Etiketë: Poezi nga Nazim Hikmet.

‘U bënë njëqind vjet që kur një grua më pret në një qytet’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Përmallim

U bënë njëqind vjet
pa ta parë fytyrën
pa çuar krahun tim
përreth belit tënd
pa vështruar fytyrën time në sytë e tu
u bënë njëqind vjet që s’i bëj më pyetje
dritës së shpirtit tënd
pa e prekur ngrohtësinë e barkut tënd.

U bënë njëqind vjet
që kur një grua më pret
në një qytet.
Bashkë vareshim mbi të njëjtën degë,
mbi të njëjtën degë
ramë, ne u ndamë,
mes nesh plot një qindvjeçar
në kohë dhe në hapësirë.
U bënë njëqind vjet që në gjysmëhije
rend mbas teje.

Je dehja ime
Nga ty s’u esëllova dot
S’mund të esëllohem
S’dua fare të esëllohem

Koka që më rëndon
Gjunjt’ e gërvishtur
Rrobat e ndotura
Shkoj drejt dritës që ndriçon dhe shuhet
tek lëkundem, bie, sërish në këmbë ngrihem.

*

Përktheu nga frëngjishtja: Edon Qesari / KultPlus.com

Shpirti im

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet.

Shpirti im
mbylli sytë
avash avash
siç fundosesh në ujë
zhytu në gjumë
lakuriq dhe veshur me të bardha
më e bukura ëndërr
do të të presë
shpirti im
mbylli sytë
avash avash
përhumbu, si në harkun e krahëve të mi
në gjumin tënd mos më harro
mbylli sytë dalëngadalë
sytë e tu të kaftë
ku digjet një flakë e gjelbër
shpirti im./ KultPlus.com

‘Mirë se erdhe, ndarja zgjati shumë’

Posted on by Kult Plus

Poezu nga Nazim Hikmet Ran

Mirë se erdhe!
Zbrazëtia jote qëndroi
krah nesh si një dorë e këputur.
Mirë se erdhe!
Ndarja zgjati shumë,
Malli na mori
sytë na mbetën nga oborri.
Mirë se erdhe!
Ne,
jemi siç na le.
Vetëm se u bëmë më mjeshtra
gurë duke thërrmuar
mikun nga armiku duke shquar…
Mirë se erdhe!
Kemi plot, për të thënë e dëgjuar
Por shumë gjatë, kohë s`kemi.
Le të ecim…

Burg, 1932./ KultPlus.com

‘Ditët tona më të mira janë ato që ende nuk i kemi përjetuar’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet

Deti më i bukur:

është ai në të cilin akoma askush nuk ka shkuar.

Fëmija më i bukur:

Ende nuk është rritur.

Ditët tona më të mira:

Janë ato që ende nuk i kemi përjetuar.

Dhe fjala më e mirë që dua të them:

Është ajo që nuk e kam thënë ende …

Përktheu nga turqishtja: Batjar Halili / KultPlus.com

‘Dashuroj tek ti të pamundurën’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Dashuroj tek ti
aventurën e anijes që shkon në drejtim të polit
dashuroj tek ti
guximin e lojtarëve të zbulimeve të mëdha
dashuroj tek ti gjërat e largëta
dashuroj tek ti të pamundurën
hy brenda syve të tu si në një pyll
plot me diell
e i djersitur, i uritur, i tërbuar
kam pasionin e gjahtarit
për të kafshuar në mishin tënd.
Dashuroj tek ti të pamundurën
por jo dëshpërimin. / KultPlus.com

E shkruar në qeli, poezi nga Nâzim Hikmet

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Mendoj për ty
dhe ndiej aromën e nënës
nëna ime, më e bukura në gjithësi.

Ti je rrotullame në këtë park lojrash brenda meje
rri pezull përreth, fustani dhe flokët e tu valëviten
çaste jetime që nisin sa gjej fytyrën tënde e deri kur e humbas.

Për ç’arsye
përse të kujtoj si plagë në zemër
për ç’arsye ta dëgjoj zërin kur ti je kaq larg
dhe nuk kam ç’t’i bëj flakës që ngrihet?

Përgjunjem dhe të shoh duart
dua të të prek duart
por s’mundem
ti je pas qelqi
E shtrenjta ime, jam spektator i shtangur i dramës
që vetë luaj në muzgun tim.

(shkruar në qeli, 1945)

Përktheu: Edon Qesari / KultPlus.com

‘Je si dhé pranveror, e dashur, të vështroj’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Bie në gjunjë: shoh dheun,
barin,
kandrrat,
kërcej të vegjël që çelin me kaltërsi.
Je si dhé pranveror, e dashur,
Të vështroj.

Shtrihem në shpinë: shoh qiellin,
degët e një peme,
lejlekët në flatrim,
ëndërr me sy hapur.
Je si qiell pranveror, e dashur,
Të shoh.

Natën, ndez një zjarr fushës: prek zjarr,
ujë,
teshë,
serm.
Je si zjarr i ndezur nën yje,
Të prek.

Shkoj mes njerëzish: i dua njerëzit,
veprimin,
mendimin,
përleshjen.
Je njeri, pjesë e përleshjes sime,
Të dua.

Përktheu: Edon Qesari / KultPlus.com

‘Edhe këtë mëngjes u zgjova, m’u përplas mungesa jote në shtrat dhe ndarja jonë’

Posted on by Kult Plus

Poezia “Edhe këtë mëngjes u zgjova” nga Nazim Hikmet

Edhe këtë mëngjes u zgjova
dhe muri, perdja, xhamat, plastika, druri
ranë mbi mua në masë
dhe drita e argjendtë e nxirë e llambës

më ra sipër edhe një biletë tramvaji
dhe e verdha e murit dhe tre rreshta shkrimi
dhe dhoma e hotelit dhe ky vend armik
dhe gjysma e ëndrrës së rënë u shua
nga kjo anë
m’u përplas sipër balli i bardhë i kohës
kujtimet më të hershme dhe mungesa jote  në shtrat
dhe ndarja jonë dhe ajo që jemi
U zgjova edhe këtë mëngjes dhe të dashuroj.

Përktheu: Faslli Haliti / KultPlus.com

‘Në sofrën time ka speca, bukë e kripë…’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Ditët sa vijnë e gjymtohen,
shirat janë në të zbrazur,
dera ime, deri në fund ty të pret e hapur..

Pse mbete kaq vonë???

Në sofrën time ka speca, bukë e kripë,
Në një kutruve, verën që ruajta për ty,
E piva deri në gjysmë i vetëm,
duke të pritë…
Pse mbete kaq vonë???

Por ja frutat e mjalta
Qëndrojnë në degë, të pjekura flakë,
Do të binin në tokë,
Nëse do vonoheshe edhe pak!.. / KultPlus.com

Përflaken yjet

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nâzım Hikmet

Shqipëroi: Edon Qesari

Përflaken yjet
dhe ju dua.
Nata hap sytë
dhe ju dua.
Zemrat tona dy njerëz
dhe ju dua
dy njerëz prej nesh.
Dhe sa ju ngjajnë
dhe sa më ngjajnë.
dhe pastaj sa nuk na ngjajnë.
Nga ne më të mirë
nga ne më të vegjël
nga ne më të guximshëm.
Ne jemi goxha më të shtruar se zemrat tona,
më të matur
ndaj rrëmujës më të prirur.
Jemi ne që ushqejmë si dyshime si besëtytni,
për në frikërat dhe ndodhitë
për ne përmallimi.
Dhe jemi sërish ne, në gaz e në dënesë.
Ne pezmatojmë zemrat tona,
tjetër s’dinë veç dashurisë,
Dritë e syve të mi, jeta ime, sulltanesha ime
Unë ju dua.
zonja Pîrâye,
afërmendsh ju dua. / KultPlus.com

Grua

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet

Përktheu: Eda Zhiti

Disa thonë se një grua është për
të fjetur
në netët e gjata të dimrit…
Disa thonë se një grua është për
lojë si
si ajo e valltares seksi në
një truall të blertë në dansin
me takat që kërcasin…
Disa thonë ajo është nusja ime…
Disa thonë se është pengu i shpirtit
që e mbaj rreth qafës
Disa thonë: është ajo që mbrun
bukën time,
Disa thonë: është ajo që lind
fëmijët e mi…
Ajo nuk është as kjo as ajo, as
balerina seksi, as nuse,
nuk është borxh, asgjë e tillë!
Ajo është krahët e mi dhe këmbët e mia dhe koka ime…
Nëna ime, gruaja ime, motra ime, e dashura ime që i rrëfehem…
Ajo është shoqja e kraharorit
të gjithë jetës time. /KultPlus.com

Deti më i bukur

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet.

Deti më i bukur:

është ai në të cilin akoma askush nuk ka shkuar.

Fëmija më i bukur:

Ende nuk është rritur.

Ditët tona më të mira:

Janë ato që ende nuk i kemi përjetuar.

Dhe fjala më e mirë që dua të them:

Është ajo që nuk e kam thënë ende …

Përktheu nga turqishtja: Batjar Halili

Më bren rënia e gjetheve

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet, sjellë në shqip nga Edon Qesari.

Më bren rënia e gjetheve
veçanërisht gjetheve të rrugës
veçanërisht nëse janë gështenje
veçanërisht nëse andej kalojnë fëmijë
veçanërisht nëse qielli është i paqtë
veçanërisht nëse kam patur, atë ditë
një lajm të mir
veçanërisht nëse zemra, atë ditë
s’më jep dhimbje
veçanërisht nëse besoj, atë ditë
se ajo që dua më do
veçanërisht nëse atë ditë
ndihem mirë me njerëzit dhe veten
më bren përbrenda rënia e gjetheve
veçanërisht gjetheve të rrugëve
atyre të gështenjave./ KultPlus.com

Shpirti im

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Nazim Hikmet.

Shpirti im

mbylli sytë

avash avash

siç fundosesh në ujë

zhytu në gjumë

lakuriq dhe veshur me të bardha

më e bukura ëndërr

do të të presë

shpirti im

mbylli sytë

avash avash

përhumbu, si në harkun e krahëve të mi

në gjumin tënd mos më harro

mbylli sytë dalëngadalë

sytë e tu të kaftë

ku digjet një flakë e gjelbër

shpirti im./ KultPlus.com