Sali Bashota
Bëhu si zjarri
Kur të vijnë tri netët e bardha
Ëndërroje prapë ishullin e vetmuar
Vetëm dy shpirtra afër njëri-tjetrit
Për një çast harroje mllefin e fantazisë
Mos thuaj e kemi njohur deri në fund
Rrugën e tundimeve të jetës
Si mallin për kohën e humbur
Një më pak se mbamendja e hidhërimit
Një më shumë se përfytyrimi i lumturisë
Bëhu si shiu
Kur të vijnë tri netët e bardha
Shko më larg përtej trazimit të iluzioneve
Aty ku numërohen mrekullitë e pritjeve
Kthehu prapë në vendin e bekuar
Imagjinoje pëshpëritjen e erërave
Pa i kapërcyer shkallët e zjarrit
Mbylli sytë derisa të shkurtohen hijet
Në perëndimin e vonuar të diellit
Ndonjëherë pajtohu me heshtjen
Pa asnjë shpërblim për durimin
Nëse kanë mbetur pa u lexuar
Legjendat e fundit të zilisë
Bëhu si qielli
Kur të vijnë tri netët e bardha
Mos i beso hutimit të shpendëve shtegtarë
As atyre që kanë gëzim e hidhërim përnjëherë
Në këtë botë jetojnë edhe mëkatarët
Një ditë do të fillojë mësimi i rregullt
Për të drejtën e dhimbjes njerëzore
Në orën e parë do të flitet për mirësinë
Temat e tjera sipas renditjes së ndjenjave
Edhe kur nuk lidhen fijet e këputura
Me përmasën e soditjes së zvogëluar
Bëhu si dashuria
Kur të vijnë tri netët e bardha
Të dielën pikturoje vetëm gjumin e shpirtrave
Mate lumturinë me hapa të vegjël
Ndonëse mund të hidhërohen sytë
Kur nuk shohin asgjë pos dritës
Ndonëse mund të pikëllohen buzët
Kur nuk e ndiejnë shijen e puthjes
Për një kohë harrohet vetmia e yjeve
Pa e imituar lojën midis gjumit dhe ëndrrave
Bëhu si afshi
Kur të vijnë tri netët e bardha
Derisa të ikim nga vetvetja. / KultPlus.com
