Etiketë: Nga Rozafa Shpuza

Poezi nga Rozafa Shpuza

Rrëfim n’vetë t’parë

N’jetë erdha at’ verën e rreshkun
që u njom prej ujnave të zgrip-lindjes
e u trand prej ulërimave amësore
të denja për nji arie perfekte.
Im atë m’njiti emën legjendash,
kurse nana m’dha cicë deri sa nisa me ndenjë taaa…
Anipse qava n’kupë t’qillit,
gjyshja kambënguli me m’lidhë n’shpërgaj
e kambët m’i zhyti n’sheqer kur lindi im vëlla.
U rrita me marsh paradash e brohorima t’mnershme
e për mbarësi më hodhen uje diten e parë të shkollës.
Çdo verë lava n’oborr qylymin me thakë t’grimë tejet
tue kërcye zbathët sipër tij
si n’ceremonitë pagane.
Ndër fletore matematike shkruva ditar
e për dashnorët naivë përdora iniciale
që tash kot lodhem me i çkodue…
Ju recitova poezi nxanësve t’nji shkolle ndër male
diku mes reales dhe absurdes
mandej i qindisa n’gjergjef tana dëshirat
si me dashtë me i ba zapt n’atë rreth t’tendosun
si nofllat para vajit…
Për ditëlindje nuk ndeza kurrë qira
prejse i druhesha joshjes se mirazheve
t’krijueme prej flakës së tyne t’rrejshme.

N’jetë edha at’ verën e rreshkun
njajtë me këtë t’simjetshmen
kur gjinkallat konkurrojnë me kangtaret e afisheve t’shkyme
e une shuej etjen me krriklla kabahe birret
n’lokalin me nji shkronjë mangut n’tabelë… / KultPlus.com

Poezi nga Rozafa Shpuza

Mbramjeve,
qyteti ka trajtën e nji gruaje
paksa të kërrusun nga pritja,
me shkulme thinjash ndër tamtha
e make-up të errët,
nergut me fashitë rrathët poshtë syve.
Hapat ikacakë i fikin dashnitë
si bisht cigaret me filtër të kafshume
prej buzkuqit 24-orësh.
Stacionet e periferive
zbrazen me ritmin e tradhtive
t’destinueme me plasaritë shpirtna,
sa herë thembrat e statujës,
atje n’sheshin ku flirtuem nen çader,
përmjerren prej qejve rrugaçë.

Në t’zbardhun,
qyteti ka trajtën e avullit
që ngutshëm shprazet prej flegrash
tue mjegullue andrrat që s’mbërritën
me pritë agun… / KultPlus.com

Poezi nga Rozafa Shpuza

Pritjen teme
t’copëzueme n’pazëllin e nji kalendari pagojc
e vjerri vjetë për vjetë n’vjegcën
e ngujueme n’plasat e murit t’odës pa tavan.
N’vjegcë
përshkohet si rruza n’pe ditëlindja rishtake…
Përvjetë
thuejse i njajti ritual,
pos qirit që shtohet mbi tortë
që, gjithqysh,
s’asht i zoti me i ba ballë
frymës që shprazet kur tham nji dëshirë.
N’qasje të lavjerrësit
n’vjegzë përkunden pritmënitë
qysh kur nana m’endi pëlhurën e ardhmënisë
e deri sot,
kur pritjen e vjerri përhanshëm
si tana ritualet pagane t’nji dasme,
kur orizi i hedhun mbi vel
bahet oguri i tana mirësive.

Vjetë për vjetë
ju ve nji lak n’qafë ditëve që m’duhet me pritë
e nisem shkujdesun dikutek
pa destinacion të paracaktuem rrugtimi… / KultPlus.com

‘Pa lajmërue’ nga Rozafa Shpuza

Ti, s’ke pse veshë tesha
marrun hua prej stinësh të përdala,
s’ke pse hupë nën maska tinzare
sajue për gosti hijenash,
s’ke pse pret biletë linjash strikte
plot e përplot me andrra t’frigueme.
N’valixhe s’ke pse ngarkon
peshqeshe lidhun ny me kordele rrencake.
Ti, s’ke pse hapë çadrën n’aeroportet
ku retë përloten për dashnitë e pamujtuna,
as pellgjet s’ke pse i shkapërcen
me rujtë pa lagë çorapet
që nana t’i bani gati për udhë.
Ti vetëm hajde,
ashtu si vjen malli, pa lajmërue… / KultPlus.com