Poezi nga Musine Kokalari
T’isha një lule- lule are, e vogël dhe me erë.
Të çelnja në pranverë
Dhe në vjeshtë të vishkesha në vetminë time.
T’isha një lule vjollce në mes të ferrave.
Të qëndroja e fshehur, e pa dukur
Dhe një ditë të zbulohesha prej duarve të
dy të rinjëve.
Prej frike,
Të larguar prej njerzisë do t’më këputnin,
Do t’u dhurohesha te njëri-tjetri
Për shenjë kujtimi. / KultPlus.com
