Kurti: Rikardi i dhuroi kinemasë një nga ikonat më simbolike

Kryeministri, Albin Kurti, mbrëmë, mori pjesë në shfaqjen e dokumentarit ‘’Rikard” në Kino Armata, në Prishtinë, dokumentar ky që ri-jetësoi aktorin Rikard Ljarja, njërin nga aktorët më të mëdhenj shqiptar.

“Çdo dokumentar i konceptuar për artistin, është dyfish i tillë. Dokument i krijimit të njërit me krijimin që e sjell tjetri. Sonte do të shohim dokumentarin e dy të mëdhenjve. Miq të artit e të mendimit’’, tha në krye të herës së fjalës së tij kryeministri Kurti, para shumë artistëve e të pranishmëve në Kino Armata.

Rikardi, sipas kryeministrit, i dhuroi kinemasë një nga ikonat më simbolike.

“Teksa fliste për aktorin e madh shqiptar, ai veçoi se kur arti bën punën e vet përtej kodeve dhe direktivave, nis e zë fill një betejë sa e heshtur aq edhe fatale mes dhuntisë së artit dhe dhunës së propagandës, sepse një talent si i Rikardit vendos teprinë e talentit mbi kufizimet e lirisë|, thuhet në njoftimin e e Qeverisë.

“Mos t’i harrojmë filmat si ‘Komisari i dritës’ dhe ‘Dueli i heshtur’. Sepse në këta filma, brenda propagandës lëvrin apo regëtin talenti specifik i fushës dramatike. Arti shqiptar kishte nevojë për zë e për portret. Arti kinematografik kishte nevojë edhe për figurat e veta emblematike. Rikard Ljarja, Ndrekë Luca, Dhimitër Furxhiu, Agim Qirjaqi, Jani Riza, Kadri Roshi, apo dhe Mevlan Shanaj, sot dhe këtu si regjisor, ia dhuruan karakteret kinemasë”, citohet të ketë thënë kryeministri.

E mes tisit të propagandës, në mënyrë alternative, shtoi ai, Rikardi i dhuronte skenës, sa herë që i jepej mundësia, edhe fjalimin e Mark Antonit nga Shekspiri.

Në fund, kryeministri Kurti tha se nuk ka dyshim që do të donim ta shihnim këtë dokumentar këtu në Prishtinë bashkë me Rikardin, të dëgjonim zërin e tij tek kumbonte në sallë pasi të mbyllej ekrani.

Dokumentari “Rikard” vjen në Kino “Armata”

Ambasada e Republikës së Shqipërisë në Kosovë dhe Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve e Republikës së Kosovës dhe Qendra Kinematografike e Kosovës do të shfaqin dokumentarin “Rikard”, prezantim ky që do të bëhet në Kino Armata më 1 prill, me fillim në ora 19:00, shkruan KultPlus.

Dokumentari “Rikard”, është një dokumentar për artistin Rikard Ljarja e që është punuar me regji të Mevlan Shanaj. Ky dokumentar është shfaqë deri më tash edhe në vende të tjera, e që ka sjell pasionin dhe dashurinë e Rikard Ljarjës për artin, dashuri kjo në shumë dimensione./ KultPlus.com

Tre vjet pa Rikard Ljarja, aktori karizmatik i sa e sa roleve

Tri vjet më parë u nda nga jeta Rikard Ljarja, aktor, regjisor dhe skenarist.

Ljarja lindi më 1 prill 1943 në Shkodër. Në vitin 1960 mbaroi maturën dhe në vitin 1965 u diplomua në Shkollën e Lartë të Aktrimit “Aleksandër Moisiu” në Tiranë.

Pas diplomimit, punoi për 8 vjet me radhë si aktor i teatrit “Migjeni” në Shkodër. Prej vitit 1973 deri në vitin 1996 ai ishte aktor, skenarist dhe regjisor i filmave të prodhuar nga Kinostudio. Prej vitit 1996 deri në 2002, kur doli në pension, shërbeu si drejtor artistik në Televizionin Publik Shqiptar.

Aktori karizmatik, realizues i sa e sa roleve, ka mbetur në kujtesën e publikut si fillrojtësi Dedë tek “Rrugë të bardha”, mësuesi Dritan Shkabaj tek “Komisari i dritës” apo Skënderi tek “Duel i heshtur”.

Rikard Ljarja mbetet ende një prej aktorëve më të dashur prej publikut. / atsh / KultPlus.com

Dokumentari për Rikard Ljarjen shfaqet në Shkodër, Marjeta: Nder të jem nuse këtu

Rikard Ljarja, një prej aktorëve më të mëdhenj shqiptar në tre vjetorin e ndarjes nga jeta u rijetësua në një dokumentar me regji të mikut të tij Mevlan Shanaj.

Dokumentari “Rikard” u shfaq në kinema “Millenium” në Shkodër mes miqve të shumtë duke sjellë mes të tjerave edhe disa rrëfime të vetë aktorit të madh.

Regjisori Mevlan Shanaj e quante ndjerin Rikard Ljarja aktorin më të madh të filmit shqiptar.

Bashkëshortja e Ljarjes, aktorja Marjeta Ljarja tha se përjetoi një emocion më të madh me shfaqjen e dokumentarin në Shkodër, qytetin e lindjes të Rikardit

Rikard Ljarja lindi më 1 prill të vitit 1943 ndërsa u nda nga jeta më 20 prill të 2020-ës kur ishte 77 vjeç./ballkanweb/KultPlus.com

‘Rikard, Përcjellja e fundit’, premiera e filmit kushtuar aktorit Rikard Ljarja

Filmi “Rikard, Përcjellja e fundit” mblodhi së bashku miq e familjarë të aktorit të njohur, Rikard Ljarja i cili kujtohet për karakteret dhe portretin e dashur në 22 filmat e realizuar.

Tre vite pas ndarjes nga jeta, njëri prej miqve, regjisori Mevlan Shanaj dhe bashkëshortja e tij, skenaristja Natasha Lako, producenti Tan Kazazi, kompozitori Gent Rushi etj, të mbështetur nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë, por dhe të gjithë kineastët bashkë teksa kujtojnë bashkëpunimin e miqësinë me të, i bënë gati filmin e jetës, “Rikard, përcjellja e fundit”, që u shfaq si premierë në Kinema Millenium.

“Rikard, Përcjellja e fundit”, ndërkaq shpërfaqi Shkodrën e viteve ‘50, ku gjendej edhe Rikardi i vogël, që adhuronte librat e dallonte në mësime.

Si aktor protagonist, Ljarja spikat me rolin e Dedës te “Rrugë të bardha”, të cilin Mevlan Shanaj do ta quante filmin më të arrirë shqiptar, sepse dha shembullin e njeriut që flijohet për komunikimin mes njerëzve, flijohet për jetën e njerëzve të zakonshëm.

Ai ishte edhe regjisor i 9 filmave dhe skenarist i dy filmave. I binte fizarmonikës dhe pianos, edhe këndonte, edhe pikturonte, edhe shkruante libra.

Por filmi e vuri Rikardin në podin e nderit si aktor, si regjisor e sidomos si njeri, siç do të shprehej aktori Birçe Hasko.

Nga interpretimi në orkestrën simfonike të Shkodrës ne moshën 17-vjeçare, te pasioni për aktrimin.

Personazhet e filmave kujtojnë kur realizuan së bashku rolet në filmat “Komisari i Dritës”, “Në fillim të verës”, “Në pyjet me borë ka jetë”, “Rrugicat që kërkonin diell”, “Ilegalët”, “Duel i heshtur” etj.

Roza Anagnosti tregon natyrshmërinë e interpretimit të tij dhe se si bashkë kishin një kimi artistike.

Bujar Kapexhiu tregon se si Rikardi në kinema solli qytetarin. Dhimitër Anagnosti e quan europian që i dha frymë të re interpretimit, paçka se Rikardi vetë rrëfen se çdo gjë kalonte në filtrin e ideologjisë së kohës.

Ndërsa për bijtë e tij, ai qe busulla, këshilluesi gjithë durim, që tashmë mungon. E sa për bashkëshorten, aktoren Marjeta Ljarja, ajo ndihet e mbështjellë ende nga kujtimet dhe emocionet e një jete të mahnitshme së bashku./atsh/KultPlus.com

Margariti: Nderim aktorëve Edi Luarasi dhe Rikard Ljarja

Në kuadër të muajit të kinematografisë shqiptare, ministrja Margariti sot risolli në vëmendje filmin “Ngadhënjim mbi vdekjen”. Filmi i vitit 1967, ka regjinë e Gëzim Erebarës e Piro Milkanit. Ministrja e Kulturës në postimin e saj në rrjetet sociale, veçon aktorët e nderuar Edi Luarasi e Rikard Ljarja, të ndarë nga jeta pak kohë më parë.

Filmi “Ngadhënjim mbi vdekjen” është xhiruar në qytetin e gurtë të Gjirokastrës. Skenaristi i tij është Peci Dado, ndërsa muzika është e Feim Ibrahimit.

Ngjarjet zhvillohen në kohën e Luftës së Dytë Botërore, nën pushtimin nazist. Gjermanët arrestojnë 2 vajza dhe i torturojnë, në përpjekje për të zbuluar lidhjet e tyre me elementë komunistë.

Vajzat interpretohen nga Edi Luarasi dhe Eglantina Kume, ndërsa komunisti që strehohet në shtëpinë e njërës prej tyre, interpretohej nga Rikard Ljarja. Ne rolin e oficerit gjerman, interpretonte i mirënjohuri Naim Frashëri.

Filmi është i bazuar në ngjarjen reale të dy heroinave Bule Naipi dhe Persefoni Kokëdhima./ata/ KultPlus.com

Homazh aktorit të skenës dhe ekranit, Rikard Ljarja

Shumëkush e kujton si Deda mbi shtyllë në “Rrugët të bardha”, por rolet e aktorit Rikard Ljarja, me të cilët identifikohet janë edhe shumë e shumë të tjerë

Komisari te “Kur zbardhi një ditë”, mësuesi Dritan Shkaba te “Komisari i dritës”, Rrema në “Shtigje lufte”, Skënder Guri te “Duel i heshtur”, Perlat Pëllumbi në “Ngadhënjim mbi vdekjen”, Gaqo tipografi në “Rrugicat që kërkonin diell”, inxhinier Tosi në “Ilegalët” e filma te tjerë, “Radiostacioni”, “Pranverë e hidhur”, “Rrethi i kujtesës”, “Fletë të bardha” etj janë disa prej roleve të tjera të interpretuara prej tij.

Si regjisor ka realizuar filmat “Pesha e kohës”, “Kur hapen dyert e jetës”, “Skëterrë 43”, “Radiostacioni” etj. Si regjisor, filmi më i arrirë i tij është “Kur hapen dyert e jetës”, i cili u realizua në vitin 1986, ku ishte edhe autor i skenarit. Ky film u nderua me çmimin “Aleksandër Moisiu”.

Në kuadër të muajit të Tetarit, ministrja e Kulturës Elva Margariti sjell në kujtesë aktorin e njohur të skenës shqiptare, Rikard Ljarja.

“Homazh aktorit të skenës dhe ekranit, regjisorit dhe shkrimtarit Rikard Ljarja”, tha Margariti.

Rikard Ljarja lindi në 1 prill të 1943 në Shkodër, ndërsa njihet nga shqiptarët për rolet e tij në teatër dhe në kinematografinë shqiptare. Në vitin 1960 mbaroi maturën në Shkodër, ndërsa në vitin 1965 u diplomua në Shkollën e Lartë të Aktrimit “A. Moisiu”, Tiranë.

Për tetë vite, pas diplomimit, punoi aktor i teatrit në Teatrin “Migjeni” në Shkodër. Prej vitit 1973 deri në vitin 1996 ai ishte aktor, skenarist dhe regjisor i filmave të prodhuar nga kinostudiot. Prej 1996 deri 2002, kur doli në pension, ishte drejtor artistik në Televizionin Publik Shqiptar.

Filmografia

Viktimat e Tivarit (1996)

Fletë të bardha – (1990) Shoku Emir

Pesha e kohës – (1988), Vasili

Rrethi i kujtesës – (1987), Mjeku

Në prag të jetës – (1985), Andrea

Pranverë e hidhur – (1985) Xha Teli

Skëterrë ’43 – (1980), Andrea

Radiostacioni – (1979) Komandanti

Në pyjet me borë ka jetë – (1978), Luka

Ilegalët – (1976) Tosti

Në fillim të verës – (1975) I deleguari i qarkorit

Rrugicat që kërkonin diell – (1975) Gaqo Tipografi

Rrugë të bardha – (1974) Deda

Shpërthimi – (1974) Inxhinjer Iliri

Ndërgjegja – (1972) Fitimi

Yjet e netëve të gjata – (1972)……xhandari

Kur zbardhi një ditë – (1971) Komisari

Plagë të vjetra – (1968)…….Naimi

Ngadhnjim mbi vdekjen – (1967)..Perlati

Duel i heshtur – (1967) Skenderi

Komisari i dritës – (1966) Dritan Shkabaj

Monumenti

Regjisor

Pesha e kohës – (1988)

Kur hapen dyert e jetës – (1986)

Fundi i një gjakmarrjeje – (1983)

Dita e parë e emërimit – (1981)

Sketerrë 43 – (1980)

Radiostacioni – (1979)

Në pyjet me borë ka jetë – (1978)

Skenarist

Pesha e kohës – (1988)

Kur hapen dyert e jetës – (1986)./ KultPlus.com

Kur filmat e Rikard Ljarjes i shihnim fshehurazi

Nga: Gani Mehmetaj

“Rikardi ka zënë shtratin”, me tha miku im Saimir Kumbaro në nëntorin e vitit të kaluar, ndërsa e pyeta për Rikard Ljarjen regjisorin dhe aktorin e madh shqiptar. Sa herë vija në Tiranë, meqë gjithnjë isha në nxitim për  një punë apo tjetër, pyesja miqtë për te. Me erdhi keq, kur Saimiri ma tregoi edhe sëmundjen nga e cila lëngonte.

Rikard Ljarjen e kam njohur para tridhjetë vjetësh, në fillim të viteve të nëntëdhjeta, në kohën e rrëmujës së madhe, atëherë kur po rrënohej diktatura. Isha mysafir i Festivalit të Filmit Shqiptar, me te shëtisnim rrugëve të Tiranës, flisnim për filmin, kulturën, artin, flisnim edhe për situatën politike. Ai më rrëfente peripecitë e aktorit, por me tregonte edhe për sharmin e punës gjatë xhirimeve të filmave.

Rikard Ljarjën në të vërtetë e kam njohur shumë më parë se ta takoja, e kam njohur nga filmat: “Radiostacioni”, “Në pyjet me borë ka jetë, “Rrugicat që kërkonin diell”, “Komisari i dritës”, “Rrugë të bardha” etj. Shumicën e filmave të tij i kam shikuar ilegalisht, atëherë kur na i ndaluan të gjithë filmat shqiptarë. I ndiqnim në Televizionin Shqiptar me antenën e kanalit 12, që e blinim kinse për Tv Beogradin , programin e dytë, dhe e kthenim nga Tirana, një hile që e kishim mësuar për t’iu shmangur shërbimit të fshehtë jugosllav.

Shkodrani i Tiranës gjithnjë më ka lënë mbresa me paraqitjen ekpresive, me zërin e thellë, burrëror dhe pamjen e aktorit që e mbush ekranin me praninë e tij. E kam takuar pastaj pas luftës edhe në Prishtinë.

Në librin tim: “Qyt etet e Ilirisë”, kam shënuar: “Më kujtohej kur më 1991 apo 1992 e luta shkodranin e thekur e aktorin e famshëm, Rikard Ljarja, të ma zgjidhte mëdyshjen: ta vizitoja apo jo qytetin. Ai ma tha atë që nuk e prisja: Nuk është koha të shkosh në Shkodër, nuk është Shkodra ajo që e kërkon! Prit ditë më të mira! Dhjetëra herë kam kaluar nga ura e Bunës për të vazhduar në Ulqin, Dubrovnik, Split, Zarë e tutje në Itali e Zvicër, sepse s’bëja ballë të futesha në qytetin e ëndrrave”.

Vdekja e tij me la një boshllëk, e thirra Saimirin dhe e pyeta për ceremoninë e varrimit, i vetëdijshëm që as mund të shkoja, as mund t’i shkonim miqtë tjerë. Ishte kohë e pandemisë që na ngujoi si të kishim rënë në gjak me tërë botën. E pashë në televizor rrugëtimin e tij të fundit dhe me pikëlloi edhe më shumë.

… Dhe kur t’mrrish në Fushë t’Rrmajit, 
dallendyshe ulu me pushue; 

Mu kujtuan vargjet e Filip Shirokës.

Pushofsh në paqe, miku im i çmuar. /KultPlus.com

Sekretet e Rikard Ljarjes, rrëfimi i mikut të fëmijërisë për yllin e kinematografisë shqiptare

Nga Albert Shala

Mirë bëre, moj bijë, që shkrove disa rreshta për shokun tim të vjetër, Rikardin. Po shoh këtu në Fb në pamundësi që të dal nga shtëpia që shumë e shumë njerëz, miq e shokë të tij, si dhe plot dashamirës, të panumërt, me plot dhembje shprehin vlerësimet e tyre për largimin e tij nga kjo bote. Dhe me të drejte. Rikardi me çfarë bëri në jetën e tij ishte kthyer në një ikone te artit shqiptar ne me shume se gjysmë shekulli.

Nëse ka ndonjë gjë që mund të shtoj me këtë rast është se ai ka qene “bir i artit”, një artist shumëdimensional. Shumëkush nuk e di qe ai ka qenë një muzikant i mrekullueshëm, i cili që në rininë e hershme ka marrë pjese si orekstrant në shfaqjen e pare të operas “Mrika”, duke luajtur ne fagot. Pak kush mund ta dije që ai me fizarmonikën e tij në krah i jepte gjallëri dasmave në vendlindjen tonë, në Shkodër. Pak kush mban mend që ai ka marrë pjesë me një këngë rinore me titullin “Riviera” në një ndër festivalet e para ne Radio Tirana. E më tëj, Rikardi ka qenë një piktor i talentuar e mjaft origjinal, që ka lënë vepra të çmuara edhe në këtë fushe E më tej se kaq, po them që ai ka lënë edhe disa libra me tregime shumë të bukura e se fundi në nëntor të vitit që shkoi, megjithëse shëndeti e kishte vënë poshtë, përfundoi e botoi romanin e tij të fundit.

Rikardi ka qenë shembull i artistit te madh shqiptar, i njeriut të talentuar në disa fusha, punëtorit të palodhur, qytetarit të ndershëm e të urte, që gjithë jetën e tij e kishte mbështetur te mirësia e puna. i qofte i lehtë dheu. Jam i bindur që arti shqiptar do ta ketë Rikard Ljarjen gjithnjë si shembull plot dritë.

*Albert Shala është miku i fëmijërisë së aktorin Rikard Ljarja, që janë lindur dhe rritur së bashku në qytetin e Shkodrës dhe e kanë ruajtur miqësinë për dekada me radhë. Shkrimi dedikuar është marrë nga rrjetet sociale nga e bija e tij. /KultPlus.com

Dumoshi: Ne në Kosovë, jemi ushqyer me kulturën shqiptare nëpërmjet veprave të cilat na ka sjellë Rikardi

Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit në  Republikën e Kosovës, Vlora Dumoshi, përmes një postimi në Facebook ka shprehur ngushëllimet e saj për vdekjen e aktorit Rikard Ljarja, shkruan KultPlus.

Dumoshi vlerëson se Rikardi ka lënë gjurmë të pashlyeshme në tërë kulturën shqiptare si dhe puna e tij e ka bërë atë figurë të rëndësishme në historinë e kulturës shqiptare.

KultPlus ju sjell postimin e plotë të Dumoshit:

E nderuara familja Ljarja,

Me pikëllim të thellë e mora lajmin për vdekjen e të dashurit tuaj Rikardit, aktorit, regjisorit dhe skenaristit tonë të madh, që la gjurmë të pashlyeshme në tërë kulturën shqiptare.

Puna, kontributi dhe angazhimi i tij, në fushën e teatrit dhe sidomos të kinematografisë, e ka bërë atë figurë të rëndësishme në historinë e kulturës shqiptare.
Ai me shumë punë dhe dashuri për artin, e ngriti kulturën shqiptare në një nivel tjetër.

Ne në Kosovë, jemi ushqyer me kulturën shqiptare nëpërmjet veprave të cilat na ka sjellë Rikardi bashkë me shumë aktorë e artistë tjerë shqiptarë.

Jemi rritur me filmat ku protagonist ka qenë ai. Nga shumë filmat që Rikardi mori pjesë, nuk mund të harrohen dot “Rrugët e bardha”, “Pesha e kohës”, e shumë filma të tjerë si dhe angazhimi i tij në teatrin “Migjeni” i cili ishte një thesar në mesin e xhevahireve të tjerë që kishte Shkodra.

Vdekja e tij është humbje e madhe për artin shqiptar, por korpusi i veprave filmike që ai la pas vete, janë një pasuri e çmuar artistike që ka vulën e kulturës shqiptare dhe bën që emri i tij të mos harrohet kurrë. Fizikisht, ai nuk do të jetë më i pranishëm me ne, por do të kujtohet gjithmonë përmes veprës shumë të çmuar dhe me vlerë që la pas.

E nderuara familje Ljarja, të dashur miq të tij, i tërë komuniteti artistik mbarëshqiptar, pranoni ngushëllimet e mia më të përzemërta.

I përhershëm qoftë kujtimi për të dhe i lehtë i qoftë dheu. / KultPlus.com

Agim Doçi mallëngjen me vargjet për Ljarjen: Po unë Rikard ku t’i çoj lotët?

Poeti dhe autori i shumë këngëve, Agim Doçi ka kujtuar mes lotësh por edhe me vargje Rikard Ljarjan, aktorin e madh i cili vdiq një ditë më parë.

Pengu më i madh për Doçin është fakti se sot nuk mund t’i japë lamtumirën mikut të tij si pasojë e COVID 19. Por kjo situatë nuk e ka ndalur atë të thurë vargje e të mallëngjejë të gjithë.

“Kam jetuar në Shkodër 16 vjet, e pashlyer do mbetet për mua kur në Kukës erdhi si personazh jetësor për të përjetësuar një personazh të thjeshtë atë “Dedën” e famshëm. Ai ishte një nga rolet më të personalizuar dhe më të realizuar të Rikardit. Dhimbja më e madhe sot është që nuk shkojmë dot ta përcjellim, t’i hedhim një dorë dhe atij shkodrani që me zemërgjerësinë e tij pati ndihmuar të bëhet aktor edhe një djalosh shkodran Frederik Ndoçi. Kanë aktruar bashkë”,- tha ai.

Doçi thuri këto vargje për mikun e tij Rikard Ljarjan:

NE ishim shokë RIKARDI shtrenjt
Sa shpejt që ike O NJERI…
KUJTESA jonë të ka të SHENJT
TI yll i ndezun me DASHURI.

Do ikin vitet TI s’do harrohesh
MAGJIA yte – PRINC i aktrimit
TI mbetesh YLLË e do kujtohesh
SIMBOL i gjallë n’magjin e filmit.

Do jesh tek ENGJËJT perkrah me shokët
Po unë RIKARD ku ti çoj lotët? / KultPlus.com

I jepet lamtumira e fundit Rikard Ljarjes, miqtë e kolegët e përcjellin me duartrokitje

Ka qenë përshëndetja e fundit sot me aktorin Rikard Ljarja, ndarë nga jeta mbrëmë në moshën 77 vjeçare. Miq e kolegë e kanë përcjellë për në banesën e fundit përmes duartrokitjesh, dhe nderimi të heshtur në distancë.

Sipas amanetit të aktorit, lënë familjarëve, ai do prehet në vendlindjen e tij, në Shkodër.

Aktorja e njohur, Roza Anagnosti, e shoqëruar nga bashkëshorti i saj Dhimitër Anagnosti, ka thënë disa fjalë nderimi për Rikard Larjan.

“Ne kemi një miqësi shumë të mirë me familje, ato që ka lënë ai nuk do të harrohen. Ka lënë një pasuri të jashtëzakonshme për artin. Kam punuar me të si regjisor në momente shumë të vështira. Pushtoftë në paqe dhe vepra e tij të ketë një jetë sa më të gjatë”, tha Roza.

Ndonëse po jetojmë ditë të vështira, dhe në izolim total, përcjellja mortore për aktorin ka qenë me miq e kolegë të shumtë. / Standard/ KultPlus.com

Rikard Ljarja – në një humbëtirë këtej rrotull

Nga Beti Njuma

Na ishte njëherë… na ishte njëherë e në një kohë të lashtë, një katund, në një cep të humbur të Ballkanit.
Ndoshta, diku aty ku sot takohen e ngatërro- hen disa kufij.
Diku aty buzë një liqeni.
Ngjarja ndodh në këtë humbëtirë, atëherë kur nuk kishte kufij në kuptimin e sotëm. Ndoshta në atë kohë kur Ballkani, apo më mirë Europa Juglindore ishte e ndarë në vilajete, apo ndoshta edhe më herët…
Dikur… dikur…
… Në një kohë të largët, që ne e shohim pak si turbullt, pak si në mjergull atë kohë, kur në këto vise popullsitë merrnin e jepnin gjithçka me njeri tjetrin.
Merrnin e jepnin zakone, kostume, kafshë shtëpiake, gjellë, muzikë (këngë, valle, vaje), përralla, fjalë…
Edhe fjalët hynin e delnin nga njëra gjuhë te tjetra dhe shpesh e ndjenin veten mirë aty ku shkonin, shtonin a hiqnin ndonjë mbrapashtesë, ndërronin ndonjë theks, dhe rrinin rehat e bëheshin një trup.
Ndonjëherë, rrallë, edhe krushqi bënin.
Miqësitë ruheshin por gjithësejcili në punë të tij. Kjo kishte shumë rëndësi.

Pra, në këtë cep të Ballkanit, na ishte njëherë e në një kohë, një katund me pak shtëpi.
Gjithsejcili kishte varkën e tij me të cilën peshkonte në liqen. Gjithsejcili kishte shtëpinë e tij. Gjithsejcili kishte një copë pyll, një cop arë, kaun, delet, dhitë, lopën, pulën dhe gjelin e tij. Kishte gruan e fëmijët e tij.
Katundi kishte edhe një prift që ishte për të gjithë. E donin, e respektonin, i jepnin edhe hakun. Tek roba dhe mjekra e tij shihnin perë- ndinë, apo diçka që nuk e përcaktonin dot. Nuk hynin të gjykonin thellë. Respekti për priftin ishte një traditë, siç ishte traditë që një ditë në fund të vjeshtë së tretë, mbasi ishin mbaruar të gjitha punët dhe prisnin dimrin, të mblidheshin fshatçe e të pinin, të pinin, të pinin e të këndo- nin, sa tu dilnin tëmthat e të pëlcisnin. Kështu ka mbetur zakon, thonin.
Me këtë rutinë, respektonin edhe priftin, festat fetare, Kishën, ardhjen e pranveres, pjelljen e dhenëve… Dhe i respektonin ama.
Koha kishte vënë në vend gjithshka.
E keqja, nëqoftëse kishte qenë ndonjëherë në këto anë, ishte mënjanuar e harruar.
E mira kishte zënë vend kudo.
Katundarët ndihmonin njeri tjetrin pa hile e interesë kur ishte nevoja. Festat i bënin bashkë, për gëzimet e njeri tjetrit gëzoheshin të gjithë bashkë, për hallet e njeri tjetrit hidhëroheshin të gjithë bashkë. / KultPlus.com

Meta: Rikard Ljarja, një përfaqësues tipik i një brezi idealistësh me shpirt krijues

Kreu i shtetit, Ilir Meta u shpreh i hidhëruar nga lajmi për ndarjen nga jeta të aktorit shqiptar Rikard Ljarja. Me anë të një postimi në “Facebook”, Meta tha se kjo është një humbje e pazëvendësueshme.

“I hidhëruar nga lajmi për ndarjen nga jeta të aktorit të madh, skenaristit e regjisorit të mirënjohur, Rikard Ljarja. Pa fjalë nga dhimbja për këtë humbje të madhe e të pazëvendësueshme, jo vetëm për familjen e tij, për teatrin dhe kinematografinë shqiptare, por për të gjithë brezat që u rritën dhe duartrokitën talentin e veçantë dhe personazhet e paharruara të luajtura mjeshtërisht prej Tij. Si një përfaqësues tipik i një brezi idealistësh me shpirt krijues, të cilët aq shumë e deshën artin dhe Shqipërinë, ky largim në amëshim i Rikardit të madh na ka pikëlluar të gjithëve!”

Presidenti shprehu ngushëllime për familjarët e aktorit dhe theksoi se kujtimi i tij do të jetë i paharruar. / KultPlus.com