Poezi nga Constantine P. Cavafy.
Dhoma ishte e varfër, e ndyrë,
fshehur mbi një tavernë të përdalë.
Nga dritarja dukej sokaku,
i ngushtë, i pisët. Nga poshtë
vinin zërat e ca punëtorëve
që luanin letra dhe gëzonin.
Atje, në atë shtrat të vrazhdë, të thjeshtë
kisha trupin e erosit, kisha buzët
epshare, bojëshegë të dehashpirtit –
shegë me një të tillë dehje, sa edhe tani
që shkruaj, pas kaq e kaq vitesh
në këtë shtëpi të vetmuar, dehem përsëri. / KultPlus.com
