vlerë që ne nuk kemi qenë në gjendje ta vlerësojmë dhe madhështinë e së cilës e realizojmë vetëm falë librit.

Ju nuk e doni askënd kur jeni i dashuruar.

Gjithmonë përpiquni të mbani një copë parajse mbi jetën tuaj.

Le t’ua lëmë gratë e bukura burrave pa imagjinatë.

Leximi është ajo mrekulli e frytshme e komunikimit në mes të vetmisë.

Ne vuajmë nga vuajtjet vetëm duke e provuar atë në mënyrë të plotë.

Përgatit dhe përktheu: Albert Vataj. / KultPlus.com

Sot janë mbushur 100 vite nga vdekja e Marcel Proust.

Aforizma nga Marcel Proust:

Ne duhet të jemi mirënjohës ndaj njerëzve që na bëjnë të lumtur. Ata janë kopshtarët e zhytur në mundime dhe mendime, që e bëjnë shpirtin tonë të lulëzojë.

Muzika është ndoshta shembulli më unik i asaj që mund të ketë qenë hyjnore, nëse nuk do të kishte ardhur shpikja e gjuhës, formimi i fjalëve, analiza e ideve, komunikimi i shpirtrave.

Lumturia është e dobishme për trupin, por është dhimbja që zhvillon fuqitë e mendjes.

Shpesh është mungesa e imagjinatës që e ndalon njeriun të vuajë shumë. Mos ndaloni së kërkuari atë dëshironi ose do të përfundoni duke dashur atë që arrini të gjeni.

Në realitet, çdo lexues është çfarë ai po lexon, lexuesi i vetvetes.

Puna e shkrimtarit është thjesht një lloj instrumenti optik, i cili i ofron lexuesit të mundësojë që ai të dallojë se çfarë është ai, pa këtë libër.

Bota nuk u krijua një herë, por sa herë që vinte një artist origjinal.

Ne punojmë vazhdimisht për të formuar jetën tonë, por pavarësisht nga vetë kopjimi, ne dizejnojmë tiparet e personit që jemi dhe jo atij që do të donim të ishim.

Në dashuri nuk mund të ketë qetësi, sepse përparësia e fituar nuk është gjë tjetër veçse një pikënisje e re për dëshirat e reja.

Librat e vërtetë duhet të jenë fëmijë jo të dritës dhe mashtrimit, por të errësirës dhe heshtjes.

Leximi na mëson të rrisim vlerën e jetës, një vlerë që ne nuk kemi qenë në gjendje ta vlerësojmë dhe madhështinë e së cilës e realizojmë vetëm falë librit.

Ju nuk e doni askënd kur jeni i dashuruar.

Gjithmonë përpiquni të mbani një copë parajse mbi jetën tuaj.

Le t’ua lëmë gratë e bukura burrave pa imagjinatë.

Leximi është ajo mrekulli e frytshme e komunikimit në mes të vetmisë.

Ne vuajmë nga vuajtjet vetëm duke e provuar atë në mënyrë të plotë.

Përgatiti dhe përktheu: Albert Vataj. / KultPlus.com

Thënie nga Marcel Prust.

“Realiteti është një ndër armiqtë më të aftë. Sulmon në atë pikë të zemrës ku nuk e pret dhe ku nuk ke përgatitur mbrojtje”.

“Kopshti i mrekulluar i shpirtit tonë është pikërisht ai që na jep dhe lumturinë”.

“Dhembja është një lloj nevoje e organizmit për t’u ftilluar për një stad të ri”.

“Të besosh se miqësia ekziston është si të besosh se mobiliet kanë shpirt”.

“Udhëtimi i vërtetë nuk do të ishte të shkoje drejt vendeve të reja, por të kishe sy të tjerë për ta parë universin me sytë e të tjerëve, të 100 të tjerëve, për të parë 100 universe që secili prej tyre shikon, që secili prej tyre është”.

“Le t’ua lëmë gratë e bukura burrave pa imagjinatë”.

“Jemi të detyruar që për ta bërë realitetin disi të durueshëm, duhet të bëjmë ndonjë marrëzi të vogël”.

“Njeriut i pëlqen të idealizojë, por kur ëndrrat bëhen realitet, shfaqet indiferenca”.

“Kur bën atë që mundesh, bën atë që duhet”.

Ekziston një kopje shumë e rrallë e romanit “Du côté de chez Swann” (”Kur dashuronte Suani – shën. i përkth.) që shtëpia e ankandeve ”Sotheby’s” do të nxjerrë të hënën në shitje.

Së bashku me këtë thesar për bibliografët, ajo do të nxjerrë në shitje edhe disa letra të Marcel Proustit, në të cilat shkrimtari shfaqet si atasheu më i mirë i shtypit për veten.
Libri, i vlerësuar rreth deri në 600 000 euro, është një prej pesë kopjeve origjinal të romanit “Du côté de chez Swann”, të cilin disa e konsiderojnë si volumin më të bukur në botë.

Tri kopje të këtyre librave të rrallë dhe të çmuar i posedojnë pronarë privatë dhe një i katërt ka humbur gjatë Luftës së Dytë Botërore pa u rishfaqur kurrë.
Libri, i nxjerrë në shitje nga shtëpia e ankandeve “Sotheby’s” nuk ishte rishfaqur për publikun që prej vitit 1942, me rastin e një shitjeje në ankand tek “Drouot”.

Ai u ofrua fillimisht nga Marcel Proust për Louis Brun, një prej zyrtarëve të shtëpisë së ankandeve “Grasset”, në mirënjohje të mbështetjes së tij, ashtu si kujton shkrimtari në dedikimin e tij.
Bibliografi i madh, Louis Brun ka shtuar edhe kopje e tij të dorëshkrimeve të Marcel Proust, që i ka lidhur në fund të volumit.

Këto dokumente, tetë në total, zbulojnë një Marcel Proust të paparashikueshëm.

Për të mbrojtur librin e tij, shkrimtari propozonte për miqtë e tij të shtypit parizian të publikonin në gazetat e tyre respektive kritikat rreth romanit të tij.
“Të gjitha mënyrat janë të mira për shkrimtarin. Ai u propozonte para’ gazetarëve dhe i shkruante vetë artikujt që dëshironte t’i shikonte të publikuara”, shprehet Brun.
“Në të njëjtën kohë romancieri kujdesej që të mos zbulohej. Artikujt që ai shkruante duhej të mbeteshin anonimë”, nënvizon Brun.
Ai i kërkonte Louis Brun dërgimin çdo ditë të një versioni daktilografik të shkrimeve të tij, që askush të mos mundej ta njihte shkrimin e tij.
Kur ai flet për librin e tij, Prust shkruan që romani “Du côté de chez Swann” është një vepër e vogël.
Ai flet për veten në vetën e tretë. “Ajo që Prust shikon, ndjen është plotësisht origjinale”…
Kjo vepër e panënshkruar do të publikohej në faqen e parë të “Journal des Débats” në prill 1914.
Kjo do t’i kushtonte shkrimtarit 660 franga në atë kohë, rreth 2 000 euro.
Një përmbledhje, e publikuar në të përditshmen franceze “Le Figaro”, më 18 aprill 1914 do të vlerësohej 300 franga (1 000 euro) për shkrimtarin.

Në një letër për Brunin, Proust ankohej se gazeta i kishte fshirë mbiemrin “éminent” (i shquar) me anë të të cilit dallohej.
Romani “Du côté de chez Swann (1913) u refuzua nga shumë shtëpi botuese të rëndësishme.
Prusti pranoi që të paguante vetë koston e publikimit. Kur u publikua, u reklamua si pjesa e parë e një romani me tre vëllime.
Ishte koha kur Marcel Proust bënte atasheun e shtypit për veten./ Nga Alain Jean-Robert /ec/ a.jor./ KultPlus.com