Alisa Perry Johnson pas 30-të viteve të ndërprerjes së studimeve ka realizuar ëndrrën e saj të diplomimit, teksa këtë ditë do ta kujtoj gjithmonë pasi diplomoi në të njëjtën ditë me tre fëmijët e saj.
Ajo kishte ndërprerë studimet pasi ishte bërë nënë teksa humbja e vendit të punës gjatë pandemisë e kishte shtyrë që t’ju rikthet studimeve, shkruan Fox News, transmeton KultPlus.
“E di që jam diplomuar, por ishte emocionuese që pashë fëmijët e mi të diplomoheshin”, tha Johnson.
Ajo ka treguar se i kanë ndihmuar dy vajzat e saja pasi matematika nuk kishte qenë e njëjtë si ajo që e kishte mësuar kur ishte vet në shkollë para 30 vjetësh.
Vajza e vogël, Mia, ka diplomuar nga shkolla fillore si më e suksesshmja e klasës së saj. Vajza e saj e mesme, Makaela, ka diplomuar nga shkolla e mesme dhe është drejtuar për në Universitetin Tuskegee ndërsa djali, Malik, ka diplomuar në Universitetin Georgetown.
Nëna e sapodiplomuar ka thënë se sekreti i saj për të pasur fëmijë të suksesshëm është t’i mbështesësh ata. / KultPlus.com
E diela e dytë e muajit Maj, njihet botërisht si Dita e Nënës.
Për të shënuar këtë ditë, KultPlus ju sjell disa nga thëniet më të njohura për nënën.
-Zemërmi i nënës është si bora e pranverës. Bie shumë, por shkrin shpejt.
-Nëna është ajo që mund të zërë vendin e kujtdo, por vendin e saj nuk mund ta zërë askush.
-Çdo mbretëreshe ka madhështinë e saj, por madhështia e nënës është mbi të gjitha mbretëreshat e botës.
-Nënë është fjala më e bukur në buzët e njerëzimit.
-Nuk gjen në botë jastëk më të mirë se sa prehëri i nënës, e as trëndafil më të bukur sesa thellësia e shpirtit të saj.
-Në këtë botë egoiste, vetëm nëna dëshiron të të shohë gjithmonë të lumtur.
-Një nënë shikon gjithçka, flet pak, sakrifikon çdo gjë , ankohet pak, jep shumë dhe pret pak. Gjithçka që ajo dëshiron është që fëmijët e saj të jenë të lumtur.
-Gjithçka që është e bukur te njeriu, është krijuar prej rrezeve të diellit dhe prej qumështit të nënës, dhe kjo na mbush me dashuri, përjetësisht.
-Dora që përkund djepin, është ajo që rrotullon fatin e njerëzisë, sepse ajo dhe vetëm ajo e drejton jetën drejt horizonteve të ndritura ose të errta.
-Nëntë muaj je ushqyer nga gjaku i saj, ke marrë frymë nga oksigjeni i saj. Në hapat e para të jetës je mbajtur nga duart e saj… Mundohu që pjesën tjetër të jetës të bëhesh shkaku i lumturisë së saj. / KultPlus.com
Mamaja ime ishte një grua e bukur dhe e zgjuar, si të gjitha mamatë, kështu që unë e doja dhe e urreja njëkohësisht. Fillova ta urreja kur isha 1 vjeçe, ndoshta sepse e doja kaq shumë dhe ideja se një ditë mund ta humbisja më krijoi një ankth, dhe për të qetësuar veten më duhej të nënvlerësoja nënën time.
Ndonjëherë ajo më dukej e bukur dhe e zgjuar, ndërsa vetja ime e shëmuar dhe e trashë. Unë s’kisha një mendim timin; Në mendjen time kisha vetëm mendimet e mamasë. U ndjeva e shtypur dhe e torturuar nga mania e saj për të dhënë urdhra. nga shijet e saj dhe nga idetë e saj që kjo është e drejtë dhe kjo e padrejtë. Për një kohë të gjatë ndjeja se të mos e doja kaq shumë nënën time, do të ishte e vetmja mënyrë që të doja veten time.
Një fije e padukshme na lidh ne me nënat: nuk ka asnjë mënyrë për t’u shkëputur prej saj, ose të paktën unë s’ia kam dalë dot kurrë ta shkëpus. Është e pamundur që të kthehesh brenda trupit të nënës, është e vështirë të lëvizësh përtej hijes së saj.
Kështu që shumë shpejt unë vendosa “trupa” të tjerë mes timit dhe atij të nënës sime. Trupa me të cilët unë mund të komandoja, të bëja dashuri, të acarohesha, të bëhesha e mençur ose e marrë – duke ndërtuar një botë të huaj për të. Doja që ajo të shqetësohej vetëm duke e parë këtë botë të re timen: Kjo gjë ndodhi shumë shpesh, dhe ajo iku në heshtje.
Për njëfarë kohe u ndjeva e lirë. Pastaj njerëzit filluan të më thonin gjëra të tilla si: “Ti qesh si nëna jote, je kokëfortë si ajo, ti i ke duart fiks si të nënës tënde”. Dhe unë një mëngjes pashë veten në pasqyrë dhe kuptova: Ajo ishte aty, në shtëpinë time, në trupin tim. Dhe për habinë time, kjo gjë filloi të më mërziste gjithnjë e më pak: unë kam zbuluar mamanë në gjestet e mia, në zërin tim, në gjithçka timen. Ishte e pamundur që unë të kthehesha brenda trupit të nënës sime, por ishte kaq shumë e mundur që ajo ishte brenda meje qëkur linda, dhe se ajo ishte brenda meje edhe atëherë kur unë mendova se isha larguar prej saj – kur mendova se isha e lirë nga ajo.
Dhe atë atëherë e kuptova se duke kërkuar veten, gjeta mamanë time, duke e pranuar dhe duke e dashur atë si kur isha fëmijë. U ndjeva sërish e brishtë. Ndonjëherë pajtimi merret si një veprim për të harruar gabimet që kemi kaluar e vajtur. Dhe ndoshta është e vërtetë, por jo në marrëdhëniet tona me nënat tona. U pajtova me nënën time kur kuptova gabimet – ato që mua më dukeshin të tilla – si pjesë e vetes sime, thelbësore për rritjen time.
Autore: Elena Ferrante Përktheu: Eneida Daci. / KultPlus.com
Nëna e Vjosa Osmanit ka folur ekskluzivisht për herë të parë për emisionin #gjesi në T7 pasi vajza e saj u bë gruaja e dytë që u emërua presidente e Republikës së Kosovës, përcjell KultPlus.
Nëna e presidentes së Kosovës ka thënë para kamerës së T7 që si çdo familje kanë qenë në stres gjatë seancës, por në fund e kanë ditur se e njëjta do të fitojë.
“Si çdo familje kemi qenë në stres, po në fund e kemi ditur që do të fitojë”, ka thënë ajo.
E njëjta ka treguar se si e kanë uruar vajzën e tyre dhe me kë e kanë përcjellë seancën.
“Nuk kemi komuniku, ajo ka qenë e nxanë nuk e pengojmë kur është duke punu. Kam qenë me bashkëshortin, djalin, nusen, ata jetojnë të gjithë në Prishtinë, po mbrëmë ka qenë këtu. Veç urimin ja kemi përcjellë përmes telefonit”, tha ajo. / KultPlus.com
Policia e Kosovës ka arrestuar një grua nga Podujeva pasi e kishte përsëritur sulmin fizik ndaj fëmijës së saj, kësaj radhe në QKUK.
Sipas raportit të Policisë të ditës së enjte, e dyshuara ka sulmuar fizikisht fëmijën e saj viktimën kosovar. Viktima nga babai është dërguar fillimisht në emergjencën e Podujevës, e me pas në QKUK për tretman mjekësor.
Ndërkohë zëdhënësja e Policisë së Kosovës për rajonin e Prishtinës, Flora Ahmeti ka thënë për KOHËN se vepra e saj është përsëritur edhe sot, transmeton KultPlus.
“Me datën 12.03.2021 në ora 14:00, me urdhër të prokurorit të shtetit është arrestuar dhe më pas ndaluar për 48 orë e dyshuara , pasi që e njëjta dyshohet se sot rreth orës 10:00, e kishte përsëritur veprën”, ka thënë Ahmeti. / KultPlus.com
Një letër e ndjerë e një nënë drejtuar djalit të saj adoleshent.
E di që është koha. E di që po rritesh dhe se ndonjëherë është e pakëndshme të të kontrolloj vazhdimisht. Bëj durim me mua sepse nuk je vetëm ti që po përshtatesh, dashuria ime. Edhe unë po bëj të njëjtën gjë.
E di që është e vështirë të kuptohet, por më dëgjo.
Kam ëndërruar për ty para se të ishe një pëshpëritje ose një realitet. Të kam ëndërruar kur ishe kaq i vogël në barkun tim sa askush nuk mund të të shihte, përveç meje. Të kam ëndërruar kur isha përkulur mbi tualet derisa nuk kishte mbetur asgjë pa vjellë. Unë të kam ëndërruar ndërsa isha shtrirë në divan duke i thënë babit që po, do doja patjetër një ushqim të caktuar. Të ëndërrova dhe të çmova ndërsa barku im i bënte pantallonat e mia të shtrënguara dhe të pakëndshme, ndërsa këmbët më fryheshin dhe ndërsa faqet e mia bëheshin të plota dhe gropëzat e mia ishin më të thella. Të kam ëndërruar në netët pa gjumë duke mbajtur barkun dhe duke llogaritur kontraktimet ashtu si mamitë më thanë se duhej.
Unë kurrë nuk kisha ndjerë një qëllim dhe pritje të tillë, dashuria ime.
Unë ëndërrova për ty kur kontraktimet rrezatonin nëpër trupin tim dhe e dija se kjo ishte ajo. Të ëndërrova ndërsa mundohesha përmes një dhimbjeje që nuk e dija se ekzistonte. Në zemrën time e dija se ja vlen për ty çdo frymëmarrje, çdo dhimbje, çdo shtytje. E dija, sepse isha unë që të mbaja. Unë të mbaja në barkun tim, në zemrën time dhe në shpirtin tim.
Ti ishe ëndrra ime para se bota ta dinte që ti ekzistoje.
Unë të kam ëndërruar ndërsa dhoma e spitalit u bë një zonë lufte dhe unë luftova me të gjitha forcat e mia për të sjellë ty në botë.
Dhe befas ti ishe në gjoksin tim, ishe aty; ëndrra ime; arsyeja ime, zemra ime. Ti ishe aty qëllimi im me një trup të vogël, shtrënguar me shpirtin tim. Çdo sekondë ia vlejti, çdo sekondë e vetme…
Unë kurrë nuk kam dashur ta ndiej atë dhimbje përsëri, por gjithashtu e dija se do ta bëja njëmijë herë vetëm për të të mbajtur në krahët e mi. Dashuria e një nëne është e pashpjegueshme; është e paarsyeshme; nuk ka dashuri tjetër si ajo. Dashuria e një nëne i përket plotësisht fëmijëve të saj. Nuk ka korridore të zemrës së saj që janë jashtë kufijve të kësaj dashurie.
Çdo derë është e hapur për ty; Unë jam e gjitha e jotja.
Dhe pastaj u rrite.
Çdo ditë dyshoja në vetvete. Unë luftoja të bëhesha gruaja që e ndieja se duhet të isha. Unë doja të të jepja botën, por veprimet e mia dukeshin të pakta.
Unë ëndërroja për të ardhmen tënde ndërsa kaloja net pa gjumë me çarçafë të lagur me qumësht. Unë ëndërrova për ty ndërsa ishe ulur duke bërtitur për mua nga karrigia jote në vitet e rritjes tënde. Unë ëndërrova për ty kur gjykova veten sepse isha e sigurt se po i bëja të gjitha gabim dhe aq shumë doja t’i zgjidhja të gjitha. Unë të ëndërrova ndërsa përqafoja trupin tënd të ngrohtë pas një ëndrre të keqe. Të kam ëndërruar kur të kam mbajtur dorën tënde në ditën e parë të kopshtit. Të kam ëndërruar ndërsa të kam parë duke vrapuar në fushën e futbollit për herë të parë.
Një ditë mbase do ta shihni. Ndoshta do ta mbani foshnjën tuaj në gjoks për herë të parë. Ndoshta zemra juaj do të copëtohet në një miliona copa dhe do të ndërtohet përsëri nga e para. Një dashuri si kjo është e pamundur të shpjegohet derisa të keni pasur rastin ta prekni atë.
Këto fëmijë, këto janë ditët që i ëndërrova. Kam ëndërruar për personin që do të bëheshe; Kam ëndërruar të të shoh duke fluturuar. Të lutem ki durim me mua dashuria ime, pasi po mësoj të lejoj të zgjasësh këmbët dhe të përdorësh zërin tënd. Bëj durim me mua ndërsa kaloj edhe një tranzicion dhe bëhem tjetër njeri…
Ti po rritesh, dhe unë jam gjithashtu.
Ti ishe ëndrra ime para se të vije në jetë! Ti ishe ëndrra ime para frymëmarrjes tënde të parë!
Bëj durim me mua ndërsa unë i heq gishtat e mi dhe i liroj këto duar që ju kanë mbajtur. Bëj durim me mua ndërsa unë i ”qetësoj” krahët që ju kanë mbartur që ditën e parë kur keni ardhur në jetë. Bëhu i durueshëm me mua derisa ta pranoj se ka ardhur koha të të “mbroj” më pak dhe të dëgjoj më shumë e të lë të ecësh vetë në jetë… .
E kam e ëndërruar këtë moment dhe ja ku je.
Dhe unë akoma ëndërroj.
Unë të dua aq sa ti nuk do arrish kurrë ta dish sa shumë …
Dashuria e vetme e pastër dhe e sinqertë në këtë botë, është ajo ndaj nënës. Prandaj KultPlus ju sjell disa thënie që figura të mëdha përgjatë historisë, kanë thënë për dashurinë e nënës.
“Gjëja më me rëndësi që babai mund të bëjë për fëmijën është ta dashurojë nënën e tyre!” – Theodore Hesburgh
“Gjithçka që jam apo shpresoj se do të jem, ia kam borxh nënës time engjëllore!” – Abraham Lincoln
“Dashuria e nënës është paqja. Nuk ka nevojë të fitohet, nuk ka nevojë të meritohet!” – Erich Fromm
“Nëna është emri i Zotit në buzët dhe zemrat e fëmijëve të vegjël!” – ëilliam Makepeace Thackeray
“Jeta fillon duke u zgjuar dhe dashuruar fytyrën e nënës!” – George Eliot
“Kemi lindur nga dashuria; dashuria është nëna jonë!” – Rumi
“I lumtur është djali besimi i të cilit te nëna mbetet i pandryshuar!” – Louisa May Alcott
“Nuk keni nevojë të meritoni dashurinë e nënës; keni nevojë të meritoni dashurinë e babait!” – Robert Frost
“Dashuria e nënës është karburanti që lejon një person të thjeshtë për të arritur të pamundurën!” – Marion C. Garretty
“Burri e do të dashurën më së shumti, gruan më së miri, e nënën më së gjati!” – Proverb irlandez
“Në veshët e një fëmije, fjala “nënë” është magjike në të gjitha gjuhët!” – Arlene Benedict
“Ka mijëra gra, por vetëm një nënë!” – Proverb bolivian
“Kur je nënë, nuk je kurrë vetëm në mendimet e tua. Një nënë gjithmonë duhet të mendojë dy herë. Një për vete dhe një për fëmijën e saj!” – Sophia Loren
“Në momentin që lind një fëmijë, lind edhe nëna. Ajo nuk ekzistonte më parë – gruaja ekzistonte, por kurrë nëna. Nëna është qenie e re!” – Osho
“Nëna mban duart e fëmijës për pak… e zemrat përgjithmonë!” – Anonim
“Nëna: çdo dashuri fillon dhe përfundon atje!” – Robert Broëning
“Fati i ardhshëm i një fëmije, është gjithmonë rezultat i punës së nënës së tij!” – Napoleon Bonaparte
“Zemra e nënës është një humnerë e thellë, në fund të së cilës gjithmonë do të gjesh falje.” – Honore de Balzac
“Nëna është drita e shtëpisë!” – Proverb shqiptar
“Pa diell nuk ka lule, pa dashuri nuk ka fat, pa grua nuk ka dashuri, pa nënë nuk ka poetë, as heroj!” – Maxim Gorky
“Është veç një fëmijë i bukur në botë dhe çdo nënë e ka atë!” –Proverb kinez
“Mjekët më thanë se kurrë nuk do të mund të ecja përsëri, por nëna ime ishte e sigurt se do të ecja përsëri. E, dhe unë besova nënën time!” – ëillma Rudolph
“Zoti nuk mund të ishte kudo, prandaj i krijoi nënat!” – Proverb hebraik
“Disa nëna puthin, të tjera janë më të rrepta, por dashuria është gjithmonë e njëjtë. Përveç kësaj, shumica e nënave puthin dhe qortojnë në të njëjtën kohë!” – Perl S. Back
“Nuk e kuptoni se sa ju do nëna juaj , derisa të zbuloni në sirtar të gjitha pikturat dhe kartat që i keni dhënë!” – Pam Brown
“Nëna e mirë nuk pyet a dëshiron, por jep!” – Prover anglez
“Nëna: banka që depozituam të gjitha dhimbjet dhe shqetësimet tona.” – Thomas De Witt Talmage
“Lotët e nënës janë fuqia më e madhe hidroelektrike në botë!” – George Bernard Shaw
“Dashuria e nënës nuk vjetrohet kurrë!” – Seneka
“Kur je një nënë e mirë, gjithçka falet!” – Emile Zola
“Nëna është gjithçka – ajo është ngushëllimi ynë në pikëllimin, shpresa jonë në mjerimin tonë dhe fuqia jonë në dëshpërim; është burimi i dashurisë, mëshirës, dhembshurisë dhe faljes. Ai që humbet nënën e vet humb një shpirt të pastër që e bekon dhe e mbron vazhdimisht!” – Khalil Gibran
“Fëmijët janë spirancat që mbajnë nënën gjallë!” – Sofokliu
“Duart e nënës janë bërë nga brishtësia dhe fëmijët flen rehat në to!” – Victor Hugo
“Sa herë lind fëmija, lind edhe nëna!” – Gilbert Parker
“Amësia ka efekte humane. Gjithçka reduktohet te thelbësorja!” – Meryl Streep
“Amësia: Çdo dashuri lind dhe përfundon aty!” – Robert Brownin
Babai më thoshte: “Rri i përulur, dhe duhet të punosh më shumë se secili”. Nëna më thoshte: “Bëhu vetja”. Ajo gjithmonë më mësonte se veç Zoti mund të më gjykojë!” – Nate Robinson
“Në momentin kur kishte shumë paqe në Qiell, por zërat nga Toka mund të dëgjoheshin dhe fëmija me ngut pyeti: “Zot, po të largohem tani, më thuaj emrin e engjëllit tim”. “Ju thjesht do ta quani atë, ‘Nënë”! – Anonim
“Nëna kupton atë që nuk e thotë fëmija!” – Proverb hebraik
“Dashuria e nënës të çliron!” – Maya Angelou
“Kurrë nuk e dija se sa shumë dashuri mund të mbante zemra ime, derisa dikush më quajti: “Nënë”!” – Anonim
“Pas çdo gjëje, ka një histori, por pas çdo historie tuajën gjithmonë është historia e nënës, sepse te e saj fillon e jotja!” – Mitch Albom
“Dora që përkund djepin është ajo që rrotullon fatin e njerëzve, sepse ajo dhe vetëm ajo e drejton jetën kah horizontet e ndritura ose të errëta!” – Haki Stërmilli
“Nëna është personi i vetëm në botë që të do para se të të shohë!” – Johann Heinrich Pestalozzi / KultPlus.com
Këto çaste po ikin, zotëri i vogël. Pavarësisht se sa përpiqem t’i mbaj, do të më ikin nga duart.
Kështu është jeta.
Ndonjëherë pyetem nëse të kam mbajtur mjaftueshëm.
Por shpresoj që një djalë çdoherë do të ketë nevojë për nënën e tij.
Një ditë, krahët e tu nuk do të zgjaten më drejt meje për të të kapur. Në fakt, mendoj se kjo më ka ndodhur.
Nuk do të kesh nevojë të ta puth gjurin e lënduar, as të të përqafoj para gjumit.
Do të më kujtohen këto netë dhe do të dua t’i përjetoj përsëri.
Dhe shpresoj që një djalë çdoherë do të ketë nevojë për nënën e tij.
Më nuk do të vish në dhomën tonë të gjumit në mëngjes, ndonjëherë edhe para se të lind dielli, kur ne jemi të lodhur.
Nuk do të ngjitesh më në krevat e të na lusësh të zgjohemi.
Në vend të kësaj, unë do të zgjohem e do të të gjej në kuzhinë duke bërë ushqim për veten.
Do të të shikoj dhe do ta kuptoj se gjërat janë më të lehta tani, e disi më të vështira gjithashtu.
Dhe do të shpresoj që një djalë çdoherë do të ketë nevojë për nënën e tij.
Më nuk do të zgjohesh duke më thirrur në mes të natës. Nuk do të më thuash që më do disa herë në ditë. Shpresoj që përsëri do të ma thuash, por e di që nuk do të jetë me ato duart e vockla në fytyrën time.
Nuk do të jetë. Dhe kjo është në rregull.
Por shpresoj që një djalë çdoherë do të ketë nevojë për nënën e tij.
Do të ma lëshosh dorën një ditë, dhe do të më thuash që mund të shkosh vetë në shkollë. Do të më japësh një përqafim që asnjëherë nuk zgjat mjaftueshëm.
Një ditë, do të jesh një burrë e do të kesh fëmijën tënd.
Atëherë do ta di që ti çdoherë do të kesh nevojë për nënën tënde, por në mënyra të ndryshme.
Kështu kam dashur të të rris.
Kështu që do t’i çmoj këto momente.
Do të vazhdoj të të mbaj në duar.
Do të të përqafoj para gjumit.
Sepse një ditë, edhe nëse ke më pak nevojë për mua, do ta dish që unë do të jem aty. /supergrate.net/ KultPlus.com
U vonova nënë e avionin s’munda ta kap dot Aerportit si fëmi i erdha rrotull unë duke qarë Dhe qiellit sy përlotur i bërtita me zë të fortë A ka një zog mbi krahë këtu të më marrë
U vonova nënë ti me shpirtin tënd po lufton Ora e jetës pa mëshir mbrapsht filloi rrotullimin Në shtratin e vdekjes me sy fëmijët kërkon Dhimbja po ta fik buzëqeshjen e gëzimin
Të lam nuse të re nënë kur shkuam ne a`therë Me gërshetin e gjatë një nga një na përcolle Me nallanet e drunjta kur u ndam atë pranverë Një trëndafil të bardh për secilin nga ne mbolle
Sa vite shkuan nënë, e ti thoje s’mund të vij atje Në tokën tënde bijë, je zonjë vetëm atje ke vlerë Por mua sot pran vetes, pran shpirtit nuk më ke Dhe as unë s’do të kem për të gjithë vitet e tjerë
U vonova nënë e gjallë dot s’të gjeta ty o zot E putha me lot shtratin e qava mbi rrobat e tua Ah nënë se c’ndjeva me fjalë une s’mundem dot Pse t’lam vetem nënë pse shkuam n’dhe të huaj
U vonova nënë duart sti putha, s`të mbajta erë Kam mbetur si një lis erës e stuhis atje rrëzuar Ah nënë të lutem zgjohu e sërish në krah më merr Të ndihem fëmijë e vogël, si dikur prej teje llastuar
U vonova nënë e n’shtëpin e fundit s’të përcolla Veten mallkova pse në jetë u takuam ne aq rrall Kujtimet e dhimbjen mes tufës me lule unë ta solla E mes lotësh të lutem falmë ma bëj hallall. / KultPlus.com
Mamaja ime ishte një grua e bukur dhe e zgjuar, si të gjitha mamatë, kështu që unë e doja dhe e urreja njëkohësisht. Fillova ta urreja kur isha 1 vjeçe, ndoshta sepse e doja kaq shumë dhe ideja se një ditë mund ta humbisja më krijoi një ankth, dhe për të qetësuar veten më duhej të nënvlerësoja nënën time.
Ndonjëherë ajo më dukej e bukur dhe e zgjuar, ndërsa vetja ime e shëmuar dhe e trashë. Unë s’kisha një mendim timin; Në mendjen time kisha vetëm mendimet e mamasë. U ndjeva e shtypur dhe e torturuar nga mania e saj për të dhënë urdhra. nga shijet e saj dhe nga idetë e saj që kjo është e drejtë dhe kjo e padrejtë. Për një kohë të gjatë ndjeja se të mos e doja kaq shumë nënën time, do të ishte e vetmja mënyrë që të doja veten time.
Një fije e padukshme na lidh ne me nënat: nuk ka asnjë mënyrë për t’u shkëputur prej saj, ose të paktën unë s’ia kam dalë dot kurrë ta shkëpus. Është e pamundur që të kthehesh brenda trupit të nënës, është e vështirë të lëvizësh përtej hijes së saj.
Kështu që shumë shpejt unë vendosa “trupa” të tjerë mes timit dhe atij të nënës sime. Trupa me të cilët unë mund të komandoja, të bëja dashuri, të acarohesha, të bëhesha e mençur ose e marrë – duke ndërtuar një botë të huaj për të. Doja që ajo të shqetësohej vetëm duke e parë këtë botë të re timen: Kjo gjë ndodhi shumë shpesh, dhe ajo iku në heshtje.
Për njëfarë kohe u ndjeva e lirë. Pastaj njerëzit filluan të më thonin gjëra të tilla si: “Ti qesh si nëna jote, je kokëfortë si ajo, ti i ke duart fiks si të nënës tënde”. Dhe unë një mëngjes pashë veten në pasqyrë dhe kuptova: Ajo ishte aty, në shtëpinë time, në trupin tim. Dhe për habinë time, kjo gjë filloi të më mërziste gjithnjë e më pak: unë kam zbuluar mamanë në gjestet e mia, në zërin tim, në gjithçka timen. Ishte e pamundur që unë të kthehesha brenda trupit të nënës sime, por ishte kaq shumë e mundur që ajo ishte brenda meje qëkur linda, dhe se ajo ishte brenda meje edhe atëherë kur unë mendova se isha larguar prej saj – kur mendova se isha e lirë nga ajo.
Dhe atë atëherë e kuptova se duke kërkuar veten, gjeta mamanë time, duke e pranuar dhe duke e dashur atë si kur isha fëmijë. U ndjeva sërish e brishtë. Ndonjëherë pajtimi merret si një veprim për të harruar gabimet që kemi kaluar e vajtur. Dhe ndoshta është e vërtetë, por jo në marrëdhëniet tona me nënat tona. U pajtova me nënën time kur kuptova gabimet – ato që mua më dukeshin të tilla – si pjesë e vetes sime, thelbësore për rritjen time.
Autore: Elena Ferrante Përktheu: Eneida Daci. / KultPlus.com
Sipas statistikave, 90% e nënave vazhdimisht kanë një ndjenjë faji. Për pjesën më të madhe, kjo është për shkak të faktit se ato mendojnë se nuk i përmbushin detyrat e tyre mjaftueshëm mirë.
Pjesa më e trishtuar është se ata kanë frikë të flasin për këtë. Megjithatë, një nënë e 2 fëmijëve, Celeste Yvonne, nuk e ka këtë frikë. Ajo i ka shkruar një letër të sinqertë burrit të saj me një kërkesë për ndihmë, ku publikisht dhe në mënyrë të detajuar, ka deklaruar gjëra që shumë njerëz nuk janë aq të guximshëm as për t’ua treguar as miqve të tyre më të mirë.
Ne do të publikojmë tekstin e kësaj letre dhe do t’u ofrojmë lexuesve të saj një mundësi për të mësuar se pse kjo letër nuk i la indiferentë gratë moderne dhe familjet moderne.
Burrë i dashur!
Kam nevoje. Për më shumë. Ndihmë.
Nata e kaluar ishte e vështirë për ty. Të kërkova që të kujdeseshe për fëmijën që të mund të shkoja më herët në shtrat. Foshnja po qante. Në të vërtetë, po ulërinte. Unë munda ta dëgjoja që nga kati sipër dhe stomaku që më ngacmohej nga tingujt, duke pyetur veten nëse duhet të zbres atje dhe ta pushoj ose thjesht të mbyll derën, që të mund të bëja fare pak gjumë të qetë. Unë zgjodha këtë të fundit.
Ju erdhët në dhomë 20 minuta më vonë, me fëmijën ende duke qarë me dënesë. E vendose fëmijën në shtrat dhe e shtyve shtratin ngadalë, vetëm disa centimetra larg shtratit tim, një gjest i qartë se turni yt i kujdesit për të me kaq mbaroi.
Doja të të bërtisja. Doja të nisja një luftë epike në atë çast. Unë kam qenë duke u kujdesur për fëmijën dhe foshnjën gjatë gjithë ditës. Unë do zgjohesha me foshnjën për ta ushqyer gjithë natën. Më e pakta që mund të bësh është ta mbash atë për disa orë në mbrëmje, kështu që të mund të përpiqem të fle.
Vetëm disa orë të çmuara gjumë. A kaq shumë po kërkoj?
Unë e di që të dy ne i kemi parë prindërit tanë të përmbushin rolet tipike të nënës dhe babait. Të dyja nënat tona ishin kujdestarët kryesorë dhe etërit tanë ishin relativisht të papërfshirë. Ata ishin baballarë të shkëlqyeshëm, por nuk pritej të kalonin një kohë të konsiderueshme duke ndërruar pelena, duke ushqyer dhe duke u kujdesur për fëmijët.
Nënat tona ishin forca që mbante dinamikën familjare. Duke gatuar, pastruar dhe rritur fëmijët. Çdo ndihmë nga babai ishte i mirëpritur, por jo e pritshme.
E shoh veten tonë çdo ditë e më shumë duke u bërë pjesë e këtyre dinamikave familjare. Përgjegjësia ime për të ushqyer familjen, për ta mbajtur shtëpinë të pastër dhe për t’u kujdesur për fëmijët merret si e mirëqënë, madje edhe kur të kthehem në punë.
Pjesën më të madhe të kohës unë fajësoj veten. I kam thënë vetes që unë mund ta bëj. Dhe në të vërtetë, unë dua ta bëj.
Unë gjithashtu shoh miqtë e mi dhe nënat e tjera duke ia dalë me të gjitha dhe shëlqyeshëm. Nëse ato po ia dalin dhe nëse nënat tona ia kanë dalë aq mirë, pse unë nuk mundem? Une nuk e di.
Ndoshta miqtë tanë po luajnë shtiren në publik dhe po luftojnë fshehurazi. Ndoshta nënat tona vuajtën në heshtje për vite me radhë dhe tani, 30 vjet më vonë, ato thjesht nuk e kujtojnë sa e vështirë ishte për ta.
Ose ndoshta (dhe kjo është diçka për të cilën unë e qortoj veten çdo dite), unë nuk jam aq e kualifikuar për këtë punë sikurse të gjithë të tjerët. Dhe sa më shumë që e mendoj, unë do të vazhdoj duke thënë: Më duhet më shumë ndihmë!
Një pjesë e imja ndihet e dështuar vetëm sepse kërkoj ndihmë. Domethënë, ti më ndihmon. Je një baba i mrekullueshëm dhe bën një punë të shkëlqyer me fëmijët. Dhe përveç kësaj, kjo duhet të ma lehtësoje punën, apo jo? Instinkti i një nënë, o jo? Por unë jam njeri dhe jam duke punuar me 5 orë gjumë dhe shumë e rraskapitur.
Unë kam nevojë për ty.
Në mëngjes, më duhet në fillim të bëj gati fëmijën tonë që më pas të kujdesem për beben dhe të bëj drekën për të gjithë dhe të pij një kafe. Dhe jo, të bëj gati fëmijën nuk do të thotë ta mbaj atë para TV. Do të thotë të sigurohem që ai ka kryer nevojat, duke i dhënë atij mëngjes, duke parë nëse dëshiron ujë dhe duke paketuar çantën e tij për në shkollë.
Natën, më duhet një orë për t’u qetësuar në krevat duke e ditur se fëmija ynë është në gjumë në dhomën e tij dhe bebi është në kujdesin tënd. E di që është e vështirë të dëgjosh të qarën e fëmijës. Më beso, e di. Por nëse mund të kujdesem dhe ta qetësoj foshnjën pjesën më të madhe të ditës, mund ta bësh dhe ti atë për një orë ose dy natën. Të lutem. Unë kam nevojë për ty.
Në fundjavë, më duhen më shumë pushime. Kohë ku mund të dal nga shtëpia vetëm dhe të ndjehem si një individ. Edhe nëse është vetëm një shëtitje rreth bllokut ose një udhëtim për tek dyqan ushqimor.
Dhe ato ditë kur kam planifikuar të shkoj në kursin e notit dhe duket sikur i kam të gjitha nën kontroll, më duhet të më ofrosh që të më japësh një dorë. Ose të sugjerosh të shkoj të shtrihem gjatë kohës që fëmijët flenë gjumë. Ose të fillosh të ngresh pjatat pa e sugjeruar unë që ta bësh. Unë kam nevojë për ty.
Së fundi, më duhet të dëgjoj se ti je mirënjohës për të gjitha ato që bëj. Unë dua të di se ti e vëren se rrobat janë larë dhe se është përgatitur një darkë e këndshme. Unë dua të di që ti e çmon faktin që unë ushqej me gji në të gjitha orët, edhe kur jam në punë, kur do të ishte më e lehtë për mua që t’i jepja ushqim të gatshëm.
Unë shpresoj ta vësh re se unë kurrë nuk të kërkoj të qëndrosh në shtëpi për të mos ndjekur aktivitetet e tua të punës dhe aktivitetet sportive. Si nënë, supozohet se unë do të jem në shtëpi gjatë gjithë kohës dhe gjithmonë në dispozicion për t’u kujdesur për fëmijët, ndërsa ti je jashtë.
E di që kjo nuk është mënyra që kanë ndjekur prindërit tanë dhe kam inat edhe që ta kërkoj. Do të doja të mund t’i bëja të gjitha dhe të mund ta bëja të dukej më e lehtë. Dhe unë uroj që të mos kem nevojë për shpërblim për të bërë gjërat që shumica e njerëzve presin nga një nënë.
Por unë kam ngritur flamurin e bardhë dhe e pranoj se jam thjesht njeri. Unë po të tregoj se sa shumë nevojë kam për ty dhe nëse vazhdoj me këtë ngarkesë që kam, një ditë do të thyhem. Dhe kjo do të të lëndonte ty, fëmijët, dhe familjen tonë.
Sepse, le ta pranojmë: ju keni nevojë për mua, gjithashtu. ” /shkollaesuksesit/ KultPlus.com
Pas një fushate për sfidimin e tabuve rreth emrave të grave, Qeveria e Afganistanit ka marrë vendim që në letërnjoftimet e fëmijëve të vendoset edhe emri i nënës e jo vetëm i babait, siç është vepruar deri më tani.
Presidenti i Afganistanit, Ashraf Ghani, e nënshkroi plotësimin e ligjit që u kërkua nga aktivistët për të drejtat e grave, shkruan BBC, transmeton KultPlus.
Deri më tani, sipas ligjit afgan, vetëm emri i babait vendosej në letërnjoftimin e fëmijës. Përdorimi i emrit të një gruaje në publik në Afganistan është tradicionalisht veprim i papëlqyeshëm dhe mund të vlerësohet si fyerje.
Megjithatë, një fushatë e nisur tre vjet më parë me parullën “Ku është emri im” mori përkrahje të profilit të lartë nga figurat e njohura dhe deputetët afganë.
Përmes një fushate të përhapur në rrjetet sociale, aktivistët e prezantonin veten duke përdorur emrin e vet dhe emrin e nënës.
Laleh Osmany, themeluese e kësaj fushate, tha se është shumë e kënaqur me rezultatin e arritur. “Nuk ka dyshim se kjo fitore është rezultat i fushatës së vazhdueshme dhe pajtueshmërisë në mesin e aktivistëve dhe qytetarëve”, tha ajo.
Komisioni për Çështje Ligjore i Qeverisë Afgane tha se vendimi për përfshirjen e emrit të nënës në letërnjoftimin e fëmijëve është një hap i madh drejt barazisë gjinore dhe realizimit të të drejtave të grave. / KultPlus.com
Shkruaj, pastaj zhgarravis. Vazhdon kështu për shumë gjatë. Nuk e di pse sot lapsi nuk më bindet, frymëzimi im ka ikur larg.
Po ç’faj kam unë që fjalët e mia nuk munden të përshkruajnë portretin tënd?! Ti je ai imazhi i pandashëm i kujtimeve të mia. Ke qenë aty me mua edhe kur unë nuk e dija që isha me ty, je ninulla më e ëmbël, dora që më mbron, më përkëdhel. Je ajo që me entuziazëm të madh duartroket hapat e mi të parë, gërmëzimet e para, je kritikja nga e cila pranoj çdo mendim, je shtylla tek e cila mbështetem, burimi im i kurajos.
E di nënë! I gjithë blerimi i pranverës është kaq i zbehtë para syve të tu. Ndonjëherë kur kthehem nga shkolla, gjatë gjithë rrugës mendoj si do të të shpjegoj ndonjë të vërtetë të “dhimbshme“. Arrijë të krijojë një skenar shumë të sofistikuar, mbushur me zbukurime e manipulime, një histori fantastike plotë me gënjeshtra, të cilën jam gati për ta treguar. Dhe…kur përballem me atë shikim, e gjithë historia ndërtuar me aq mundim, shuhet në një sekond. Nuk mundem të të gënjej, nëse do ta bëja, do të jetoja me barrën e një kri mi të rëndë. Në fakt, gjithmonë kam menduar se si je aq e zonja në leximin e mendjes sime, ndonëse unë jam një aktore e mirë, ti gjithmonë e kupton atë që fsheh nga brenda. Ti nuk ke nevojë të shohësh lotët për të më pyetur pse jam e mërzitur, ndonjë ditë do të ma japësh edhe mua formulën e kësaj. Dua të të rrëfej diçka; ka raste kur unë nuk u bindem kërkesave të tua, më beso, nuk dua të të mërzis, por mua më pëlqen të fitoj pak vëmendje, të vjedh pak nga kujdesi yt.
Më pëlqen kur mundohesh të më bindësh të ha ushqim, kur më trajton si një fëmijë të llastuar. Më pëlqen kur gjatë natës, ndjejë dorën tënde tek më mbulon, kur me dashurinë tënde të madhe më largon mërzinë, kur së bashku mbjellim lulet e bukura të jetës. Më pëlqen prania jote, hija jote në rrezen time të shikimit.
Unë gaboj karshi teje nënë, gaboj shumë, por falja jote i kalon kufijtë e mi, e di që unë të përqafoj rrallë, përveç takimeve të zakonshme si me të gjithë. Ndoshta akoma më rrallë, të shpreh ndonjë ndjenjë, të them që ti për mua ke shumë rëndësi, por e kam kaq të vështirë. Më ngjajnë ndonjëherë të tepërta veprimet, më duket vetja si një kukull e drunjtë, e akullt, pa ndjenja, por nuk e di sa herë mundohem të flas, në fyt më mblidhet një lëmsh gjigand.
E di nënë?! Ndjenjat e forta janë bërë për zemrat, ndoshta prandaj është e vështirë t’i nxjerrësh jashtë. Më fal për gjithçka të munguar nga unë, por dije këtë, unë të ruaj ty në thellësitë e zemrës sime, në vendin tim më të sigurt, nga i cili s’do të dalësh kurrë. Meqë s’u mjaftova nga fjalët e Botës, të shkrova ca rreshta me fjalë zemre. Ca rreshta për ty nënë nga vogëlushja jote. Nuk e di a të kam thënë ndonjëherë se të dua… / KultPlus.com
Ka ardhur koha për të shtypur impulsin natyror të nënës që dëshiron të vendosë pëllumbin nën krahë, ta mbrojë nga të gjitha gabimet, trishtimi dhe rreziku. Është një betejë e vështirë, e pranoj. Kur filloj të dobësoj veten, në luftën për të kontrolluar super-nënën brenda meje, mbaj mend frazën: “Nënë e mirë është ajo që bëhet e padobishme …”
Nëse e kam bërë detyrën time si nënë me korrektësi, duhet të bëhem e padobishme. Dhe para se një nënë të më akuzojë për mungesë dashurie, po shpjegoj se çfarë do të thotë. Të jesh “e padobishme” është të mos lejosh që dashuria e pakushtëzuar e nënës, e cila gjithmonë do të ekzistojë, të shkaktojë varfëri dhe varësi tek fëmijët, sikur të ishte një drogë, në një masë të tillë, që ata të mos jenë në gjendje të jenë të pavarur. Ata duhet të jenë të gatshëm për të ndjekur rrugën e tyre, për të bërë zgjedhjet e tyre, për të kapërcyer zhgënjimet e tyre dhe për të bërë gabimet e tyre në çdo fazë të jetës. Një humbje e re është një qëllim i ri; për të dy palët: nënën dhe fëmijën.
Dashuria është një proces i çlirimit të përhershëm, dhe kjo lidhje vazhdon të transformohet në rrjedhën e jetës. Deri në ditën kur fëmijët bëhen të rritur, krijojnë familjen e tyre dhe fillojnë ciklin përsëri. Ajo që u nevojitet është të kenë siguri se do të jemi me ta, të forta, në dakordësi ose në divergjenca, në triumf ose në dështim, të gatshme dhe të pranishme, se do u japim një përqafim të fortë dhe rehati në momente të vështira. Prindërit dhe nënat, në thelb, rrisin fëmijët e tyre për të qenë të lirë dhe jo skllevër të frikës. Kjo është sfida më e madhe dhe misioni kryesor.
Atyre që do jepu:
– Krahë për të fluturuar
– Rrënjë për t’u kthyer
– Arsye për të qëndruar.
T’i bëjmë fëmijët të pavarur dhe të sigurt në vetvete, për të jetuar një jetë të plotë dhe të ndershme. “Kur një nënë i do vërtetë, i edukon fëmijët për të mësuar të fluturojnë”. / KultPlus.com
Gjermanët kanë krijuar atë stereotipit e njerëzve punëtor të përpiktë, të vrazhdë, dhe tepër të disiplinuar.
Do të ishte mendjelehtësi t’i përkufizonim gjermanët vetëm me kaq, ata janë populli që kanë shkruar faqe të rëndësishme në historinë e njerëzimit, kanë luajtur një rol vendimtar dhe kanë nxjerrë personalitete emrat e të cilëve vijojnë të lakohen në shkencë, arte, kulturë, inxhinieri etj.
Për kënaqësinë e lexuesve kemi përmbledhur disa thënie që mendojmë se do të jenë gjëja më e mirë që lexojnë për sot.
Ai që blen te një hajdut, vlen sa hajduti.
Ai që të lutet për shkëmbim ka ndërmend të të mashtrojë.
Askush nuk është aq i madh sa të mos ketë nevojën e të vegjëlve.
Bota është e çuditshme, njëri mban kuletën, kurse tjetri mban të hollat.
Bukuria e një gruaje është më e fuqishme se guximi i një burri.
Bukuria është e vërteta dhe e vërteta është bukuria.
Burri pa gruan është koka pa trupin, gruaja pa burrin është trupi pa kokën.
Dashuria e nënës nuk plaket.
Do të qe më mirë të ishim më parë të vjetër dhe pastaj të rinj.
E ardhmja i takon atij që harron urrejtjen dhe mbjell dashuri.
Edhe gjyqtari i shurdhër dëgjon kur tingëllojnë monedhat.
E vetmja mjekësi për njeriun është vetëpërmbajtja.
Fëmijët e vegjël e tërheqin nënën nga fustani, ndërsa fëmijët e rritur e tërheqin atë nga zemra.
Fytyra e gruas është fytyra e shtëpisë.
Guximtarin e ndihmon edhe vetë Perëndia.
Ha në Poloni, pi në Hungari, fli në Gjermani dhe bëj dashuri në Itali.
I mençuri mëson nga gabimet e të tjerëve, budallenjtë nga të tyret.
Kafeja në filxhan dhe gruaja e zhveshur në divan nuk mund të presin.
Kafshët duke jetuar me ne bëhen të buta, njerëzit jo gjithmonë.
Krenaria ikën nga shtëpia në kalë e kthehet në këmbë.
Kush ka nënën e dashur, edhe këmishën e ka të bardhë.
Letrat e bixhozit janë libri i lutjeve të djallit.
Lotët janë të vërtetë vetëm kur qan nëna.
Më mirë është një fund i tmerrshëm sesa një tmerr pa fund.
Njerëzit që gjithmonë s’kanë kohë, zakonisht nuk bëjnë asgjë.
Njeriu ka dy veshë e një gojë, për të dëgjuar shumë e folur pak.
Nuk ka jastëk më të butë për të fjetur sesa ndërgjegjja e pastër.
Të jetosh i gëzuar dhe të vdesësh i kënaqur do të thotë që djallit ia ke prishur gjithë llogarinë.
Vetëm i marri e provon thellësinë e lumit me të dyja këmbët. /KultPlus.com
Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama ka humbur nënë e tij, Aneta Rama e cila vdiq në moshën 82 vjeçare. Dhimbjen për humbjen e nënës, Rama është munduar ta kthejë në forcë e kujtim për ditët e mirë që kanë kaluar bashkë.
Përmes një postimi frymëzues, Rama shprehet se lotët duhet kthyer në buzëqeshje për jetën e saj, e zemrën ta kesh plotë me dashuri sepse e ndave me të.
Ky është postimi i plotë i Edi Ramës:
Mund të derdhësh lot pse iku Ose mund të buzëqeshësh sepse jetoi
Mund të mbyllësh sytë e të lutesh që të kthehet Ose mund t’i hapësh e të shohësh gjithçka të ka lënë
Zemra jote mund të jetë bosh sepse nuk e sheh dot më Ose ti mund të jesh plot me dashurinë që ndave me të
Mund t’ia kthesh shpinën të nesërmes dhe jetosh në të djeshmen Ose mund të jesh i gëzuar me të nesërmen për çka ishte e djeshmja me të
Mund ta kujtosh atë vetëm për ikjen e saj Ose mund të kujdesesh për kujtimin e saj që ajo të jetojë në të
Mund të qash e të mbyllesh në vete, bosh e me kurriz nga bota Ose mund të bësh atë që nëna do të donte:
Të hapësh sytë, të qeshësh, të duash dhe të ecësh përpara…
***Edhe në emër të familjes sonë lejomëni t’ju falënderoj përulësisht, për praninë tuaj të paçmueshme përmes mesazheve të pafundme e luleve të panumërta, që disi e lehtësuan peshën ndrydhëse të boshllëkut tonë të pangushëllueshëm. Duke ju kërkuar një ndjesë të thellë për të qenit i pamundur t’ju përgjigjem, ju uroj me shpirt të gjithë atyre që jetojnë me këtë boshllëk, të rrojnë sa më gjatë që ta kujtojnë nënën e tyre dhe të tjerëve që kanë fatin ta kenë pranë yllin e shtëpisë, t’i kenë nënat sa malet dhe t’i gëzohen sa më shumë dritës së tyre, të pakonkurrueshme as nga dielli e nga vetë yjet e qiellit. / KultPlus.com
Kemi mësuar prej tyre të dëshirojmë mbi të gjitha, më të mirën për fëmijët e tyre dhe se gëzimi, e qeshura dhe fitorja e fëmijës janë gjithashtu të tyret. Mamaja është sinonim me mbrojtjen, dashurinë.
Kur jemi në rrezik, në vështirësi, personi i parë për të cilin mendojmë dhe me të cilin dëshirojmë të jemi pranë është nëna jonë. Afër ose larg, jemi të sigurt se do të na udhëheqë në dyshimet dhe frikën tonë, dhe do të jetë gjithmonë pranë nesh.
Dashuria e saj e pakushtëzuar është më sublimja nga të gjitha ndjenjat. Ju mund të shkoni në veri, jug, lindje ose perëndim por nuk do të gjeni askund përkushtim të pafund ose të gjeni një dashuri të ngjashme. Eshtë vërtet e pakrahasueshme.
Nëna riparon, inkurajon, ndihmon, shëron plagët me puthje, jep përqafime shëruese.
Misioni i saj është shumë më i madh, për t’u siguruar që kjo qenie, fëmija i saj, të ecë me këmbët e veta në jetë. Mamaja është dashuri, është dashuri e pafund.
Dhe për nënat që nuk janë më me ne, një falënderim i thjeshtë, një mendim për shumë dritë dhe dashuri për to, sepse aty ku janë, sigurisht që po vibrojnë nga dashuria e tyre, e cila nuk ka kufij, shkon përtej jetës. Falënderime plot dashuri, dhe një rrezatim drite. /meb.al/ KultPlus.com
Dashuri, respekt, durim, mirësi. Lidhja midis nënës dhe vajzës është diçka e mrekullueshme, unike dhe e sinqertë. Nënat janë heroinat tona, ato janë gjithmonë aty për ne, 7 ditë në javë, 24 orë në ditë.
Nëse ato janë edhe mikeshat tona, atëherë mund të jenë “më të mirat” dhe asgjë dhe askush nuk mund ta ndryshojë këtë.
Ajo beson tek ju dhe ndonjëherë bën edhe më shumë se ju. Ajo është tifozja juaj numër një. Pavarësisht asaj që ju bëni në jetën tuaj, ajo gjithmonë do të jetë aty për t’ju mbështetur dhe për të zgjidhur dyshimet tuaja.
Kur keni nevojë për këshilla ose keni dyshime, nëna juaj është gjithmonë e gatshme t’ju japë mendimin e saj të ndershëm. Dhe e anasjellta. Ju mund t’i besoni njëra-tjetrës.
Një nënë dëshiron më të mirën për fëmijët e saj, kështu që ajo gjithmonë do të tregojë të vërtetën, edhe nëse ndonjëherë mund të jetë e pakëndshme.
Kur ju ndodh diçka e bukur, ju menjëherë do të dëshironit t’ia tregoni miqve ose familjes tuaj, por personi i parë që ju telefononi është gjithmonë ajo: nëna.
Të gjithë ne përjetojmë periudha të vështira dhe është pikërisht kur ju duhet të përballeni me një periudhë të tillë, që nëna juaj ju jep edhe më shumë dashuri, duke ju mësuar përsëri të doni veten dhe të kujdeseni për mendjen tuaj.
Nuk ka rëndësi se sa vjeç jeni, nëna juaj gjithmonë do të kujdeset për ju, duke ju dërguar mesazhe ose duke ju telefonuar disa herë në ditë vetëm për të zbuluar nëse jeni në rregull.
Kur diskutoni, gjithmonë përpiquni ta kuptoni mendimin e saj dhe ta respektoni atë, edhe nëse është i ndryshëm nga i juaji.
Ju kënaqeni duke qenë së bashku dhe duke kaluar kohë larg shtëpisë për t’u argëtuar, madje edhe me miqtë tuaj.
Edhe nëse jetoni larg ose jeni jashtë për arsye pune, nëna juaj është gjithmonë atje për ju. Ju gjithashtu mund ta telefononi atë natën vonë ose në një ditë të ngarkuar, por ajo gjithmonë do të gjejë kohë për ju dhe t’ju ndihmojë në rast nevoje.
Ndërsa vitet kalojnë, ju njiheni më mirë me njëra-tjetrën, kjo do t’ju bëjë edhe më të bashkuar dhe lidhja juaj do të jetë edhe më e çmuar. /meb.al/ KultPlus.com
E paramendoj ndonjëherë se si do dukesha unë po të mos kisha fëmijë? Do të nxitoja për punë dhe ti kryej të gjitha detyrimet. Do shkoja në drekë me miqtë pa u shqetësuar për asgjë.
Ky lloj i grave mund
të ketë fëmijë një ditë, por tani mendja e saj nuk e paramendon se si do dukej mëmësia
në jetën e saj. Unë akoma mund të isha ajo grua pa fëmijë. Por në vend të
kësaj, unë zgjodha të kem fëmijë – edhe ato 3 fëmijë në 5 vjet.
Mund të kisha një
mëngjes të qetë dhe të pi një filxhan kafe rehat deri sa përgatitem.
Në vend të kësaj, unë zgjodha
të kem fëmijë.
Mund të kisha fundjava
ku do flija gjumë deri vonë.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha më shumë
para në bankë.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha një
makinë të lezetshme.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të udhëtoja në
botë dhe të shihja Parisin, Londrën, Pekinin, Stambollin.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha mbrëmje
romantike me të dashurin tim.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha flokë të
stiluara në mënyrë të përsosur dhe veshje elegante.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha një
shtëpi të dizajnuar bukur me mobile luksoze.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund t’i kaloja vitet
e fundit duke u përpjekur për karrierë, duke qëndruar vonë në zyrë pa u
shqetësuar për asgjë, përveç afateve dhe qëllimeve.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Mund të kisha një
stomak të sheshtë, pa shenja strijesh.
Në vend të kësaj, unë
zgjodha të kem fëmijë.
Unë mund të isha e
lirë të bëja gjithçka që dua, sa herë që dua.
