Etiketë: poezi

Zërat e paharruar të Bashotëve

Posted on by Kult Plus

Nga Sali Bashota

Çdo ditë më merr malli
Për zërat e paharruar të Bashotëve
Më kujtohet si pagëzohej dashuria
Me ninullat më të bukura të fëmijërisë
Si i lidhnim kujtimet duke i numëruar hapat e dremitur
Pastaj iknin kukuvajkat nga kulmi i shtëpisë
Ndërsa shpirtrat bënin gjumë të ëmbël
Më vonë i palonim në heshtje të gjitha dallgët e jetës
Për t’i gëzuar buzëqeshjet pa brenga
Çdo ditë më merr malli
Për zërat e paharruar të Bashotëve
Si thurej nostalgjia me pëshpëritjet e mëngjesit
Nëpër thellësitë e përndritura të kujtesës
Kur i gdhendnim gurët e durimit
Për të ndërtuar shtëpi me pamje kah dielli
Pastaj vraponim fushave të blerta
Bashkë me aromën e zambakëve të lulëzuar
Ashtu vinte e lumtur buzëmbrëmja
Sepse aty kurrë nuk trembeshin shqiponjat
As fjala s’e humbte besimin e vet
Edhe pse qielli mbulohej me re të zeza
Edhe pse toka gjëmonte në të katër anët
Edhe pse zjarri përpinte të gjitha legjendat
Çdo ditë më merr malli
Për zërat e paharruar të Bashotëve
Aty nuk mungonte asnjë pjesë e dhimbjes
Secila përshëndetje ishte më e ngrohtë se tjetra
Ndërsa rrudhat e ballit ngjanin me vrullin e stuhisë
Secili plis i bardhë kishte krenarinë e vet
Dhe vdekja ikte nga hija e gjarpërinjve
Çdo ditë më merr malli
Për zërat e paharruar të Bashotëve
Pikërisht aty bekohej çasti i lumturisë
Dhe zgjohej ofshama e zemrës
Në formën e krahëve të dallëndyshes
Ndërsa imazhi më i përmallshëm
Mbështillej me lotët e mërgimtarëve
Nëpër librat e historisë së patreguar
Sa herë në lisin e gjakut skalitej liria
Çdo ditë më merr malli
Për zërat e paharruar të Bashotëve

(Prishtinë, 26 prill 2022) / KultPlus.com






Ndryshimi do të vijë

Posted on by Kult Plus

Nga Sam Cooke
Përktheu: Nuhi Sadiku

Jam lindur pranë lumit
Në një tendë të vogël
Dhe porsi lumi, që atëherë
Kam lëvizur.

Ka kaluar shumë
Shumë kohë e gjatë, por e di
Ndryshimi do të vijë
Po, do të vijë.

Është bërë e vështirë jetesa
Ama frikësohem të vdes
Se nuk e di ç’ka atje
Qiellit përmes.

Shkoj në kinema
Dhe zbres në qytet
Dikush vazhdon të më thotë:
“Mos u sorollat!”.

Pastaj shkoj te vëllau im
I them: “Më ndihmo të lutem, vëlla”
Por, nuk i intereson
Më godet
Dhe në dy gjunj më rrëzon.
Ka kohë që kam menduar
Se shumë gjatë s’mund të duroj
Por, tash jam i kalitur
Të vazhdoj.

Ka kaluar shumë
Shumë kohë e gjatë, por e di
Ndryshimi do të vijë
Po, do të vijë. / KultPlus.com

Parashikimi i frikës

Posted on by Kult Plus

Nga Sali Bashota

Mos e hap derën
Brenda është frika
Gjithçka mund të ndodh
Për një fije floku
Me një fije shkrepëse
Pas pak digjet
Xhelozia e ëndrrave të bukura
Ndonjë pëshpëritje zilie
Në veshin e djathtë
Për çudi mahnitemi
Nga ai zjarr i madh
Pa filluar ende mrekullia
Për më shumë fantazi
Mos e hap derën
Asnjë shenjë tjetër
Nuk krahasohet me heshtjen
Si zakonisht fjala e parë
Thuhet në vend të fjalës së fundit
Në çdo mëngjes të pazakonshëm
Sa herë nis rrëfimi për vetveten
Pse në këtë botë ekzistojnë ngjyrat
Për ta pikturuar amshimin
E bardha si këmisha e lotve
E zeza si mëkati
E kuqja si buzët e lumtura
E verdha si trëndafilat e tharë
E kaltra si sytë e mi
Mjaftojnë vetëm këto
Dhe thellësia e admirimit
Ndoshta prapë mahnitemi
Deri në çastet e fundit
Pa mbaruar kurrë pendimi

(Prishtinë, 21 prill 2022) / KultPlus.com

‘Ky qiell i prillit pa ty është i vjetër, shkon një trishtim e ja ku vjen një tjetër’

Posted on by Kult Plus

Poezi e shkruar nga Fatos Arapi

Ky qiell i prillit pa ty është i vjetër.
shkon një trishtim e ja ku vjen një tjetër.
Në mallin tënd ky karafil i egër,-
Ti do të më dashurosh patjetër!

Në sytë e tu diej të vegjël
e ndezën natën dhe ditën e ndezën.
Mirë sot, po si durohet pa ty nesër?-
Ti do t’më dashurosh patjetër.

Kapërcej ty e kapërceva veten,
dhe përtej vetes kapërceva jetën,
dhe përtej jetës kapërceva vdekjen,-
I hapa krahët të pushtoj ty vetëm:

Ti do t’më dashurosh patjetër!/ KultPlus.com

‘Lajm i mirë, do të shtrenjtohen Librat’

Posted on by Kult Plus

Lulzim Tafa

Lajm i mirë
Do të shtrenjtohen Librat

Librat do të shtrenjtohen
E dashur
Sapo fola me një botues
Me parat e honorarit
Do ta blej një jaht
Një avion

Jemi të parët që do të fitojmë nga Poezia
(Eh, kjo veç është e bukur)
Nëse nuk kam parë ëndërr

Librin më nuk do ta falim
injorantët nuk do t’i presin më thonjtë
mbi libra tanë

Prostitutat s’do ta flladitin ballin

Shitësit në shesh
më nuk do t’i mbështjellin me poezi
kikirikët, farat, gështenjat

Farmacitë barnat,
pesticidet, helmet

Librat do të shtrenjtohen

pa hy në borxh askush nuk do të mund
të blej libër me Poezi
HARROJE
pa i lënë fëmijët pa bukë

Njerëzit do të presin në radhë për të blerë libra

Poezia do të lexohet në zyrën ovale
në foreign office, n’Kremlin

Nuk desha ta them të fundit fjalë
Poezi do të lexojnë miliarderët

Ministrat,
biznesmenët,
Të dashurave do t’ju blejnë libra me Poezi në vend të diamanteve
Ato do të gëzohen
Nuk pritet t’ua përplasin për fytyre

Ne do të vazhdojmë kështu siç jemi
Do të lundrojmë
Në ujëra të thella, t’paqta lotësh
do të fluturojmë me avionin tonë lart
më lart se fluturat se zogjtë
te yjet

Pastaj do të aterojmë
në një livadh të gjelbër
dhe do të ulemi si dikur
E do ti lexojmë
Barit
Poezi /KultPlus.com

Dielli i një qielli tjetër

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Xhevdet Bajraj:

Pas një nate
në tokën ku vazhdojnë të çelin lulet e fëmijërisë
ku vazhdojnë të kalben ëndrrat
mes lisave të përgjumur
fillojnë të zgjohen sorrat
dhe dielli i një qielli tjetër
(nën të cilin kuptohet
se ka shumë më tepër mënyra për të vrarë
sesa për të bërë dashuri)
Një burrë
derisa po kthehej në shtëpi
nga turni i natës
ndeshet në park
me një prostitutë lakuriq
të vdekur
që kishte të tatuazhuar në kërdhokull
emrin e një shqiptari nga Kosova
E gjora
nuk i kishte dy javë
që kishte dalë nga përralla / KultPlus.com

Dhe ikim ikim ikim…

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Petro Marko

Mbase ikim ikim ikim
Nga dhomat e mbushura ofshamë
Dhe dalim shesheve
Po sheshet janë të lara në gjak

Ndodh largohemi nga rrugët
Që klithin në fytyra fëmijësh
Dhe i mbyllim sytë

Kur Mezia i ngul ushtën
Demit tonë të Zi
Në Mozomazinë e përhumbur
Dheu na rrëshqet nën këmbë. / KultPlus.com

Para se të vish

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Alda Merini

Para se të vish
Sillmë tre trëndafil të kuq
Para se të vish
Sillmë një Gishtëz të madh
Sepse duhet të qep zemrën
E më sill një qetësi të gjatë
Të madhe si një Telajo dashurie
Para se të vish
Jepi një shqelm murit përball
Sepse aty brenda është një spiun
Që ka parë në fytyrë dashurinë time
Para se të vish
Mbylle lehtë derën
Dhe nëse unë jam duke qarë
thërrit Violinat më të mira
Para se të vish
Thuamë që tashmë ke ikur
Sepse unë do të trembesha
Dhe para se të ikësh
rresht së përshëndeturi
Sepse unë shumë gjatë nuk do të jetoj…. / KultPlus.com

Hija e shpirtit tim

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Federico García Lorca

Hija e shpirtit tim
Fluturon në një perëndim alfabeti,
Mes librash
Dhe fjalësh.

Hija e shpirtit tim!

Kam arritur në vijën ku bie
Malli,
Dhe pika e vajit shndrrohet,
Në albastër shpirti.

(Hija e shpirtit tim!)

Kupa e dhimbjes
u mbarua,
por kjo është arsyeja dhe përmbajtja
e buzëmbledhjeve të vjetra të mesditës
e vështrimeve të vjetra të mesditës.

Një labirinth i mjegullt
Yjesh të tymtë
Grackon iluzionet e mia
Aq të venitura.

Hija e shpirtit tim!

Dhe një aluçinacion
Mëkon vështrimet.
E shoh fjalën dashuri
Të zhveshur.

Bilbili im!
Bilbil!
A po këndon? /KultPlus.com

Hutimi

Posted on by Kult Plus

Nga Sali Bashota

Në tavolinën afër xhamit të thyer
Të dy ulen me buzë në gaz
Ajo shikon akrepat e orës
Ai tund kokën
Çdo hollësi tjetër është e tepërt

Në tavolinën përballë
Dy të dashuruar cakërrojnë gotat
Dhe ia ngulin sytë njëri-tjetrit
Derisa mbaron rituali
I shtrydhjes së buzëve

Diku afër banakut
Një poet reciton poezi për kafshët
Në dorën e djathtë mban çelësin
Trëndafilin e kaltër në dorën e majtë
Çdo krahasim tjetër është si nata

Imazhet luajnë me vetveten
Asgjë më nuk është e dehur
Pas pak këputet filli i ëndrrës
Nga hutimi i syve
Merr fund akti i zilisë

(Akti i frymëzimit: San Diego, korrik 2005. Shkruar më 8 prill 2022) / KultPlus.com



Si bëhet kënga shqiptare

Posted on by Kult Plus

Nga Qëndrim Popaj

Merre një grusht marrëzi,
shto ca pika racizmi, budallakije e patriarkalizmi,
e pak patriotizëm fallc e t’harxhun,
pak gurë të përmendoreve dhe beton,
pak gjelbërim që e merr n’Serbi,
pak aromë t‘premtimeve të politikanëve,
Në fund i shton egoizëm
dhe i hedh ca gënjeshtra përsipër
dhe e le të piqet nën tingujt e muzikës tallava
deri sa t’na thotë Amerika: u pjekë.

Inspiruar nga poezia “Si bëhet kënga rome” e Kujtim Paçaku, e kthyer në satirë. / KultPlus.com

Të huaj jemi

Posted on by Kult Plus

Shkruan: Ismail Kadare

Të huaj jemi

Te huaj jemi ne prej kohesh,
C’ish per t’u thene eshte thene,
Si guret qe zene vend ne toke,
Ne jete vend ne kemi zene.
Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur
Te gjitha rruget edhe shtigjet,
Si dy qytete mesjetare
Me mure, heshta dhe me pirgje.
Por naten, kur i lodhuri truri,
Portat i mbyll me qetesi,
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda,
Nje shteg qe vetem ti e di.
Pastaj si ne rrugica parqesh,
Shetit mes cirkovolucionesh,
Hyn neper endrra e shkujdesur,
Fanitesh, qesh, ma ben me dore.
Pok kur mengjesi ze afrohet,
Nis shqetesohesh befas ti,
Dhe heshturazi del perjashta
Nga shtegu, qe del vec ti
E dita vjen. Rrjedh prape jeta.
Dhe ne te dy si dhe me pare
Te ftohte rrime e te pamposhtur
Si dy qytete mesjetare. /KultPlus.com

Ç’më ndodhi me një shkronjë?

Posted on by Kult Plus

Poezi për fëmijë nga Tasim Gjokutaj.

Me rrëmujë detyrat
i bëri Besniku,
la fletoren hapur
dhe në lojë iku.

E mora fletoren,
bobo, ç’të lexoj,
në çdo fjalë të shkruar
mungon nga një shkronjë.

Atë ditë Besnikun
e hoqa nga loja:
– Sot, – i thashë, – je ngopur,
se ke ngrënë… shkronja!

– Lërmë, o babi, lërmë,
lërmë të shkoj në lojë,
se s’bëhet hataja
vetëm për një shkronjë!

– Nuk bëhet hataja
vetëm për një
shkronjë?!
Eja, bir i babit,
bashkë ta shikojmë.

Për një d-ë
që ti s’e vë,
fjala derë
bëhet erë
dhe shtëpia
ngel pa derë…

Për një m-ë
që ti s’e vë,
fjala mik
bëhet ik…

(Ç’bën kështu,
more Besnik,
a i thuhet
mikut ik?!)

Shih pa shih,
ka dhe më keq:
për një b-ë
që ti e heq,
fjala bujk
bëhet ujk.

(Bujkun tonë
që prodhon bukë,
për një shkronjë
ti e bën ujk…)

Sytë e Nikut
mbushen lotë…
Do të flasë,
por çfarë të thotë?! /KultPlus.com

‘I përndjekuri yt erotik, i përndjekur të mbetet gjithmonë’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Dritëro Agolli

Unë jam i burgosuri yt,
Rroj me prangat që ti më ke vënë
Po çudi, as qelia s’më mbyt,
Dhe s’më mbyt as dritarja e zënë.

Kur ti prangat m’i hodhe në mish,
Unë i putha duart e tua.
Është rast i pashembullt ta dish,
Që xhelatin ta puth a ta dua!

I përndjekuri yt erotik,
I përndjekur të mbetet gjithmonë!
Erotik i mirë a i lig,
Hidhmi duart në fyt, torturomë!

‘Ca pika shiu ranë mbi qelq…’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ismail Kadare

Mall

Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi, sa rrallë.

Edhe m’u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylberë në mes.

Dhe thënia e vjetër e Heraklitit
Seç m’u kujtua sot për dreq :
« Të zgjuarit janë bashkë në botë,
Kurse të fjeturit janë veç ».

Në ç’ëndërr kemi rënë kaq keq,
Që dot s’po zgjohemi ne vallë ?…
Ca pika shiu ranë mbi qelq
Dhe unë për ty seç ndjeva mall.


1976./ KultPlus.com

‘A du m’u bâmun bujk a mjek’

Posted on by Kult Plus

Shkruan: Plator Gashi

a du m’u bâmun bujk a mjek
më kanë dvetun si bërbjek
edhe sod kur pak jam pjekë
kshtu me dvetun, do janë tekë!

çka me t’thanun un’ bre bac?
çka t’thotë qeni për nji dac?
bujk e mjek edhè n’u bafsha
kurrë i knaqun mos u dafsha!

pse n’alem me pasë arsye
e çdoherë diçka ‘me vye’?
n’kofsh i knaqun kshtu bre djalë
kqyr, mirë boll, po mu me m’falë

se druni’ dardhës qi lul’zon
s’thotë me veti: “babë, a bân?”
e as hana qi vjen rrotull
s’e ban punën sall për fodull!

pse n’kët’ ymër gjith’ me lypë
vendime, halle me i përtypë
thojnë se zgiedhja asht liri
po për mue asht robni!

hajt tash lemni ta ha çorbën
e ta ldiri mirë kët’ vorbën,
t’gdhihna herët pa çelë agu
të mos rrnoj ma për së largu!

kshtu, helbete, mos po msoj
qi shmajt’ e djatht’ janë cok njisoj
qysh me ditë kah me i grahë?
eh,
qysh din dardha, kur me ra? /KultPlus.com

Monologu i të vetmuarit

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ismai Kadare

Tani une ngjitem lart dhe s’kam asnje gezim.
Ketu ku kam arritur me ftohte eshte, me vetmi.
E dija kete, por padurimi i vdekur
Me shtynte te shpejtoj te ky sinor i kote.

Krahe grash te thyera mbi supe si te prera nga nje
morg
Me japin nje gezim po aq te vdekur.
Me duket ende dimer ndonese esht prill.
Kam ftohte.
Kam ftohte. /KultPlus.com

‘Mund të imagjinoj çfarë të dua, por ty nuk mund të të imagjinoj’

Posted on by Kult Plus

Kosti

Mund të imagjinoj çfarë të dua
Por ty nuk mund të të imagjinoj
Nëpër telat e një kitare mbase
Je melodia qe unë kerkoj
Melodia e shpirtit, thellë në krijim
Frymëzimi i një ëndrre pa mbarim.

Mbase je vetë frymëzim
Melodia e një shpirti
që mban jetën… në vallëzim
Realitet? Mbase…
Po realitet je, sepse ndryshe ska kuptim.

Realiteti nuk imagjinohet
Ashtu si edhe ti …
nuk mund të fshihesh nëpër ëndërra
Nëpër errësira ëndrrash të pa vërteta
Sepse ashtu si realiteti, ti je vetë jeta!

Mund të ënderroj çfarë të dua
Por ty jo!
Mund të krijoj çfarë të dua
Por ty jo!
Sepse ti je vetë frymëzimi
I çdo ndjenje që kam në shpirt
Nëpër terre ëndrrash ti je drit’! /KultPlus.com

‘Ti meriton një dashuri që të bëjë të ndihesh e sigurtë’

Posted on by Kult Plus

Poezi e shkruar nga Frida Kahlo.

Ti meriton një dashuri që
të të dojë edhe të pakrehur,
me të gjithë arsyet që të
bëjnë të zgjohesh herët,
me të gjithë demonët
që nuk të lënë të flesh.

Ti meriton një dashuri që
të bëjë të ndihesh e sigurtë,
në gjendje të hash botën,
kur ecën pranë tij,
që i ndjen përqafimet e tua
si perfekte në lëkurën e tij.

Ti meriton një dashuri
që do të kërcejë me ty,
që gjen parajsën çdo herë
që sheh drejt syve të tu,
që nuk mërzitet asnjëherë
duke lexuar shprehitë e tua.

Ti meriton një dashuri
që të dëgjon teksa këndon,
që të mbështet kur bën budallaqen,
që të respekton si qenie të lirë,
që të shoqëron në fluturimin tënd,
që nuk ka frikë nga rrëzimet.

Ti meriton një dashuri
që i largon gënjeshtrat që afron ëndrrat,
kafenë dhe poezinë…

Qetësia e bukur

Posted on by Kult Plus

Shkruan: Dritëro Agolli

Gruaja fle ne carcafin e bardhe e jastekun e bardhe
E bukur si perendi e lashte e Greqise;
Flene syte e saj qe me mahniten vite me rradhe,
Flene buzet e saj si kokrra e prere ne mes e qershise;
Flene qerpiket si halat naten ne grure,
Flene mollezat e faqeve qe bejne gropeza kur qeshin,
Fle balli i hijshem qe s’e desha te ngrysur kurre
Dhe nen balle vetullat si krah dallendyshe heshtin.
Ne cast me pushton nje ndjenje fajesie dhe malli,
Para saj i vetem, para saj I pagjume,
Dhe mbulohet me rrudha te dendura balli
Dhe them me vete: grua e dashur te kam lodhur shume.
Kam ikur shpesh ne rruge te gjata ne fusha e shpata,
Te kam lene femije e shqetesime mbi shpine,
Te kam lene pazarin, radhen e netet filikate,
Te kam lene mbi shpatulla gjithe shtepine.
Fli e vuajtura ime! /KultPlus.com

‘E vetmuar ti, i vetmuar unë’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Dritëro Agolli

E vetmuar ti, i vetmuar unë
Nga e diela deri tek e diela.
S’ke ç’t’i bësh, nuk dilet tek kjo turmë
Dhe sikur t’i ngjitësh shpirtit vela.

Ja, për shembull, vela shpirti pati,
Do lundrosh me velat nëpër dete,
Përsëri do kthehesh tek krevati,
Po atë vetmi do kesh me vete.

Dhe këputen ditët si tespihe
Nga e diela deri tek e diela.
S’i shpëtojmë aspak kësaj vetmie
Dhe nëse na zgjojnë në treqind gjela.

Lotët e emigrantit

Posted on by Kult Plus

Shkruan: Andrea Zalli

N’festë asht ndezë i gjithë qyteti,
pleq, t’rritun e fmi,
veç nji djalë i ri, i shkreti,
asht tërhjek n’vetmi.

Ka përpara çka po don,
t’gjitha t’mirat plot,
por kafshata poshtë s’i shkon
dhe pse e njom me lot.

S’asht për pare, as për shndet
e gjithë kjo mërzi,
por e djeg malli për nanë t’vet
që e ka larg n’Shqipni.

N’vaj prej mallit e prej dhimbjes
nis e bisedon
me nji ré që drejt vendlindjes
nëpër qiell po shkon.

“Ti, moj ré që shkon kah deti,
ngarkueme me shí,
ndalu, t’lutem, e merr me vedi
edhe lott e mi.

Matanë detit kur t’kesh mbrritë
te nji shpi e shkretë,
në prag t’derës, aty tu’ pritë,
nanën ke me gjetë.

Mbi té lotët dalëngadalë
m’ja lsho përgjatë ballit,
der’ t’ja njomin loti i valë
buzët e djeguna mallit.

Kur t’ja njomin loti i ngrohtë
buzën edhe sytë
se janë t’mijat ka me i njoftë
e fill ka me t’pyetë.

At’herë nanës ti m’i thuej
se djalin mirë e ke,
veç me trup asht ktu n’dhé t’huej,
me shpirt asht atje.

E bren n’zemër natë e ditë 
se vetëm t’ka lanë
ty që n’vuejtje e ke rritë
moj e shtrejta nanë”. /KultPlus.com