Poezi nga Pablo Neruda
Pemet e kopshtit
te amullta rrine ne ajrin e bute te mbremjes,
si te ishin piktura
mbi nje pelhure te holle;
nje zog i perhimet qe kolovitet
mbi degen e nje pjeshke ne lulezim,
keqyr mire se mos turbullon heshtimin
qofte edhe vetem nje klithme;
gjithcka eshte ne gjume,
dhe hena qe reflektohet ne ujin e liqenit,
eshte si nje barke imcake
ne mes te livadhit te ndricuar me ar./ KultPlus.com
Subjekti i kësaj pikture, një meditim mbi kotësinë femërore dhe frikën nga plakja, është Marie-Thérèse Walter (1909–1997). i cili u takua për herë të parë me Picasson në vitin 1927 kur ajo ishte 17 vjeç dhe ai ishte një burrë i martuar 45 vjeç. Ajo shpejt u bë zonja dhe muza e tij, duke u shfaqur shpesh në veprat e tij gjatë dekadës së ardhshme.
Megjithatë, “Vajza para një pasqyre” është kryevepra e pamohueshme e shortit, që përshkruan ngjyrën bionde, me faqe rozë, teksa shikon në humnerën e errët dhe të shtrembëruar të vetes së saj të ardhshme.
Ajo është e rrethuar nga letër-muri në një model harlequin që ka për qëllim të evokojë një nga temat e preferuara të Picasso-s – një metaforë, ndoshta, për vetë artistin si një prani e kudogjendur në jetën e Walter. /Liberale.al
Subjekti i kësaj pikture, një meditim mbi kotësinë femërore dhe frikën nga plakja, është Marie-Thérèse Walter (1909–1997). i cili u takua për herë të parë me Picasson në vitin 1927 kur ajo ishte 17 vjeç dhe ai ishte një burrë i martuar 45 vjeç. Ajo shpejt u bë zonja dhe muza e tij, duke u shfaqur shpesh në veprat e tij gjatë dekadës së ardhshme.
Megjithatë, “Vajza para një pasqyre” është kryevepra e pamohueshme e shortit, që përshkruan ngjyrën bionde, me faqe rozë, teksa shikon në humnerën e errët dhe të shtrembëruar të vetes së saj të ardhshme.
Ajo është e rrethuar nga letër-muri në një model harlequin që ka për qëllim të evokojë një nga temat e preferuara të Picasso-s – një metaforë, ndoshta, për vetë artistin si një prani e kudogjendur në jetën e Walter. /Liberale.al/KultPlus.com
Poezi nga Pablo Neruda
Përktheu: Elida Buçpapaj
Ti e di se si është kjo:
nëse unë vështroj
në hënën e kristaltë, në degën e kuqe
të vjeshtës të ngadaltë në dritaren time,
nëse unë prek
pranë zjarrit
hirin e imët
ose trupin e rrudhosur të drurit,
gjithçka më sjell tek ty,
sikur gjithçka që ekziston,
aromat, dritat, metalet,
të ishin anije të vogla
që lundrojnë
drejt atyre ishujve të tu që më presin mua.
E pra tani,
nëse pak e nga pak ti ndal të më duash,
unë do të të ndal të të dua pak e nga pak.
Nëse papritmas
ti më harron
ti do të ndalësh të më kërkosh
sepse unë do të të kisha harruar tashmë.
Nëse e mendon gjatë dhe marrëzisht,
erën e flamujve
që kalon përmes jetës time,
dhe ti vendos
të më lësh mua në bregun
e zemrës ku i kam rrënjët e mia,
mos harro
se atë ditë.
se atë orë,
unë do të ngre krahët e mi për fluturim
dhe rrënjët e mia do të çrrënjosen
në kërkim të një toke të re.
Por
nëse çdo ditë dhe,
çdo orë,
ti e ndjen se je fati im dhe unë jam fati yt,
me buzëqeshjen që s’të shqitet,
nëse çdo ditë një lule
ngjitet në buzët e tua duke më kërkuar,
ah dashuria ime, ah vetja ime,
tek unë është kthyer rishtaz zjarri,
tek unë asgjë s’është fikur dhe as harruar,
dashuria ime ushqehet prej tëndes dashuri, e dashur,
dhe deri sa ti të jetosh do të jetë në krahët e tu
shtrënguar e lidhur pazgjidhshëm me të mijtë/ KultPlus.com
Poezi nga Pablo Neruda
Përktheu: Elida Buçpapaj
Ti e di se si është kjo:
nëse unë vështroj
në hënën e kristaltë, në degën e kuqe
të vjeshtës të ngadaltë në dritaren time,
nëse unë prek
pranë zjarrit
hirin e imët
ose trupin e rrudhosur të drurit,
gjithçka më sjell tek ty,
sikur gjithçka që ekziston,
aromat, dritat, metalet,
të ishin anije të vogla
që lundrojnë
drejt atyre ishujve të tu që më presin mua.
E pra tani,
nëse pak e nga pak ti ndal të më duash,
unë do të të ndal të të dua pak e nga pak.
Nëse papritmas
ti më harron
ti do të ndalësh të më kërkosh
sepse unë do të të kisha harruar tashmë.
Nëse e mendon gjatë dhe marrëzisht,
erën e flamujve
që kalon përmes jetës time,
dhe ti vendos
të më lësh mua në bregun
e zemrës ku i kam rrënjët e mia,
mos harro
se atë ditë.
se atë orë,
unë do të ngre krahët e mi për fluturim
dhe rrënjët e mia do të çrrënjosen
në kërkim të një toke të re.
Por
nëse çdo ditë dhe,
çdo orë,
ti e ndjen se je fati im dhe unë jam fati yt,
me buzëqeshjen që s’të shqitet,
nëse çdo ditë një lule
ngjitet në buzët e tua duke më kërkuar,
ah dashuria ime, ah vetja ime,
tek unë është kthyer rishtaz zjarri,
tek unë asgjë s’është fikur dhe as harruar,
dashuria ime ushqehet prej tëndes dashuri, e dashur,
dhe deri sa ti të jetosh do të jetë në krahët e tu
shtrënguar e lidhur pazgjidhshëm me të mijtë/ KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Pablo Neruda.
Para se të dashuroja, e dashur,
Asgjë s’ishte e imja:
endesha rrugëve, midis sendeve
asgjë s’kishte vlerë, as emër nuk kishte:
vetëm ajër që priste ishte bota.
Unë pashë sallone në ngjyrë hiri,
galeri të banuara prej hënës,
hangare të pashpirt në ndarje,
pyetje që ngulnin këmbë në rërë.
Gjithçka ishte bosh, e vdekur, e heshtur,
rrëzuar, braktisur, lëshuar;
gjithçka ishte e huaj, tjetërsim,
e të tjerëve ishte dhe e askujt, –
gjersa bukuria jote dhe varfëria
e mbushën vjeshtën me dhurata./KultPlus.com
Sot 50 vite më parë vdiq piktori i njohur, Pablo Ruiz Picasso, në Mougins të Francës, shkruan KultPlus.
Picasso ka qenë piktor, projektues grafik dhe skulptor spanjoll, dhe konsiderohet si një nga artistët më të rëndësishëm të shekullit XX. Ai njihet po ashtu edhe si pioner i kubizmit.
Ai gjatë veprimtarisë së tij i punoi rreth 15.000 piktura, grafika, vizatime, plastika dhe qeramika. Veprat e tij më të shquara janë “Zonjushat e Avinjonit” dhe ” Guernika “.
Puna e tij ka qenë aq me peshë, aq sa ka edhe ndarje të periudhave kohore në bazë të asaj çka ka krijuar Picasso:
periudha blu 1901-1904
periudha rozë 1905-1907
periudha e influencës afrikane 1908-1909
periudha e kubizmit analitik 1909-1912
Periudha e kubizmit sintetik 1912-1919
Picasso u martua dy herë dhe pati katër fëmijë me tre gra.
Pablo Ruiz Picasso lindi më 25 tetor 1881 në Malaga./KultPlus.com
Dizajneri britanik Sir Paul Smith i ka dhënë “një gjallëri të re” veprave të artistit Pablo Picasso në një ekspozitë që ai drejtoi në Muzeun Picasso të Parisit.
Bashkëpunimi i stilistit 76-vjeçar me muzeun vjen pasi institucioni shënon 50 vjetorin e vdekjes së artistit franko-spanjoll.
I njohur për dizajnet ikonë shumëngjyrëshe si vijat dhe majmunët e tij, Smith konceptoi sfonde me modele dhe tekstura që të kujtojnë veprat e Picasso-s, duke i bërë ato të shfaqen në një mënyrë moderne dhe lozonjare.
Pjatat e gjalla qeramike të artistit të lindur në Malaga janë të vendosura kundër pjatave industriale të bardha, ndërsa vepra të njohura nga periudha e kubizmit të Picasso si “Portreti i Dora Maar” dhe “Busti i gruas me kapelë me vija” varen nga muret me vija vertikale me blu dhe tonet e verdha që shkojnë me pikturat.
“Ideja ishte që thjesht të përpiqeshim ta tregonim veprën kudo që të ishte e mundur, në grupe kubizmi, periudha blu ose kronologjikisht në disa raste, dhe më pas t’i jepnim një frymë të re.”
Ekspozita u zhvillua gjatë katër viteve të fundit, me Smith duke marrë frymëzim nga koleksioni i Muzeut Picasso prej rreth 200 mijë pjesë.
“Unë mendoj se është një ekspozitë mjaft optimiste dhe të sjell një lumturi. Është shumë ngjyrëshe. Mendoj se të shohësh një ekspozitë të një artisti që ndërroi jetë para 50 vitesh dhe të emocionohesh edhe këto ditë, është me të vërtetë diçka e bukur.”
Ekspozita do të zgjasë nga 7 Marsi deri më 27 Gusht dhe përmban 152 piktura, skulptura dhe kolazhe të Picasso-s. / Klan News / KultPlus.com
