Poezi nga Ali Podrimja.
Xhuxhe je
Xhuxhe je moj
Pa mua
Dhe kurrkushi jam moj
Jam kurrkushi
Pa ty
Frymë e trup
Kush na i nami
Nën kupë të gastartë
Shqipëri moj
Pikë uji
Në shuplakë të t’eturit.
Etyd për Shqipërinë
Etiketë: poezi
“O Flamur gjak, o flamur shkabë, o vënd e vatr’ o nën’ e babë”
Hymni i Flamurit
Poezi nga Fan Noli.
O Flamur gjak, o flamur shkabë,
O vënd e vatr’ o nën’ e babë,
Lagur me lot, djegur me flagë,
Flamur i kuq, flamur i zi.
Fortesë shkëmbi tmerr tirani,
S’të trëmp Romani, as Venecjani,
As Sërp Dushani, as Turk Sulltani,
Flamur i math për Vegjëli
Flamur që lint Shën Kostandinin,
Pajton Islamn’ e Krishtërimin,
Çpall midis feve vllazërimin,
Flamur bujar për Njerëzi.
Me Skënderben’ u-lavdërove
Dhe në furtun’ i funtmi u-shove,
Me Malon prapë lart vrapove,
Yll i pavdekur për Liri.
Sa shpesh pastaj për-dhe u-shtrive
Me zjarr e zi u-ndeze u-nxive,
Po çdo mizor me shpat’ e grive,
O fushë-kuq, o shkabë-zi.
Përpjetë pri-e Shqipërinë,
Përlintj’a shpirtin dhe fuqinë,
Diell për vllanë, yrnek për fqinë
Për botën ëndr’ e qjell i ri.
“Do t’kalojnë dhe ky kjahmet, në Shqipni ka ardhë Kosova, me ndihmu Nanën e vet”
Poezi nga Mark Deda.
Djepi bosh
Pse moj Hanë ti nuk mi zgjove,
Fmitë e mi që i mori gjumi .
Sa shpejt prehnit zot mi more,
Toka egër mi përkundi.
Sot derdh lot guri dhe deti,
Gjithë shqiptarëve zemra plasë .
N’pabesi , mallku tërmeti,
Gurët mbi fmi i ka përplasë.
Por Shqipnia s’thotë mbarova,
Do t’kalojnë dhe ky kjahmet .
Në Shqipni ka ardhë Kosova,
Me ndihmu Nanën e vet.
Do kalojnë dhe kto tërmete ,
Do vine ndoshta ndoj stuhi.
Por shqiptarët n’pes kontinente ,
Me ty janë gjithmonë Shqipni.
Hymn i të premtes
Poezi nga Shqiptar Oseku
Hej o njeri, është e premte përsëri.
Këtë fundjavë mos u shtir më
sikur asgjë s’varet nga ti.
E ke botën tënde në dorë si gjithnjë:
krijoja vetes një kuptim krejt të ri për ty.
Shtrije shikimin e butë të fëmijës
e sajo gjithçka nga e para,
atome të reja, e diell në ngjyrë të portokalltë,
dëborë më të bardhë, det më blu, lule në janar
e pemë e erëra e shpendë e magji.
Bëj muzikë me poezi ose anasjelltas,
e ua vë si kupolë mbi kathedrale një qiell të ri,
me nuancat më të ndezta që di.
A të kujtohet si ishte kur re në dashuri?
Njeriu shikon befas gjithcka me sy te ri.
Gjithçka është si ka qenë e megjithate
gjithcka ka ndryshuar. Edhe ti.
Mos prano kurrë të kesh uri pa kufi,
e zemra të të mbetet bosh.
Bjer në dashuri. Merre një fe, a lësho një,
ec këmbëzbathur mbi palë ere.
Bëj të gjithë të të kenë zili.
Mbaje mend: është e premte përsëri.
Le të zgjasë kjo e premte
aq sa të do zemra ty.
Juria e konkursit “Poezi për Paqe” shpall dhjetë poezitë finaliste
Në shënim të Ditës Ndërkombëtare të Paqes, KultPlus, mbështetur nga UN Women ka shpallur të hapur konkursin “Poezi për Paqe” ku në adresën e KultPlusi-it çdo ditë kanë ardhur një numër i madh i poezive.
Konkursi ishte i hapur për të gjitha poetet gra dhe vajza të të gjitha moshave, dhe komuniteteve në Kosovë.
Aplikimet janë vlerësuar nga juria profesionale e përbërë nga profesori dhe poeti i njohur Sali Bashota, studiuesi dhe shkrimtari Agron Gashi dhe studiuesja dhe gazetarja Jeta Zymberi, të cilët edhe kanë zgjedhë 20 poezitë më të mira.
Autoret e këtyre 20 poezive ditën e martë janë bërë pjesë e një takimi të përbashkët dhe punëtorisë për të elaboruar më shumë mbi poezinë, por edhe për të lexuar poezitë e tyre të cilat janë përzgjedhur si më të mirat e këtij edicioni.
Selektimi i këtyre poezive tashmë ka kaluar në dhjetë prej tyre. Në këtë dhjetëshe janë përzgjedhur: Albina Rushiti, Kaltrina Pacolli, Albana Muja, Vlora Konushevci, Fjolla Avdylaj, Alketa Spahiu, Festinë Avdiu, Tinka Kurti, Diana Basholli, Burbuqe Latifi. (Renditja e emrave është rastësore).
Më datë 6 nëntor, në ora 19:00, në KultPlus Caffe Gallery do të mbahet edhe nata finale e konkursit “Poezi për Paqe” ku do të jenë të pranishme autoret e 10 poezive të përzgjedhura. Në këtë mbrëmje poetike, autoret do ti lexojnë poezitë e tyre para të pranishmëve dhe krejt në fund juria do të shpallë vlerësimin për tre poezitë më të mira të këtij konkursit cilat edhe do të shpërblehen nga organizatorët.
Ky aktivitet është pjesë e projektit “Youth for Kosovo” mbështetur nga UN Peacebuilding Fund, dhe zbatuar nga UN Women, UNDP-UNV dhe UNICEF. /KultPlus.com
Shpallen njëzet poezitë më të mira të konkursit “Poezi për Paqe”
Në shënim të Ditës Ndërkombëtare të Paqes, KultPlus, mbështetur nga UN Women ka shpallur të hapur konkursin “Poezi për Paqe” ku në adresën e KultPlusi-it çdo ditë kanë ardhur një numër i madh i poezive.
Konkursi ishte i hapur për të gjitha poetet gra dhe vajza të të gjitha moshave, dhe komuniteteve në Kosovë.
Aplikimet janë vlerësuar nga juria profesionale, të cilët kanë zgjedhë 20 poezitë më të mira.
Autoret e këtyre 20 poezive tashmë janë njoftuar dhe janë ftuar për një takim njoftues dhe diskutim mbi poezinë për paqe. Takimi do të mbahet sot në ora 18:00 në KultPlus Caffe Gallery.
Këta janë emrat e përzgjedhur: Albina Rushiti, Kaltrina Pacolli, Albana Muja, Raindonna, Vlora Konushevci, Shqipe Hasani, Veronikë Bucinca, Alketa Spahiu, Zana Pira, Halime Olluri, Festinë Avdiu, Tinka Kurti, Arta Maxhuni, Violeta Berisha, Diana Basholli, Fjolla Avdylaj, Fjolla Rabi, Flora Halimi, Burbuqe Latifi dhe Hatixhe Misini. (Renditja e emrave është rastësore).
Nga këto 20 poezi, juria profesionale do të bëjë edhe një selektim, ku do të zgjedhë 10 poezitë më të mira të cilat do të lexohen në një ngjarje të veçantë që do të mbahet shumë shpejt. Krejt për fund do të shpallen edhe tre poezitë më të mira të cilat do të shpërblehen nga organizatorët.
Ky aktivitet është pjesë e projektit “Youth for Kosovo” mbështetur nga UN Peacebuilding Fund, dhe zbatuar nga UN Women, UNDP-UNV dhe UNICEF. /KultPlus.com
E kam vra nanën teme…
Nga Klodian Kojashi
E kam vra nanën teme,
me largësinë
Por askush s’më dënon
Se une baj sikur s’kam faj,
e ajo ban sikur jeton./KultPlus.com
Dheu ishte e vetmja gjë që e besonin
Nga Dije Demiri-Frangu
(Refugjatët e Bllacës, 1999)
E merrnin dheun si një zemër arkaike e e shkërmonin
I lanin sytë i fërkonin faqet plot robëri me të
E e citonin Formulën e Pagëzimit pas çdo vaji
Mbillnin ofshamat e nga to lisa zjarri gjigand bëheshin
Dheu ishte e vetmja gjë që e besonin
Mbi të binin të gjitha llojet e lotëve
Me dhe gatuanin bukën e madhe
E piqnin në zjarrin që ju dilte nga koka
Si bekim universi e hanin me sy
Natën i shikonin qyqet si iknin nga vaji i fëmijëve
në Bllacë mallkimet i patën tharë edhe drurët
Bllaca qe shpallur Kopshti më i madh në botë i vuajtjes
Në pranverën e vitit 1999.
Unë të dashuroj
Poezi nga Stefano Benni
Përktheu Beti Njuma
Unë të dashuroj
dhe nëse s’të mjafton
qiellit yjet do t’ia zhvas
për të thurur kurorë me to
e qielli i zbrazët
nuk do të ankohet për çka humbi
sepse bukuria jote e vetme
universin do ta mbushë.
Unë të dashuroj
dhe nëse s’të mjafton
detin do zbraz
e tërë perlat
në këmbët e tua do sjell
dhe deti nuk do të përlotet
nga kjo ligësi
sepse mijëra valë, e sirena
nuk magjepsin sa një i yti vështrim.
Unë të dashuroj
dhe nëse s’të mjafton
vullkanet do ngrej peshë
e zjarrin do shtie
në duart e tua,
dhe akull do jetë
për përzhitjen e pasioneve të mia
Unë të dashuroj
e nëse s’të mjafton
edhe retë do t’i zaptoj
e të qetuara do të t’i sjell
që mbi ty të zbrazen
kur në verë
nga afshi gjumi s’të merr.
Dhe nëse s’të mjafton
që koha të ndalet
planetet në fluturim do ndal
dhe nëse s’të mjafton
vafsh në djall.
Edhe tri ditë kohë deri në mbyllje të konkursit të poezisë “Dita e Paqes”
Në vitin 1981 Kombet e Bashkuara shpallën 21 shtatorin si “Dita e Paqes,” datë e përbashkët për angazhim global mbi ndërtimin e një kulture të paqes.
Në shënim të Ditës Ndërkombëtare të Paqes, KultPlus, mbështetur nga UN Women ka shpall të hapur konkursin “Poezi për Paqe” ku çdo ditë vijnë poezi nga më të ndryshmet. Tashmë kanë mbetur vetëm edhe tri ditë kohë për të gjithë ato që mendojë të bëhen pjesë e garës.
Konkursi është i hapur për të gjitha poetet gra dhe vajza të të gjitha moshave, dhe komuniteteve në Kosovë. Aplikimi për këtë konkurs bëhet përmes dërgimit të një poezie autoriale në adresën [email protected], me subjektin “Konkurs: Poezi për Paqe.” Aplikimet do të vlerësohen nga një juri profesionale, ku do të zgjedhen 20 poezitë më të mira.
Autoret e këtyre 20 poezive do të ftohen në një punëtori të shkrimit të poezisë dhe shkrimit kreativ, ku do të pajisen me njohuri shtesë për shkrim kreativ. Nga pjesëmarrëset e punëtorisë pritet shkrimi i një poezie mbi paqen. Juria profesionale do të zgjedhë 10 poezitë më të mira të cilat do të lexohen në një ngjarje të veçantë dhe do të publikohen në KultPlus.
Tre poezitë më të mira shpërblehen nga organizatorët. Thirrja do të jetë e hapur deri më 12 tetor 2019. Ky aktivitet është pjesë e projektit “Youth for Kosovo” mbështetur nga UN Peacebuilding Fund, dhe zbatuar nga UN Women, UNDP-UNV dhe UNICEF. /KultPlus.com
E premte
Poezi nga Rozafa Kelmendi
Me P – si te poezia
P – si parajsë, prind, pranverë
Ti kishe mujt me e pasë cilindo emën
E unë t’kisha njoftë
E t’kisha dashtë
Pernime
E premte – si përqafim i
Nanës
P – si pragu i shpisë
Qe sapo kaloj, bahem
fmi
E mveshem n’petk
t’lumtunisë
E premte
Si perëndim i diellit, paqe
Pranim i lutjeve
Emnues i përbashkët i dashnive t’mija.
Një ditë vjeshte si kjo
Poezi nga Ndue Ukaj
Lajmet e fundit fillojnë si përrallat e bukura:
Na ishte njëherë shpresa dhe qyteti i gëzuar.
Tani ka tym, mjegull dhe gurë pikëllimi.
Njerëzit shëtisin të hutuar.
Pinë kafe bashkë me fantazma
dhe të shastisur rrëfehen para tyre si Konstandini kur e sillte Doruntinën te
ëma e vet.
Nëpër rrugët e ngushta mendimet janë të ngushta,
dhe marrin n’ thua edhe ata që sytë i bëjnë katër.
Na ishte njëherë një kohë kur lirinë e prisnim nga lajmet.
Tash lajmet na dëftojnë hijet që kukurisin dhe njollosin lirinë.
E përtej horizontit në malet e thepisura
shihet dëborë dhe një dimër i acartë pa fund.
Oh! Në një ditë vjeshte si kjo,
me lirinë e tepruar të imagjinatës
shoh gra të bukura
që luajnë me gjethe vjeshte.
dhe matanë ekraneve një çetë politikanësh
si bëjnë plane të mjegullta.
Një ditë vjeshte si kjo,
njerëz pa skrupuj shëtisin rrugëve të boshatisura.
Ata kanë abortuar lirinë
dhe shfaqen çdo mbrëmje në ekranet tona të mëdha.
Na dëftojnë si formohet mbretëria e marrëzisë
para syve që s’shohin gjë nga mjegulla.
Një ditë vjeshte në fund
ndala orën dhe përmes dritares
pashë një qytet të mërzitur
silueta njerëzish të mërzitur
gra të mërzitura
fëmijë të mërzitur
dhe një grusht politikanësh të lumtur.
(Nga libri, Gjithmonë diçka mungon, OM, 2017)
Portreti i Skënderbeut
Poezi nga Ismail Kadare
Si ditë e plotë ai shtjellej
Me re dhe erë mbi atdhe.
Një emër, Gjergj, e kish si diellin,
Tjetrin si hënën, Skënderbe.
Dy brirë dhije kish mbi krye,
Emblemë e vjetër e çuditshme,
Sikur ta dinte që mes brinjëve
Dy perandorë do të godiste.
Njëzet e katër luftra bëri.
Njëzet e katër vdekje theu.
Çka mangut linte ditën Gjergji,
Plotësonte natën Skënderbeu.
Pas vdekjes eshtrat iu ndanë,
Në mijëra varre ato u shtrinë.
Gjithçka të shumtë ai e pati.
Të vetmen kish vec Shqiperinë.
Dashuri e vështirë
Poezi nga Dritëro Agolli
Ti në kanape tani dremit
Ndofta gjumi ende s’të ka zënë,
Abazhuri mbi qerpikë ndrit
Libri nga gishtrinjtë të ka rënë.
Para teje ndal mendimi im:
Jemi dashuruar edhe sharë
Jemi ndarë shpesh ne udhetim,
Por drejt njeri tjetrit kemi ngarë.
Dhoma hesht e rruga larg gjemon
Ti sheh ëndrra kaltëroshe shumë
Unë, ndonse pi dhe mogadon,
Mezi fle, se jam njeri pa gjumë.
Të kam pasur ëndërr cast e orë,
Ëndërr të trishtuar dhe të mirë
Po të jem vërtetë një Pitagorë
Ti je teorema më e veshtirë… /KultPlus.com
Bota nuk ka mbretër, vec një krijues
Poezi nga Elona Çuliq
ne nuk e gjejmë
a e takojmë dashninë
atë e kemi
gjithmonë në vete
si fatin
si këto nënoke
që po gjerbin freskinë e rinisë tyne
në kujtime
ulun
ballë fontanës së diellit
lyem me nur Hyjnie
ne nuk gjejmë
a takojmë asgja
askend
rastësisht
rastësia nuk asht
mbreti i botës
e bota nuk ka mbretën
veç një Krijues
i cili i qendisë e stisë
shtigjet
e çka kemi me gjetë
a takue rrugëtimit tyne
ne nuk gjejmë
a takojmë
atë që nuk e kemi në ne
e në ne asht çka sipër
krytit
na bëhet mburojë andrrash
qiellin
ne jemi Ai /KulPlus.com
Eja trishtim
Poezi nga Bilal Xhaferri
Eja, trishtim,
eja me hapa fletësh që bien nga degët,
eja me hapa shiu që këputet nga fletët…
Eja trishtim,
eja me hapa tingujsh që dridhen në mbrëmje,
eja me hapa zemrash që rrahin me dhimbje…
Eja, trishtim,
o prehër i ëmbël që nuk më braktise kurrë,
o strehë e qetësisë sime,
o ëndërrime të mia,
o gji i shpresës sime.
Eja, trishtim,
trishtim,
eja.
KultPlus.com
”Eja të vdesim, e dashur”
Poezi nga Xhevahir Spahiu
Eja të vdesim, e dashur,
shpenzimet e varrimit i merr përsipër shteti,
a s’e dëgjove në TV si kryelajm?
Eja të vdesim, e dashur,
s’ka rëndësi në rron si rob a zot,
arkivoli është gati,
dy metra vend gjithashtu,
makinë e funeralit,
kurora me lule artificiale: të kuqe, të bardha, blu.
Eja të vdesim, e dashur,
ç’na duhet kjo jetë,
e rëndësishme është të vdesësh si zotni;
mbylle TV-në,
të vdesim qysh tani.
KultPlus.com
Dashuri e vështirë
Poezi nga Luis Garcia Montero
Kush e di në më ka parë ajo ndonjëherë kështu,
kush e di në më ka parë ndonjëherë njeri, kaq përtokë,
kaq të ftohtë në këtë kënd. Por era
kujtoi se unë isha gur
dhe trupin tim donte të shpërbënte.
Po të mundja të të takoja,
kushedi në do mund të takohemi ndonjëherë, unë do të di
të sqarohem me ty.
Por klubet e hapur dhe të mbyllur,
rrugët netëve dhe ditëve,
stacionet pa njerëz,
lagjet e tëra me banorët e tyre, dritat,
telefonat, hapat dhe ky kënd,
nuk dinë gjë, se ku je ti.
Dhe kur era kërkon të shkatërrojë
më kërkon te porta e shtëpisë tënde.
Unë ia përsëris edhe erës,
po qe se do mundem të të takoj,
po qe se ti më shfaqesh, unë do të di
të sqarohem me ty.
Naim Frashëri
Poezi nga Andon Z. Cajupi
Vdiq Naimi, vdiq Naimi,
moj e mjera Shqipëri!
Mendjelarti, zemërtrimi,
vjershëtori si ai!
Vdiq Naimi, po vajtoni
shqipëtarka, shqipëtarë!
Naimnë kur ta kujtoni,
mos pushoni duke qarë!
…………………………….
Vdiq Naimi, gjithë thonë,
qani turq, qani kaurë!
Bilbil’ i gjuhësë tonë
s’do të dëgjohet më kurrë!
Vdiq Naimi, që këndoi
trimërinë, Skënderbenë,
vdiq Naimi, që lëvdoi
dhe nderoi memëdhenë!
Vdiq Naimi, po ç’të gjeti,
o moj Shqipëri e mjerë!
Vdiq Naimi, po kush mbeti?
Si Naimi s’ka të tjerë.
Vdiq Naimi! Vdekj’ e shkretë,
pse more të tillë burrë?
I ndritë shpirti për jetë,
mos i vdektë nami kurrë!
Kanka e të zgjuarit
Poezi nga Jul Variboba
Zgjou,bir,jo më gjumë,
ngjou,se mi fjëjte shumë.
Jeta ime,xha m’u zgjo,
zgjou se bëre nino.
Vjen një legë pekurar’
pruçesion ti vizitar.
Gjegj si loznjin,si këndonjin,
dhenë e detin e gjëmonjin,
Karramunxa e fishkarole,
surdullina e rusinjole,
mirë bukur e ngular, –
o çi vjersh! Ti rikriar.
Gjegji,bir,e iu gëzo,
me kto duars i beko.
Ruaj rigale çi ti sualltin,
gjithë mandrën e rëzuatin.
Nga me dorë ti kit qengje,
çi ësht’ e bardh’ si nji skamëngje.
Çi ësht’ e tener këjo gjiz’!
Ruaj e suall ki kaçiapriz.
E kaciqin me kit dhi
e suall ki buzëzi.
E gastratin pjot lesh
e suall ki këmbëlesh.
Ç’ësht’ i ëmbël ki huall!
Erdh Nikolla e t’e suall.
Nji manure pratunere
e njo zok si kaçjulere
e nji t’egërith pëllumb
e suall Ngjisku me nji tumb
Via,bir,zgjou,pravoi,
pekurarët bekoi.
Erdh edhe nji leg’ divote
tue kënduar parambote.
Ruaji,bir,e i gëzo,
zgjou se bëre nino.
Vjen Xhudita me nji gjel,
zunë fill ajo kangjel.
Suall Malita nji kapua,
e e motra nji pagua.
Pesë bracë xagarele
suall e ve Rutiçele.
Suall e bija ca këstanja,
kirgorina edhe milanja.
Suall Rakelea nji brez
se t’e ngjeshinj nd’atë mes.
Me nji fash rikamatë
erdh Suzana çi me natë.
Lia suall dica skutina,
e ca ve Carafina,
e Dilusha,çi u martua,
suall nji kez’,m’e suall mua.
Ruaji gjith’ e i beko,
zgjou se bëre nino.
KultPlus.com
Ura Mirabo
Poezi nga Guillaume Apollinaire
Poshtë urës Mirabo lumi Senë shkon
pse m’u kujtua vallë
dashuria jonëpas hidhërimit gaz kishim gjithmonë
Le të bjerë nata ora të kumbojë
ditët seç po ikin, unë këtu qëndroj
Kapur dorë për dore le të rrimë përballë
ndërsa poshtë
urës së krahëve tanë
e lodhur vështrimesh, vala para çan
Le të bjerë nata ora të kumbojë
ditët seç po ikin, unë këtu qëndroj
Ikën dashuria si ky ujë që rrjedh
ikën dashuria si kjo jetë e qetë
dhe si shpresa që është kaq e sertë
Le të bjerë nata ora të kumbojë
ditët seç po ikin, unë këtu qëndroj
Treten ditët, edhe javët treten
as kohë e kaluar
as dashuritë s’kthehen
poshtë urës Mirabo shkon lumi i Senës
Le të bjerë nata ora të kumbojë
ditët seç po ikin, unë këtu qëndroj.
KultPlus.com
Këngë e turpshme
Poezi nga Azem Shkreli
Sonte
Qava sonte per ty
Arberi
Nuk me vjen turp
Pse qava
Me vjen turp pse s’munda
Te bej tjeter
Nga turpi qava
Merre këtë lule të vockël
Poezi nga Edmund Spenser
Shkrova nje dite, emrin e saj ne rere,
por erdhen tallazet dhe e fshine.
E shkrova serish, me doren tjeter
por erdhi batica dhe e vodhi mundin tim.
“Njeri mendjelehte – tha ajo – pse lodhesh kot
t’besh te pavdekshme nje gje te vdekshme,
pasi dhe une vete do pesoj te njejtin fund,
madje edhe emri im ashtu do fshihet.”
“Jo – u pergjigja une – ler qe te jene gjerat mjerane
te vdesin e te kthehen ne pluhur, kurse ti do jetosh ne lavdi:
vargjet e mia do ameshojne virtytet e tua te rralla
e do shkruajne ne qiej emrin tend te lavdishem.
E ne qiej, ndersa vdekja do rrezoje boten mbare,
do jetoje dashuria jone, duke rinuar nje tjeter jete.”
Ditë e paharruar
Poezi nga Dhurata Vreshti
Ah ç’më dhemb ky shpirt i ngricuar.
Për atë tokë që me thikë e cunguar
Mbi 40 vjet shtëpi e bukur, ndërtuar
E morën dhe copë-copë e gjymtuan
As të ligjësuan me një leje ndërtimi
S’ta dhanë një ditë këta shkatërrimtarë
Tiranën po e presin që kur vjen agimi
Si trupin e një kafshe me shumë damarë.
Gjaku i saj rrjedh e asnjë për be nuk flet
Këtij vendi diktatura sikur ju kthye për jetë
Përjetë dhimbja ndihet përtej në oqean
Shumica heshtin, frikacakët. nuk thonë asnjë fjalë
Të therën e me gjakun tënd ngrejnë dolli
Ah, vendi im i dashur ç’plagë e dhimbje ndjen ti
E keqja që ta sollën as nga turq grekë e serbë.
Ta shtuan batakçinjtë që të shesin me kaq shpejt.
Mbi trupin tënd të bukur po bëjnë autopsi
Në këtë tokë që ka kaq shumë bukuri
S’je ende e vdekur, moj Tirane bukuroshe
Ke vajza e djem trima që i rrite shkollove.
Me mallin tënd rrugëve botën ndriçojnë
Ty s’të kanë harruar, moj nuse me kurorë
Lulet e pemët t’i thanë që grykën ta kanë zënë
Si në perde të zezë mbi kokë ta kanë vënë
Ah, sa dua ta nxjerr këtë dhimbje të fortë
Në ditën që më nxjerr vetëm lotë, lotë
Thellë shpirtit sa dua për ty, atdheu im
Sa vuaj që s’u bëre nuse për nusërim
Ah s’arrij ta qetësoj këtë shpirt dot
As liqenin me dallgë, as retë që zbardhojnë
As këtë fllad që flokët m’i përkëdhel ngrohtë
Ah, këtë dhimbje askush s’po ma shëron dot
Nëse do kishe dasëm të gjithëve do na ftoje
Do kërcenim e lodronim me gaz e pa droje
Por ti mëma Shqipëri ke plagë që lëngojnë
Shpirtin tënd bijte e tu do ta shërojnë
Mblidhi shqipja ime bijtë e tu nëpër botë.
Kujtoja se i ka lindur e i ka rritur kjo tokë.
