Poezi nga Cesare Pavese
Vdekja ka me ardhë e ka m’i pasë
sytë e tu-
kjo dekë që na shoqnon
prej mëngjesi deri n’mbramje, e pagjumë,
e shurdhët,
si nji pendsë e moqme,
a nji ves qesharak.
Sytë tu kanë me u bâ fjalë pa vlerë,
kanë mu ba vajtim i lâmë n’gjysmë, a veç heshtje.
Ja çka sheh ti çdo mëngjes kur je vet, e i afrohesh pasqyres!
Oj shpresë e çmueshme,
veç at’ ditë kemi me marr vésh’ se ti
je vet’ jeta dhe s’je asgja.
Vdekja e ka nji f’tyrë për të gjithë.
E vdekja ka me ardhë
e ka m’i pasë sytë e tu.
Përktheu: Blega Sheholli / KultPlus.com
