Etiketë: Poezi nga Sali Bashota.

Pantomima e një dite vjeshte

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Sali Bashota

Fëmijë të shqetësuar
Me sy të bukur
Pa asnjë lule në duar
Adhurues të lojërave me drita
Një ditë mësojnë
Ç’është kuptimi i jetës
Duke ia krisur vajit
Mbledhin gjethe të vyshkura
Në rrugën me emrin e qiellit
Derisa i numërojnë shkronjat e alfabetit
Bashkë me mëkatet e të rriturve
Dalëngadalë vazhdojnë t’i braktisin lodrat
Kur çdo gjë bëhet e padurueshme
Secili pyet vetveten
Sa peshon liria e tjetrit
Nëse mungon dashuria e parë
Fëmijë të zakonshëm
Me sy të bukur
Presin në radhë për buzëqeshje
Kur zhduken hijet nga rruga 
Kur i numërojnë hapat e këputur
Kur i grumbullojnë të gjitha gjethet
Ndoshta edhe lumturinë që s’është
Si pantomima e një dite vjeshte
Vetëm një herë
Në fund të heshtjes
Fluturojnë zogjtë e mërzitur / KultPlus.com

Imazhi i pakryer

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Sali Bashota

Nuk është më aty
Hija e Gruas së Mirë
Kur na prekte ballin e përflakur
Me gishtërinjtë e butë
Sikur zmadhohej lumturia
Plot buzagaz
Ishim fëmijë me brenga
Që nuk i harronim ëndrrat
Pa u shëruar nga frika
Trupi dridhej si balonë e fryrë
Deri në ditën tjetër
Nuk janë më aty
As qerpikët e zbukuruar
Që grinden çdo mëngjes
Me shikimin e përdalë
Sa çel e mbyll sytë
Për ta përpirë lotin
Si tamblin e ngrohtë
Nëse i shëron vetëm ata
Që i thurin lavde harresës
Kur i lidhin nyje kujtimet
Nuk është më aty
As ikja e natës
As zjarri i buzëve të shkrumbuara
As dashuria në shikim të parë
Nuk është më aty
As hatërmbetja e fundit

(Prishtinë, 12 korrik 2022) / KultPlus.com

‘Me mbetë aty ku s’vdesin kurrë më ëndrrat’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Sali Bashota

PORTRET I PAMBARUAR

Për Rozafën

Asgjë nuk i kujtohet pos shushuritjes së gjetheve
Më vonë edhe fërfëllima e krahëve të zogjve
Shumë zëra në hapësirën që e përpinte flaka
Dhe avujt e shpirtit si ngjiteshin lart në qiell
Sepse ajo i kishte vetëm 365 ditë kur e përjetoi luftën
Asnjëherë tjetër nuk vinte ashtu vdekja
Fshehur nga sytë e frikës
Duke shtrënguar shpirtin me dhëmbë
Sepse ajo i kishte vetëm 365 ditë kur e përjetoi luftën
Secila klithmë e çmendur i ngjante kobit të natës
Mëngjeset prisnin fundin e ëndrrave
Sytë vetëm një ditë të re e zgjonin nga liria
Veshët vetëm një krismë e dëgjonin pa dhembje
Duart vetëm një uratë e prisnin në shiun e verës
Këmbët vetëm një ikje e ëndërronin deri në fundin e vet
Sepse ajo i kishte vetëm 365 ditë kur e përjetoi luftën
Në udhëtimin e zjarreve teksa ringjallet portreti i pambaruar
Me mbetë aty ku s’vdesin kurrë më ëndrrat

(1 gusht 1998) / KultPlus.com

Si lind poezia për ty

Posted on by Kult Plus

Në fillim i përshkruaj dy shpirtrat
Pastaj sytë që shkëlqejnë si xixa
Si dhe mollëzën e hatëruar për puthje
Pastaj jastëkun me pupla të bardha
 Ku e qet kryet dhe ëndërron shiun e përqafimit
Pas pak edhe buzët që dinë me heshtë Edhe flokët e zez të shtrirë në fundbel
Shikimin më vonë meqë ndoshta digjen fjalët
Kështu vazhdon çasti i frymëzimit
Me pa çka është lumturia e të dyve
Ngjyrat e qiellit sigurisht nuk do të hidhërohen
As zogjtë e lagur nga shkuma e puthjeve
Më vonë vjen përshkrimi i qepallave
Kur ndrisin si rreze dielli
Ecjen që ngjan me ditën e parë të mallit
Si kujtimet e pritjes në mëngjesin e bardhë
Sidoqoftë mjafton të mos përgjumet  kujtesa
Nëpër stuhinë e buzëqeshjes sa herë gjuha i vë kapak fatit
Do të ishte mëkat të harrojmë zgjimin e dashurisë
 Siç nuk i harruam as të dy shpirtrat
Përafërsisht kështu lind poezia për Ty
Faleminderit o Zot! /KultPlus.com



Mësohu me vdekë si Ali Podrimja

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Sali Bashota.

Këpute edhe këtë degë druri
Këpute si litarin
Hap shteg derisa të dalë shpirti
Shteg në majë të bregut
Merre me vete simfoninë e heshtjes
Merre nëse zbardhet qielli
Vraje shpendin e zi të natës
Vraje nga pabesia
Beso në simbolin e fjalës së dhënë
Beso aty ku fle malli
Digju brenda syrit të mirë
Digju vetëm për afshin
Mësohu me vdekë si Ali Podrimja
Mësohu me vdekë afër një lumi./KultPlus.com

E bukura e perëndisë

Posted on by KultPlus

Poezi nga Sali Bashota.

Sytë e kaltër e zgjojnë portretin tënd
Në çastin e melankolisë së gjatë
Doemos çdo gjë më bie ndërmend
Edhe ëndrra më e bukur në mesnatë

Ndoshta zjarri yt mbetet i mbërthyer
Sikur Laura e Petrarkës kur dashuron
Aty përsëritet etja e përkryer
Sa herë shikimi yt befas më rrethon

Vjeshta i shkund gjethet pa lëshuar zë
Qepallat lotojnë deri në fund të ikjes
Sikur Beatriçja e Dantes që s’hesht më
Sa herë drithëron motivi i pritjes

Sytë e kaltër e zgjojnë mallin për ty
Meqë vërtet je e bukura e perëndisë
Buzëqeshjet shëmbëllejnë vetëm me poezi
Si engjëj me flatra të dashurisë. /KultPlus.com

Flakërimë

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Sali Bashota.

Asgjë nuk i ngjan më drithërimit të ri
Në ditën kur pagëzohet dashuria
Zbulesa e ëndrrës digjet përsëri
Aty ku thotë lamtumirë vetmia

Flakërinin buzët në çastin e bekuar
Unë e ti bëhemi engjëj në qiellin pa lot
Askush s’di për heshtjen e mashtruar
As për poezinë që shkruhet sot

Ëndrra e zgjon buzëqeshjen e ngrirë
Në çastin kur ofshama hyn në jetë
Ndjenjat pushojnë mbi puthjen e shkrirë
Çdo gjë ringjallet në të vërtetë./KultPlus.com