Shkuan

Poezi nga Nerimane Kamberi

Shkuan ashtu si erdhen,
për toke, për qielli,
pritje të gjata në kufi,
pritje për t’i parë fytyrat e dashura
vonesa të mëdha në aeroport,
vonesë për çastin e përqafimit.
E deshtën atdheun marrëzisht,
e shanë atdheun tinëzisht,
hoqën mall e na lanë mall.
Për çka të ka marrë malli, biri im?
Bëra pite me spanaq, edhe një me kungull,
Pasul në tavë, me turshi,
Embëlsirën me vezë, si të nonës, ta bëj
tash sa ta kthej një mesazh.
Lëshoj qesen me pazaret, vë përparësen,
prit sa ta dërgoj këtë email.
Nanë, e pijmë një verë të nxehtë në shesh ?
Po, pas mbledhjes sime.
Përqafohemi nën një mijë e një yjet
të qiellit të katundit,
urime ky vit i ri.
Shpejt, biri im, mos të na ik asnjë çast,
Shpejt, shpejt, shpejt, shpejt….
A do të vish verës?/ KultPlus.com

Dasëm te dajtë

Poezi nga Nerimane Kamberi


Shkoi korriku, përvëlues.
Rrugës për te dajtë,
autostradës së fëmijërisë,
lulediellet ishin aty, si dikur.
Shpinë e vjetër e kishin rrëzu,
m’i ndërtu dy të reja, kur ishin nda djemtë.
Oborri ushtonte si kullë babiloni,
ku gjuhët përziheshin me këngët e kurbetit.
Të gjithë vallëzonin,\rreth flamurit të përbashkuar.
“Kam me bujtë te dajtë » thoshte djali i tezës,
burrë gjashtëdhjetëvjeçar, pak i dehur e shumë qejfli.
« kam me bujtë te dajtë », thosha unë.
Mosha është punë matematike, ne prapë ishim të vegjël.
“Mirësevini në dasëm” na shkruante mbi krye,
aty ku dilnim në fotografi.
Dajtë na shtrëngonin duartë,
por jo të gjithë, disa nuk janë më.
As nana nuk është më./KultPlus.com

‘Bonbonat’

Poezi nga Nerimane Kamberi

Shikoj kunatin
duke marrë një bonbon në tavolinë
dhe buzëqeshi.
“Kanë mbet nga festa”, i them.
Nana nuk më priste te oborri,
nana nuk është më.
Pashë bonbonat te xhami,
“për fëmijtë për festë” më tha nusja.
“Bajram, Bajram” thërrisnin ata,
merrnin nga një, dhe shkonin te shpija tjetër.
Fundja mbetet dashuria,  dhe kujtimet,…
të tjerat janë kot, ama bash kot./ KultPlus.com