Pyetjes më me spec më tinëzares, më dashakeqes pyetjes më idiote që del prej gojëve tuaja pyetjes që ju jep kaq shumë rehati asaj që ju qetëson pulpin, kockat, çehret e vrara pyetjes që vjen si një zhanër urdhëror që e pështyni nën buzë, dhe e bëni tingull ajror pyetjes që pranon një O dhe një P pyetjes që e ekuilibron tërë mjerimin tuaj pyetjes që ju ia vishni një kordel fetar absolutisht, pyetjes më me karakter shpellar formulimit që ngjyroset me petk pjellor pyetjes që ose më lartëson, ose më shporrë tre a katër fjalëve që dalin prej mendjes suaj katrore pyetjes që ndjenjën e gjynahit tuaj e bën madhështore pyetjes që e merrni si trashëgim, dhe tutje e trashëgoni asaj që e mbani si një mantra, në cepin e fytit.
Pyetjes që vë në peshore secilën skenë të një jete me guxim që nuk njeh logjikë, pyetjes që e bëni në dasma, në takime pune, në varreza, në maternitete.
I përgjigjem sikur të fliste një mal i ngrirë a një llavë vullkani a një kafshë e tërbuar.
Ftohtësisht, jo, nuk jam i martuar. / KultPlus.com
Albana jetoi tri javë por me kaq mbaroi fluturimi i saj u copëtua dikush gjykoi që ajo të mos jetonte të mos lindte të perëndonte.
Albana sot do të ishte e rritur, nënë e dashuruar në poezinë franceze njohëse e gjuhës së shenjave shtatlartë, e zjarrtë, tmerrësisht e ngarkuar.
Ndoshta, sa shumë ndoshta që nuk u definuan kurrë.
Albana jetoi tri javë për të na thyer zemrat treqind vjet vetmie.
Albanës i dhanë kohë qesharake prej tri javësh të gatuante, të vishej vet, të punonte në oborr të shkruante një roman, të fitonte çdo garë këndimi të mësonte psalme, të dashuronte me epsh të dëshmohej, të tregohej nuk mundi, dhe nuk jetoi kështu vendosi gjykata vrastare e foshnjeve.
Albana sot do të ishte 40 vjeç
me palltot deri pak poshtë gjunjëve me dhëmbë të bardhë, me fytyrë të pastër prej vajit të kokosit e detajshme, e dehur prej klimaksit ndoshta do ta bënte mamografinë.
Ndoshta, këto ndoshta të bejnë të rrotullohesh në shtratin e të pamundurave.
Albanës, zanat, ia dhanë 21 ditë afat të forcohej, të dilte në sheshin e qytetit të bëhej presidente e shtetit të shtegëtonte, të luante në violinë ta thyente të keqen me mirësi.
Nuk ka shumë orë dita e një foshnjeje që vdes.
Me Albanin ishte ndryshe Albani e pati shumë ftohtë ishin tjera temperatura në motin kur ai lindi ia lejuan veç disa frymëmarrje syçkat e tij të skuqura numëruan katrorët e tavanit të spitalit mbështjellur me çarshaf të bardhë e me fat të përlyer zi.
Albani jetoi pak orë nuk arriti të bëhej dikushi nuk u bë as ëndërrimtar, as furrtar as nuk shkoi kurrë në çerdhe fëmijësh e këshilluan të provonte zanatin e mjekut nuk kishte hapësirë, e pamundur.
Pa u bërë as njeri, e as flutur Albani dha shpirt, me shpirt të këputur.
Albani sot mund të ishte roje burgu trupmadh, plot rrudha kurrë i dhënë pas alkoholit e cigareve eliptik, i rrasur thellë në oqeanin e të bëmave të mira shpirt i huaj, i vendosur si piktura më e bukur në çdo dhomë shtëpie.
Ky Alban sot do të ishte mashkull vigan në kërkim të dashurisë, a pasurisë, a lumturisë por në pak orë, i thanë të ngjiste malin më të rrëpirë të bëhej mjek popullor ja shkëputën kontratën e jetës, nuk mundi, e pati vështirë.
Një mal me detyra për Albanin por u shua, si qumësht u vlua, as gjykatës nuk mundi të paguante botës nuk i plas për një foshnje më pak njerëz të tmerrshëm do të lindin, do jetojnë përhera, nëna natyrë është e zënë me halle tjera e Albani pret ende t’i vijë pranvera.
Nënës i vdiqën dy fëmijët e parë ata nuk janë në asnjë fotografi janë dy numra inkubatorësh, pa asnjë sy
janë veç në këtë poezi që po e shkruaj afër një shtëpie shëndeti ku një bebe tjetër do të jetojë pak orë dhe kaq, pos nënës që e lindi, nuk do të kujtohet më kurrë. / KultPlus.com
Refuzime Kjo poezi nuk i përmbushë kriteret e konkursit tonë Kjo poezi është politikisht jokorrekte Kjo poezi është sterile, nuk mund ta lë shtatzënë askënd Kemi poezi të tjera që dashurisë ia lëpijnë gojën më mirë se kjo Kjo poezi është e guximshme, por ka shprehje të thata Kjo poezi ta tharton lukthin Kjo poezi na tingëllon si e vjedhur, si e njohur Kjo poezi nuk ka brum, dhe ne nuk kemi sitë për gjendjen e saj Herën tjetër, bëhuni i saktë, dukshëm jeni inspiruar nga Azem Shkreli Poezia ka brum, por e keni pjekur më shumë sesa kërkohet Kjo poezi ka ofenduar rëndë integritetin e njërit prej redaktorëve tanë Faleminderit për vargjet. Redaksia do ta shoshitë çdo zanore e bashkëtingëllore Faleminderit për këtë cikël. Jemi të zhgënjyer, jeni poet mediokër Faleminderit që na e besuat poezinë. Nuk besojmë që do t`ju shkruajmë më Kjo poezi është kundër grave, redaktoret u çartën prej fjalëve tuaja Kjo poezi stimulon sytë e mi të lotojnë gjak Nuk e botojmë dot këtë poezi, inatet personale me ju janë ende prezente A jeni mashkull që i shkruani një mashkulli tjetër, se nuk po ju kuptojmë? Fatkeqësisht, kjo poezi është e dobët dhe varfanjake Kjo poezi është në kundërshtim me politikat e donatorëve tanë Kjo poezi është e nivelit të një fëmije tetë-vjeçar Këto qenkan formulime që i lartësojnë lezbiket? Turp Bravo për guximin, por nuk do të ju përfshijmë në antologji Faleminderit për konkurimin tuaj. Jemi konkurs me nam. Jeni qesharak Gjyshja ime shkruan poezi më bindëse se kjo Poezia është diçka mbi mesatare, nuk jeni i pari që i thurni rreshta babait Faleminderit për poezinë. Nuk shohim talent në penën tuaj Kjo poezi tregon se nuk keni lindur për të qenë tregimtar Kjo poezi është e shpifur, mendja juaj është e rrezikshme Kjo poezi flet shumë për ju. E paskeni vetëbesimin e tepruar Faleminderit që keni marrë kohë. Shkruani, por poezia nuk është habitati juaj Poezia që na e keni dërguar nuk kuptohet as me lexim të pestë Sinqerisht, nuk mund ta botojmë një poezi ku e thumboni pushtetin Faleminderit për dërgimin e poezisë. Jemi revistë serioze, ju jeni poet i parëndësishëm,
Poezia “I am the main prostitute of this city” e poetit Arbër Selamani është përkthyer në gjuhën amerikane në revistën “Changes Review”, revistë kjo që është pjesë e shtëpisë botuese më të re në Nju Jork me titull “Changes Press”, përcjell KultPlus.
Nëpërmjet një njoftimi në rrjetin social Facebook, poeti ka thënë se poezia është e shkruar në origjinal në gjuhën shqipe, e përkthyer prej Fadil Bajrajt në anglisht, dhe do të jetë pjesë e librit të radhës me poezi.
Më poshtë KultPlus ua sjell postimin e tij të plotë:
Breaking news! Changes Press – një shtëpi botuese e re me qendër në New York, e ka botu në numrin e fundit të revistës së saj Changes Review, poezinë teme ‘I am the main prostitute of this city’, një kryengritje e jemja ndaj rendit shoqëror i cili kryefjalë e ka shtypjen e komunikimit edhe mënyrave e shprehjeve të reja se si njerëzit e jetojnë jetën e tyre.
Poezia është e shkruar në origjinal në gjuhën shqipe, e përkthyer prej Fadil Bajrajt në anglisht, dhe do të jetë pjesë e librit të radhës me poezi.
Pos meje, në këtë numër të gazetës janë edhe shtatë autorë tjerë të kombësive të ndryshme. / KultPlus.com
Dy poezi të Arbër Selmanit janë botuar edhe në Indi, duke u njohur kështu puna e tij edhe në nivel ndërkombëtar, shkruan KultPlus.
Nëpërmjet një postimi në rrjetet sociale, poeti Selmani ka bërë të ditur se poezia “‘Zoti shëron’ dhe ‘E kam vendosur burrin në shitje’, janë botuar në revistën Rhodora në Indi.
Më poshtë KultPlus ua sjell postimin e plotë të tij:
Dy poezi të miat botohen në Indi! Two poems of mine, part of Rhodora Magazine in India!
Në numrin e fundit të Rhodora Magazine, janar 2022, redaktoret i kanë botuar dy poezitë e mia ‘Zoti shëron’ (God Heals) dhe ‘E kam vendosur burrin në shitje’ (I put my husband up for sale), në gjuhën angleze, bashkë me poetë të tjerë nga mbarë bota (https://bit.ly/3oQPPQE).
Në këtë numër të revistës, e cila e ka marrë emrin prej poezisë “The Rhodora, On Being Asked, Whence is the Flower” nga Ralph Emerson, ka edhe prozë dhe dy drama.
Në parathënie shkruhet: This issue features work from a talented lot. Arbër Selmani tackles irreconcilable differences with wit in “I Put My Husband Up for Sale” (Ky numër ka brenda punë të plot poetëve të talentuar. Arbër Selmani trajton me zgjuarsi dallimet e papajtueshme në poezinë ‘E kam vendosur burrin në shitje). / KultPlus.com
Të pres në xhaminë e qytetit mes lutjeve e mëkateve eja thuaji Zotit se je më i vogël se ai je turpi i jetës sime eja lutu jepi me gojë frazat që t’i mësoi Libri i Shenjtë në hyrje, zhvishi këpucët trosha buke jepi asaj gruas rome te dera, ec në turmën e burrave, dhe afrohu ku të më gjesh.
Të pres në xhaminë e qytetit eja falju Tokës, falju Diellit, falju kafshëve çdo shpirti që shtrëngon jam në rendin e parë eja dhe bashkë flasim eja përmendja të madhërishmit, sa i pafuqishëm je ti ti, plaga e madhe e dashurisë.
Të pres në xhaminë e qytetit eja në tempull, ti krimb i keq eja dylufto me kohën kur ishe burrë i mirë kur ishe insan i kam hapur dritaret, hoxha po e pret shiun unë po të pres ty qyteti po e pret këngën e shpëtimit.
të pres në xhaminë e qytetit të vish të kuptohemi për herë të parë.
vishe këmishën e gjelbër, bëhu mbret i fesë islame shikojmë kupolat, sherefet, minaret, ti qan për veten unë qaj pse nuk qava kurrë.
Të pres në xhaminë e qytetit Eja, edhe nëse nuk më do Eja se ke heshtur boll mendja jote ka agjëruar gjatë, Eja e thuaji të madhit dhe shokëve të tij që njerëzit e mirë sot nuk janë në këtë xhami.
Të pres në xhaminë e qytetit eja, të lutem, sepse as unë nuk të dua përkulemi në tepihun e pastër kadife te dera, gjuaji përtoke pallavrat që të mbajnë gjallë Ulu afër meje, mos e shaj krijuesin.
Më gjej në qetësi, jam aty ku ulet njeriu i mjerë afrohu, mos ma kap dorën, mbylle gojën, lutu për mua a për veten, jam duke të pritur në xhaminë e fundit të dy jetëve tona. / KultPlus.com
Nuk njoh burrë tjetër si Maduja. I madh në plotninë e tij, i rrëmbyeshëm I vrulltë, shpejtësi që nuk kontrollohet, i zjarrtë, Ma rroku belin me gishtat furtunë, Pak i kaftë, i kafshuar prej valëve të detit I kristaltë, pa flokë, Nuk është koha të thyhet ky trup i bëftë. Nuk njoh burrë tjetër që më ka puthur me aq triumf, sa Maduja. Natën vonë, më përtypi si të isha ansambël këpurdhash Ky Madu, me epshin e tij dru, Si asnjë tjetër. Me një gojë me shije bambusi, i errët, në momente i dritshëm I vë gaz flakës ku më ka gjuajtur me sa forcë ka. Ai, Maduja. Nuk njoh burrë tjetër që më ka çmuar me aq kujdes, sa Maduja. I guximshëm, puthi trupin tim me saktësi matematike, Me dy duar si të ishin tetë, a dhjetë, më dha jetë, Maduja, I trandur, i futur në vaskën e bukurisë, i lëmuar Lëng frutash po shijoja, pa blerë asnjë në dyqan Trupi i kockuar bukur i Madusë Shtog, Shegë, Kokos, Shafran. Nuk njoh burrë tjetër me shpirt të hekurtë e të njomë, sa Maduja. I pashëm sa s’ka, një plagë e rinisë në fundin e barkut, burrë murrlan I jashtëzakonshëm, nisa të lehja si kafshë, Maduja, ky mësues biologjike e fizike Ma la mbi këmbë mua kiminë e tij të përjetshme, Le të ndalen dritat e të gjitha stadiumeve pa dashnorë, I imi Madu, E përthekoj, pij tërë natën ujëvarën e tij, mbetet mbret me kurorë. Nuk njoh burrë tjetër që më bën të shtangem, të mpihem, Si Maduja. I përpiktë, i rrebelshëm, lehtazi m’i ra thikë zemrës, Një rezervuar i mbushur me kënaqësi, një maje mali që flladitë Nuk ka si Maduja im, Nuk ka mundësi të ketë një të dytë Që më zhytë, që ma humbë kthjelltësinë, që më kredhë mes gjoksit Ante i botës sime. Me Madunë, bëj be në atë natë Më krijoi për së dyti, ma largoi etiketën ‘i ngratë’. Atë natë, vdekja do të më ishte e sheqertë, fushë e blertë, Si emri yt Madu. /KultPlus.com
Poezia ‘Maduja’ e Arbër Selmanit fiton çmimin e parë në festivalin ‘Tirana – Gate 2021’, përcjell KultPlus.
“Çmimi i parë për poezi në festivalin ‘Tirana – Gate 2021’!
Jam i lumtur me e nda lajmin se mbrëmë në Tiranë, në ceremoninë e ndarjes së çmimeve të edicionit të radhës së festivalit letrar ‘Tirana Gate – 2021’, prej jurisë profesionale jam vlerësuar me çmimin e parë në poezi.
Poezia ‘Maduja’ është vlerësuar ‘për vargjet e guximshme, të pasura me figuracion e ritëm lozonjar, që mishërojnë tiparet më të mira të poezisë së re shqipe’. Çmimin ma dha organizatorja e festivalit dhe botuesja Irena Toci.
E falenderoj jurinë e festivalit në përbërje: Manjola Nasi, Ylljet Alicka dhe Arta Marku Qëndro, për vlerësimin dhe fjalët mbështetëse ndaj poezisë që unë shkruaj. ‘Maduja’ është poezi tejet personale, shumë e shtresuar në nuancat e saj erotike dhe mbi të gjitha i flet dashurisë univerzale, asaj që nuk njeh gjini e pengesë.
Kënaqësi që në Tiranë vjen kaq shpejtë edhe kaq e fortë mbështetja për një poezi si ‘Maduja’, në një festival ku trajtohet me dinjitet i riu dhe e reja, poezia e goditur dhe shkrimi përtej ndërtimeve shoqërore. ‘Maduja’ së shpejti do të jetë pjesë e përmbledhjes me poezi!“, ka shkruar Selmani në rrjetin social Facebook. / KultPlus.com
Të parën, merre vazon e kaftë merre edhe atë afër saj, vazon me motive orientale që u bë copë kur nisën grindjet tona merri dy jastëkët ku zunë vend dy koka boshe merri pjatat që na dhuruan në ditëlindjen e tretë të fëmiut tonë të parë Merre aparatin e hekurosjes, që kurrë nuk e zbuti zemrën tënde të zezë si mustaqet e Hitlerit merri patikat e verës, sandalet e pranverës, fustanet, syzet, setrat, të brendshmet, intimet, kukullat merri dy goblenët që i blemë në Taksim merre kasafortën e kursimeve, ku nuk kurseve kurrë pak lumturi ku nuk na kurseve as mua e as ty. Diplomën e Fakultetit të Drejtësisë fjalës që ti ia humbe kuptimin sinonimet, esencën e ke poshtë tepihut merre shih si shkëlqeve në secilin provim, në secilën datë shkollore në çdo definicion pos në definimin e asaj çka ishte mes nesh. merre atë pleh letre merre edhe tepihun e korridorit
merri pikturat që nuk i dalin ballë shoqja shoqes e majta, lule e Van Gogut djathtake, Guernica urrehen, duan të dalin prej kornizave e ta plasin njëra tjetrën Si unë e ti. Merri çadrat e ditëve tona pa Diell merri shallat e kashmirit që ti bleva në Strasburg merre radion e vogël, dhuratën time kur të ngritën në pozitën e punës merri të gjitha këmishat të gjitha ngjyrat që prapë nuk e dritësojnë shpirtin tënd të thatë, si jogurt me datë të skaduar merre pasaportën, anipse nuk të hyn në punë se nuk ka shtet në botë që pranon dokument kaq të rënduar prej trishtimit e ke poshtë televizorit, në raftin e dytë zbrazi të gjitha raftet e dollapit të cilin s’ta jap dot se e bleva për shtatë palë qejfe.
Merri lapsat, fletoret çantat faturat e energjisë elektrike, e papaguar prej kur morri fund lufta faturat e bërllogut, faturat e ujit, ujit që për të mirë nuk të lau kurrë. merri erëzat e mëlmesat e shafranit, unazat qesharake, merri kartolinat deodorantin që kutërbon qen i ngordhur merr gjithçka që është e jotja gjithçka që ti mendon se është e jotja dhe e ke përvetësuar, Merri copat e metalta me të cilat mendon se po kërkon falje futu në dhomë, merre llambën që e blemë bashkë, ditën e katërt kur nisëm bashkëjetesën jetesën e zymtë së bashku bashkimin e dërrmuar të dy jetëve merre çdo libër që e lexova merre edhe këtë televizor që u bë dëshmitari gojëmbyllur, shurdhi e memeci i shtëpisë i kacafytjeve tona merri krejt drojat tua për divorc merri ëmbëlsirat që këtë mëngjes t’i përgatita me përulje, merri targat e vjetra të veturës së vjetruar merre tavolinën merre çdo fjalëkryq të paplotësuar merre shtypin ditor merri revistat pornografike poshtë orendive shtëpiake merri makinat për rroje që pa sukses provuan pastërtinë e atij trupit tënd merri fotografitë tua prej albumit familjar merre buzëkuqin e kalbur,
çelësat, as mos guxo, mos i merr asnjë, dhe largohu. / KultPlus.com
