Poezi nga Fatlum Sadiku
Nuk i besoj këtij qyteti
Kjo mbase flet më së miri pse s’jetoj në të
paçka gjithçka më shtyn të ndodhem në të
do të thotë e jetoj në formën time
Qyteti im është hakmarrja e sprasme e babës
aty ku hasmi na luftoi tek pa përparimin tonë edhe ashtu rrencak
e babai im, ia ktheu luftën anipse s’pa qytetin
kam mbledhur në vete gjithë padrejtësitë e indiferencat
nuk kam spjegim pse për të parat reagoj kur nuk më ndodhin mua
mbase pse për indiferencën ska ilaq
të është mpiksur, është identiteti yt
I heshtur ngjaj në të braktisurin a spiunin shtetëror
fjalë të dala nga kapërcyelli i luftës së ftohtë e të nxehtë
i thatë sa pyka, e i shtyrë si pyka
bëj se s’njoh, e di gjithçka
Shtirrja urbane na mësoi të mos përmendim emra
jo si arrati prej feudalësh
por për lavdin e të kulturarit
stitsje
I afrohem drejt e në gji pabesisë së këtij qyteti
Me ironinë helm te të pastrehit
me pikëpyetjen e madhe të Celanit
mbi vete pjerrinën e qenies. / KultPlus.com
