Një grua e shndërruar në një grusht dheu ende e mban mend që dikur kishte dashuruar shumë aq shumë sa tani nga ajo në një fushë pa Zot mbinë lule Nganjëherë por vetëm nganjëherë kafshët u afrohen i nuhasin ato e dridhen pastaj e lëshojnë një zë të dhimbshëm si në ditën e parë të botës. / KultPlus.com
Politikanët kurrë nuk e lënë hajninë për ditën e nesërme por vjedhin sot ditën e nesërme ia kanë lënë popullit E kanë kuptuar shejtanët bastardët e atdheut se fjalorit drejtshkrimor i mungon ajo pjesa ku shpjegohet se e nesërmja kurrë nuk vjen / KultPlus.com
Një grua e shndërruar në një grusht dheu ende e mban mend që dikur kishte dashuruar shumë aq shumë sa tani nga ajo në një fushë pa Zot mbinë lule Nganjëherë por vetëm nganjëherë kafshët u afrohen i nuhasin ato e dridhen pastaj e lëshojnë një zë të dhimbshëm si në ditën e parë të botës. / KultPlus.com
Isha në Rockuzinë bar me një mik të mirë (ende dua të besoj që e kam mik të mirë) i cili po përpiqej ta shkruante historinë e re të Kosovës Dëgjohej muzikë me të cilën isha rritur birra ishte e ftohtë ashtu si e do Zoti rrugët e qytetit ishin përplot me njerëz dielli i muzgut në Prishtinë me forcat e fundit që i kishin mbetur vazhdonte të buzëqeshë Kur me pyeti miku a po e njeh këtë vajzën e ulur pranë teje mbeta i habitur Është Saranda Bogujevci e mbijetuara e masakrës së Besianës Oh Zot e mbaja mend vajzën që i humbi katërmbëdhjetë anëtarë të familjes vajzën e vogël trupin e së cilës e kishin përshkuar plot gjashtëmbëdhjetë plumba por që kishin refuzuar t’ia shuajnë jetën Mbeta i ngrirë duke e shikuar gojëhapur dhe e dëgjova veten duke e pyetur mikun A guxoj ta prek me gisht Sarandën ajo buzëqeshi ende pa ma kthyer përgjigjen miku i habitur e zgjata dorën dhe e preka në krahë tmerrin luftën fluturimin e plumbave granatave lëvizjet e thikave mbi civilë I preka edhe sorrat e majmura gjatë luftës dhe si me pahir edhe këto të majmura pasluftës
“Nga libri që do të botohet një ditë” / KultPlus.com