Poezi nga Ndre Mjedja
Pezull prei qiellit fluturote e shkreta
E si dielli n’mjesditë rreze shpërdake;
Engjëll ndër cucat o nji çikë giake
Qi veç qielli numron ndër valle t’veta.
Arit i kishte flokët, e kish si zgjeta
Dritën e syve e mollzat rrumbullake,
E buzët e vocrra me të ngjyeme gjake,
Qi kur i pash krejt i mahnitun mbeta.
Mandej si njeri, qi prej gjumit ngrihet,
Mora zemër e e pveta me trimni:
“Engjëll a vajzë je ti, o bukurija?”
Qeshi goca nji herë, si vashë qi pihet,
Uli kryetin teposhtë e me dashtni
Motër e nanë, tha, m’ke – jam Shqyptarija!” /B.M./KultPlus