Grahmë
Grua, nëpër lumenjët e bardhë të jetës
Zgjedhe dëshiren dhe festo rrugëve të gëzimit;
Harroje mundin në kallinjët e grurit të bardhë dhe
Buzëqeshi klithjes në lindjen e të bukurës;
Grua, në bulevardet e dhimbjes mos i harro sytë e kaltërt,
Në hije qershije do t’gjejnë dhe do t’përcjellin
E kujtimet e tyre do të udhëtojnë me ty deri në dehje.
Në njërën nga ato ditët që duhet festuar
Në njërën nga ato ditët që duhet vallëzuar;
Grua, mos u ndal as në pikat e para të shiut,
Thaset e dhunës lagen,
Kutitë e forcës zbehen,
Përderisa zoti buzëqesh thjeshtësine e urrejtjes
Duke falur, e duke kërkuar ndjesë;
Grua, në atë dhomën e vogël,
Mos dëgjo gjëmen, as britmen vrasëse
Mos lexo zërat hyjnor,
Mbylle veten në botën e kukullave dhe ëndërro,
ëndërro hijeshëm, ëmbël dhe shkrij fjalë ari mbi trupin tënd lakuriq.
Grua, frymën e fundit leja vetes
Ledhatoje si fëmijën e palindur
Përkëdhele me duart e ngrohta
Shpërndaje me dashuri
Dhe grua,
guximin mbylle në Ty,
deri në grahmën e fundit.
–Poezi e shkruar nga Valentina Broja, njëra nga poezitë finaliste në konkursin mbarëkombëtar të poezisë ‘KultStrofa’, organizuar nga gazeta online për kulturë KultPlus. / KultPlus.com
