Poezi nga Blerina Rogova Gaxha
kam pasë po andrra shumë
kam pasë qiej në të cilët kam fluturue
një ditë i mbylla sytë e kur u zgjova
engjëjt m’i kishin marrë
m’i morën përgjithmonë mbi krahët e tyne
ditët e mia kalojnë pritja e ka humbë magjepsjen
po rrnoj tuj mendue mbi kalimin
kam pasë po andrra shumë
po s’pata nji thes ku me i ruejtë
kam pasë një dhomë me pasqyra shumë
para të cilave krihja flokët
dhe isha unë
në çdonjërën nga ato
kam pasë një dhomë me pasqyra shumë
para të cilave isha unë
në secilën nga ato kisha nga një andërr
po engjëjt m’i morën përgjithmonë mbi krahët e tyne
kam pasë gjumin tim
dikush më zgjoi
mos me m’lanë me fjetë ma
një ditë një fëmijë më deshi
isha shumë e lumtun
kjo m’u duk e pabesueshme
kam pasë gjumin tim
dikush më zgjoi pas kaq shumë vitesh
mos me m’lanë me fjetë ma
kam pasë një dhomë me pasqyra shumë
një ditë u afrova e kur u kqyra
pash se isha plakë
dhe nuk isha unë në ndonjërën prej tyne
ah, po prit
a mos isha shndërrue unë në pasqyrë
dhe dikush ja bash tash po shikohet në mua
s’e kap dot
ma e bukur me u këqyrë në pasqyrë
a me qenë pasqyrë
të kesh pasqyrën në xhep
a të jesh pasqyrë në xhep
o ti që mundesh me m’mbajt në xhep
këqyru njiherë në mua dhe më thuaj çfarë po sheh
(thasë, 2020) / KultPlus.com
