Poezi nga Margaret Atwood
E di që do t’jua kish ënda një zot
që zbret t’ju ushqejë
e t’ju ndëshkojë. Ajo pallto
varur mbi shkopinj s’merr frymë
nuk ka engjëj gjëkundi
veç engjëjve të urisë,
grabitqarë dhe të butë si gurmazet
Teksa të shoh
populli im, ndiej krupë,
ma ke zhvatur shpresën
dhe më ke lënë fillikat me politikën…
Përktheu: Edon Qesari / KultPlus.com
