Etiketë: Prizreni

Prizreni çdo viti regjistron mijëra vizitorë nga Kosova e përtej.

Përtej bukurive natyrore që ka Prizreni, shumë çifte vendosnin dryrë tek “Ura e Kaltër e Dashurisë” me qëllimin që të përjetësohet dashuria e tyre.

Por këtë të mërkurë është bërë largimi i këtyre dryrëve, njofton Klankosova.tv.

Burime të Klankosova.tv brenda Komunës së Prizrenit bën të ditur se kjo urë i është nënshtruar restaurimit e për këtë arsye është bërë edhe largimi i “betimit” të shumë çifteve me anë të dryrëve.

Nuk dihet nëse pas restaurimit këta dryrë do të kthehen në vendin që ishin./ KultPlus.com

Ndonëse në rrethanat aktuale prioritet kryesor mbetet përballja me pandeminë Covid 19, RrOK e sheh të arsyeshme që ta publikojë këtë reagim, për faktin se vazhdon monitorimin online të Komunës, për proceset që janë në vijim e sipër.

Komuna e Prizrenit më 17 mars 2020 ka shpallur procedurë të hapur tenderuese për projektin “Krijimi dhe mirëmbajtja e brendit për qytetin e Prizrenit”, duke mos i përfillur rekomandimet e dhëna për brendim, të paracaktuara në Planin e Menaxhimit të Qendrës Historike të Prizrenit 2019-2028. Për më tepër kjo thirrje përcakton vetëm kriteret financiare të cilat duhet t’i përmbushin operatorët potencial ekonomik dhe nuk i ka për bazë kriteret esenciale profesionale të përcaktuara nga dokumenti i lartcekur lidhur me brendimin e qytetit të Prizrenit.

Brendimi i një vendi, duke përfshirë marketingun dhe promovimin e tij, është një proces i rëndësishëm i krijimit të imazhit të një tërësie kompozicionale, duke pasur për qëllim identifikimin dhe vënien në pah të potencialeve kryesore të qytetit për komunitetin dhe për publikun e jashtëm të synuar. Si i tillë, RrOK konsideron që brendimi duhet të jetë një dokument i besueshëm, i matshëm dhe i prekshëm në mënyrë që të fuqizojë aspektin identitar të qytetit të Prizrenit, ashtu siç e përcakton edhe Plani i Menaxhimit.

Në qershor të vitit të kaluar është përmbyllur konsultimi publik përfundimtar i Planit të Menaxhimit të Qendrës Historike të Prizrenit 2019-28, një plan i përpjekjeve shumë vjeçare të institucioneve dhe shoqërisë civile të Prizrenit për mbrojtjen dhe zhvillimin e qendrës historike të qytetit.

Ky plan, i iniciuar dhe financuar nga Ministria e Kulturës, Rinisë e Sporteve dhe i përkrahur nga Komuna e Prizrenit dhe i zbatuar nga Rrjeti i Organizatave të Kulturës në Prizren, që ende nuk është miratuar nga Kuvendi i Komunës, trajton si kapitull të veçantë temën e brendimit të qytetit të Prizrenit. Në këtë kapitull theksohet se përpilimi i detyrës projektuese të konkursit për brendim të qytetit duhet bazuar në hapat në vijim: 1. Hulumtimi i materialeve arkivore rreth brendimit të qytetit të Prizrenit, me fokus në mbledhje të informatave për këto fusha: aktivitetet kulturore, trashëgimia kulturore dhe shpirtërore dhe vlerat ambientale; 2. Hapja e konkursit (ndërkombëtar) më shifër për metodologji të brendimit; 3. Organizimi i punëtorive specifike tematike për brendim të qytetit dhe formulimin e narracionit kolektiv sipas fushave të mësipërme; 4. Aplikimi i metodave të ndryshme të gjithëpërfshirjes qytetare në tematikë të brendimit (pyetësor në terren, pyetësor online në ueb faqen e komunës, konkurs fotografie, dhe konkurse tjera të ngjashme gjithëpërfshirëse etj); 5. Dizajnimi dhe zhvillimi i brendit (përfshirë anën tekstuale, konceptuale dhe pamore); 6. Dizajnimi i elementeve dhe shenjave urbane bazuar në brendimin e përgjithshëm të qytetit (përfshirë edhe shenjat orientuese për këmbësorë për trashëgimi kulturore e natyrore); 7. Aplikimin e brendit në mediume të ndryshme dhe target audienca të ndryshme dhe 8. Monitorimi i brendit dhe menaxhimi. Për dokumentin e plotë të PMQHP dhe kapitullin e brendimit (fq.197-207) shih vegëzën në vijim: https://konsultimet.rks-gov.net/viewConsult.php?ConsultationID=40669

Bazuar në faktet listuara më sipër, RrOK bën thirrje që të ri-shqyrtohet lënia në dorë e procesit të brendimit në duart e operatorëve ekonomik dhe i bën thirrje Komunës së Prizrenit që të përqendrohet në rekomandimet e dala nga Plani i Menaxhimit, duke krijuar mundësi për përfshirjen e komunitetit, profesionistëve dhe shoqërisë civile në këtë proces të rëndësishëm për qytetin.

RrOK konsideron se Komuna e Prizrenit duhet të hartojë një proces gjithëpërfshirës të hartimit të procesit të brendimit të qytetit dhe jo ta reduktojë vetëm në një tender të formës së dizajnit grafik. Procesi i

brendimit duhet të jetë fillimisht proces i hapur e transparent me publikun dhe më pas të përfundojë apo kulmojë me interpetimin grafik të saj. Prandaj kërkohet nga Komuna e Prizrenit që urgjentisht të anulojë këtë aktivitet të prokurimit, ku afati për dorëzimin e ofertave ka qenë 6 prill 2020.

Organizatat përkrahëse: EC Ma Ndryshe, Fondacioni Lumbardhi, Fondacioni Legatum, Dokufest, NGOMfest, Durmish Aslano, Autostrada Biennale, X40. / KultPlus.com

Traditat kombëtare -shqiptare në Prizren, po tjetërsohen nga turqizmi.

Etnologu, Nexhat Çoçaj, tha se qyteti i Prizrenit, ka dal nga shtrati i traditave të veta.

“Në Prizren kemi tjetërsim të identitetit, pasi që shumë tradita shqiptare janë shndërruar në ato turke”, tha Çoçaj, në debatin e organizuar nga Qendra për Promovim Demokratizim dhe Integrim në Prizren.

Çoçaj, ka përmendur fenomenin e dasmës, fejesës, shënimit të Ditës së Verës etj.

“I kam në dorë disa punime të studiuesve turq, ku shihet se si ata tentojnë t’i tjetërsojnë traditat shqiptare të Prizrenit, në ato turke”.

“Populli duhet t’i rishikojë devijimet e traditës shqiptare”, tha ai.

Sipas tij, ndarja ekziston edhe mes qytetarëve dhe “katundarëve”.

Ndërkaq, Xheladin Kastrati, muzikolog, në këtë debat ka folur për traditën muzikore të Prizrenit.

Ai, tha se Prizreni është fidanishtja e muzikës në Kosovë.

“Muzika rrënjët i ka në Prizren”, tha Kastrati.

Sipas tij, SHKA “Agimi” mban meritat e ruajtjes së muzikës, në këtë qytet.

“Këngëtarët më eminent kanë dal nga “Agimi”.

Sipas tij, muzika e mirëfilltë, që është ruajtur në kohërat më të vështira, tash ka filluar të çalojë në Prizren.

Poeti Salajdin Krasniqi , ka kujtuar personalitetet e qytetit të Prizrenit.

Ai, numëroi disa figura, të cilat kanë dhënë kontribut në ruajtjen e traditave në këtë qytet./PrizrenPress.com/

Shkruan: Besnik Avdiaj

Prizreni ndoshta është qyteti i vetëm në Kosovë, që ka arritur ta ruajë më së miri konstruktin ariktektonik. Rrugët e shtruara me kalldrëm në sheshin “Shatërvan” e bëjnë ecjen të këndshme, ndërsa shtrirja përreth e objekteve që vazhdojnë të ruajnë një sharm të trishtë dhe mikpritës, të bën të ndihesh sikur ecën përmes vitesh historie.

Të gjithë, që kemi qenë të paktën njëherë, e njohim Prizrenin. Dikush më shumë e dikush më pak, të gjithë e kemi një ide të përbashkët se si duket sheshi, fontana e famshme e Shatërvanit, xhamia e Sinan Pashës, Ura e Gurit, Kalaja, aty-këtu ndonjëra nga kishat dhe shumë prej nesh na vjen në mendje edhe Marashi me rrapin shekullor. Por, jam i sigurt që jo shumë njerëz e dijnë historinë e zonjës Shukrije, ndërmarrëses që ka bërë një investim prej gjysmë milion eurosh në Prizren.
Rruga që të çon drejt Kalasë së Prizrenit është më shumë një trotuar i pjerrët dhe në gjendje të mjerueshme, sesa një rrugë normale, që, larg qoftë të bëhet me makinë. Por, nuk është çudi të gjesh makina të rralla që e kalojnë për të shkuar tek lagjia Nënkalaja, apo për t’u afruar deri tek restaurant “Villa Argjiro”. Ecja bëhet e mundimshme aty ku rruga fillon të ngushtohet dhe është e rrezikshme në kushte të temperaturave të ulëta dhe ngricave të mëngjesit e mbrëmjes, sidomos në zbritje. Megjithatë, duke qenë se e kisha bërë disa herë këtë rrugë për të vizituar Kalanë e Prizrenit, një monument arkitektonik që ka mbijetuar shekujt që nga koha e Bizantit, e kisha të njohur ndjenjën e mbushjes frymë në pjerrësinë pothuajse vertikale të ngjitjes.

Rruga që të qon te Kalaja e Prizrenit

Udhëkryqi mes Kishës, Kalasë dhe “Villa Argjiro”

Përafërsisht në gjysmë të rrugicës, në anën e djathtë gjendet një kishë e vogël ortodokse e shekullit të katërmbëdhjetë. Në të njëjtin udhëkryq, majtas shkohet me makinë deri tek restauranti, ndërsa drejtë përpjetë vazhdon ngjitja dhjetë-pesëmbëdhjetë minutëshe për te kalaja. Pas, ndoshta pesëdhjetë apo njëqind metrash nga Kisha e Shën Spasit, mund të hysh në restaurant nga hyrja që del në rrugicë.

“Villa Argjiro”

E gjithë historia e zonjës Shukrije fillon këtu. Ajo po bisedonte me një burrë në oborrin e vogël të lokalit, që më vonë doli të ishte i vëllai. Kur më pa, më përshëndeti ngrohtësisht dhe pasi e pyeta nëse kishin filluar punën (ora sa kishte shënuar dhjetë e gjysmë), më uroi mirëseardhje, teksa më udhëhoqi brenda restaurantit. E qeshur dhe plot energji, fliste lirshëm me mua, thua se ishim takuar kohë më parë dhe ky ishte vetëm edhe një takim më shumë mes miqsh.

Brenda nuk kishte njeri. Prizreni shquhet si një nga qytetet më të vizituara nga turistët në Kosovë, por kishte plot faktorë, që atë mëngjes të ftohtë dhjetori, i kishin mbajtur njerëzit në vende të ngrohta, ku nuk kërkohet të bësh ngjitje në këmbë në minus katër apo pesë gradë. Andaj edhe isha klienti i vetëm në gjithë restaurantin.

Lokali në pamje të jashtme paraqet një ndërtesë me arkitekturë orientale, tipike të zonës, me dritare me grila dhe korniza të drurit, fasadë të bardhë të rrafshët, terrasa me parmakë druri dhe pjesa e katit përdhes me mure prej guri. Brendia është krejt tjetër gjë. Shija e ideatorit është një përshtatje e modernes brenda tradicionales. Tavolinat dhe karriget me stil modern, janë përshtatur me ngjyrat e dyshemesë, ndërsa nga sipër varen disa llambushka të madhësive të ndryshme, ku sipër lidhjeve nyjë janë të vendosura tjegulla me ngjyrë terrakote. Bari (zhg. shank) dhe kuzhina janë krejtësisht transparentë dhe vizitorët mund të shohin procesin e përgatitjes së ushqimit. Tutje kah fundi i gjithë kësaj hapësire, janë tualetet moderne.

Ambienti i brendshëm

Ambienti i brendshëm

Ndërsa ulem në pjesën qëndrore, në një nga vendet për gjashtë persona, afër dritares, zonja Shukrije më shoqëron dhe ndërkohë i përgjigjet interesit tim për të ditur më shumë për vendin. Entuziazmi i saj teksa tregon se çfarë pajisjesh ka sjellur në Kosovë nga Zvicra, përbërësit e veçantë për ushqime të ndryshme, sfidat me të cilat është përballur dhe dëshira e saj për të sjellë frymë të re kulinarie dhe turizmi, është i mahnitshëm. Frymëzimi që më ngjall kjo zonjë modeste shkrihet me pamjen madhështore të qytetit të Prizrenit.

Pamja e Prizrenit nga dritarja

Zonja Shukrije është e lindur në fshatin Korishë të Prizrenit, por jeton në Zvicër me djalin dhe vajzën, pasi burri i saj, Hamdiu, ka vdekur në një aksident në vendin e punës. Në vitin 2016 e ka blerë objekin e shkatërruar tërësisht dhe meqë është i vendosur në zonën e mbrojtur, ka vendosur ta renovojë atë. Hidroizolimi i zonës dhe ruajtja e arkitekturës orientale i kushtuan më së shumti, por ajo është e lumtur me çfarë ka bërë. Kur e pyes pse, përgjigjet thjeshtë “kam dëshiruar të ndryshoj diçka në vendin tim.”

Pasi më prezanton me të vëllain, Ramadanin, me rekomandimin e saj, ky i fundit më sjellë një çaj Latte, të cilin zonja Shukrije e ka sjellë nga Zvicra. Ndërmarrësja modeste ma përgatit vetë dhe më shpjegon mënyrën e veçantë se si pluhuri i çajit duhet të hidhet në gotë, para se të mbushet me ujë të valë. Shija e çajit e eliminon nevojën për ta ëmbëlsuar me sheqer apo çkado tjetër.

Në pjesën e jashtme janë vendosur dy flamuj, i Shqipërisë dhe i Zvicrës. E shikoj me admirim teksa e shpreh dashurinë që ka për Prizrenin, për Kosovën dhe për shqiptarët kudo që janë. Njëkohësisht tregon sa mirënjohëse është ndaj shtetit të Zvicrës që i ka hapur dyert e perspektivës asaj dhe familjes së vet, andaj krahas flamurit shqiptar që e ka në zemër, e ka vendosur edhe flamurin e Zvicrës në shenjë respekti. “Po të mos ishte Zvicra, unë nuk do ta bëja këtë ëndërr realitet”, shprehet ajo.

Patriotizmi i zonjës Shukrije nuk ndalet vetëm tek investimi gjysmëmilionësh në Prizren. Ajo më tregon se si i ka paguar njerëzit rregullisht që të pastrojnë gjithë rrugicën që të dërgon nga Xhamia e Sinan Pashës deri tek Kalaja e Prizrenit, ndonëse mirëmbajtja e rrugës publike nuk është përgjegjësi e saj. Mundohet të mos shprehë negativitet, por nuk arrin dot ta mbajë mllefin ndaj papastërtisë së vazhdueshme dhe mosinvestimeve të komunës në rregullimin e infrastrukturës që të dërgon te Kalaja.

Gjendja e mjerueshme e natyrës – e shkaktuar nga faktori ‘njeri’

Kalaja e Prizrenit është monument i mbrojtur me ligj dhe në zonën përreth, që është pjesë integrale e Kalasë, nuk lejohen ndërtime tjera, përveç atyre që kanë pasur lejet e mëhershme. Kjo përfshin edhe çfarëdo ndërhyrje tjetër. Zonja Shukrije bën me dorë në drejtim të një pjese me plotë pemë nën hyrjen e Kalasë dhe thotë se aty është bërë pothuajse një deponi e mbeturinave, sidomos nga shishet dhe hedhurinat e tjera të plastikës. Kjo ndërmarrëse afariste, më emocionon teksa flet me entuziazëm se si planifikon të marrë lejen e Komunës për të bërë vetë pastrimin e gjithë zonës. Është mbresëlënëse t’i shohësh sytë e kësaj zonje se si vezullojnë nga shkëlqimi i ambicieve për të krijuar një ambient të pastër, për ta ruajtur dhe promovuar zonën dhe për të krijuar mjedis modern që rrit cilësinë e turizmit.

Pa përtesë, më tregon edhe dhomat e fjetjes që i ka kompletuar në muajin e fundit, menjëherë një kat më poshtë, dhe që janë të gatshme për shfrytëzim nga turistët që kalojnë natën në Prizren. Ndonëse ankohet për sjelljet e disa individëve që i kanë shkaktuar dëme, ajo prapë me vetëbesim thotë “ndoshta vitin tjetër do ta lë fare punën në Zvicër dhe të kthehem të punoj në Kosovë”.

Vlerësimi i saj për vëllain, për familjen dhe miqtë e tjerë që e kanë ndihmuar, është fisnik. Mesazhet mirënjohëse, që shpreh në çdo fjalë që thotë, janë brillante. Ambicia e zonjës Shukrije për të vazhduar me investime shtesë në biznesin e saj ështe e pabesueshme, ndërsa vullneti i hekurt për të bërë ndryshime pozitive në komunitet, konkretisht në ambientin përreth Kalasë së Prizrenit, është i pashembullt.

Më përcjellë deri aty ku parmakët e oborrit ndërpriten për t’i lënë vend një hapësire sa për të dalë në rrugicë. Me sytë plot dritë, më përqafon ngrohtësisht dhe, ndërsa unë marr rrugën drejt Kalasë, zonja Shukrije i rikthehet punës me zellin e pafund.

Ndonjëherë njeriu merr rrugën për të arritur në një destinacion të caktuar, por nuk duhet të ketë frikë nga marrja e kthesa të paplanifikuara, ngase ka aventura në jetë që na ndryshojnë rrënjësisht, na transformojnë dhe na bëjnë të jemi njerëz më të mirë. Kjo ishte historia e zonjës Shukrije, gruas shqiptare ndërmarrëse, që e do familjen, punën, suksesin e përbashkët, vendin e vet, dhe mbi të gjitha, është mirënjohëse për gjithçka në jetë.

Edhe unë, edhe ti që po lexon këtë histori, mund të bëhemi shembulli që zonja Shukrije është bërë për ne./ KultPlus.com

Nuk njoh asnjë person të vetëm (përveç meje kuptohet) që e ka menduar Kosovën si destinacion udhëtimi. Megjithatë ky shtet i vogël në zemër të Ballkanit , larg rrugëve klasike turistike, ka kaq shumë për të ofruar për vizitorët e tij, të cilët duhet ta konsiderojnë atë duke e përfshirë në itinerarin e tyre të Evropës Lindore.

Kështu e nis shkrimin e saj gazetarja dhe udhëtarja e njohur italiane, Francesca Masotti, të publikuar në blogun e saj “Francesca on the top World”.

Në veçanti, Prizreni, i konsideruar nga kosovarët si kryeqyteti kulturor i vendit, me shtëpi otomane, xhami të lashta dhe rrugë të shtruara. Ai mund të vizitohet si një udhëtim ditor nga Prishtina, pasi janë rreth një orë nga njëri-tjetri.

Çdo verë, në gusht, Prizreni pret DokuFest, një festival kushtuar dokumentarëve më të mirë të Kosovës dhe Ballkanit, është një mundësi e mirë për të ardhur këtu.

Në vijim 5 arsyet pse, sipas mendimit tim, ia vlen të shkosh në zbulimin e këtij qyteti përpara se të gjithë të bëhen të vetëdijshëm për bukurinë e tij.

Të humbasësh në lagjen Shatërvan

Lagjia Shatërvan është zona më e rëndësishme (dhe turistike) historike e qytetit. Të bën për vete me praninë e shtëpive të shumta me ngjyrë në stilin osman, të ruajtura mirë. Këshilla është të humbasësh në rrugët e saj të ngushta dhe të admirosh ndërtesat fetare që gjenden njëra pas tjetrës. Prizreni është në të vërtetë, një nga qytetet më multikulturore në Ballkan: gjuhët zyrtare këtu janë tre (shqip, serbisht dhe turqisht) dhe pavarësisht numrit të xhamive që është dukshëm i lartë, qyteti ka gjithashtu shtëpi të bukura ortodokse dhe një kishë katolike.

Të vizitosh xhaminë Sinan Pasha

Ndërtesa më e rëndësishme fetare në Prizren është padyshim xhamia e Sinan Pashës. Është një xhami imponuese, e vendosur në hyrje të rrethit të Shatërvanit. Ajo mund të vizitohet dhe brenda saj mund të fotografoni (gjë që mund të duket normale, por nuk është sepse në kishën ortodokse serbe të San Giorgio-s në Prizren nuk më lejuan të fotografoj as nga jashtë). Unë rekomandoj që sapo të arrini në xhami, të ngrini kokën lart sepse dekorimet si në pjesën e jashtme edhe në kupolën e brendshme, janë thjesht të mrekullueshme.

Të shëtisësh gjatë rrjedhës së lumit Lumbardhi dhe të arrish banjot turke

Prizreni shtrihet përgjatë lumit Lumbardhi, i cili ndan qytetin në dy pjesë. Lumi është i ndërprerë nga disa ura, duke përfshirë Urën e Gurit, rindërtuar sipas parametrave origjinale, pasi u rrëzua pas një përmbytje në fund të viteve ’70. Në anën tjetër të qendrës historike të Prizrenit, ju mund të admironi dy ndërtesa të vendosura përgjatë rrugës Adem Jashari: një minare pa një xhami, diçka që kurrë nuk e kisha parë më parë dhe banjot turke që janë duke u rinovuar.

Zbuloni historinë e vendit në ligjet e Prizrenit

Prizreni është qyteti ku delegatët shqiptarë të provincave osmane u takuan në qershor 1878 për të diskutuar mbi kufijtë dhe për të frenuar ambiciet ekspansioniste të vendeve fqinjë. Gjatë takimeve themeluan themelet për shtetin e ardhshëm shqiptar që do të formohej, pak vite më vonë, në vitin 1912 në Vlorë. Sot, në godinën që mirëpriti lidhjen e Prizrenit ndodhet një Muze Etnografik, në dhomat e të cilit ekspozohen objekte dhe artefakte tipike të epokës osmane dhe piktura që riprodhojnë përfaqësuesit e Lidhjes së Prizrenit.

Të admirosh qytetin nga lart

Përfundimisht, nuk mund të thuash se ke qenë në Prizren pa e admiruar atë në të gjithë shkëlqimin e tij nga lart. Për pamje që të lë pa frymë ju duhet të arrini Kalanë, fortesa që dominon qytetin nga lart. Pasi në krye është e pamundur që të mos goditet nga numri i minareve që tregojnë peizazhin: ka kaq shumë. Isha me fat që gjeta veten në pikëpamje gjatë momentit të thirrjes për namazin e pasdites dhe nuk ishte gjë e shkurtër për magjinë.

Në kryeqytetin historik të Prizrenit, vendim që tashmë e ka marrë Qeveria e Kosovës, sot u nënshkrua letra e marrëveshjes për hartimin e planit për revitalizimin dhe integrimin socio-ekonomik të komunitetit lokal në rrugën “Marin Barleti” në Prizren.

Marrëveshja që u nënshkrua ndërmjet Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Zyrës së BE-së në Kosovë, Përfaqësuesit Special të BE-së, Komunës së Prizrenit, Ambasadës Britanike në Prishtinë dhe OJQ “Ec Ma Ndyshe”. Marrëveshja parasheh realizimin e projektit në përputhje dhe duke përmbushur objektivat e Strategjisë Kombëtare të Trashëgimisë Kulturore të Kosovës (2017 – 2027) dhe ka për qëllim hartimin e një dokumenti strategjik për menaxhim dhe mirëmbajtje të trashëgimisë kulturore, dhe rikthim të qëndrueshëm dhe integrim të komunitetit lokal nëpërmjet zhvillimit ekonomik; Përgatitjen e projekteve preliminare për restaurimin e 14 ndërtesave të trashëgimisë kulturore në rrugën Marin Barleti; Përgatitje e projektit preliminar të dizajnit urban për rrugën Marin Barleti, që përfshin aspektet teknike dhe mobilerinë urbane.

Ministri Kujtim Gashi i cili nënshkroi në emër të MKRS-së, vlerësoi se nënshkrimi i marrëveshjes shumëpalëshe bëhet konfrom zbatimit të Ligjit për Qendrën Historike të Prizrenit dhe Ligjit për Trashëgimi Kulturore dhe në përputhje me obligimet dhe detyrat zyrtare. “Me rastin e nënshkrimit të letrës së marrëveshjes po tregojmë qartë vullnetin dhe gatishmërinë tonë për të ndërmarrë disa veprime konkrete për Qendrën Historike të Prizrenit”, tha ministri Gashi. “Në zbatim të Ligjit për Trashëgimi Kulturore, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit dhe unë si ministër, në vazhdimësi kemi qenë të angazhuar për procesin e inventarizimit dhe dhënies së statusit të mbrojtjes së përkohshme për asetet e trashëgimisë kulturore, ndërmarrjes se masave preventive-intervenime emergjente, por edhe siç edhe mund të jeni në dijeni ne kemi zbatuar edhe shumë projekte kapitale në QHP”, tha ministri.

Ministri ka njoftuar për veprimet që kanë ndërmarrë MKRS-ja për trajtimin, konservimin dhe restaurimin e objekteve të trashëgimisë si dhe rritjen e buxhetit në këtë sferë. “Në vitin që lamë pas janë trajtuar 21 ndërtesa nga ana e QRTK-së në Prizren si institucion në vartësi të MKRS-së, kurse gjatë këtij viti kanë filluar së zbatuari edhe dhjetëra projekte konservuese-restauruese në QHP; QRTK e Prizrenit ka në dispozicion rreth 1 milion euro për ndërhyrje restauruese konzervuese si dhe intervenime emergjente per QHP-në”, është shprehur ministri Gashi, duke theksuar faktin se me të marrë detyrën si ministër e ka shumëfishuar buxhetin për QHP-në në përputhje me kërkesat dhe nevojat kjo qendër. Ministri tha ndër të tjera se MKRS ka mbështetur financiarisht shoqërinë civile në përgatitjen e Planit të Menaxhimit per QHP-në

“Unë si ministër i MKRS- së, e vlerësoj lart gatishmërinë e palëve të përfshira në këtë proces, në këtë rast zyrës së BE-së, Ambasadës së Mbretërisë së Bashkuar si dhe Komunës së Prizrenit për nënshkrimin e kësaj letër marrëveshje, por dua ta potencoj faktin se duhet patjetër që së shpejti ta nënshkruajmë memorandumin e bashkëpunimit ku do të definoheshin qartë të gjitha detyrat dhe përgjegjësit e secilit institucion veç e veç duke marrë për sipër obligimet dhe barrën që na takon”, ka thënë për fund ministri Gashi./KultPlus.com

Në Qendrën Historike të Prizrenit është rrënuar shtëpia e familjes Hisarit, e cila gëzonte mbrojtje me Ligjin për Qendrën Historike të Prizrenit. Kjo shtëpi është e listuar në shtojcën II të këtij Ligji përkatësisht Monumentet Kulturore në Qendrën Historike të Prizrenit. Aty shkruan se shtëpia e Hilmi Hisarit i takonte shekullit XIX.

Sipas informatave fillestare të marra nga autoritetet lokale të trashëgimisë kulturore shtëpia ka qenë në gjendje jo të mirë për banim. Kësisoj institucionet ëshë dashur që me kohë të angazhohen në dy drejtime: për sigurimin e jetës së banorëve dhe po ashtu për mbrojtjen e monumentit.

Kjo shtëpi sipas hulumtuesve kishte vlera historike, shkencore, artistike, identiteti, ekonomike dhe funksionale.

EC Ma Ndryshe deri më tani shumë herë ka reaguar në lidhje me shkatërrimin e monumenteve të trashëgimisë kulturore në Prizren, e sidomos në Qendrën Historike të qytetit dhe përsërit sërish qëndrimin se është çasti i fundit që organet shtetërore të veprojnë në mënyrë serioze për zbatimin e plotëtë legjislacionit në raport me këtë zonë të mbrojtur, gjithnjë duke e përfillur në radhë të parë nevojën për sigurinë e jetës së qytetarëve, thuhet ne komunikaten e leshuar nga EC Ma Ndryshe ./KultPlus.com