Poezi nga Azem Shkreli
Në katër e njëzet e pesë
Në katër e njëzet e pesë
mund të vijnë e të shkojne udhët, mund
të lindin fëmijë të bukur si bari.
Në katër e njëzet e pesë
të mbarojë lufta, të rrjedhë ujë ujrave
të shkruhet libër, asgjë të mos përsëritet.
Mund të jetë e shtune pas tërë një të premteje
vetmi e pritje, mallkim e pritje, një lumë
të heqë dorë nga bifurkacioni.
Mund të degjohet muzikë nate, mund të qash
Mund të dashurosh dhe të vdesësh
si asnjëherë tjetër.
Në katër e njëzet e pesë
flenë meteorët.
