Evi Kokalari ka folur mbrëmë në emisionin Opinion për familjen Kokalari, duke shpjeguar në detaje vuajtjet e kësaj familje nga regjimi komunist, përcjellë KultPlus.
Ajo ka treguar një detaj jo të njohur për publikun shqiptar, familja Kokalari dhe ajo e Enver Hoxhës kishin jetuar afër njëra tjetrës, dhe sipas saj, njëherë kishte rënë zjarri në shtëpinë e Enver Hoxhës, derisa ky i fundit ishte foshnjë në djep.
Dhe pikërisht një nga familjarët Kokalari kishte hyrë nëpër zjarr që të shpëtonte këtë foshnjë, që të nesërmen u shndërrua në diktatorin më të madh të periudhës së komunizmit. Ai, përpos Musine Kokalarit që e dënoi me mbi 20 vite burg, e internoi dhe nga një intelektuale e shndërroi në një pastruese, ai nga kjo familje, pushkatoi, internoi më shumë se 20 persona. Për më shumë ndiqeni videon./KultPlus.com
Vdiq e vetme dhe u varros nga varrmihësit. Kur e zhvarrosën vite më vonë, u pa se duart e saj ishin të lidhura me tela me gjemba.
Lindi më 10 shkurt të vitit 1917, në Adanë, të Turqisë. Në vitin 1921, familja e saj kthehet në Shqipëri dhe vendoset në Gjirokastër, ku Musineja kreu shkollën fillore. Nëntë vjet më vonë, familja Kokalari vendoset në Tiranë. Në vitin 1937, Musineja mbaroi shkollën e mesme “Nëna Mbretëreshë” dhe më pas shkoi për studime në Universitetin e Romës, në Itali, të cilin e mbaroi shkëlqyeshëm në vitin 1941. Ajo botoi librin e saj të parë “Seç më thotë nëna plakë” në vitin 1939. Ishte viti 1943, kur Musine Kokalari së bashku dhe me disa shokë të tjerë formuan Partinë Socialdemokrate. Një vit më vonë, me përpjekjen e saj, doli numri i parë i gazetës “Zëri i Lirisë”.
Në vitin 1944, botoi librin e saj të dytë “Rreth vatrës”, ndërsa më 12 nëntor të po këtij viti u pushkatuan vëllezërit e saj, Muntaz e Vesim Kokalari. Katër ditë më vonë e arrestuan dhe Musinenë, të cilën e mbajtën 17 ditë në burg. Në janar të vitit 1945, u botua libri i tretë i Musine Kokalarit “Sa u tund jeta”. Më 23 janar të vitit 1946, ajo u arrestua nga banda komuniste ne pushtet për së dyti nga forcat e Mbrojtjes së Popullit e gjyqi e dënoi me 20 vjet heqje lirie. Në vitin 1961, e nxjerrin nga burgu dhe e internuan në Rrëshen, ku dhe doli në pension me gjysmë page. Në vitin 1981, sëmuret nga sëmundja e kancerit, që dy vjet më pas do ta largonte përgjithmonë nga jeta. Dhjetë vjet më vonë, pra në vitin 1993, Presidenti i Republikës i dha pas vdekjes medaljen “Martir i Demokracisë”.
“Për shëndetin tim nuk i drejtohem kujt, aq më pak atij që kishte në dorë të më lehtësonte dënimin”. Kështu shkruante Musineja vetëm pak kohë para se të vdiste, duke lënë të kuptohej se “ai” nuk ishte veçse Enver Hoxha, i cili u kujdes deri në fund për dënimin e saj. E konsideruar si kundërshtare e regjimit komunist, ajo u dënua me 20 vjet burg dhe më pas u internua për 22 të tjerë në Rrëshen, ku vdiq më 14 gusht 1983, nga kanceri.
Bashkëkohësit tregojnë se nuk iu dha mundësia as të kurohej në spitalin onkologjik. Vdiq e vetme dhe u varros nga varrmihësit. Kur e zhvarrosën vite më vonë, u pa se duart e saj ishin të lidhura me tela me gjemba./KultPlus.com
Eurodeputetja e parë shqiptare e sapozgjedhur në Parlamentin Europian është Arba Kokalari. Deputetja që përfaqëson Suedinë në Parlamentin Europian është mbesa e intelektuales, disidentes dhe atdhetares së njohur Musine Kokalari.
“Para disa minutave u publikuan rezultatet pleliminare të zgjedhjeve në Suedi për Parlamentin Europian. Arba Kokallari pas një fushate fantastike pushtoi Suedinë. Ajo tani ka siguruar një vend në Parlamentin Europian duke u bërë deputetja e parë me rrënjë shqiptare sipas rezultateve preliminare.
Partia e Arbës ka fituar 17.6 % me të cilin rezultat ju garanton 4 deputetë. Arba Kokalari u lind në Tiranë me 27 nëntor 1986. Ajo ishte mjafte aktive në Partine Moderate ku udhëhoqi me rininë dhe departamentin e kulturës në qytetin e Stokholmit. Urime Arba , gëzuar shqiptarë kudo ku ndodheni”, shkruan gazetari Astrit Gashi.
Kush është Arba Kokalari?
Arba Kokalari, lindi më 27 nëntor 1986, është politikane suedeze në Partinë Moderate.
Arba Kokalari është deputete në kryesine federative për Partinë Moderate në qytetin e Stokholmit dhe u zgjodh zëvendëse e kryetarit të shoqatës së EPP-së YEPP në maj 2015.
Ajo më parë ishte sekretare ndërkombëtare e Shoqatës Rinore Moderate.
Arba Kokalari, mbesa e intelektuales, disidentes dhe atdhetares se njohur Musine Kokalari, ishte në listë nga partia Partia Moderate që qeveris Suedinë, si një kandidaturë shumë serioze për deputete në Parlamentin Europian.
Ishte vetëm 16vjeç kur nisi të merrej për herë të parë me politikë, ndryshe nga shumë bashkëmoshtarë të saj. Ajo e shikon politikën si të lidhur ngushtësisht me jetën e saj, pasi edhe studimet i ka mbaruar pikërisht për Politikë dhe Politikë Europiane.
Kokalari premton se do të jetë një zë i fortë edhe për integrimin e Shqipërisë në Bashkimin Europian. Prandaj shqiptarët që jetojnë në Suedi kishin një arsye më shumë për ta votuar atë të jetë një deputete në PE./GSH.al/ KultPlus.com
“T’ isha një lule–lule are, e vogël dhe me erë. Të çelnja në pranverë dhe në vjeshtë të vishkesha në vetminë t’ime. T’isha një lule vjollce në mes të ferrave. Të qëndroja e fshehur, e pa dukur dhe një ditë të zbulohesha prej duarve të dy të rinjëve. Prej frike, të larguar prej njerzis do t’më këputnin, do të dhurohesha te njeri–tjetri për shënjë kujtimi.”
Musine Kokalari u lind më 10 shkurt të vitit 1917 në Adanë të Turqisë. Në vitin 1921, familja e saj kthehet në Shqipëri dhe vendoset në Gjirokastër, ku Musineja kreu shkollën fillore. Nëntë vjet më vonë, familja Kokalari vendoset në Tiranë. Në vitin 1937, Musineja mbaroi shkollën e mesme “Nëna Mbretëreshë” dhe më pas shkoi për studime në Universitetin e Romës, në Itali, të cilin e mbaroi shkëlqyeshëm në vitin 1941. Ajo botoi librin e saj të parë “Seç më thotë nëna plakë” në vitin 1939. Ishte viti 1943, kur Musine Kokalari së bashku dhe me disa shokë të tjerë formuan Partinë Socialdemokrate. Një vit më vonë, me përpjekjen e saj, doli numri i parë i gazetës “Zëri i Lirisë”. Në vitin 1944, botoi librin e saj të dytë “Rreth vatrës”, ndërsa më 12 nëntor të po këtij viti u pushkatuan vëllezërit e saj, Muntaz e Vesim Kokalari. Katër ditë më vonë e arrestuan dhe Musinenë, të cilën e mbajtën 17 ditë në burg. Në janar të vitit 1945, u botua libri i tretë i Musine Kokalarit “Sa u tund jeta”. Më 23 janar të vitit 1946, ajo u arrestua për së dyti nga forcat e Mbrojtjes së Popullit e gjyqi e dënoi me 20 vjet heqje lirie. Në vitin 1961, e nxjerrin nga burgu dhe e internuan në Rrëshen, ku dhe doli në pension me gjysmë page. Më 1980, Musine Kokalari u diagnostikua me kancer të gjirit dhe ashtu e sëmurë u refuzua e u la pa u kuruar nga trupat spitalore. Moskurimi i sëmundjes, dhimbjet dhe vuajtjet e shumta të kaluara nën përndjekjen komuniste i shkaktuan vdekjen në gusht të vitit 1983. Musine Kokalari përfaqëson disidenten e parë shqiptare. Vdiq e vetme dhe u varros vetëm nga varrmihësit. / KultPlus.com
Musine Kokalari një nga personazhet e njohur të letrave, nuk i ka fshehur emocionet e bukura në letërkëmbime që ka pasur me mikeshat e saj. Një prej tyre është dhe historia me djaloshin italian gjatë kohës së studimeve në Itali. Një nga miket e saj më të mira ishte Selfixhe Ciu, me të cilën ndau kohën e ëndrrave rinore. Shqiponline sjell për herë të parë për lexuesin një letër që Ciu ia ka dërguar Musinesë më 3 shtator 1938-të, dhe një pjesë ku ajo flet për dashurinë platonike mes Musinesë dhe djaloshit izraelit me emrin Pattak.
Durrës plazh, 3 Shtator 1938
Musine e dashur.
Kam ditë që pres ndonjë letër prej teje, tani m’u mbush dhe
po të shkruaj. Besoj të kesh kohë sa për ta lexuar letrën time.
Me shëndet jam mirë, sado që nuk kam ndonjë efekt të dukshëm as edhe në peshë,
por mjafton që nuk ndjej atë dobësi e lodhje që ndjeja më parë. Mbase do ta
kaloj mirë dimrin. Vete me shpresë. Që thua zotrote, sot po përcillnim Shemsinë
pas disa ditëve të kënaqshme që kaluam, sidomos këto ditët e fundit na ka
mbjellur farën e gazit dhe s’mbahemi dot më. U shkulëm së qeshuri. Mbrëmë ishim
në kafe dhe vetëm të qeshurat na detyruan të ngrihemi.
Nuk e di se ç’na kishte hipur. Por malum, i madhi i shtëpisë
mungon, nëna nuk bën fare fjalë, kështu që në familje kemi stabilizuar
Republikë Popullore. S’ka diktator. Vetë zotër e vetë shkopër. Është e para
verë që e kalojmë kaq mirë. Gjithë natën jashtë. Ditën themi
anekdota, të cilat i kam ruajtur mirë t’i përrallisim në udhëtim
e sipër, atëhere do të na duken më të bukura. Në këtë shoqëri të përditshme e
të përnatshme kishim edhe zonjat Plumbi e Gjokoreci; lere se ç’ka vajtur. Që
thua, puna më kryesore është se nga xhepi kemi Shemsinë shumë bujar këtë vit. E
po helbete, njeri me titull. Dje i përcollëm zonjat që na shoqëronin e sot
Shemsinë.
Po mbetemi vetëm dhe kemi për ta ndjerë mungesën e shoqërisë së
tyre të çmuar, po ç’ka, Shemsiu do të vijë ndonjë natë kur të kthehet nga
Shkodra. Dhe zonjat Mila e Ollga besoj që do t’i takoj prapë në Tiranë se më
kanë dhënë adresat. Dje i shkruam një letër Andreas së bashku me Shemsinë, i
cili iu përgjigj urimeve të Vitit të Ri, që i kishte dërguar Andrea dhe të
tjerëve me rradhë. I shkroi një letër që ç’të të them, nuk do ta këndojë dot
rehat. Nga Pavlina kisha një letër të gjatë si dhe një fotografi të sajën dhe
të Irinit. Kasua ka kthyer shumë mirë me shëndet, ka shtuar 4 kile, deshi të
vinte një herë nga dyqani, se i kisha shkruar, po nuk pati rast se u nis
shpejt. Ditarja mbeti edhe një javë akoma për arsye se Lemani akoma s’ka
lindur.
Ne kemi ndërmend të qëndrojmë këtu deri në 15 e pastaj vimë në
Tiranë, ku duhet të bëj ca përgatitje. Deri më datën 20 të ikim me doemos. Si
thua, Musine? Hasua më mori trikon, të faleminderit për leshin. Do të vi në
Tiranë dhe besoj të kalojmë disa ditë të mira aty, apo jo? Do të gjejmë rast të
shëtisim, të bisedojmë, të grindemi dhe të qeshim. Dëgjon? Të qeshim. Sa shumë
ke për të qeshur ti Musine. Po Glikon aty e kam? Sa mirë
do të jetë që të ndodhemi të trea, të shëtisim gjatë dhe të
qeshim së bashku. Po aq më mirë sikur të udhëtonim të treja. Unë besoj që Kason
do ta marr me vete. S’ka njeri më të përshtatshëm. Kështu do të jemi të lirë,
do të bëjmë llogo gjithë rrugës. Fejzia a erdhi? Besoj të jesh mirë. Ç’bëre me
librarinë? Nuk e di si i kaluat festat andej, ne u kënaqëm sidomos me ditën e
paradës. Kohën e kemi të mirë. Pas disa ditëve të këqia filluam përsëri nga
banjat. Po aty si veni? Ka vapë akoma?
Nga Franca kam marrë letra rregullisht si edhe dy tre fotografi.
Është mirë dhe jeton i kënaqur, sepse është i lirë. I dërgoj nganjëherë gazetat
shqipe se i ka kërkuar. Dje i dërgova numra festivali të gazetave që më dërgoi
Kola. Duket se e merr malli ndonjëherë për Shqipërinë e dashur.
E po kur ndodhet larg njeriu e ndjen mallin e vendit. Musine, sa
anekdota të bukura do të të them. Anesë i puth dorën. Fejzies të fala, ashtu
edhe Gliqerisë, e kujtdo tjetër. Nga të gjithë shumë të fala.
Pres ndonjë letër.
Të përqafoj
Selfixhe
Selfixhe Ciu
Tepër të drojtura, gati si ditare, si rrëfime të vetvetes ishin
shkrimet tona të para. Musinea sapo e kish marrë maturën e atë verë, verën e
vitit 1937 e kaluam së bashku në shtëpinë time në plazhin e Durrësit. Unë kisha
filluar të botoj më parë, krejt rastësisht e nxitur nga kushëriri im Shemsi
Totozani, që i lexoi shkrimet dhe më ndihmoi t’i botoj në shtypin e kohës, në
revista e gazeta me pseudonimin Kolombja.
Musinea ende lëkundej, jo se s’kish guxim të botonte, apo
pengohej nga njeri, jo aspak. Në familjen e saj ishin të gjithë të kulturuar
dhe askush nuk e pengonte, po ishte ajo vetë që kërkonte nga vetja. Ajo ishte
shumë kërkuese ndaj vetes.
Në ditarin e saj janë këto shkrime: “Shoku im”, “Ti”, etj. që
janë shkruar në ditët kur Musinea mbushi njëzet vjeç. Shkrimi “Shoku im” është
për një djalosh izraelit me emrin Pattak, mbiemri s’më kujtohet.
Ishte një miqësi e çiltër, dashuri platonike brenda zemrës së
secilit, po që nuk e pohoi askush, asnjëherë. Pattaku ishte një djalë me një
konstrukt atleti, me ballë të gjerë dhe shumë inteligjent. Nuk e di ç’u bë më
vonë. Nuk dëgjova më kurrë të flitej për të, pasi mori maturën. Ishte koha kur
ne lexonim shumë. Diskutonim me zjarr dhe kishim që të gjithë dashuri të
ethshme që Shqipëria jonë e vogël dhe e varfër të përparonte.
Ajo verë e vitit 1937 ka qenë stina jonë e ëndrrave dhe e
fillimit të krijimtarisë së botuar të Musinesë me pseudonimin “MUZA”. Pasi mori
maturën Musinea erdhi tek ne në Durrës. Ecnim me orë të tëra në bregdet.
Shkonim në këmbë deri tek Ura e Dajlanit.
Pastaj ktheheshim në dhomat tona e secila bënte gati shkrimin
për në gazetën “Shtypi”. I dërgonim në adresën e Kolë Berishës dhe mbajtëm që
nga gushti deri në fillim të janarit 1938 me Petro Markon (DEMO KOTI) rubrikën
“Rrymëzime”.
Ajo ishte stina jonë e paharruar. Dhe ëndrra më e madhe për ne
qe, sigurisht, universiteti, ku priste të regjistrohej Musinea.
Katër vite pas djegies dhe shkatërrimit të plotë të banesës karakteristike të shkrimtares dhe disidentes Musine Kokalari, pas një zjarri të papritur që shkatërroi gjithçka, banesa trekatëshe në lagjen “Palorto” në qytetin e Gjirokastrës është lënë krejtësisht në harresë.
Të vetmit që po kujdesen për rrënojat e mbetura të banesës 120-vjeçare, të shpallur Monument Kulture i Kategorisë së Parë, janë trashëgimtarët e shkrimtares.
Arieta Kokalari, pasardhëse e kësaj familjeje dhe ideatore e muzeut “Kokalari”, pohon se pavarësisht premtimeve të dhëna për restaurimin e banesës, nuk ka pasur asnjë interesim nga institucionet përgjegjëse.
Keqardhja e saj është dëmtimi i qëllimshëm që po i bëhet banesës. Sot shtëpia i ka të dyja hyrjet të izoluara e të bllokuara nga gurët e hedhur nga brenda banesës prej fqinjëve. Kjo e bën të pamundur hyrjen në të. Zjarri i papritur i katër viteve më parë zhduku sende të rralla të hershme të banesës si dhe shkatërroi tavanet origjinale të ndërtuara në fillim të shekullit të kaluar. Ajo çka ka mbetur janë vetëm muret anësorë e qendrorë të banesës dhe premtimet e pambajtura për restaurimin dhe ringritjen e muzeut të disidentes Musine Kokalari.
Në shkurt të 2017-ës, ministrja e Kulturës Mirela Kumbaro në 100-vjetorin e lindjes se Musines Kokalarit, deklaroi se është bërë projekti për restaurimin e banesës nga Instituti i Monumenteve të Kulturës, por ndonëse ka kaluar një vit e gjysmë asgjë nuk është bërë. (BalkanWeb) / KultPlis.com
Në një ceremoni të thjeshtë, Ambasada e Italisë, në bashkëpunim me Dhomën e Tregtisë Italiane në Shqipëri ka vlerësuar këtë të mërkurë me Çmimin “Musine Kokalari”, nxënësit më të mirë maturantë të tre seksioneve dygjyhëshe: “Ismail Qemali” në Tiranë, “28 Nëntori” në Shkodër dhe “Themistokli Gërmenji” në Korçë.
Ceremonia e dhënies së çmimit u zhvillua në datën 27 qershor në Rezidencën e Ambasadorit të Italisë, në prani të Institucioneve, të trupës së mësuesve të Shkollave, të Universiteteve shqiptare, të përfaqësuesve të kulturës dhe të shoqërisë civile shqiptare. Tre nxënësit fitues janë Stela Peraj nga Shkodra, Dea Qallimi nga Tirana dhe Kostandina Sidheri nga Korça.
Çmimi mban emrin e Musine Kokalarit sepse ajo ishte e para intelektuale, shkrimtare dhe poete shqiptare e ‘900-s, e ndjeshme ndaj çështjeve të gruas. U u diplomua në Romë, në vitet 1938 – 41, pranë Universitetit La Sapienza. Pasi kthehet në Atdhe dhe angazhohet në ndërtimin e një Shqipërie të re, persekutohet nga regjimi komunist dhe privohet nga liritë themelore deri në largimin e saj nga jeta në vitin 1983.
“Me një vështrim te mprehte mbi realitetin shoqëror dhe politik, si dhe mbi gjendjen e gruas, edhe fale formimit ne Universitetin La Sapienza ne Rome, Musine Kokalari është një grua qe luftoi për drejtësi dhe lirinë ne Shqipëri, duke sakrifikuar edhe jetën e saj. Prandaj do te donim te përfaqësonte per ne dhe per te rinjte nje model kuraje dhe angazhimi civil”, tha Ambasadori Alberto Cutillo gjate aktivitetit.
Në edicionin e dytë të këtij çmimi , shpërblimi do të jetë një udhëtim studimor dhe argëtues në Como, si dy ditë formimi intensiv mbi komunikimin institucional dhe integrimin europian të organizuara nga Universiteti E-campus, i cili do të ofrojë dhe qëndrimin pranë campus-it të Novedrate-s si dhe një vizitë kulturore në qytetin e Milano-s.
Dhënia e Çmimit u realizua falë pjesëmarrjes së Universitetit E-campus, Eco Tirana sha, Etea Group srl dhe Cotonella/Shqipëria Trikot shpk, të cilat ndihmuan në sponsorizimin e aktivitetit.
Tre nxënësit fitues: Stela Peraj, Dea Qallimi dhe Kostandina Sidheri, u përzgjodhën në bazë të notës në provimin e gjuhës italiane (9/10 dhe 10/10) dhe të vlerësimit nga ana e mësuesve, të cilët morën parasysh jo vetëm ambiciet e nxënësve për të ndjekur studimet e gjuhës italiane, por edhe sjelljen e tyre përgjatë gjithë vitit.
Në bazë të kësaj përzgjedhjeje, fituesit u shpallen nga një Komision i përbërë nga Koordinatori i veprimtarive kulturore të Ambasadës së Italisë, Carlotta D’Amico, nga Sekretari i Përgjithshëm Dhomës së Tregtisë Italiane në Shqipëri dhe nga mësuesja e gjuhës italianë në shkollën Ismail Qemali, Pisana Grossi.
Nxënësit fitues, të shoqëruar nga një mësuesi shqiptar, do të nisen për një periudhë të shkurtër studimore dhe argëtuese e cila parashikon një vizitë në Como, dy ditë formimi intensiv mbi komunikimin institucional dhe integrimin europian të organizuara nga Universiteti E-campus, i cili do të ofrojë dhe qëndrimin pranë campus-it të Novedrate-s si dhe një vizitë kulturore në qytetin e Milano-s. Nxënësit e përzgjedhur si ndër më të mirët, por që nuk u shpallen fitues, u pajisen me një çertifikate merite dhe me një libër për shkrimtaren./ KultPlus.com
Biblioteka “Musine Kokalari” në njësinë nr. 7 ka hapur ambientet e reja për lexuesit, shkruan KultPlus.
Kjo bibliotekë e cila i ka dhënë hijeshi Tiranës, tashmë është e gatshme të pres lexuesit e saj me një hapësirë shumë moderne.
Në 100 vjetorin e lindjes së Musine Kokalarit, gruas së parë të letrave shqipe, e cila luftoi për demokratizimin dhe emancipimin e shoqërisë shqiptare, Bashkia e Tiranës, vendosi që njërën ndër bibliotekat e qytetit, ta emëroj pikërisht me emrin “Musine Kokalari”.
Po sjellim një video të publikuar nga i pari i Bashkisë së Tiranës Erion Veliaj, ku tregon pamjen e kësaj biblioteke:
Në 100 vjetorin e lindjes së Musine Kokalarit, gruas së parë të letrave shqipe, e cila luftoi për demokratizimin dhe emancipimin e shoqërisë shqiptare, Bashkia e Tiranës, vendosi që njërën ndër Bibliotekat e Qytetit, ta emëroj pikërisht me emrin “Musine Kokalari”.
E kjo gjë edhe ndodhi e poashtu biblioteka e re “Musinë Kokalari”, tashmë pothuajse është gati, shkruan KultPlus.
Këtë gjë e ka bërë të ditur i pari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, i cili nëpërmjet rrjetit social Facebook, ka publikuar disa fotografi me pamje magjike të kësaj biblioteke.
“Jo jo shoku, nuk është për kafe, po për libra. Thuajse gati biblioteka e re “Musine Kokalari” e Nj. 7! Është lajm i mirë për një qytet kur bibliotekat bëhen më të mira se kafenetë luksoze”, ka shkruar Veliaj./ KultPlus.com
Musine Kokalari “kthehet” sot në Universitetin La Sapienza, ku një ditë studimi i kushtohet një gruaje shqiptare që studioi në Itali.
76 vjet pas diplomimit të saj italian, Musinè Kokalari u “kthye” në Sapienza te Romës, citojnë mediat italiane.
Një ditë studimi kushtuar një shkrimtari të shekullit të-20, për një grua shqiptare që donte të shkruante të ardhmen e vendit të saj, por regjimi i Enver Hoxhës i mohoi lapsin dhe lirinë, shkruan ATSH. Në 1938 Kokalari ishte në Romë për t’u diplomuar në letra në La Sapienza. E përkushtuar për krijimin e një Shqipërie demokratike, u kthye në vendin e saj në vitin 1946, por u cilësua nga regjimi komunist si “sabotatore dhe armike e popullit” dhe u dënua me burg dhe izolim deri në vdekjen e saj në vitin 1983.
Faqet italiane të Musine Kokalarit janë rezultat i një pikëpamje dialektike, shqiptare dhe italiane, të një vajze që studionte në një Itali fashiste që pushtoi Shqipërinë e saj më 1939; dëshmi e dramave të jetuara nga autorja dita në ditë, në vitet që e panë atë të marrë pjesë në Sapienza./ KultPlus.com
Agata Fijalkowski nga Fakulteti Juridik i Universitetit Lancaster në Britaninë e Madhe, mike e Shoqatës anglo – shqiptare, do të hapë më datën 11 shtator një ekspozitë në Muzeun Kombëtar të Shkencës dhe Medias në Bradford, kushtuar shkrimtares dhe disidentes shqiptare Musine Kokalari, shkruan KultPlus.
Mal Berisha bën me dije se ekspozita shoqërohet nga një film i shkurtër artistik, në të cilën shfaqet deklarata e saj e bërë përpara trupit gjykues në vitin 1946. Filmi është realizuar nën kujdesin e Universitetit Lancaster dhe sponsorizuar nga Universiteti York si pjesë e projektit me titull: “The power of images” (“Fuqia e Imazhit”).
Fotografitë bardh e zi të gjyqeve të viteve 1946 – 1957 janë marrë prej saj nga arkivat e Shqipërisë, Gjermanisë dhe Polonisë. Muzeu Kombëtar Bedford është një muze me emër në gjithë botën.
“Nuk ka kënaqësi më të madhe se sa të marrësh njoftime nga miq të huaj të cilët studiojnë dhe shkruajnë për vendin tonë. I tillë ishte edhe lajmi që mora sonte nga Dr. Agata Fijalkowski nga Fakulteti Juridik i Universitetit Lancaster në Britaninë e Madhe, mike e Shoqatës Anglo – Shqiptare, e cila do të hapë me datën 11 shtator 2017 një ekspozitë në Muzeumin Kombëtar të Shkencës dhe Medias në Bradford kushtuar shkrimtares dhe disidentes shqiptare Musne Kokalari”, ka shkruar Berisha në Facebook. / KultPlus.com
