Etiketë: Poezi nga Nazim Hikmet Ran

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Menyja e dashurisë
Ti je e bukur sa mëngjeset – sa agimet,
Ti je si netët e verës së vendit tim
Kur kalorësi i së vërtetës të trokasë në portë
Mos më harro,
Aaah! Trëndafili im i fshehtë

Ti je e bukur dhe e vështirë
Duhet të çelësh në vaktësinë e poezive të mia
Këtu po ta jap puthjen që i kemi borxh jetës
Ti je e bukur sa vendi im
Dhe kështu qëndro…/KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Menyja e dashurisë
Ti je e bukur sa mëngjeset – sa agimet,
Ti je si netët e verës së vendit tim
Kur kalorësi i së vërtetës të trokasë në portë
Mos më harro,
Aaah! Trëndafili im i fshehtë

Ti je e bukur dhe e vështirë
Duhet të çelësh në vaktësinë e poezive të mia
Këtu po ta jap puthjen që i kemi borxh jetës
Ti je e bukur sa vendi im
Dhe kështu qëndro…/KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Tek ti, unë, dashuroj siluetën e anijes
nisur për në pol
Tek ti, unë, zbulimet aventuriere prej kumarxhinjsh
Tek ti, largësinë.
Tek ti, unë, dashuroj të pamundurën.
Të kridhem në sytë e tu, ashtu
si në një pyll plot dritë.
Mes djersës, urisë e irritimit,
me uri gjahtari të ta kafshoj mishin
Tek ti unë, dashuroj të pamundurën,
Por kurrë pesimizmin./ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Dua të kthehem në një det!
Në pasqyrën e blujtë të ujërave,
Dua të dukem i tëri vetë.

Dua të kthehem në det!
Anijet ikin agimeve të bardha,
Anijet ikin!
Dhe halli si mbush velat e shtrira bardhoshe.
Në anije jeta ime një ditë të jetë
Mjafton të bëj një “nobet”.
Dhe meqë një ditë patjetër vdekja do vijë,
Unë si një dritë që perëndon në ujë,
Në këto ujera dua të kthehem!

Dua të kthehem në një det!
Dua të kthehem në një det!

1927./ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Sot është e diel
Sot për herë të parë më nxorën në diell,
Dhe për të parën herë në jetën time
U çudita sa kaq larg prej meje qenkësh ky qiell.
Kaq i gjerë
Kaq i blujtë
Qëndrova palëvizur
Pastaj me respekt u ula në tokë,
Dhe mbështeta shpinën në mur.
Tani s`mendoj më as ahengjet
Tani as lirinë, as gruan time të bukur,
Toka, unë dhe dielli,
jam i lumtur.

1948./ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Ka njëqind vjet që s`ta kam parë fytyrën
Që s`të jam qepur belit,
Që s`të kam qëndruar në beben e syrit,
Që s`kam pyetur dritësinë e mendjes tënde,
Që ngrohtësinë e barkut s`ta kam prekur

Ka njëqind vjet që më pret
Një grua në një qytet.

Ishim në një degë, ishim në një degë,
Nga një degë ramë e u ndamë,
Mes nesh koha njëqind vjeçare
Rruga njëqind vjeçare.
Njëqind vjet në errësirën pa skaj
Vrapoj pas saj…/ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Tek ti, unë, dashuroj siluetën e anijes
nisur për në pol
Tek ti, unë, zbulimet aventuriere prej kumarxhinjsh
Tek ti, largësinë.
Tek ti, unë, dashuroj të pamundurën.
Të kridhem në sytë e tu, ashtu
si në një pyll plot dritë.
Mes djersës, urisë e irritimit,
me uri gjahtari të ta kafshoj mishin
Tek ti unë, dashuroj të pamundurën,
Por kurrë pesimizmin./ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Sot është e diel
Sot për herë të parë më nxorën në diell,
Dhe për të parën herë në jetën time
U çudita sa kaq larg prej meje qenkësh ky qiell.
Kaq i gjerë
Kaq i blujtë
Qëndrova palëvizur
Pastaj me respekt u ula në tokë,
Dhe mbështeta shpinën në mur.
Tani s`mendoj më as ahengjet
Tani as lirinë, as gruan time të bukur,
Toka, unë dhe dielli,
jam i lumtur.

1948./ KultPlus.com

– Poezi nga Nazim Hikmet Ran

Dua të kthehem në një det!
Në pasqyrën e blujtë të ujërave,
Dua të dukem i tëri vetë.

Dua të kthehem në det!
Anijet ikin agimeve të bardha,
Anijet ikin!
Dhe halli si mbush velat e shtrira bardhoshe.
Në anije jeta ime një ditë të jetë
Mjafton të bëj një “nobet”.
Dhe meqë një ditë patjetër vdekja do vijë,
Unë si një dritë që perëndon në ujë,
Në këto ujera dua të kthehem!

Dua të kthehem në një det!
Dua të kthehem në një det!

1927

Shqipëroi: Alban Tartari./ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Dushmanëve derte,
Shokëve përshëndetje,
Fëmijët e mi në zemër,
Ty të rrok në prehër,
Nëse u mërzite nga kjo letër
më ndje, vërtet,
Burri yt: Nazim Hikmet!

(Shënim: Letra e parë dërguar nga burgu bashkëshortes së tij.)/ KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet Ran

Shqipëroi: Alban Tartari

Tek ti, unë, dashuroj siluetën e anijes
nisur për në pol
Tek ti, unë, zbulimet aventuriere prej kumarxhinjsh
Tek ti, largësinë.
Tek ti, unë, dashuroj të pamundurën.
Të kridhem në sytë e tu, ashtu
si në një pyll plot dritë.
Mes djersës, urisë e irritimit,
me uri gjahtari të ta kafshoj mishin
Tek ti unë, dashuroj të pamundurën,
Por kurrë pesimizmin./ KultPlus.com