Aktori shqiptar Zgjim Baraliu përzgjedhet në mesin e shumë konkurentëve nga ‘American Academy of Dramatic Arts’ në New York, për të interpretuar gjithsej dy role kryesore nga dy filma tejet të njohura, përcjellë KultPlus.
Roli i parë kryesor është ai i “Stanley Kowalski” nga drama ‘A Streetcar Named Desire’ të regjisorit amerikan Elia Kazan si dhe rolin kryesor të personazhit “Sky Masterson” në filmin ‘Guys and Dolls’ të regjisorit amerikan Joseph L. Mankiewicz.
Këto dy role kryesore për herë të parë janë luajtur nga aktori i njohur amerikan Marlon Brando.
Po ashtu, Zgjimi do të këndoj edhe këngën “Luck Be a Lady” të kompozuar nga Frank Loesser si pjesë e filmit “Guys and Dolls” nën interpretimin e personazhit ‘SkyMasterson’.
Rolet do të luhen në ‘MM Theater’ në skenën kryesore. / KultPlus.com
Projekti i rëndësishëm teatror “Balkan Bordello”, bashkëprodhimi i vetëm teatror ndërkombëtar për vitin 2021 në fushën e teatrit, sipas ‘The New York Times’ do ta ketë premierën amerikane gjatë stinës së pranverës, përcjellë KultPlus.
“Balkan Bordello”, është bashkëprodhim i Qendrës Multimedia nga Prishtina dhe La MaMa-s nga Nju Jorku, që konsiderohet si njëri prej teatrove më të njohur në botë.
KultPlus ju sjell artikullin e plotë të ‘New York Times’:
Në një sezon që pritet të përfshijë rihapjen e teatrit të tij kryesor pas një rinovimi trevjeçar, 24 milionë dollarësh, ‘La MaMa Experimental Theater Club’ do të paraqesë një pamje indigjene të “A Midsummer Night’s Dream”, një ekzaminim teatral i ‘Tulsa Race Massacre’ dhe një koncert vaudeville që eksploron historinë e kanabisit.
“Ne jemi në një kohë revolucionare tani dhe ne duhet të mendojmë se cilët janë zërat që duhet të shikojmë për të na udhëhequr”, tha Mia Yoo, drejtoresha artistike e teatrit në një intervistë.
Shtëpia origjinale e ‘La MaMa’ ishte planifikuar të rihapet në janar me dy teatro fleksibile, të ndara nga ana akustike; dhoma jeshile; një kafene; dhe një tarracë të hapur me çati. Të gjitha shfaqjet këtë sezon do të zhvillohen në dy nga hapësirat e tjera të kompanisë, në teatrin ‘Ellen Stewart dhe Downstairs’, të dyja në ‘66 East Fourth Street’.
Sezoni do të nisë me ‘Serinë e Kukullave La MaMa’ (27 Shtator-24 Tetor), një festival dyvjeçar i teatrit të ri bashkëkohor të kukullave. Ajo do të pasohet nga shfaqje personale “A Few Breaths” (27-30 tetor), një bashkëpunim midis shtatë shkrimtarëve, përfshirë Adrienne Kennedy, Chuck Mee dhe Robert Patrick, që u shfaq premierë në internet në ‘La MaMa’ në qershor dhe është një bashkë-prezantim me ‘CultureHub’, divizioni i arteve dixhitale të ‘La MaMa’.
Premiera botërore e “History/Our Story: The Trail to Tulsa” nga James E. Reynolds do të zgjasë nga 9 dhjetor deri më 12 dhjetor. Vallëzimi, muzika dhe shfaqjet e fjalëve të folura do të shqyrtojnë njëqindvjetorin e ‘Tulsa Race Massacre’. Pas shfaqjes do të ketë një diskutim të auditorit pas performancës.
Në janar, ‘La MaMa’, ‘Qendra e Arteve HERE’ dhe festivali ‘Prototype’ do të prezantojnë premierën botërore të Talvin Wilks dhe “Cannabis: A Viper Vaudeville” të Baba Israel, duke eksploruar historinë e bimës përmes muzikës, vallëzimit dhe fjalës së folur.
Gjithashtu në janar, “Budallai i Zotit” i koreografes dhe regjisores Martha Clarke, një interpretim i historisë së Shën Françeskut të Asizit, do të ketë premierën e tij botërore.
Premiera botërore e “A Midsummer Night’s Dream”, një përshtatje amerikane do të hapet në mars. Prodhimi, i cili ka një kast prej 20 aktorësh indigjenë, do të interpretohet nga teatri ‘’Spiderwoman’’, një kompani amerikane e të gjitha grave dhe do të drejtohet nga Muriel Miguel, themeluesi dhe drejtori artistik i kompanisë.
Më vonë në pranverë, Qendra Multimedia, një organizatë kulturore me bazë në Kosovë që fokusohet në teatrin dhe letërsinë bashkëkohore, dhe kompania e repertorit ‘Great Jones’ të ‘La MaMa’ do të prezantojnë premierën amerikane të “Balkan Bordello” një shfaqje që synon të ekspozojë brishtësinë e demokracisë brenda kuadrit të tragjedisë së Eskilit ‘Oresteia’.
Dhe përfundimi i sezonit, në maj, do të jetë premiera në Nju Jork e kompozimit muzikor të rimodeluar të Elizabeth Swados “Zonja e Bukur”, e cila përshtat fjalët e poetëve rusë që jetuan dhe interpretuan në Shën Petersburg gjatë revolucionit rus të vitit 1917. Ajo do të drejtohet nga Anne Bogart, një nga themelueset e kompanisë ‘SITI’.
Anëtarët e auditorit duhet të tregojnë dëshmi të vaksinimit për të marrë pjesë në shfaqje dhe maska kërkohen në çdo kohë. Fëmijët nën moshën 12 vjeç janë të mirëpritur, por duhet të jenë të maskuar.
Margaret Mead ishte një antropologe kulturore amerikane e cila u shfaq shpesh si autore dhe folëse në masmedia gjatë viteve 1960 dhe 1970.
Ajo fitoi diplomën e saj bachelor në kolegjin Barnard në New York dhe gradat MA dhe PhD nga Universiteti i Columbias. Mead shërbeu si Presidente e Shoqatës Amerikane për Avancimin e Shkencës në 1975.
Më poshtë gjeni thëniet më të bukura të saj:
Ajo që thonë njerëzit, ajo që bëjnë njerëzit dhe ajo që thonë se po bëjnë janë gjëra krejtësisht të ndryshme.
Asnjëherë mos dyshoni se një grup i vogël individësh që mendojnë, të përkushtuar, mund të ndryshojnë botën. Në të vërtetë, është e vetmja gjë që e ka bërë ndonjëherë.
Fëmijët duhet të mësohen si të mendojnë, jo çfarë të mendojnë.
Unë u tregova mjaft i mençur për të mos u rritur kurrë, ndërsa i mashtroja njerëzit të besonin se unë isha.
E qeshura është shprehja emocionale më e veçantë e njeriut.
Në vend që të paraqiten me stereotipe sipas moshës, gjinisë, ngjyrës, klasës ose fesë, fëmijët duhet të kenë mundësinë të mësojnë se brenda çdo diapazoni, disa njerëz janë të urryer dhe disa janë të lezetshëm.
Gjithmonë mbani mend se jeni absolutisht unik. Ashtu si të gjithë të tjerët.
Asnjëherë të mos vareni nga institucionet ose qeveria për të zgjidhur ndonjë problem. Të gjitha lëvizjet shoqërore janë të themeluara, të udhëhequra, të motivuara dhe të realizuara nga pasioni i individëve.
Ti e di që e do dikë kur nuk mund ta thuash me fjalë se si të bën të ndihesh.
Të rinjtë po largohen nga ndjenja e fajit se kanë fjetur me dikë për tek ndjesia e fajit nëse “nuk ” flenë me dikë.
Eshtë më e lehtë të ndryshosh fenë e një burri sesa t’i ndryshosh dietën e tij.
Ne nuk do të kemi një shoqëri nëse shkatërrojmë mjedisin.
Unë e mat suksesin në aspektin e kontributeve që një individ jep për njerëzit e tjerë.
Gjyshja donte që unë të kisha një edukim cilësor, kështu që ajo më mbajti jashtë shkollës.
Sa herë që çlirojmë një grua, ne çlirojmë një burrë.
Motrat janë ndoshta marrëdhënia më konkurruese brenda familjes, por pasi motrat rriten, bëhet marrëdhënia më e fortë.
Unë u rrita për të besuar se e vetmja gjë që ia vlen të bëj ishte të shtoja në shumën e informacionit të saktë në botë.
Mësova të vëzhgoj botën përreth meje dhe të vërej atë që pashë.
Edhe pse anija mund të mbytet, udhëtimi vazhdon.
Gratë kanë një kontribut të rëndësishëm për të dhënë.
Gratë duan burra mediokër, dhe burrat po punojnë shumë për t’u bërë sa më mediokër të jetë e mundur.
Një nga nevojat më të vjetra njerëzore është të kesh dikë që të thërret dhe të pyet se ku je kur nuk kthehesh në shtëpi gjatë natës.
Nocioni se ne jemi produkt i mjedisit tonë është mëkati ynë më i madh; ne jemi produkte të zgjedhjeve tona.
Mund të jetë e nevojshme përkohësisht të pranosh një të keqe më të vogël, por kurrë nuk duhet të etiketosh një të keqe të nevojshme si të mirë. / KultPlus.com
Artisti shqiptar Edon Molla, jeton dhe ushtron veprimtarinë e tij në Nju-Jork të ShBA-ve. Molla është një kantautor i suksesshëm, i cili ka krijuar kolona zanore edhe për filma të nominuar në çmimet Oscar.
Së fundmi ai është pjesë e filmit “The hurt we share” me muzikën e tij. Ka qenë vetë artisti që ka bërë të ditur lajmin.
“Shumë i lumtur që kam qenë pjesë e këtij filmi. “The hurt we share” dhe Vega. Gjithmonë kam ëndërruar të kem emrin tim në një billboard, faleminderit që më ndihmuat tia dal. Kjo është një fotografi e shkrepur nga @rinaa.ko! Faleminderit që kapët këtë moment për mua”, shkruan Edoni.
Edon Xhavit Molla (lindur më 8 Mars, 1994) është një këngëtar, kompozitor, producent regjistrimesh, kitarist dhe pianist shqiptaro-amerikan. Kënga e tij e parë “Lotët” (Tears) u publikua më 6 janar 2019, së bashku me videoklipin e tij të parë muzikor. Përpara muzikës, Edon ishte një basketbollist. Ai ishte i ftuar të luante për ekipin kombëtar të basketbollit të Kosovës. Ai luajti basketboll gjatë shkollës së mesme për trajnerin legjendar Bob Hurley në shkollën St. Anthony në Jersey City, New Jersey.
Familja e tij u largua nga Kosova për shkak të persekutimit të shqiptarëve të filluar me shpërbërjen e Jugosllavisë. Familja e tij u zhvendos në Brooklyn, Neë York në 1996 kur Edon ishte dy vjeç. Molla filloi të luante kitarë dhe piano kur ishte 14 vjeç si hobi, por u përqëndrua në basketboll derisa u takua me këngëtaren legjendare Roberta Flack në vitin 2016 dhe ajo i kërkoi atij të rishihte veten e tij mes basketbollit dhe muzikës. Falë trajnimit të këngëtares së njohur, Edoni u tërhoq nga basketbolli për tu fokusuar në muzikë. / KultPlus.com
“I heart NY” e Milton Glaser, 1977, është ndoshta letra më e madhe e dashurisë e të gjitha kohërave, sidomos pasi historia pas saj mban ende disa sekrete.
Së pari, simboli thotë “NY”, dhe jo “NYC”. Edhe pse slogani është identifikuar më ngushtë me qytetin, ai në fakt është bërë për një fushatë reklamuese për të festuar shtetin e New York.
Dhe ndërsa 100% e meritave të dizajnit shkojnë për Glaser, fraza shumë e thjeshtë u krijua nga Mary Wells Lawrence dhe Charlie Moss, drejtori kryesor dhe ai kreativ në firmën reklamuese “Wells, Rich, Greene”, në Madison Avenue.
Logoja u shfaq për herë të parë në një reklamë televizive më 1977, dhe tregonte një këngë me të njëjtin emër, të shkruar nga Steve Karmen, që u miratua si kënga zyrtare e shtetit të New Yorkut më 1980.
Vetëm atëherë William S. Doyle, zëvendëskomisioner i New Yorkut, punësoi Glaser për të hartuar një logo për të mbështetur fushatën reklamuese të shtetit.
Glaser skicoi logon në pjesën e pasme të një zarfi gjatë rrugës për në takimin me agjencinë, dhe madje dhuroi përpjekjet e tij “pro bono” duke menduar se puna do të zgjaste dy javë.
Mbase kjo tregon se ndonjëherë ideja e parë është më e mira. Gjatë 34 viteve të fundit, logoja është miratuar në çdo kontinent e çdo qytet të madh, nga “I heart Chihuahuas” deri në pothuajse çdo gjë tjetër që dikush mund të dojë, veçanërisht si një ode për qytetin që nuk fle kurrë.
Disa dekada më vonë, megjithatë, Glaser mori një letër pushimi dhe heqje dorë nga administrata e atëhershme e Guvernatorit Pataki, në një përpjekje të kotë për të rimarrë logon për shtetin.
Logoja origjinale nuk është në Arkivat e Projektimit AIGA, por ri-shpikja dhe riafirmimi i saj pas 11 shtatorit. Në këtë version të ri, zemra përfaqëson Manhattanin dhe shenjën e zezë, zonën e sulmit. Ajo u shfaq në kopertinën e Daily News më 19 shtator 2001.
Për qytetarët e New York, “I heart NY” është një nga lidhjet më të mëdha emocionale me vendin e tyre. / cbc.al / KultPlus.com
Për më shumë se katër shekuj, emigrantët nga e gjithë bota janë bërë popull i New Yorkut. Qytetarët kanë sjellë traditat e tyre nga e gjithë bota. Kështu, ata gëzojnë veshjet e trashëguara stërgjyshore në vende kulturore, qendrat e performancës, muzeumet, paradat dhe festivalet e ndryshme gjatë gjithë vitit.
Shumë zona interesante kulturore të New Yorkut ofrojnë mundësinë për të mësuar më shumë rreth trashëgimisë dhe për t’u njohur me të tjerët.
Muzeu i Tenement dhe East Village/Lower East Side Historical District shfaqin një pamje të brendshme të jetës së njerëzve të hershëm të qytetit të New Yorkut. Për më tepër, në muzeume mund të eksplorohen edhe traditat e emigrantëve irlandezë, italianë, sllovakë dhe uellsianë në Slate Valley Museum.
Muzika është gjuha universale dhe dy nga festivalet e njohura verore, Hunter Mountain dhe Festivali Ndërkombëtar i Keltit, janë zhytje e menjëhershme kulturore në muzikë, ushqim dhe aktivitete tradicionale. Në Long Island, Festivali, lojërat skoceze, dhe parada vjetore e Ditës së Tartanit, janë vitrina të shkëlqyera për muzikën e gajdes.
Në qytetin e New Yorkut mund të dëgjoni legjenda antike nga tregimtarët amerikanë vendas në Muzeun Indian Iroquois, në Shpellën Howe, ose nëse vizitoni Muzeun Kombëtar të Seneca Iroquois për të parë Shtëpitë e Gjata dhe ekspozitat kulturore.
Festivali vjetor Juneteenth në Buffalo, festivali më i madh i këtij lloji, feston kontributet pozitive të afro-amerikanëve në stilin e jetesës amerikane.
Nëse dikujt i intereson të mësojë rreth Karaibeve dhe traditave të Amerikës Latine, El Museo del Barrio është vend për t’u vizituar. Ndërkaq, kultura tibetiane mund të shikohet në Muzeun Tibetan të Jacques Marchais.
Ka disa zona të përcaktuara hekurudhore nëntokësore në të gjithë New York. Nëse vizitoni shtëpinë e abolicionistit Harriet Tubman, ose fshatin Brooklyn në Weeksville, do të njoftoheni me një komunitet afro-amerikan të shekullit XIX.
Në të gjithë vendin, festimet variojnë nga ato të Vitit të Ri Hënor në Chinatown, deri në Festivalin vjetor francez të Cape Vincent, i cili përmban pasta, muzikë, paradë, arte dhe zanate franceze. Pastaj, Festivali i Tulipanit në Albany nderon trashëgiminë e hershme holandeze me mbi 100,000 lule shumëngjyrëshe.
Nëse është e vërtetë që njerëzit bëhen miq kur darkojnë së bashku, atëherë miqtë mund të bëhen gjatë ngrënies në tërë New Yorkun. Nga New York City, ku tarifat e restorantit variojnë nga afrikane në ukrainase me eksplorimin e shijes së komuniteteve etnike, te Buffalo, ku mund të provoni specialitete si pasta polake dhe “pierogie” shtëpiake në Tregun Broadway të stilit klasik./ cbc.al / KultPlus.com
Shtëpia e elitës së Hollivudit, mikpritës i udhëheqësve të panumërt të botës dhe vendi i ngjarjeve të famshme kulturore dhe galave, ‘’Waldorf’’, ka qenë një fener i magjepsjes së përjetshme të New York-ut, për gati një shekull.
Për të festuar vitin e saj të 90-të të ndërtimeve, pika referuese e ‘’art deco’’, përfunduar fillimisht nga firma e arkitekturës ‘’Schultze’’ më 1931, tani u ofron blerësve potencialë mundësinë e parë për të pasur një vendbanim brenda kullave të ‘’Waldorf Astoria’’.
Kur “Waldorf” u hap në rrugën e parkut më 1931, ishte hoteli më i madh dhe më i gjatë në botë. Të famshëm nga Sinatra e deri tek Ella Fitzgerald, u dyndën në “pallatin jozyrtar”, të New York-ut në vendin ku organizuan ngjarje të tilla si Princi Rainier III i Monakos dhe fejesa e Grace Kelly, e deri te Barack Obama.
Duke zënë një bllok të plotë të qytetit, ndërtesa prej guri gëlqeror dhe tulla karakterizohet nga masivizimi, emblematike e arkitekturës ‘’art deco’’ dhe kurorëzohet me një palë kullash dalluese.
Më 1993, komisioni i ruajtjes së monumenteve të qytetit të New York-ut, përcaktoi pjesën e jashtme si një pikë referimi të qytetit. Dy dekada më vonë, një seri e hapësirave të saj të brendshme publike, nga holli kryesor dhe korridoret përreth në shumë nga hapësirat sipër, u shënuan gjithashtu si të tilla.
Aktualisht, prona është në mes të një restaurimi të paparë me 1 miliard dollarë, të ndërmarrë nga firma e arkitekturës ‘’SOM’’.
Projekti përfshin shndërrimin e 1,400 dhomave të mysafirëve në 375 shtëpi rezidenciale (duke filluar me 1,8 milion dollarë) dhe 375 apartamente hoteli luksoz me 100,000 metra katrorë, komoditetet e hotelit dhe 50,000 metra.
Kompania ‘’SOM’’, kishte për detyrë të orkestronte restaurimin kompleks, duke punuar së bashku me projektuesit dhe ruajtësit për të respektuar qëllimin origjinal të dizajnit, ndërsa modernizonte sistemet e ndërtimit.
Duke iu afruar këtij transformimi historik, ekipi ishte i vetëdijshëm për rolin e tyre si ruajtës të trashëgimisë së saj, si i tillë, fotografitë historike dhe planet e dyshemesë drejtuan restaurimin, duke zbuluar detaje nga modeli origjinal që kishin humbur me kalimin e kohës.
Gjatë gjithë kohës, një kujdes i jashtëzakonshëm iu dha për të rivendosur artefaktet unike të hotelit, duke përfshirë shpirtin e statujës së arritjeve që zbukuron hyrjen e rrugës së parkut.
Puna e ‘’SOM’’ më në fund sjell në jetë vizionin origjinal të arkitektëve, një tipar i cili më vonë u shtua për të siguruar ndriçim shtesë, në zbulimin e medaljonit qendror të tavanit nga 1931.
Të gjitha këto hapësira do të unifikohen nga ndriçimi i lehtë, i ambientit, dikur një nga shenjat dalluese të brendshme.
Kur të përfundojë, rinovimi dhe restaurimi, ndërtesa do të rimarrë madhështinë mitike të Waldorf. Kjo ndërtesë, është besnike ndaj trashëgimisë dhe shpirtit të njërit prej shembujve më të mirë të arkitekturës ‘’art deco’’, të New York-ut, e cila është planifikuar të përfundojë më 2023. / Konica.al / KultPlus.com
Një nga monedhat e fundit të arit në Shtetet e Bashkuara u shit të martën në Nju Jork për një shifër rekorde prej 18.9 milionë dollarësh.
Monedha jashtëzakonisht e rrallë e vitit 1933, “Shqiponja e Dyfishtë”, tani është më e shtrenjta që ka mundur të vendoset në ankand. Shuma e shitjes ishte gati dyfish më e lartë se rekordi i kaluar, shkruan CNN.
Në njërën anë, kjo monedhë ka të gdhendur trupin e një gruaje, fjalën Liberty (Liri) dhe vitin e prodhimin, ndërsa në anën tjetër ka një shqiponjë gjatë fluturimit. Edicioni i vitit 1933 i monedhës “Shqiponja e Dyfishtë” kurrë nuk kishte dalë në qarkullim dhe gati të gjitha monedhat i ishin kthyer qeverisë dhe ishin shkrirë.
Vetëm një numër i vogël i monedhave i shpëtuan këtij fati dhe një numër më i vogël u futën në treg. Megjithatë, më 1944, pas një hetimi të Shërbimit Sekret u deklarua se secila monedhë e këtij lloji që u gjendet koleksionistëve do të cilësohet si e vjedhur.
Monedha që u shit të martën thuhet se është e vetmja që mund të mbahet ligjërisht në pronësi nga një individ privat, pas betejës ligjore mes Thesarit të Shteteve të Bashkuara dhe ish-pronarit të monedhës. / Gazeta Express / KultPlus.com
Pavarësisht nga pasojat e Brexit ose ato të COVID-19, Londra tani për tani duket se po qëndron e fortë për sa i përket përqendrimit të të pasurve dhe super të pasurve mes banorëve të saj.
Jo vetëm në nivelet shumë të larta të miliarderëve, por edhe midis niveleve mesatare, numri i tyre, sipas një sondazhi të fundit të raportuar nga “The Guardian”, tani është më i lartë se ai i Nju Jorkut.
Parakalimi i Big Apple është certifikuar nga një hulumtim i bërë nga shoqëria për konsulencën e pasurive të patundshme “Frank Knight”, që vlerëson se ka 875 000 milionerë (me pasuri, prona, me vlerë më shumë se një milion dollarë) që banojnë në kryeqytetin britanik, kundrejt 820 000 në metropolin amerikan.
“Për ironi të fatit, kostoja e lartë e strehimit në Londër, mesatarisht 514 000 stërlina, është nxitësi kryesor për klasifikimin e kaq shumë familjeve si të pasura”, tha Liam Bailey, menaxher i kërkimit global në “Frank Knight”.
Raporti për Pasuritë i “Frank Knight” tregon se pavarësisht shkatërrimit ekonomik të shkaktuar nga pandemia në miliona njerëz me të ardhura modeste, ata që ishin tashmë shumë të pasur qenë në gjendje të rrisnin pasurinë e tyre.
Studimi zbuloi se Londra kishte më shumë të ashtuquajtura shtëpi “premium” se çdo qytet në botë, me më shumë se 68 000 njësi me vlerë mbi dy milionë stërlina secila.
Londra është emëruar, gjithashtu, qyteti i zgjedhur për të pasurit për stilin e jetës, po sipas një sondazhi të “Frank Knight” për atë që të pasurit kërkojnë nga qytete të tilla, si restorantet me yje “Michelin”, shtëpi operash dhe teatro, universitete, pajisje sportive dhe argëtimi.
Kryeqyteti britanik thuhet edhe se ka përfituar nga një fluks i qytetarëve të pasur të Hong Kongut, shumë prej të cilëve kanë lënë ish-koloninë britanike mes shqetësimeve për shtypjen autoritare të Kinës./ata/ KultPlus.com
Aktorja dhe profesoresha universitare, Ilire Vinca, është nominuar për herë të dytë në Ligën e Gruas Profesioniste të Teatrit në Nju Jork, shkruan KultPlus.
Ajo së bashku me Zana Hoxhën dhe Burbuqe Berishën kanë arritur të hyjnë në listën prej 18 vende të botës.
Në programin e këtij viti, Vinca do të paraqitet nesër në një ligjëratë virtuale në Nju Jork të Amerikës, teksa do të prezantojë temën “Edukimi Teatror: Arritja përtej skenës”.
Për KultPlus, ajo ka rrëfyer emocionin e këtij çmimi të rëndësishëm, të cilën nuk e merr për të parën herë.
“Në kohën kur diplomacia ndërkombëtare është sfidë e vështirë për t’u kapërcyer, jemi krenarë për rolin që artistët luajnë si diplomatë kulturorë duke vendosur dialog krijues, arsimor, jo politik”, thotë për KultPlus Ilire Vinca.
Në anën tjetër, përvoja e saj e parë me këtë çmim ka qenë në vitin 2017.
“Ky është çmim që jepet çdo tre vjet, e për mua hera e parë ka qenë në vitin 2017 dhe tash për herë të dytë e rrita edhe pjesëmarrjen e Kosovës me Burbuqe Berishën dhe Zana Hoxhën”, thotë artistja e famshme.
“Prej 26 vendeve të botës, 18 të nominuara, pjesëmarrja e Kosovës pas Anglisë radhitet e dyta”, tregon Vinca.
Ilire Vinca është profesoreshë në Fakultetin e Arteve në Universitetin e Prishtinës. / KultPlus.com
“Ne luftojmë për të ndërtuar një botë të lirë” është ekspozita gjithëpërfshirëse dhe e fuqishme e kuruar nga artisti Jonathan Horowitz në Muzeun Hebre të Nju Jorkut, shkruan ‘The Guardian’, përcjell KultPlus.
Ekspozita vjen si një shfaqje e pabarazive në botë, duke filluar nga rasti i George Floyd e duke kaluar nëpër shtypjet, racizmin, kolonializmin dhe ksenofobinë nëpër botë.
“Ekspozita erdhi përmes një ftese nga Muzeu Hebre për të bërë një projekt që adreson ringjalljen e antisemitizmit në vend”, thotë Horowitz, duke iu referuar paragjykimit, urrejtjes ose diskriminimit ndaj hebrenjve.
Ekspozita nuk është vetëm një përgjigje ndaj rritjes së etno-nacionalizmit dhe autoritarizmit, por një mundësi për përfshirjen e vërtetë të botës së artit, duke nxjerrë në pah disa artistë me ngjyrë si Chicano, Latino dhe Indigjen, të cilët kanë punuar prej kohësh në udhëkryqet e artit.
“Ne luftojmë për të ndërtuar një botë të lirë” e ka marrë emrin nga një pikturë e vitit 1942 nga Ben Shahn, pjesë e një serie posterash të krijuar nga katër artistë, të cilat i takojnë propagandës së Luftës së Dytë Botërore që Shahn krijoi për Zyrën Amerikane të Informacionit të Luftës.
Frymëzuar nga përpjekja e Shahn për të përfshirë zëra të shumtë ndër vite dhe identitete kulturore në një vepër të vetme, Horowitz ka krijuar një instalacion-homazh të mrekullueshëm të quajtur “mur me tulla”, në të cilën nga dyshemeja deri në tavan shfaqen “risjellje” të veprave të zërave bashkëkohor, duke i përshtatur me qëllimin e kuratorit.
“Kur lexoj lajmet për gjendjen e botës, duhet të shpreh diçka dhe ta nxjerr atë në mënyrë që të jem në gjendje të fle natën”, tha artisti MarcelDzama, i cili ishte njëri nga të cilët vepra e tij u shfaq në këtë ekspozitë.
Për pjesën e saj, artistja Christine Sun Kim e cila ka dëgjim të dobët, kontribuoi me një poster të shkruar me dorë duke thënë “Përdorimi i gjuhës së shenjave do t’ju bëjë një person më të mirë”, duke rivendosur kopertinën e broshurës së provimit të fëmijës së saj si sfond, i cili ka problemet e njëjta.
“Sa më shumë punë të bëj, aq më shumë e detyroj vendin tonë në histori. Është mënyra ime për të protestuar dhe dokumentuar”, është shprehur artistja Kim.
Për artisten dhe aktivisten Marilyn Minter, arti është një gjuhë, një interpretim i realitetit tonë.
“Unë kurrë nuk kam parë demokraci kaq të brishtë. Është sikur çdo brez duket se nuk ka mësuar asgjë nga historia”, ankohet ajo. Në një mënyrë apo në një tjetër, ai shqetësim i thellë është ajo që e animon shfaqjen e Horowitz – a mund të mësojmë? A mund të rritemi? Dhe, më e rëndësishmja, çfarë do të na fuqizojë të ndërtojmë një botë më të mirë?/KultPlus.com
Në Nju-Jork banorëve u është kërkuar të rrinë në shtëpi të izoluar dhe rrugët e qytetit janë të zbrazëta. Në materialin në vazhdim njihemi me rrëfimin e nëndrejtores dhe kuratores së parë të Muzeut të Qytetit të Nju Jorkut.
“Në muzeun e Qytetit të Nju Jorkut, ne shpesh reflektojmë se çfarë e bën Nju Jorkun, Nju Jork. Dhe mund ta përmbledhim në katër tipare: Para, dendësi, larmi dhe krijimtari, të cilat janë pjesë e pëlhurës dhe ndjehen në gjallërinë e rrugëve të tij. Është pikërisht mungesa e gjallërisë së rrugëve të Nju Jorkut që më mungon më mprehtësisht në këtë kohë të çuditshme dhe të heshtur izolimi, distancimi fizik dhe karantine”, thotë Sarah Henry, e muzeut të Nju Jorkut.
Një njoftim për pasagjerët e trenave shkruan: “Përdorni sapun dhe ujë dhe lani duart për të paktën 20 sekonda, ose përdorni dezinfektant. Mbuloni hundën dhe gojën, me bërryl kur kolliteni ose tështini. Të punojmë së bashku që të ruajmë shëndetin.”
“Rrugët janë të dendura. Janë të larmishme, plot me njerëz krijues, njerëz nga e gjithë bota. Turmat, njerëz të panjohur që përplasen me njëri-tjetrin. Mund të dëgjosh çdo gjuhë të globit, kjo është përvoja që provon në rrugët e Nju Jorkut”, thotë Sarah.
“Qyteti është organizuar dhe sistemet e tij janë ndërtuar, në një mënyrë të tillë që të luftojnë mjedisin e pashëndetshëm që mendohej se ishte burim sëmundjesh. Prandaj u ndërmorën projekte të mëdha infrastrukture, si sistemi i ujit, ekzistenca e vetë sistemit të kanalizimeve, kodi që përcakton se si ndërtohen banesat”, thotë Sarah.
“Por kur hymë në shekullin e 20-ë, ndryshimet që bien në sy si rezultat i sëmundjeve infektive, janë më metaforike. Lidhen me sjelljen njerëzore që përcakton se si njerëzit komunikojnë me njëri-tjetrin dhe si i shikojmë disa hapësira”.
Times Square
“Do të jetë interesante të shohim se çfarë do të ndodhë pas kësaj periudhe vërtet historike dhe nëse do të ndryshojë drejtimin që do të marrë zhvillimi i Nju Jorkut”.
“Nju Jorku ka shumë emërtime. Një prej tyre që është i famshëm është ‘qyteti që nuk fle kurrë’. E megjithatë tani njerëzit ndjehen sikur qyteti që nuk fle kurrë, të paktën po merr një sy gjumë. Por po të shohësh nga afër se çfarë nevojitet që qyteti të vazhdojë të lëvizë dhe gjithë njerëzit që po rrezikojnë jetën, qoftë në spitale, apo që metroja dhe autobusët të funksionojnë, që ushqimet të shpërndahen, të jenë raftet e dyqaneve të mbushura, e kupton që ka shumë njerëz që nuk flenë në Nju Jork”, thotë Sarah. /VOA /KultPlus.com
Ka shumë mundësi që Amerikës do t’i duhet të durojë masat strikte të distancimit social deri në 2022-in. Rregulla të tipit; qëndro në shtëpi, mbyllja e shkollave dhe qëndrimi larg me njëri-tjetrin do të zgjasin për vite me radhë, derisa vaksina të jetë gati.
Ky përfundim u arrit pas një studimi të bërë nga Harvard-i, i publikuar në gazetën Science pak ditë më parë. Ky studim bie ndesh me atë që thotë Shtëpia e Bardhë, se virusi mund të ndalojë gjatë verës.
Ekipi i studiuesëve të Harvard-it, përdorën çfarë dihet deri më tani për Covid-19 dhe koronaviruset e tjera, për të krijuar skenare të mundshme rreth kësaj pandemie.
“Distancimi social do të jetë diçka që do të vazhdojë deri në 2022 nëse nuk gjendet një vaksinë apo një ilaç i mirë që ky virus të trajtohet. Edhe në rast se virusi zhduket, duhet të jemi vigjilentë për ta vëzhguar sepse ka shumë mundësi të ringjallet dhe një situatë e tillë mund të vazhdojë deri në 2024-ën.
Ata thonë se nëse është distancimi masa e zgjedhur për ta mbajtur larg virusin, kjo do të duhet të ndiqet për vite me radhë. Diçka e tillë përveç të tjerave ka pasoja të thella negative në ekonomi, shoqëri dhe edukim.
Shpresa e studiuesëve është të gjejnë sa më parë trajektoren e kësaj pandemie dhe më pas të identifikojnë mënyra për ta luftuar ose për ta mbajtur nën kontrroll.
Tani për tani, si masën më të fuqishme kundër kësaj lufte ata konsiderojnë izolimin dhe distancimin social. /KultPlus.com
Nëse shkalla e rritjes së rasteve të koronavirusit vazhdon në nivelet aktuale, zona metropolitane e Nju Jorkut do të pësojë një epidemi më të keqe se ajo e Wuhan në Kinë ose në rajonin e Lombardisë në Itali, deklaroi prestigjozja ”New York Times”.
Sipas NYT qyteti i Nju Jorkut ishte më pak i suksesshëm në rrafshimin e lakores së rasteve sesa në Wuhan ose rajonin Lombardi.
“Nuk ka garanci që trendi do të vazhdojë. Eshtë e mundur që distancimi social të ngadalësojë ose ndalojë rritjen e rasteve,” thekson New York Times. /KultPlus.com
E mbijetuara e dhunës seksuale Vasfije Krasniqi-Goodman do të marrë pjesë në një debat në Nju-Jork për dhunën seksuale.
Konsullja kosovare në Nju-Jork Teuta Sahatqija, ka bërë të ditur se do të organizohet një debat me theks të veçantë te dhuna seksuale në vendet në konflikt, shkruan KultPlus.
Mesazhi kryesor i këtij takimi është që dhuna seksuale në zonat e konfliktit të mos mbetet nën hije në sigurinë ndërkombëtare.
Dhuna seksuale në vendet konfliktuoze kërkon vëmendjen e të gjithë politikbërësve globalë, andaj përmes këtij organizimi mëtohet bashkimi me Komitetin Kombëtar dhe Konsullatën e Përgjithshme të Republikës së Kosovës në Nju-Jork për t’i dëgjuar të mbijetuarat e kësaj dhune dhe për t’i mbështetur ato.
Përveç Vasfije Krasniqi-Goodmanit dhe Teuta Sahatqiut, në panel do të jenë edhe Pramila Patten përfaqësuese speciale e Kombeve të Bashkuara për luftimin e dhunës seksuale dhe moderatorja Susan Elliott.
Ngjarja do të mbahet të martën me datën 28 janar, në Cosmopolitan Club të Nju-Jorkut. /KultPlus.com
Artes Ferruni është artistja shqiptare 25 vjeçare që po shpalos talentin e saj në regjizurë.
Ajo është fituese e çmimit Ndërkombëtar të Krijuesve të Rinj në “Festivalin Ndërkombëtar të Televizionit IEmmy 2019” në Nju-Jork të SHBA-ve për filmin me metrazh të shkurtër “It starts within” shkruan albinfo.ch, përcjellë KultPlus.
25-vjeçarja ka ngritur flamurin e industrisë shqiptare të filmit në një nga organet më prestigjioze të dhënies së çmimeve.
Që nga mosha shtatë vjeçare, ajo ndihmoi në dyqanet e prindërve të saj. Ata hapën Dyqanin e parë Organik në Shqipëri. Një kërcimtare e etur latine që në moshë të re, ajo tani është në qendër të vëmendjes për punën e saj në film dhe historia e saj është thjeshtë një arritje, krijimtari dhe këmbëngulje.
“Mund të ndjehesh e madhe të bësh qëndrim për paqen. Ku fillon edhe një? Unë shqyrtova një përgjigje të thjeshtë, por të rëndësishme për këtë pyetje. Unë besoj se paqja vjen nga brenda – dhe vetëm atje mund të dalë paqe më e gjerë. ”- tha Artes
“U emocionova kur mësova se ky lloj formati video u dha mundësinë të pranohesha në një ngjarje kaq prestigjioze. Unë besoj në një ditë të mediave sociale dhe konsumit të shpejtë dje kjo është një nga mënyrat më të mira për të krijuar ndikim të prekshëm dhe pozitiv në të gjithë botën,” u shpreh Artes. /KultPlus.com
