Poezi nga Dije Demiri-Frangu
Lagja që s’flet
Varrezat
Janë dhembje
Aty gjithsecili
Është vet ja
Edhe gjyshi im
Aty mbrëmë fjet
Janë mendime të heshtura
Këngë që pushojnë
Ditë të palosura
Dhembje të vjetruara shumë
Kur nata i mbulon
Mendoj
Gjyshi tani përralla
Yjeve u tregon
Varret janë përrallë vetë
O gjithë ai gaz i gjyshit
Ku mbet
Ku u tret
Ai shkoi
Në lagjen që s’flet / KultPlus.com
Poezi nga Dije Demiri-Frangu
E di ju do t’flini me frikën për gjymtyrët e atdheut
Për drekën e fëmijëve lodrat e tyre
Do t’i mbyllni dritaret me perde të trasha
T’mos e shihni qiellin si ua masakrojnë vrasësit
Zemrat do t’i keni shesheve udhëve
Nëpër gjethet e atdheut nëpër lumenjtë e tij
do flini e do zgjoheni me vdekjen
nëpër trosha buke fytyrën do t’ia shihni
Do t’i fusni shtëpitë në valixhe për të ikur nga absurdi
unë nuk e kuptoj luftën
më duket psikologji e komplikume
Po krejt kështu disi ka qenë në Kosovë
E në shumë atdhe të tjerë
Do të jetë
Derisa ta vrasim luftën / KultPlus.com
Nga Dije Demiri-Frangu
Oksigjeni i rralluar si mendje pleqsh
Si flokë të një shëndetligu
Verë e ashpër ajër me kokëdhembje
Kishte vërshuar
Gjetheve hënës zogjve ju kish rënë tensioni
Ikona mesjete ishin bërë vetëm t’i shohësh
Zhegu punonte orkestronte milingonat
Që vrisnin me muzikë toke qetësinë e lodhur
Një re e zezë kërkohej
Zogj zëra fëmijësh pleqsh thërrisnin-oj ree
Një që dinte të qaj e të dënesë me të madhe kërkohej
Që të vajtojë zëshëm mbi kufomën e asaj dite që po ikte
Bashkë me ajrin e rralluar si mendje pleqsh./ KultPlus.com
Nga Dije Demiri-Frangu
(Refugjatët e Bllacës, 1999)
E merrnin dheun si një zemër arkaike e e shkërmonin
I lanin sytë i fërkonin faqet plot robëri me të
E e citonin Formulën e Pagëzimit pas çdo vaji
Mbillnin ofshamat e nga to lisa zjarri gjigand bëheshin
Dheu ishte e vetmja gjë që e besonin
Mbi të binin të gjitha llojet e lotëve
Me dhe gatuanin bukën e madhe
E piqnin në zjarrin që ju dilte nga koka
Si bekim universi e hanin me sy
Natën i shikonin qyqet si iknin nga vaji i fëmijëve
në Bllacë mallkimet i patën tharë edhe drurët
Bllaca qe shpallur Kopshti më i madh në botë i vuajtjes
Në pranverën e vitit 1999.
