Dita Ndërkombëtare e Nelson Mandelës

Nelson Mandela ishte president i Afrikës Jugore dhe luftëtar i lirisë, i cili luftonte kundër shtypjes racore që u bëhej të zinjve në Afrikë, posaçërisht në Afrikën Jugore.

Ai studioi juridikun. Shumë vite të jetës së tij ai i kaloi nëpër burgje.

Mandela ka lindur më 18 korrik të vitit 1918.

Ditëlindja e Mandelas është edhe Ditë Ndërkombëtare e Nelson Mandelas, e shpallur nga OKB-ja si shenjë mirënjohjeje për kontributin e fituesit të çmimit Nobel për Paqe e pajtimin e arritur në këtë vend.

Në këtë ditë afrikano-jugorët zakonisht shënojnë ditëlindjen e liderit të tyre kundër aparteidit, i cili ishte 67 vjet në shërbim publik, kurse qytetarët bëjnë 67 minuta punë për komunitet.

Fillimisht Mandela zgjodhi rrugën paqësore për qëllimet e tij dhe të shokëve të tij.

Në vitin 1956 ai u akuzua për “tradhti të lartë” nga regjimi i atëhershëm, bashkë me 155 shokë të tjerë. Procesi zgjati deri me 1961 dhe të gjithë u liruan. Mbas lirimit ai u bë lideri i grupit të armatosur së ANC-së.

Në vitin 1962 u burgos dhe u dënua me 5 vjet heqje lirie. Në vitin 1964 u dënua me burg të përjetshëm, sepse kishte planifikuar luftë të armatosur. Në vitin 1985 atij iu afrua mundësia e lirimit, në qoftë se do të pranonte ndalimin e aktivitetit të armatosur, por ai refuzoi.

Në vitin 1990 mbas një kampanje të ANC dhe presionit ndërkombëtar ai u lirua pa kushte. Në vitin 1993 fitoi çmimin Nobel. Kurse në vitin 1994 u zgjodh në zgjedhje demokratike, President i Afrikës Jugore dhe me 9 maj u zgjodh si presidenti i parë i zi në këtë vend.

Në vitin 1999 ai dha dorëheqje dhe ishte aktiv për organizata të ndryshme për të drejtat e njeriut. Në vitin 2003 kritikoi shumë Toni Blair dhe George Ë. Bush për intervenimin në Irak.

Mandela vdiq pas një sëmundjeje të gjatë më 5 dhjetor 2013 në shtëpinë e tij në Johannesburg. /Koha.net/ KultPlus.com

Portreti i fundit i Mandeles (FOTO)

Fotografi i njohur Adrian Steirn ishte i fundit që shkrepi mbi portretin e Nelson Mandelës. Kjo shkrepje mbrapa vetes bart një histori interesante.

Portreti u bë kur Mandela ishte 95 vjeç, pak para se të ndërronte jetë. Mandela për një kohë të gjatë nuk ka pranuar të bëjë fotografi dhe ishte Adrian Steirn ai që e realizoi shkrepjen më të mirë që si protagonist kishte Mandelen.

Ai për The Guardian tha se: “Kemi pritur 10 ditë që ai të ishte në gjendje të ulej për të bërë fotografinë. Ai ishte 95 vjeç dhe aq i dobët sa që pasqyrën duhej ta mbante dikush tjetër.”

Fotografi poashtu tregon se Mandela për të kaluar kohë me nipin e tij, nuk i përgjigjej telefonatave të rëndësishme, as edhe kur personi që telefononte ishte Tony Blair. Ky portret u botuar në 60.000 gazeta nëpër të gjithë botën, duke e thyer kështu rekordin në shitjen e fotografive në Afrikën Jugore.

Mandela ishte president i Afrikës Jugore dhe luftëtar i lirisë, i cili luftonte kundër shtypjes racore që u bëhej zezakëve në Afrikë, posaçërisht në Afrikën Jugore. / KultPlus.com

“Një derr dhe një zog nuk ulen kurrë bashkë për të ngrënë”

Kur Nelson Mandela ishte student, një profesor me mbiemrin Peters nuk e kishte fare qejf. Një ditë, Z. Peters po hante drekë në mensë, kur Mandela erdhi me tabakanë e tij dhe u ul ngjitur me profesorin, ai i tha: “Z. Mandela, ju nuk e kuptoni, një derr dhe një zog nuk ulen kurrë bashkë për të ngrënë.”

Mandela iu përgjigj me qetësi: “Mos u shqetësoni profesor, unë do të fluturoj larg,” dhe shkoi të ulem në një tavolinë tjetër.

Z. Peters i skuqur nga inati, vendosi të hakmerrej. Të nesërmen në klasë ai bëri këtë pyetje: “Z. Mandela, nëse do të ishit duke ecur në rrugë, dhe do gjenit një pako, dhe brenda saj ka një çantë më dije, dhe një tjetër me para, cilën do të zgjidhnit?”

Pa hezituar Mandela u përgjigj, “Atë me para, sigurisht”. Z. Peters, duke buzëqeshur, u përgjigj: “ Unë në vendin tënd do të kisha marrë atë me dije”.

Nelson Mandela ngriti shpatullat dhe u përgjigj: “Të gjithë marrin atë që nuk kanë”.

Z. Peters në këtë pikë e kishtë humbur toruan. Kaq i madh ishte zemërimi i tij, sa në fletën e provimit të Mandelës shkroi fjalën “IDIOT” dhe ia dha Mandelës.

Mandela mori fletën e provimit dhe u ul në bankën e tij dukë u përpjekur të ruante qetësinë, ndërsa mendonte lëvizjen e tij të radhës. Disa minuta më vonë, Nelson Mandela u ngrit, shkoi te profesori dhe i tha më një ton shumë të denjë e të sjellshëm: “Z. Peters, e keni firmosur fletën e provimit, por nuk më keni dhënë një notë”. /KultPlus.com

Nelson Mandela: “Mësimi nga babai që nuk e harrova kurrë”…

Respekti është një rrugë me dy korsi.

Përgjatë gjithë jetës keni për të dëgjuar këshillën dashamirëse të atyre që kujdesen për ty, të të afërmëve, apo të atyre që ta duan të mirën se duhet të mësosh të dëgjosh, dhe të dëgjosh nuk do të thotë të bluash në mendje gjënë e radhës që do thuash ndërkohë që tjetri po flet, POR dëgjimi është një formë e thellë vëmendjeje ndaj tjetrit pikërisht në kuptimin që e shpreh Stephen Covey tek 7 Zakonet e Njerëzve të Suksesshëm.

Por sot do të kapërcejmë në një nivel krejt tjetër të mjeshtrisë së të dëgjuarit, dhe rregulli i artë është ky:

Të mësosh të dëgjosh do të thotë të jesh i fundit që flet.

Merr një lasp dhe një copë letër dhe shënoje këtë, (ose tek Notes në smartphone) pasi vështirë se ke për të lexuar gjë tjetër më të rëndësishme për sot:

Të mësosh të dëgjosh do të thotë të jesh i fundit që flet.

Nuk ka rëndësi sesa njerëzve të tjerë ua tregon këtë ide nëse ti nuk e shkruan diku që ta ngulitësh mirë në mendje për veten tënde.

Nelson Mandela është rasti tipik i personit që merret në studim kur flitet për lidershipin, artin e prijësit, pasi ai është botërisht i njohur si një prijës i madh.

Çdo vend e çdo komb kanë personalitetet e tyre që i frymëzojnë u prijnë dhe u japin guxim por Nelson Mandela në mbarë botën njihet si etaloni i asaj me të cilën një prijës i madh duhet të matet.

Ai në fakt ishte djali i një prej burrave më të rëndësishëm të një grupi tribal, dhe një ditë atë e patën pyetur: si mësove të bëhesh një prijës i madh?

Dhe Mandela u përgjigj:

Kur isha një fëmijë i vogël, shkoja me babain tim në mbledhje të grupeve tribale, dhe unë kujtoj dy gjëra kur babai im takohej me të urtët e tjerë të grupit…

E para: ata uleshin gjithmonë në rreth, dhe e dyta: babai im ishte gjithmonë i fundit që fliste.

Kanë për t’ju thënë gjithë jetën se duhet të mësoni të dëgjoni, por sot ne ju themi se duhet të mësoni të jeni i fundit që flisni, pasi kjo e përfshin rregullin e parë dhe shkon përtej tij.

Ne e vërejmë këtë gjë çdo ditë në takimet e bordeve apo të bizneseve apo të punës apo kudo tjetër, edhe nga njerëz që e konsiderojnë veten prijës të mirë, të cilët në fakt mund të jenë prijës të zotë, të cilët futen në mbledhje shprehin problemin për të cilin do flasin dhe pastaj thonë opinioni im është ky, tani le të dëgjojmë çfarë ka për të thënë secili prej jush, merreni fjalën me radhë.

Aftësia për ta mbajtuar brenda vetes opinionin tënd derisa edhe më i fundit të ketë folur bën dy gjëra për ju:

1. U jep të gjithëve ndjesinë se ata po dëgjohen, dhe u jep të gjithëve ndjesinë e përplotshme brenda vetes se ata kanë kontribuuar.

2. Ju merrni benefitin e njohjes me të gjitha këndvështrimet që secili shpalos dhe kështu i hapni rrugën mendjes që të përftojnë versionin më të drejtpeshuar të çështjes.

Aftësia këtu është një dhe vetëm një: mbajtja e opinionit tënd për vete derisa gjithë të tjerët të kenë përfunduar.

Nëse gjatë kohës që tjetri po flet kurrsesi mos ia jepni atë miratimin me lëvizjen e kokës që do të thotë “Po”, e nëse nuk jeni dakord me dikë ndërsa ai po flet kurrsesi mos e tund kokën me lëvizjen që do të thotë “Jo”.

Qëndro aty, dëgjo me kujdes dhe e vetmja gjë që të lejohet të bësh përpara se të gjithë të kenë përfunduar është që të bëni pyetje, në mënyrë që të kuptoni në rrënjë atë çfarë të tjetri po thotë, dhe cila trajektore e të menduarit i ka çuar ata deri në atë konkluzion.

Dhe në fund, do të vijë radha jote për të folur. Kini parasysh se kjo nuk është aspak diçka e thjeshtë, po flasim këtu për zbutjen e bishës më të egër në trupin e njeriut: gjuhës.

Praktikoni artin e të qënit i fundit që flisni, kjo është ajo që Nelson Mandela bënte.

Ajo që ka rëndësi në jetë nuk është thjesht fakti që kemi jetuar, është ndryshimi që kemi bërë në jetët e të tjerëve

10 thënie frymëzuese nga Nelson Mandela

Për ndihmën ndaj të tjerëve:

“Ajo që ka rëndësi në jetë nuk është thjesht fakti që kemi jetuar. Eshtë ndryshimi që kemi bërë në jetët e të tjerëve, që do të përcaktojë rëndësinë e jetës që ne kemi bërë”.

Për motivimin:

“Gjithësekush mund të ngrihet mbi rrethanat dhe të arrijë suksesin, nëse është i dedikuar dhe plot pasion për atë që do të bëjë”.

Për vlerën e dialogut:

“Nëse i flet një njeriu në një gjuhë që e kupton, ajo që i thua i ngulitet në kokë. Nëse i flet me gjuhën e tij, i ngulitet në zemër”.

Vlera e arsimit mbi të gjitha:

“Arsimi është arma më e fuqishme që mund të përdorësh, për të ndryshuar botën”.

Rëndësia e vendosmërisë:

“Kur njerëzit janë të vendosur, ata mund të kapërcejnë çdo pengesë”.

Mbi aftësinë rimëkëmbëse si çelës për suksesin:

“Mos më gjykoni nga sukseset e mia, më gjykoni nga ajo se sa herë jam rrëzuar dhe jam ringritur sërish”.

Mbi lirinë e mendimit:

“Më pëlqejnë miqtë që kanë mendje të pavarura, sepse të ndihmojnë të shohësh problemet nga të gjitha pikëvështrimet”.

Mbi optimizmin:

“Unë jam në thelb një optimist. Nuk mund ta them nëse është e lindur, apo e ushqyer. Pjesë e të qënit optimist, është që të mbash kokën drejtuar nga Dielli, dhe me këmbët që ecin përpara”.

Mbi përballimin e frikërave:

“Kam mësuar se kuraja nuk është mungesa e frikës, por triumfi mbi të. I guximshëm nuk është ai që nuk ndien frikë, por ai që e pushton atë frikë”.

Mbi qeniet njerëzore

“Mirësia e njeriut është një flakë që mund të fshihet, por nuk zhduket”./KultPlus.com

Vizatimi i Mandelës shitet për më shumë se 100 mijë dollarë

Një vizatim i qelisë së burgut i bërë nga presidenti i ndjerë i Afrikës së Jugut, Nelson Mandela, është shitur në një ankand në Nju Jork për 112 575 dollarë.

Vlera e vizatimit “Dera e Qelisë”, i cili është përfunduar nga Mandela në vitin 2002, i ka tejkaluar pritjet prej 60 mijë deri në 90 mijë dollarë.

Qelia i përkiste burgut në Roben Ajllënd, pranë Kejp Taunit. Mandela ka qenë i burgosur atje, përpara se të bëhej president. Ai ka qenë në burg 27 vjet dhe ka frymëzuar luftën kundër aparteidit. Mandela ka vdekur në vitin 2013./KultPlus.com

Përkujtohet 100 vjetori i Madiba – Kush ishte Nelson Mandela?

Dje ishte 100 vjetori i ditëlindjes për Nelson Mandelas. Është i njohur si një super yll sporti apo muzike, idol i miliona njerëzve, çliroi të zinjtë nga apartheidi, bashkoi vendin e tij, me një fjalë, është një legjendë e kohëve moderne dhe bëhet fjalë për Nelson Mandela.

I dënuar me 10.000 ditë burg, diku pak më shumë se 27 vjet, për shkak të mos marrëveshjeve mes të bardhëve dhe të zinjve, Nelson Mandela është bërë sinonim i suksesit të ndryshimeve shoqërore me anë të paqes. Frymëzuesi i shumë shkrimtarëve dhe historianëve, temë e shumë librave që flasin mbi jetën e tij, kanë një gjë të përbashkët: edhe pse qenie njerëzore, vend për kritika nuk ka.

Mbretëresha Elizabeth II, Bill Clinton, Michael Jackson, njerëzit më të njohur dhe të fuqishëm të botës, kërkonin vazhdimisht takime për të biseduar me të. Andaj shpesh Mandale quhet edhe si Madiba i Magjishëm.

Prej në fillim të formimit të karrierës së tij, ai do pëlqente librin “Arti i Luftës” të strategut antik kinez, Sun Tzi, ku spikasin dy thëniet, “fitorja më e leverdishme kundër armikut, është fitorja kur mposhtet pa luftë” si dhe, “ nëse njeh veten dhe armikun, nuk ke pse u frikohesh edhe 100 luftërave të njëpasnjëshme” , pikërisht këto ide do e ndiqnin gjatë gjithë jetës së tij, veçanërisht në procesin e tij gjyqësor, i ashtuquajtur Rivonia, ku e bëri të njohur edhe botërisht. Në këtë proces, ai njihet edhe si armiku numër 1 i shtetit, për shkak të dasive mjaft të mëdha mes të zinjve dhe të bardhëve si dhe të drejtat që kërkonin ato të parët; por përkundër gjithë këtyre, Mandela në procesin gjyqësor do thotë, “E gjithë jeta ima do i përkushtohet luftës së të drejtave të barabarta mes të zinjve dhe të bardhëve dhe për të krijuar një shtet të lirë e demokratik. Nëse dëshironi të nderuar gjyqtarë, unë edhe do vdisja për këtë ideal timin.”

E gjithë kjo erdhi pasi policia afrikane jugore, gjuajti mbi 69 protestues të zi, në vitin 1960, më ç’rast i hapi rrugën edhe apartheidit 30 vjeçar në këtë shtet.

Një ndër sukseset e tij të magjishme ishte edhe mbajtja e Kupës së Botës në Afrikën e Jugut, duke u bërë shteti i parë afrikan që organizoi këtë eveniment të madh sportiv. Kjo kishte domethënie të madhe për të, pasi Mandela shpesh thoshte, “ sporti ka fuqinë e ndryshimeve në shoqëri, pasi është me e fuqishme sesa qeveritë.”

Ky njeri, kishte fuqinë për të ndryshuar vendin e tij në formën më paqësore të mundshme, ku dallimet mes racave ne vendin e tij u çrrënjosën. Këtë e dëshmuan edhe vendet e kultit gjatë varrimit të tij, ku të bardhët dhe të zinjtë luteshin së bashku për shpirtin e tij.

Ai u bë hero për Afrikën, ashtu siç është Simon Bolivari për amerikano latinët, Mahatma Gandhi për indianët dhe Marthin Luther Kingu për të zinjtë amerikanë.

Me rastin e ditëlindjes së tij, do donim ta mbyllnin këtë shkrim me thëniet e Barack Obamës drejtuar botës, “ shikoni se edhe ne mundemi të bëjnë ndryshime” dhe se “jeta ime, pa eksperiencën e Mandelas nuk do kishte vlerë.”

Një histori e shkurtër e tij

I lindur në 18 korrik 1918, në provincën Kap të Afrikës Jugore, Mandela do të shquhet si student i drejtësisë në universitetin Fort Hare, do të bëhet i njohur edhe si avokati i parë me ngjyrë në shtetin e tij, 1956. Për shkak të luftës që i bënte apartheidit afrikan, ai do dënohet me diku 27 vjet si i rrezikshëm dhe komplotist kundër interesave të shtetit. Pas lirimit nga burgu, ai fiton çmimin NOBEL për paqe, 1993, dhe një vit më pas do mban postin e presidentit të parë të Afrikës së Jugut.

Në 2004 jep dorëheqje nga të gjitha postet zyrtare dhe në 5 dhjetor 2013, ndërron jetë në shtëpinë e tij, në moshën 95 vjeçare.