Teatri Kombëtar i Kosovës do ta mirëpret shfaqjen mysafire nga komediani francez Patrick Veisselier, i njohur me emrin Patrick le Chinois, shkruan KultPlus.
Pas turneut botëror nga Parisi në Pekin, me iniciativë të producentit me origjinë shqiptare Hazis Vardar sjell komedinë e tij në Ballkan në tre teatro shqiptare.
31 mars në Teatrin Kombëtar të Tiranës 1 prill në Teatrin Kombëtar të Prishtinës dhe 2 prill në Teatrin Shqiptar Shkup. /KultPlus.com
Uranik Emini
Martesa, si një bashkim mes dy personave, në shumicën e rasteve midis një burri dhe një gruaje, rregullohet nga ligje, rregulla, zakone, besime dhe qëndrime që përshkruajnë të drejtat dhe detyrat e partnerëve. Mirëpo, një ndikim të madh në martesën e njerëzve nga Kosova dhe më gjerë, është përzier me fenë, në këtë rast atë muslimane, duke pasur parasysh përqindjen e lartë të kësaj feje në Kosovë dhe rajon, shkruan KultPlus.
Shfaqja “Muslimani”, e cila ngërthen në vete një dilemë shekullore në qoftë se duhet të lejohen martesat mes një gruaje muslimane dhe një burri katolik, paraqet edhe mentalitetin e “turbullt” të shoqërisë, që edhe pas viteve të shumta nuk po gjen përmirësim. Vetëkuptohet se martesa e një gruaje muslimane me një burrë jomusliman është një nga çështjet kryesore tabu në debatet mbi islamin.
Sefedini, i cili është i shtrirë në një kolltuk, çdo ditë zgjohet nga gjumi për të falur namazin e mëngjesit, ku edhe kryen të gjitha ritualet përpara faljes. Në anën tjetër, Anita, një vajzë e re, e cila pa dijeninë e Sefedinit, angazhohet nga vajza e tij për t’i bërë shoqëri një babai që nuk del asnjëherë nga shtëpia dhe gjithçka që ai dinë të bëjë, është vetëm të falet dhe të pi çaj.
Dini, rolin e të cilit e portretizon autori dhe regjisori i shfaqjes, Enver Petrovci, parqet një musliman i cili ka “zhdukur” nga jeta vajzën e tij, për arsye se kjo e fundit u martua me një burrë amerikan-katolik.
Shfaqja e cila zgjati për dy orë kaploi disa tema dhe probleme aktuale të shoqërisë dhe faktin që Dini asnjëherë nuk e lë mënjanë mendësinë e të kaluarës që një vajzë duhet patjetërsisht të martojë një musliman, ose ndryshe konsiderohej se po “tradhtohej” feja.
Bota ka ndryshuar thellësisht dhe ne duhet të përballemi me realitetin, një gjë të tillë e bëri edhe Dini në fund të shfaqjes, atëherë kur edhe dashuria mes tij dhe Anitës lindi natyrshëm. Dashuria mund të bëjë më shumë sesa të kalojë vetëm kufijtë – ajo mund të ndërtojë ura mes dy personave, dhe ndoshta kjo është diçka për të cilën ata patën më së shumti nevojë.
Pas shfaqjes, autori, regjisori, aktori, kantautori dhe protagonisti kryesor i shfaqjes, Enver Petrovci, në një intervistë për KultPlus, rrëfeu edhe momentin kur lindi ideja për këtë shfaqje.
“Jam munduar të paraqes mentalitetin e shqiptarëve jo vetëm në Kosovë, por sidomos në Ulqin. Kjo ide më lindi pikërisht kur isha në plazh dhe atje filloi një dasëm. Prapa meje dëgjova në gjuhën malazeze, kur dikush po bënte një martesë dhe ishin pikërisht një shqiptare muslimane me shqiptarin malazez ortodoks që po kurorëzonin martesën e tyre. Atje pronari i hotelit, i cili ishte gjithashtu shqiptar katolik, më njoftoi se këtu shqiptarët musliman dhe katolikë nuk martohen kurrë mes vete, por vetëm me shqiptarë të tjerë malazez ortodoks, ndoshta ka ndodhë që janë martuar vetëm dy çifte, por ata më pas kanë ikur nga Ulqini, këtu edhe lindi inspirimi”, deklaroi ai.
Roli i Anitës luhet nga ish-studentja e profesorit, Vlora Nikçi, e cila paraqet dhimbjen që totalisht ndryshon dramaturgjinë e shfaqjes.
“Unë i edukoj studentët e mi që të luajnë me mua, nuk kam turp për studentët e mi, aq sa i mësoj dhe aq sa dinë. Unë kam qef të luaj së bashku me ta, ne për këtë punë po shkollohemi. Me kënaqësinë më të madhe luaj me ta, ndërsa studentët e kanë një drojë se po luajnë me profesorin, por me kohë çlirohen dhe e vazhdojmë pa problem”, tha në fund Petrovci.
Ndërkaq, Nikçi për KultPlus tha se profesori ishte vetë tekstshkruesi dhe regjisori, gjë që e bëri edhe më të vështirë adaptimin me të.
“Enver Petrovci ishte profesori, regjisori dhe tekstshkruesi, që do të thotë se kanë dal pikërisht prej shpirtit, dorës dhe mendjes së tij teksti që ka bërë ai, e kjo është e vështirë t’i adaptohesh. M’i dhënë frymë dhe jetë atij personazhi që ai vetë e ka kriju dhe shkru është shumë e vështirë. Unë për këto katër muaj kam ecur nëpër dy emocione shumë të fuqishme. Një është e keqe, se si me e plotësu atë që e ka bë regjisori dhe tekstshkruesi, e në anën tjetër kur po i jepja jetë asaj që me të vërtetë është Anita që ai e ka shkruar. Këto janë dy gjëra shumë të fuqishme që më kanë ndjekur pas këto muaj”.
Sa i përket pjesës së portretizimit të roleve të tilla, Nikçi i vlerësoi shumë e madje tha se dhimbjet e mëdha na shtyjnë që të bëjmë gjëra të bukura, njësoj siç u shfaqën edhe aty.
“Është shumë e rëndësishme portretizimi i roleve të tilla në teatër, dhimbja e Anitës më prek shumë. Është pikërisht kjo dhimbje që e bën atë të vazhdojë me këtë burrë të lënë pas dore, dhimbja e saj e shtynë të vazhdojë të bëjë gjëra të bukura. Mos të harrojmë që ndonjëherë, dhimbjet e mëdha na shtyjnë të bëjmë shumë gjëra të bukura. Është dhimbja e Anitës që e ndryshon të gjithë dramaturgjinë e shfaqjes, prandaj është edhe e fuqishme”, u shpreh ajo.
E pyetur në qoftë se ky është roli më i vështirë që ka pasur në teatër, ajo tha se ishte shumë i veçantë për faktin se luajti krah ish-profesorit të saj, e madje edhe u rikthye në kohë për të mësuar gjëra të cilat mund t’i kishin “ikur” si studente.
“Nuk do të thoja që është roli më i vështirë që e kam pasur në teatër, por më i veçanti po, pasi po luaja me profesorin tim në skenë. Dhe po të luash me profesorin në skenë, ndjehesh pak e priviligjuar, mos të harrojmë që ky thotë se është regjisori në shfaqje, por ai ka qenë gjithmonë profesori. Më është duk sikurse jam rikthyer në studime dhe kam kapur edhe një herë të gjitha mësimet që dikur në ligjërata kanë mundur të më ikin si studente”.
Dashuria është një gjë e vështirë, sepse ajo mbështetet në më shumë se vetëm ndjenja – ka të bëjë me vullnetin, përkushtimin dhe këmbënguljen, pavarësisht pengesave që qëndrojnë në rrugë. Por nëse ka një vullnet e një mënyrë, atëherë ka edhe një rrugëdalje, gjë të cilën e gjetën edhe Hana (vajza e Dinit) dhe Stefani, i dashuri i saj. E për të ruajtur ndjenjën më të thellë të shpirtërores së zemrës, do të ishte thelbësore të kapërcejmë hipokrizitë dhe dyfytyrësinë shoqërore që shpërbëjnë mënyrën tonë aktuale të jetesës. /KultPlus.com
Shfaqja nga Jeton Neizraj me regji të Katharina Cromme ndërtohet mbi dinamikat e dy emigranteve nga Kosova në Zvicër. Këngëtarja e njohur Loredana Zefi në vitin 2019 bëri bujë pasi dyshohej se bashkë me vëllain e saj i kishin marrë 900 mijë franga një gruaje zvicerane. Arrestimi i saj nga policia ishte ndjekur gjerësisht nga media kosovare dhe zvicerane. Ylfete Fanaj, në anën tjetër, në qershor të vitit 2020 u bë shqiptarja e parë e zgjedhur në pozitën e Presidentes së Këshillit të Kantonit të Lucernit.
Origjina dhe ‘kredibiliteti’ i rrugës. Këngë dhe debate. Pushteti dhe media. Ndjekësit në rrjete sociale dhe zgjedhjet. King Lori – Instagration është një dramë për dy personazhe imagjinare; Loredanën dhe Ylfeten. Përmes muzikës dhe debatit, shfaqja ndriçon dinamikat kontraverse të yllit të muzikës, Loredana dhe politikanes së suksesshme, Ylfetes. Të dyja nga Lucerni, të dyjat me prapavijë emigrimi. Por, krijuesit e kësaj shfaqjeje, megjithatë këmbëngulin që këto dy personazhe janë imagjinare. Si në ndonjë përrallë, ose nga Netflx-i, ose nga Instagrami.
King Lori – Instagration
Shfaqje mysafire nga Zvicra do të jipet në teatrot e Kosovës në këto data
15 mars, 2022 > ora 20:00 në Teatrin e Qytetit të Gjilanit
16 mars, 2022 > ora 20:00 në Teatrin “Adriana” të Qytetit të Ferizajt
17 & 18 mars, 2022 > ora 20:00 në Teatrin ODA, Prishtinë
Shfaqja është bashkë-produksion i Zürcher Institut für bewegende Künste; Qendra Multimedia dhe Kleintheater Luzern, derisa në të do të luajnë: Susanne Abelein dhe Julia Schmidt.
Shfaqja do të jipet në gjermanisht me titra shqip. /KultPlus.com
Shfaqja “Stiffler” nuk do të shfaqet më 25 janar në Teatrin Oda, për shkak që njëri nga aktorët ka rezultuar pozitiv me COVID-19, shkruan KultPlus.
Shfaqja tregon përvojën e Havës, një punëtore seksi e therur me thikë në shpinë nga një klient i saj, e cila kalon 24 orë duke kërkuar ndihmë nëpër institucione dhe adresa të ndryshme, ku trajtohet e gjykohet si kriminele e jo si viktimë e një krimi.
Shfaqja ka marrë titullin “Stiffler”, kështu duke portretizuar thikën të cilën Hava e mban të ngulur në shpinë përgjatë gjithë shfaqjes si simbol të asaj që ajo merr në secilin institucion e derë që troket për të kërkuar ndihmë, një tjetër thikë të ngulur në plagën që vazhdon t’i qëndroj hapur.
Pjesë e ekipit artistik të këtij prodhimi janë edhe Njomëza Luci, kostumografe; Genc Elezaj, kompozitor; Mentor Berisha, skenograf; Kreshnike Osmani, asistent regjisore; Leart Rama, video realizator, Yann Perregaux, dizajner i dritave dhe Gëzim Ramizi, dizajner.
Kjo shfaqje është pjesë e Festivalit Origjinal të Dramës shqipe “Talia e Flakës” akoma nuk dihet në qoftë se do të jetë e gatshmer për t’u shfaqur atje. /KultPlus.com
Uranik Emini
Aktori i ri, Labeat Bytyçi, ndanë me lexuesit e KultPlus vitin e tij shumë të suksesshëm 2021, duke filluar nga shfaqjet teatrore e deri te pjesëmarrja në një film me përmasa enorme.
Bytyçi tregon se në filmin ““ILLYRICVM”, mori pjesë në audicionet që janë mbajtur në Prishtinë, dhe aty fitoi rolin e “Curtius”.
Në filmin ku janë të përfshirë më shumë se 30 aktorë dhe 150 punëtorët të filmit, Bytyçi është përzgjedhur që të luajë njërin ndër rolet kryesor në këtë film.
“Kjo ka qenë një eksperiencë shumë më ndryshe prej çka jemi mësuar deri më tani, duke filluar nga tema që trajton filmi dhe periudha në të cilën zhvillohet”, thotë Bytyçi për KultPlus.
Filmi ILLYRICVM është filmi i parë në të cilin personifikohen paraardhësit e shqiptarëve, ilirët, dhe është produkt i bashkë-producentëve nga katër shtete, ndër të cilat Kroacia, Italia, Sllovenia, Bosnja dhe Kosova.
Edhe pse nuk ka ndonjë datë zyrtare se kur do të shfaqet ky film, Bytyçi njofton se filmi është në pjesën e montazhës.
“Deri më tani sa kam informacion, filmi është në pjesën e montazhës ku është menduar që të dalë në vjeshtën e këtij viti, por kuptohet që asgjë nuk është definitive”, shprehet ai.
Përpos angazhimit në film, Bytyçi ka qenë vazhdimisht duke punuar edhe në teatër.
“Kam luajtur në disa shfaqje gjatë vitit 2021, ku e fundit ka qenë shfaqja “Andorra” nga Teatri i Prizrenit, e kjo do të vazhdojë edhe për këtë vit me repriza, mund të them se viti 2021 ka qenë mjaft i suksesshëm”.
Sa i përket vitit të ri dhe planeve të reja, aktori nga Suhareka shpreson që së pari të ketë shëndet dhe planet e tij fokusohen në film e teatër. /KultPlus.com
Shfaqja Lea & Co ishte parparë që të shfaqet më 21 dhe 22 dhjetor në Teatrin Kombëtar të Kosovës, shkruan KultPlus.
Megjithatë, një gjë të tillë e ka pamundësuar mungesa e energjisë elektrike, e cila është paraqitur si problem në të gjithë botën.
Aktori i kësaj shfaqje, Kushtrim Sheremeti, njoftoi përmes një shkrimi në llogarinë e tij në “Twitter” se është ndalur rryma dhe rrjedhimisht shfaqja ka dështuar.
“KEDS e ndal rrymen fiks ne ora 20:00 ne Teatrin Kombetar te Kosoves, Teatrit Kombetar nuk i punon gjeneratori qe 2-3 vjet dhe si pasoje anulohet shfaqja Lela & Co ndersa salla ishte plot me publik #KosoveDjepLirie”, ka shkruar ai.
Kjo nuk është hera e parë që po dështojnë shfaqjet në Teatrin Kombëtar të Kosovës si rezultat i mungesës së energjisë elektrike. /KultPlus.com
Aktori shqiptar, i cili jeton në New York të Amerikës, Diar Xani, ka njoftuar se do të organizojnë dy shfaqje për fëmijë, shkruan KultPlus.
Xani ka bërë të ditur se më datë 18 dhjetor, në një qendër kulturore në “Greenwich” të Amerikës do të jepet premiera e shfaqjes për fëmijë “Planeti i gjelbër”.
“Me date 18. Dhjetor 2021, dite e shtune ne dy termine 10:30 & 11:30am ne Albanian Youth Center, adresa: 4 Horseneck Lane, Greenwich Connecticut 06830 do ta shfaqim shfaqjen per femije te titulluar “Planeti i Gjelber”, Autore Arife M. Haliti, Regjia dhe Loja Diar Xani”, ka shkruar ai mes tjerash.
Në anën tjetër, këtë shfaqje mund ta shohin edhe ata të cilët jetojnë në New Jeresy, pasi do të jepet në një shkollë shqipe.
Autorja e shfaqjes është Arife Haliti, ndërsa regjia dhe loja nga Diar Xani. Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit ka financuar këtë projekt. /KultPlus.com
Shfaqja “Stiffler” në Teatrin ODA do të ketë premierën e saj sonte, kur edhe do të shfaqet me fillim nga ora 20:00, shkruan KultPlus.
Përmes një njoftimi në llogarinë zyrtare në “Facebook”, Teatri ODA ka njoftuar se për dy ditë radhazi, kjo shfaqje do të ketë premierën dhe reprizën më 4 dhe 5 dhjetor respektivisht.
Shfaqja tregon përvojën e Havës, një punëtore seksi e therur me thikë në shpinë nga një klient i saj, e cila kalon 24 orë duke kërkuar ndihmë nëpër institucione dhe adresa të ndryshme, ku trajtohet e gjykohet si kriminele e jo si viktimë e një krimi.
Shfaqja ka marrë titullin “Stiffler”, kështu duke portretizuar thikën të cilën Hava e mban të ngulur në shpinë përgjatë gjithë shfaqjes si simbol të asaj që ajo merr në secilin institucion e derë që troket për të kërkuar ndihmë, një tjetër thikë të ngulur në plagën që vazhdon t’i qëndroj hapur.
Pjesë e ekipit artistik të këtij prodhimi janë edhe Njomëza Luci, kostumografe; Genc Elezaj, kompozitor; Mentor Berisha, skenograf; Kreshnike Osmani, asistent regjisore; Leart Rama, video realizator, Yann Perregaux, dizajner i dritave dhe Gëzim Ramizi, dizajner.
Kjo shfaqje realizohet nga Integra në bashkëpunim me Fondin për Zhvillim Komunitar, The Global Fund, Ambasadën e Suedisë në Prishtinë, Rockefeller Brother Funds, Kumunën e Prishtinës, Teatrin ODA dhe Qendrën Multimedia./ KultPlus.com
Në një vjetorin e vdekjes së Ahmet Brahimaj, Baleti Kombëtar dha reprizën e shfaqjes “Sisters” ku Ministri Hajrulla Çeku pati nderin t’i ndaj disa fjalë.
Fjalimin e plotë të ministrit e gjeni më poshtë:
“E nderuara zonja Brahimaj,
E nderuara familja Brahimaj,
Balerin dhe miq të Baletit Kombëtar,
Zonja dhe zotërinj,
Shfaqja e natës së sontme iu dedikua të ndjerit Ahmet Brahimaj, një prej figurave kyçe të zhvillimit të baletit në Kosovë, fillimisht si pjesëtar i gjeneratës së parë të baletit dhe më pas si drejtor i institucionit.
Ahmeti, me kontributin e tij jetësor në kulturë, mbetet një prej heronjve tanë popullor që i kanë dhënë shpirt vendit tonë. Ai i takon gjeneratës që e ka mbajtur kulturën gjallë me rezistencë dhe devotshmëri.
E kemi parë edhe në situatë pandemike që pa art dhe kulturë, muzikë dhe vallëzim, jeta është e thatë. Baleti në Kosovë, si medium, është kulmi i disiplinës, kapaciteteve fizike, ekselencës njerëzore.
Gjatë udhëheqjes së tij si drejtor, Baleti Kombëtar ngriti zërin tonë në botë. Trupa e baletit ka bashkëpunuar me shumë koreografë të shquar ndërkombëtarë, performoi anembanë Evropës, por më e rëndësishmja, u ofroi qytetarëve tanë netë të paharrueshme muzikore.
Pa figura si Ahmet Brahimaj, baleti kosovar do të dukej shumë ndryshe. E gjithë kultura kosovare e çmon, dhe i gjithë populli i Kosovës e nderon punën dhe figurën e tij në këtë përvjetor.
Për baletin kosovar, ai e bëri pjesën e tij, bile në mënyrë të jashtëzakonshme. Tani është radha jonë.
Qoftë i përjetshëm kujtimi për Ahmet Brahimajn.” / KultPlus.com
Suada Qorraj
Skena e vogël e teatrit kombëtar të Kosovës tashmë ishte mbushur me një numër të madh të njerëzve të cilët të entuziasmuar dhe me padurim prisnin që të fillonte premiera e shfaqjes ‘Pa mua’. E vetme në skenë, aktorja Donikë Ahmeti që në fjalët e para të monologut të saj, ktheu publikun nga vetja, dhe theu heshtjen që për pak minuta kishte kapluar sallën, shkruan KultPlus.
‘Një gjë e vogël, e lindur para kohe…gati e pa gojë’, është një nga frazat që shoqëroi shpesh monologun e Donikës, por edhe që shënoi një ndër pikat kyqe të këtij monologu, historinë e gruas që në një mënyrë të papritur e në moshë të shtyrë i kthehet goja.
E ulur në një karrige, teksa shkruante në makinën e saj të shkrimit, nxirrte e shqyente fletën, madje edhe tavolina e saj lëvizte sa në njërën anë, e në tjetrën të skenës. Goja që tashmë ishte kthyer, shpesh herë fliste një gjuhë që kuptohej lehtë, por edhe një të atillë që nuk kuptohej kur dëgjohej.
Historia e gruas që i është kthyer goja, fillon nën petkun e kostumeve të zinj, që më pas vishet nën petkun e bardhë, e të lidhur që i pamundësonte lëvizjen në tërë skenën. Por, nuk përfundon këtu, ngase petku i bardhë zhvishet, e vie prap i ziu, që pas një kohe dhe shënon përfundimin e monologut të Donikës, dhe lojës së saj të mahnitshme të saj por, jo edhe të shfaqjes.
Regjisorja e pjesës së parë të diptihit teatror, Shkurtë Aliu ishte jashtëzakonisht e kënaqur me lojën e bërë nga personazhi i vetëm i kësaj shfaqjeje. Madje ajo thekson se ishte e shqetësuar nëse salla do të arrinte të zinte brenda publikun që sonte kishte ardhur.
“Procesi për përgatitjen ka zgjatë dy muaj për shkak se kjo është një shfaqje diptihi, pra dypjesëshe pjesa e parë e imja, kurse e dyte e Alban Beqiraj. Unë isha pak e shqetësuar sepse pati një numër të madh të njerëzve dhe nuk e dija në do i zinte salla. Kurse me lojën e aktores, pra Donikës jam jashtëzakonisht e kënaqur”, deklaroi Aliu për KultPlus.
Publiku që për dyzet minuta qëndroj nën heshtjen e magjepsjes u udhëzua për të ecur më pas mu në skenën që minuta më parë kishe marrë jetë, drejt një korridori të ngushtë, që të dërgonte në skenën e madhe të teatrit kombëtar të Kosovës. Diptihi teatror vazhdonte rrjedhën e vet, tashmë me një kastë më të madhe aktorësh.
Kurse petku i bardhë nuk kishte mbetur në skenën e vogël, ai së bashku me rrëfimin e ri, të lidhur po aq ngushtë me të vjetrin, qëndruan pezull, mbi skenë, në ajër, por edhe të shtrirë për tokë. Por, edhe goja ishte ajo që nuk u harrua as këtu.
Pikërisht tre protagonistë ishin mbledhur që të rrëfejnë sipas tyre jetën e një gruaje që nuk është më. Madje ata edhe prezantojnë vetën, mamia që ka asistuar në lindjen e saj e saj, mësuesi i shkollës fillore, që i mësoi Abc-në dhe varrmihësi që i përgatiti banesën e fundit.
Të tre aktorët, Rajmonda Ahmetaj, Afrim Muçaj dhe Labinot Rraci paraqesin në mënyre alternative historinë e kësaj gruaje të munguar, asaj që një ngjarje tronditëse i patë marrë gojën. Dhe vite më pas, pa pritur i erdh sërish fjala dhe ajo e lëshon me ngulm e pa nda.
Krahas lojës së aktorëve publiku kishte përballë edhe një ‘kuti’, që herë luante rolin e ekranit ku shfaqeshin video e zëra, me të cilat përshtatej jo e zakonshmja dhe jo e natyrshmja që mbanë në vete teksti i kësaj pjese teatrale.
Diptiht teatror i luajtur që u luajt përballë publikut është bazuar në pjesën teatrale “Pa mua”, të autorit Samuel Beckett. Mirëpo pjesa e dytë e këtij diptihi ‘Unë Pa Mua’, nuk ishte një interpretim i Beckett, por një adoptim i mënyrës së jetesës së personazheve të tij, të munduar si shumica e njerëzve dhe po aq këmbëngulës.
Mamia, mësuesi dhe varrmihësi janë banorë të asaj varfërie sublime, me të cilën vetë vepra e Beckett-it e ka dërguar ekspresivitetin në pika, kulmore, enigmatike, sa dhe njerëzore.
Regjisori i pjesës së dytë të diptihit teatror, Alban Beqiraj në një prononcim për KultPlus tha se ndonëse shfaqja ishte planifikuar për vitin që lam pas, si dhe me një orar të çakorduar të provave, ai në fund u nda shumë i kënaqur me shfaqjen.
“Meqenëse shumica e produksioneve që janë planifikuar të shfaqen vitin e kaluar janë shtyrë për fundvit ose sikur shfaqja jonë në fillimin e këtij viti. Procesi i provave ka qenë më i çakorduar me orar të ndryshëm duke marrë parasysh edhe produksione të tjera. Si ekipë kemi qenë të kompletuar dhe jam ndarë shumë i kënaqur”, pohoi Beqiraj.
Ndërkaq aktori, Afrim Muçaj tha se përgatitja e kësaj shfaqjeje ka qenë mjaft e lodhshme sepse edhe vetë pandemia ka ndikuar në shumë procese. Gjithashtu ai ka shtuar se teksti ka qenë mjaft sfidues, por që rezultati në fund ishte i kënaqshëm.
“Pandemia ka ndikuar sepse ne kemi filluar vitin e kaluar mirëpo për shak të telasheve që i ka shkaktuar na ka vonuar deri më sot. Por me punë intensive kemi arritur që sot ta servojmë para publikut. Ka qenë e vështirë, një punë e lodhshme padyshim sepse ka orë të tëra ku ne prej orës 9 në mëngjes deri në ora 11 të natës kemi qenë në prova, ka qenë një tekst pak ma i çuditshëm sesa ata që jemi mësuar të i shohim, jo shumë i zakonshëm kështu që ka qenë edhe kjo super sfiduese, fillimisht me e mbajt në mend si tekst e pastaj me e interpretu, kështu që jam i lumtur me të thënë të drejtën, realisht jam shumë i lumtur me rezultatin në fund mendoj që ja kemi dalë”, tha Muçaj
Krejt një fund ai pohoi se ndenja e aktorit para një publiku siç ishte ai në këtë shfaqje është çdo herë e jashtëzakonshme.
Edhe për aktorin Labinot Rraci procesi për përgatitjen e kësaj shfaqjeje krahas problemeve të zakonshme, i janë shtuar edhe problemet me pandeminë, që edhe e kanë ngadalësuar më tepër procesin.
Ndërkaq aktorja, Rajmonda Ahmetaj që në shfaqje kishte rolin e mamisë, për KultPlus deklaroi se koha e përgatitjes së shfaqjes nuk ka qenë e mjaftueshme sepse ndryshe prej të tjerave kjo është më eksperimentuese.
“Procesi fatkeqësisht nuk ka qenë i mjaftueshëm sa i përket një shfaqjeje se kjo që është më jo eksperimentale, ndoshta nuk është real natyraliste ashtu siç janë shfaqjet e tjera ku e kanë një dialog më të lehtë për ta mbajtur në mend. Këtu ka qenë një dialog me i koklavitur dhe më i thellë sesa në shfaqjet e zakonshme. Na është dashur më shumë kohë që ta studiojmë tekstin”, tha Ahmetaj.
Diptihi teatror “Pa mua” do të shfaqet edhe nesër në po të njëjtin në teatrin kombëtar të Kosovës, për sjellë po të njëjtat emocione dhe duartrokitje të shumta nga ana e publikut./ KultPlus.com
Qendrim Badalli
Mbrëmë në Teatrin Kombëtar të Kosovës është “ringjallur” Rexhep Luci. Ai u bë i gjallë në mesin tonë përmes premierës “Pesë stinët e armikut të popullit”, sa një shfaqje përkujtimore, sa një kritikë direkte ndaj degradimit urbanistik në Prishtinë, shkruan KultPlus.
Kjo shfaqje kishte ngërthyer rreth vetes një numër të madh të njerëzve të cilët teksa po rehatoheshin në ulëse, dritat u fikën, kjo ishte një shenjë që tashmë heshtja duhej të bëhej mbreti i mbrëmjes. Skena mirëpriti aktorët të cilët me tu shfaqur në skenë, përmes lëvizjeve të tyre duke e shtyrë njëri-tjetrin, përcollën mesazhin e kaosit dhe ngulfatjes së Prishtinës në Kosovën e pasluftës.
Minutë pas minute, gjithçka po qartësohej e po thjeshtësohej. Në skenën me një pamje unike, aktorët me rolet e tyre i dhuruan publiku emocione të pafundme për një të vërtete historike që u transmetua me një gjuhë të sofistikuar artistike dhe ironike. Një arkitekt i zoti, i angazhuar për çështjet publike, për të mirën e përgjithshme, së bashku me vajzën e tij tek luftonte për një plan të mirë urbanistik. Një përfaqësues i Sindikatës që korruptohet lehtë dhe manipulohet në vazhdimësi. Një biznesmen nga industria e ndërtimit që prezantohej nga një prezantuese emisionesh si “filantropist” si dhe krejt në fund, por jo edhe për nga rëndësia, aty ishte edhe një ambasador i huaj, teksa ndërtimet e egra në qytet i mbulonte me domosdoshmërinë e ruajtjes së stabilitetit dhe sigurisë, njëkohësisht i përfshirë në aferë të ndryshme korruptive dhe jo vetëm.
Kështu po zhvillohej ngjarja, nën mjeshtërinë e regjisores, Blera Nezirajt, me tekstin e dramaturgut, Jeton Neziraj, si dhe lojën e mrekullueshme të aktorëve: Armend Smajli, Shpëtim Selmani, Egzona Ademi, Kushtrim Qerimi, Afrim Muçaj dhe Verona Koxha. Vrasja e arkitektit në skenë u shoqërua me vendosjen e një pllakate në vendin ku ai u vra, dhe ajo rrugë quhet Rruga “Rexhep Luci”, këto vendime u morën nga vrasësit e tij. Në anën tjetër vajzës së tij po i propozohej që ta lëshonte Kosovën në mungesë të perspektivës. Kjo skenë shënoi momentin më vendimtar në përfundimin e kësaj shfaqjeje. Të pranishëm në Teatrin Kombëtar të Kosovës, kanë qenë një numër shumë i madh i publikut si dhe disa personalitetet të njohura nga bota e artit, kulturës dhe përgjithësisht sferës publike.
Në një intervistë dhënë KultPlusit, dramaturgu Jeton Neziraj ka shprehur përshtypjet e tij për premierën e dhënë mbrëmë. Ai ka thënë se bazuar në vlerësimin e tij dhe në reagimet e publikut, ngjarja ka shkuar mirë. “Mendoj që ka kaluar mirë, kështu e pata së paku përshtypjen prej reagimeve të publikut, megjithatë ndoshta më mirë është që publiku ta komentojë. Ka qenë një proces i gjatë dhe premierat dinë të kenë ngërçe, tensione, aktorët kanë stres dhe emocione por përshtypja ime është që shfaqja shkoi mirë, kishte ritëm, energji të mirë edhe prej publikut edhe nga aktorët”.
Tutje, Neziraj ka thënë se përmes shfaqjes së djeshme është arritur të transmetohet mesazhi që është synuar nga ta. “Po besoj që po, natyrisht duhet parë edhe reagimet dhe komentet e publikut por besoj se është realizuar ajo se çfarë kemi dashur ta plasojmë tek publiku, të tjerat janë çështje që nuk varen nga ne por na reagimi i publikut, prej mënyrës sesi publiku e ka pritë këtë shfaqje”.
Si veçanti e kësaj shfaqjeje, Neziraj ka thënë se ngjarja e shfaqjes ka qenë ajo çfarë e ka dalluar nga të tjerat. Ai ka shtuar se duke marrë parasysh se publiku e ka njohur personazhin për të cilën flitej në ngjarje. “Po është më ndryshe në kuptimin që merr shkas prej një ngjarje të cilën ne e dimë, dhe që pavarësisht që këtu nuk ju referohemi me emër, publiku e ka të qartë se bëhet fjalë për Rexhep Lucin dhe në këtë drejtim kemi pas pak më shumë përgjegjësi. Përgjegjësi ka gjithmonë, por në raste si kjo kur e dinë që publiku e identifikon personazhin drejtpërdrejt, natyrisht shtohet përgjegjësia. Por krejt në fund besoj se ja kemi arritur”.
Ngjarja në fund ka përfunduar me një koktej rasti për të pranishmit me ç’rast kanë shkëmbyer përshtypjet e tyre për shfaqjen në fjalë. / KultPlus.com
Në fund të muajit shtator në Teatrin e Qytetit “Adriana Abdullahu” në Ferizaj, vjen premiera e shfaqjes “Kur hana del”, shkruan KultPlus.
Me tekst të Ag Apolloni e regji të Ben Apolloni, shfaqja e zhanrit tragjikomedi, trajton fatin e njerëzve me sëmundje mentale si pasojë e tmerreve të përjetuara gjatë luftës së fundit në Kosovë.
Ngjarja vendoset në një qendër të të sëmurëve psikiatrikë në Kosovë dhe zhvillohet në dy linja: njëra shpalos tragjedi të ndryshme, kurse tjetra tregon një histori dashurie mes dy të sëmurëve mentalë. Kështu, drama paraqet fatet tragjike dhe veprimet komike të personazheve, derisa në fund mbyllet me një akt tragjik.
Në kastën e aktorëve bëjnë pjesë: Ali Krasniqi, Edona Berisha, Vjosa Abazi, Jajush Ramadani, Sherif Bega, Mevlan Saraçi, Gresa Gashi, Arben Marevci, Dashuri Rexhepi, Ekrem Jakupi.
Skenografinë do ta bëjë Lebibe Topalli, kurse kostumet Pranvera Sylejmani. “Kur hana del”, vjen me premierë në fund të shtatorit në teatrin e Ferizajt./ KultPlus.com
Alberina Haxhijaj
Në Teatrin Kombëtar të Kosovës mbrëmë është dhënë premiera e shfaqjes “Si ta vrasim presidentin” me tekst të dramaturgut, Miro Gavran e regji të Marigona Bekteshi-Ferati, shkruan KultPlus.
Dy vëllezër të rritur së bashku, Igoro dhe Roberti takohen pas disa viteve mirëpo pikëpamjet e tyre tani janë të kundërta. Gëzimin që vëllezërit do bëhen së bashku e zbeh vrasja e presidentit të Amerikës, që po e planifikon Igoro.
Igoro i cili erdhi përmes lojës së aktorit Mirsad Ferati është kundër globalizimit dhe është i përgatitur të luftojë në çfarëdo forme për një botë të re. Ai vjen nga kontinenti i Amerikës për të takuar të vëllain dhe këmbëngulë në besimin e tij se shtetet e mëdha po e shfrytëzojnë ndikimin e tyre në botë për të shkatërruar vendet më të dobëta.
Zgjedhja e vetme sipas tij dhe grupit që ai udhëheq është vrasja e presidenti dhe njerëzve të cilët janë në pozita të larta.
Por a do lejojnë vëllai i tij Roberti (aktori Fatmir Haliti) dhe gruaja e tij (aktorja Rabije Kryeziu) diçka të tillë? Po e fejuara e tij (aktorja Njomza Tmava), do e përkrahë këtë plan?
Pikërisht këto elemente intriguese dhe shumë të tjera, të cilat i ka përfshirë në tekst dramaturgu Miro Gavran kanë zgjuar kureshtjen e regjisores, Marigona Bekteshi-Ferati, e cila për herë të tretë me radhë inskenon tekste të dramaturgut Miro Gavran në Kosovë.
Një tekst të këtij dramaturgu regjisorja zbuloi për KultPlus se do e inskenojë edhe në Shqipëri, në muajin tetor gjersa thekson se kjo shfaqje në qendër ka vendet të cilat janë duke kaluar nëpër tranzicion.
“Kemi dy vëllezër që kanë pikëpamje të ndryshme ku njëri është kundër globalizmit dhe tjetri pro. Njëri mundohet që të bind tjetrin se ne jetojmë në një botë jo të mirë, ku nuk kemi të drejta. Tjetri mendon që ata jetojnë në kohën më të mirë. Pra shfaqja është e hapur dhe më mundësi zgjedhjeje. Publiku mund ta përkrahë Igorin kundër globalizmit apo Robertin i cili është pro globalizmit”, tha ajo.
Mirëpo edhe pse regjisorja tashmë e ka të njohur punën e dramaturgut Gavran, i cili prinë në listën e autorëve më të përkthyer kroat për aktoren Rabije Kryeziu kjo ka qenë hera e parë që punon me një tekst të tij.
“Kur e kam lexuar tekstin kam pasur dyshimet e mia për shkak se është një tekst i bazuar në eksperiencën e aktorëve dhe në fuqinë e aktorëve. Mirëpo i kam në qejf sfidat dhe kam pasur dëshirë të sfidoj veten. Prezenca e autorit e ka bërë edhe më të vështirë lojën tonë dhe gjithmonë ka qenë ajo dilemë nëse po bëjmë atë që është e duhur”, tha aktorja për KultPlus.
Këtë dramë Miro Gavran e shkroi 15 vite më parë, në kohën kur në Kroaci është diskutuar për globalizimin se a është apo jo ajo një çështje jetike. Në vorbullën e mendimeve se vendet të cilat synojnë globalizmin a janë duke shkuar në drejtimin e duhur.
“Në dramë kam dashur që të tregoj në rrëfim familjar. Momentet më të rënda të njeriut janë kur botëkuptimet në lidhje me jetën nuk janë të njëjta me anëtarët e familjes. Në këtë rast të Igorit, më vëllain dhe gruan e tij. Kjo dhemb më shumë sesa kur ke mosmarrëveshje me dikë tjetër. Unë këtu nuk kam dhënë përgjigje por publiku duhet t’i gjejë përgjigjet dhe të vendos se cila është më e përafërt me mendimet e tyre”, tregoi dramaturgo Miro Gavran për KultPlus, i cili ka ardhur në Kosovës, enkas për këtë shfaqje.
Sipas dramaturgut kur janë në pyetje temat politike është mirë që të tregohen botëkuptimet e kundërta.
Viteve të fundit ai ka shkruar shumë komedi pasi që siç thotë ai, është kënaqësi të bësh njerëzit të qeshësh, duke mos u larguar nga dramat tek të cilat kthehet herë pas herë.
Tutje dramaturgu, Miro Gavran, bisedoi për KultPlus edhe për mënyrën e inskenimit të tekstit të tij në skenën e vogël të TKK-së.
“Secili aktorë e ka mbrojtur rolin e vet në mënyrë të mirë dhe jam i lumtur edhe më punën e regjisores e cila ka bërë disa shkurtime por që nuk kanë penguar shfaqjen e cila e ruan kuptim dhe që mban një ritëm. Të gjitha kanë qenë në nivel. Unë them se një shfaqje është e mirë kur e ka erën, ngjyrën edhe shijen dhe shpresoj që kjo shfaqje i ka pasur të tirja dhe do të depërtojë të shikuesit”, tha ai duke theksuar se kjo shfaqje e nxitë publikun që të mendojë për jetën e tyre.
Sonte të gjithë të interesuarit mund të shohin reprizën e parë të kësaj shfaqje në Teatrin Kombëtar të Kosovës, duke filluar nga ora 21:00. Ndërsa, kjo është shfaqja e fundit për këtë sezonë në Teatrin Kombëtar të Kosovës, aty ku deri më 1 shtator nuk do të ketë më premiera./ KultPlus.com
Me tekst të Sllavomir Mrozhek e regji të Qëndrim Rijanit, në skenën e Teatrit të Kumanovës-Drama Shqipe, vjen premiera e shfaqjes “Në Det”, shkruan KultPlus.
Shfaqja sjellë tre burra që gjejnë veten në një ‘varkë’ në mes të oqeanit. E rëndësishme është të kesh diçka për të ngrënë në det, nuk vjen në pyetje se çka… por kë?. Dikush duhet të sakrifikohet dhe që të tre luftojnë për të gjetur një mënyrë “humane” përmes të cilës do të vendosin për personin e duhur.
Vepra e Sllavomir Mrozhek-ut “Në det” që është një komedi absurde, shqyrton veçoritë e shoqërisë në të cilën jetojmë dhe zbulon absurditetin e njerëzimit brenda sistemeve politiko-juridike me të cilat çdo sekondë ne përballemi.
“Në Det”, vjen përmes lojës së aktorëve: Qazmedin Nuredini, Mirsad Abazi, Sefedin Shabani, Taulant Destani dhe Faton Ibrahimi.
Ndërsa në ekipin e shfaqjes bëjnë pjesë edhe: ass.regjie Ibër Deari, skenografia dhe kostume Ardian Kadriu, kompozitor Fatos Lumani, shqipëroi Doruntina Basha dhe organizator Jakup Jakupi.
“Në Det”, vjen premierë më 1 korrik ndërsa repriza e parë më 2 korrik me fillim nga ora 20:00./ KultPlus.com
Gili Hoxhaj
“Si ta vrasim presidentin”, është shfaqja me tekst të dramaturgut të njohur kroat Miro Gavran, e me regji të regjisores nga Kosova, Marigona Bekteshi Ferati, që këtë të premte vjen premierë në sallën e vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës.
Bekteshi- Ferati në një intervistë për KultPlus, ka treguar se është pikërisht kjo shfaqje, ajo që do ta sjellë në Kosovë autorin e njohur kroat Miro Gavran. Ky autor prinë në listën e autorëve më të përkthyer kroat, tekstet e të cilit kanë depërtuar në rreth 40 gjuhë të botës, ndërsa vetëm në premiera të shfaqjeve kanë arritur një numër me rreth tre milionë shikues. Bekteshi- Ferati thotë se e ka gjetur shumë veten në tekstet e shkrimtarit kroat Miro Gravan, pasi që, të gjitha zhvillimet brenda dramave të tij fillojnë tek familja, ndodhin brenda një dhome të ditës dhe rreth një tryeze të bukës.
“Ai është shumë i ngjashëm me gjuhën tonë, ka shumë të përbashkëta me kulturën tonë, me zhvillimet tona pasi që në kohën kur ai i ka shkruar dramat Kroacia veçse ka kaluar në atë proces në të cilin ne jemi duke kaluar. Për shkak se e ka vlerësuar punën time, pasi që, unë gjithmonë jam munduar që t’i promojë veprat e tij, ai ka komunikuar drejtpërdrejtë me mua dhe ka bërë që unë ta marr këtë mesazh për ardhjen e tij në premierën në Prishtinë”, tregoi regjisorja fillimisht për KultPlus.
Drama “Si ta vrasim presidentin” është dramë që flet për gjendjen e një vendi të Evropës që gjendet në tranzicion, andaj si e tillë edhe është lehtë e adaptueshme në Teatrin Kombëtar të Kosovës. Heroi i kësaj shfaqje vjen përmes personazhit Igor 31 vjeç, i cili është kundër globalizimit dhe është i përgatitur të luftojë në çfarëdo forme për një botë të re. Vëllai i tij Robert, i cili është katërmbëdhjetë vjet më i vjetër, ka luftuar kundër socializmi derisa ishte i ri, por tani është shndërruar në konformist. Igor kthehet në atdheun e tij me të fejuarën e tij, Maria. Vëllai i tij Robert dhe gruaja e Robertit Stella, nuk i pëlqejnë pikëpamjet radikale të Igorit për globalizimin dhe anti-globalizimin, nga frika se kjo mund të kërcënojë karrierën e tyre dhe mirëqenien e familjes së tyre.
Marigona Bekteshi- Ferati u shpreh falënderuese ndaj stafit menaxherial të Teatrit Kombëtar të Kosovës, Këshillit Drejtues dhe ekipit të shfaqjes që e mundësoi që kjo ëndërr e saj për ta realizuar këtë shfaqje po jetësohet.
Kjo është vepra e tretë e autorit Gavran me të cilën punon regjisorja Bekteshi-Ferati. Ajo thotë se tani e ka ndjerë që është momenti për ta inskenuar këtë tekst, i cili përshkruan situatën e një shteti në tranzicion ndërsa gjithë bisedat të cilat prekin fusha të ndryshme zhvillohen brenda komunikimit familjar.
“Pikërisht kjo shfaqje flet për vendet në tranzicion, për globalizmin, antiglobalizmin dhe kjo ka qenë pikërisht koha që unë ta inskenoj këtë vepër në Teatrin Kombëtar të Kosovës. Vepra sjellë dy lloje të personazheve, njëra palë që e mbron globalizimin dhe ana tjetër që është kundër globalizmit. Shfaqja flet për atë se si po shkatërrohen vendet e vogla dhe po robërohen nga vendet e mëdha”, tregoi ajo duke shtuar se në këtë shfaqje ka zgjedhur që publiku vet ta përcaktoj mesazhin e shfaqjes.
Në këtë dramë luajnë: Mirsad Ferati, Rabije Kryeziu, Fatmir Haliti dhe Njomza Tmava. Regjisorja tha se ky nuk është bashkëpunimi i parë me këta aktorë, pasi që me ta ka realizuar edhe shfaqjen e cila është dhënë premierë në Belgjikë “Sundimi i gruas”, andaj edhe nuk ka hezituar për një bashkëpunim të dytë me ta. Procesi sipas regjisores Bekteshi-Ferati, është shumë më i lehtë për shkak se e njohin natyrën e punës së njëri tjetrit.
Aktori Mirsad Ferati do ta sjellë rolin kryesor të shfaqjes, Igorin, i cili vjen nga kontinenti i Amerikës ndërsa paraqet një njeri idealist i cili beson se shtetet e mëdha po e shfrytëzojnë ndikimin e tyre në botë për të shkatërruar vendet me të dobëta. Përballja me të afërmit e tij në vendlindje, do ta bëj që të ndihet i zhgënjyer dhe të vazhdoj përpjekjet deri në vetëflijim për mbrojtjen e idealeve të tij. Ferati thotë se nuk ka qenë aspak i lehtë realizimi i këtij roli sipas kërkesave të regjisores.
“Ky personazh është krejt i kundërt në krahasim me mua në jetën e përditshme dhe nuk ka qenë shumë e lehtë që ta formësoj në skenë këtë rol. Dua t’i falënderoi veçmas kolegët që kanë qenë bashkëpunëtor të jashtëzakonshëm e që kjo ka bërë të realizohet një produkt shumë i mirë”, tregoi aktori Ferati për KultPlus.
Ndryshe nga Igori, vëllau i tij Roberti është një konformist që i përshtatet gjendjes aktuale ndërsa duhet të përballet me vëllain e tij që ka një pikëpamje krejt tjetër. Aktori Fatmir Haliti tha se bashkëpunon tashmë për të dytën herë me regjisoren Bekteshi-Ferati dhe pikërisht me tekst të Miro Gavranit.
“Kjo është hera e dytë që punoj me regjisoren Marigona Bekteshi-Ferati, është një regjisore shumë e mirë. Roli ka qenë shumë i vështirë por besoj që ia kemi arritur asaj që e kemi synuar. Të gjithë kemi pasur një komunikimi shumë të mirë gjatë tërë procesit të provave”, u shpreh Haliti për KultPlus.
Kjo shfaqje vjen me skenografi të Petrit Bakallit, kostumografi nga Vesa Kraja ndërsa muzika nga kompozitori Trimor Dhomi.
Premiera e shfaqjes “Si ta vrasim presidentin” vjen këtë të premte në skenën e vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës, duke filluar nga ora 21:00. Hyrja në premierë është me bileta kurse repriza për publikun vjen të shtunën më 30 qershor./ KultPlus.com
Alberina Haxhijaj
Dita e dytë e edicionit të 6-të të FemArt-it ka vazhduar dje që të ketë në qendër moton e saj “Ti udhëheqë”, mesazh i cili u gërshetua shumë bukur me shfaqjen e baletit “Shtëpia e saj prej letre” nga Christine Coleman, shkruan KultPlus.
Shfaqja “Shtëpia e saj prej letre” kërkon fuqizimin e grave ndërsa sjellë historinë e një gruaje e cila ka krijuar një strehë të rehatshme për veten gjersa përballet me bashkëshortin e saj i cili vazhdon ti thotë fjalët: Ti nuk mundesh!!!
Kjo shfaqje në fokus ka jetën e një gruaje e cila fillon të çmendet gjersa burri i saj fillon që ta largojë nga përgjegjësit që ajo tashmë i ka.
– Nuk mund të shkruash në ditar, nuk mund të lexosh më, nuk mund të kujdesesh për fëmijën tonë, madje e di çfarë tani mundesh vetëm të qëndrosh këtu, në këtë dhomë. – i thotë ai asaj.
Përsëritje e këtyre fjalëve nga ana e bashkëshortit bënë që kjo grua të fillojë të humb identitetin e saj dhe të besoj se fjalët që ai po i thotë janë të vërteta. Por ngjarja nuk përfundon kështu ajo vendos që ta marr në dorën fatin e saj, u shpreh Christine Coleman.
“Mendova që do të ishte shumë interesante të luaja rolin e një të çmendure dhe do të ishte interesante që pikërisht këtë pjesë ta sjellë në FemArt. Mendoj se ne si gra kemi tendenca që të shohim jetën përmes vështirësive, ndërsa burrat përmes mundësive dhe kjo sepse na është thënë se ne nuk mund të bëjmë të gjitha gjërat prandaj ne duhet që të përpiqemi më shumë”, tha ajo për KultPlus.
Mirëpo balerina Christine Coleman arriti që të tregon forcën e saj duke shpërfaqur edhe forcën e gruas që ajo paraqiste në Teatrin Dodona, grua me të cilën mund të lidhej shumë lehtë publiku i pranishëm, e sidomos ata të cilët e kanë dëgjuar në jetën e tyre fjalën: Ti nuk mundesh!
“Ishte një bashkëpunim shumë i mirë së bashku me Skender Shkodrën i cili më ndërtoi shtëpinë prej letre dhe me May Lee Hollis e cila e ka bërë filmin. Një bashkëpunim i cili përmes kësaj shtëpi sjellë barrierat të cilat ndryshojnë në mendjen e personazhit. Pjesa e çmendurisë është bërë e parë dhe pastaj ajo ku jam e lumtur pasi që pikërisht kjo pjesë është më e vështirë sepse nuk ka konflikt dhe ndonjëherë mund të reflektoj e mërzitshme të publikun”, u shpreh ajo.
Christine Coleman është e njohur për trajtimin e temave sociale në punën e saj, duke përfshirë edhe shfaqjet e dhëna në Teatrin Kombëtar të Kosovës, në rolin e koreografes. Ajo për KultPlus tha se mendon që është mision i jetës së saj fuqizimi i grave si mësuese, koreografe apo edhe si balerinë.
“Mendoj që është shumë e rëndësishme që të edukojmë njerëzit dhe ti ndihmojmë ata që të shohin mundësit dhe aftësitë e tyre, sa larg mund të shkojnë nga ajo që kanë menduar në fillim. Mendoj se kjo pjesë ka qenë e veçantë po ashtu pasi që zakonisht jam koreografe dhe jo balerinë. Ishte një pjesë shumë e rëndësishme dhe kur e pash publikun, sidomos gratë, i thash vetës shpresoj që të ndihen të fuqishme sepse unë më të vërtetë ashtu po ndihem. Ndjehesha sikur energjinë time po ua transmetoj atyre dhe ishte një shfaqje shumë e veçantë pikërisht për këtë shkëmbimin me publikun”, përfundoi ajo.
Sot është dita e tretë e FemArt-it dhe KultPlus do vazhdojë të ju mbajë të informuar mbi aktivitetet e kësaj dite dhe të tjerave në vazhdim./ KultPlus.com
Shfaqja e Qendrës Multimedia “Një shfaqje teatri me katër aktorë…”, e cila është dashur të jepet sot, me datë 21 maj në ora 17:00, në Teatrin Hungarez në Timisoara të Rumanisë, si pjesë e festivalit TESZT – Euroregional Theatre Festival Timișoara, është anuluar.
Fatkeqësisht, siç thuhet në njoftim, një pjesë e ekipit të shfaqjes nuk ia doli që t’i siguroj vizat për të udhëtuar në Rumani.
“Këto dy muajt e fundit, stafi i Qendrës Multimedia kemi qenë në një përpjekje shumëfrontëshe për të siguruar vizat për krejt ekipin, por përpjekjet tona janë ndeshur me burokracinë dhe trajtimin poshtërues të disa prej ambasadave Evropiane në Kosovë. Jam i shokuar nga fakti se mbas krejt këtyre prezentimeve ndërkombëtare (mbi 100 sosh) të shfaqjeve tona, regjimi i vizave Schengen për artistët tanë është bërë më rigjid, më i egër dhe më jo-dashamirës. E provuar në lëkurën tonë, dhe jo vetëm këto dy muaj, por përgjatë krejt këtyre viteve të fundit, zona e Schengenit, për ne është shndërruar në një zonë të “fashizmit të butë”, me të cilin birokracia rregullative evropiane e konvertuar në “viza Schengen” shtypë, keqtrajton dhe poshtëron”, thuhet në njoftim.
Paradoksalisht, thuhet tutje, por para dhjetë ditësh, Zyra e Bashkimit Evropian në Kosovë më ndau mirënjohjen “Evropiani i vitit”, për “promovimin e ideve dhe vlerave Evropiane”.
“Dhe ja, dhjetë ditë pas, mua dhe ekipit të shfaqjes na u pamundësua udhëtimi në Rumani. Dhe prandaj, po pyes, nëse këto “vlera e ide Evropiane” përfshijnë edhe këtë qasje raciste e poshtëruese që disa prej ambsadave të shteteve të EU-së në Kosovë kanë ndaj nesh kosovarëve? Sepse, atëherë më me dëshirë do të rrija pa këtë kurorë ‘evropiane’, atëherë më me dëshirë do të rrija artist që përpiqet dhe lufton kundër rregullave që shtypin të voglin, të pafuqishmin, të ndryshmin, artist që është kundër privilegjeve të disa qytetarë evropian në kurriz të disa të tjerëve ‘jo-evropian’”, thuhet në komunikatën dërguar nga Jeton Neziraj.
Kjo është hera e dytë që një shfaqje e Qendrës Multimedia pamundësohet të jepet jashtë Kosove. Para disa vitesh, autoritetet kineze patën anuluar vizat për ekipin Kosovar, dhe pjesmarrja e trupës kosovare në festivalin Shanghai International Experimental Theatre Festival (SIETF) qe pamundësuar.
“Sot ndërsa është hera e dytë që na pamundësohet të japim shfaqjen tonë, sërish si rezulltat i komplikimeve birokratike e politike me viza. Por përderisa herën e parë, komplikimet dhe anulimi i shfaqjes kishin njëfar kuptimi “logjik”, duke e pasur parasyshë që Kina nuk e ka njohur pavarësinë e Kosovës, pamundësinë e pjesmarrjes tonë në një festival Evropian e shohim me shumë shqetësim. Evropa dhe zona e saj e schengenit dhanë sot një shembull të vogël (por domethënës) se, kur jan në pyetje kosovarët, me Kinën i ndanë vetëm gjeografia:, thuhet në fund. / KultPlus.com
Foto: Yoshiko Kusano
Një grua bëhet burrneshë duke u betuar me një betim të parevokueshëm, para dymbëdhjetë fshatrave ose pleqve fisnorë, për të praktikuar beqarinë.
Më pas ajo lejohet të jetojë si një burrë dhe mund të vishet me rroba mashkulli, të përdorë emrin mashkullor, të mbajë armë, të tymosë, të pijë alkool, të marrë punën e meshkujve, të veprojë si kreu i një familje (për shembull, të jetojë me një motër ose nënë), të luajë muzikë dhe të këndojë, të ulet dhe të flasë shoqërisht me burra, shkruan albinfo.ch.
Ky është njëri ndër definicionet për fenomenin e Virgjëreshave të Betuara – Burrneshave, e që si shfaqje teatrale pati premierën mbrëmë në “Schlachthaus Theater” të Bernës.
Me skenar të autorit dhe regjisorit kosovar, Jeton Neziraj, e me regji të Johannes Magger, në këtë shfaqje si kryeprotagoniste vjen edhe aktorja shqiptare që jeton në Zvicër, Albana Agaj, e cila paraqitet në rolin e Burrneshës Sose.
Duke qenë se në vitin 2016 ka takuar dhe ka zhvilluar një intervistë me një burrneshë të vërtetë, Albana, gjatë prezantimit të projektit producentëve dhe disa nga protagonistëve të kësaj shfaqjeje, ata kanë qenë të habitur e mjaft mosbesues me këtë fenomen, se si një femër vendos të bëhet mashkull vetëm për të trashëguar shtëpinë apo tokën e prindërve, në mungesë të meshkujve në shtëpi.
“Fascinuese dhe shumë ekzotike”, i konsideron Burrneshat dhe aktin e tyre regjisori i shfaqjes, Johannes Magger. Ai me këtë rast e cilëson si një rast shumë të rrallë, ku femrat nga të bërit një burrneshë heqin dorë nga individualiteti i tyre, thjesht të ndikuara nga rrethanat, të cilat i imponohen.
Ndërsa autori i shfaqjes, Jeton Neziraj, e kundërshton paksa atë qasjen ku Burrneshat cilësohen ende si ekzotike nga bota perëndimore, sepse sipas tij, ato shpeshherë janë quajtur me cinizëm si një fenomen i një bote të pacivilizuar e patriarkale. Pra eksploatimi i fenomenit të Burrneshave nga ana e studiuesve perëndimore më shumë iu ka shërbyer atyre se sa vetë Burrneshave, transmeton tutje albinfo.ch.
Ndërsa në një sallë të stërmbushur, e me publik me shumicë zvicerane, tek shikuesit shfaqja zgjoi një interesim mjaft të madh, ku nuk munguan reagimet e shumta e herë-herë edhe qeshjet nga situatat nganjëherë komike.
Me pak fjalë ky ishte subjekti i shfaqjes: Zonja Durham, një angleze blogiste me gjendje te mirë, ndodhet në një udhëtim eksplorues në Shqipëri, ku përpiqet të hulumtojë rolet e gjinive në sfondin e kushtëzimeve me bazë kulturore. Në këtë e sipër ajo takon një Burrneshë të re, e cila jeton në një fshat malor të Shqipërisë dhe në komunitetin e atjeshëm ushtron funksionin e një burri. Ndërkohë paraqitet Julian Wood, një burrë transvestit dhe regjisor ambicioz teatri. Ai është në kërkim të aktorëve të përshtatshëm të performancës së tij, me të cilën dëshiron të bëjë revolucion në skenat teatrore të Londrës. Ai është fascinuar nga ajo që ka parë në tekstet e zonjës Durham dhe dëshiron të angazhojë patjetër një burrneshë në shfaqjen e tij. Por ngjarja fatkeqësisht nuk rrjedh sipas skenarit të përgatitur nga ai…
Idee & Konzept: Forever Productions Stuecktext: Jeton Neziraj
Regie: Johannes Mager
Spiel: Albana Agaj, Gunther Kaindl, Johanna Dähler . (Yoshiko Kusano)
Pos premierës, më 3,4,5 dhe 8 maj, po në “Schlachthaus Theater” do të shfaqen edhe reprizat e radhës së kësaj shfaqjeje. Për të vazhduar më pas në fundin e vitit dhe vitin tjetër me reprizat e tjera në Luzern, Winterthur dhe Zürich.
Me idenë dhe konceptin e Forever Production, Burrnesha – Sworn Virgin, është një bashkëprodhim i kësaj të parës me “Schlachthaus Theater” Bern, “Theater Winkelwiese”, Zürich, “Kleintheater”, Luzern dhe “Kellertheater”, Winterthur./ KultPlus.com
Gili Hoxhaj
Mbrëmë në skenën e madhe të Teatrit Kombëtar të Kosovës, erdhi premierë shfaqja “Pasioni”, me tekst të Sabri Hamitit e regji të Martin Kočovckit, shkruan KultPlus.
Pamja e kësaj skene fillimisht vjen e mjegulluar, duke i lenë kështu të paidentifikuar personazhet e shfaqjes. Ata do të shfaqen më pas e jo dhe pak herë gjatë shfaqjes do të nisin në kor refrenin që nis me fjalët “Na duhet gjak”. Ata jetojnë në një tokë të djegur katër herë nga lufta e si e tillë qëndrojnë në plagët qindravjeçare. Në një vend ku kanë mbetur gjurmët e pashlyeshme të luftës, aty ku përditshmëria karakterizohet nga shtëpitë e djegura, fëmijë jetim e gra të përdhunuara. Në një vend në të cilin gjithçka merret si e mirëqenë, për ta përshkruar kështu masën amorfe në të cilën individët nuk kanë emra e as individualitet, një botë ku njerëzit janë shndërruar në numra përbrenda një jete virtuale, pa emocion, pa respekt e pa dashuri.
Dy vëllezër binjak qëndrojnë peng i një historie të pa rrëfyer për njëzetë vite, e në qendër të tyre qëndron nëna e tyre (Hana), e cila rrëfen vuajtjet për ta mbajtur gjallë familjen.
Regjisori i shfaqjes Martin Kočovcki tregoi për KultPlus se fillimisht ishte impresionuar nga teksti dhe kishte menduar që do të nxjerrë diçka të veçantë, por me kalimin e kohës e kishte kuptuar që teksti nuk ishte edhe aq i thjeshtë por gjatë punës me gjithë ekipin thotë se e kanë gjetur mënyrë për të sjellë diçka të veçantë.
“E gjithë shfaqja ka për qëllim të nxjerrë në pah se jeta jonë është si një rreth, ne jetojmë në kohë të paqes por gjithnjë shqetësohemi edhe për kohën e luftës. Le ta jetojmë kohën e paqes, le ta gjejmë atë që kemi brenda vetes dhe kështu mund t’i shtyjmë të këqijat që vijnë”, ishte mesazhi i regjisorit Kočovcki.
Loja e kësaj shfaqje u jetësua nga aktorët: ShkëlzenVeseli, Gresa Pallaska, Ard Islami, Arta Selimi, Shpejtim Kastrati, Ismet Azemi, Lumnie Sopi, Semira Latifi dhe Shengyl Ismaili.
Për regjisori Kočovcki, kjo është hera e dytë që punon me aktorët e Teatrit Kombëtar të Kosovës, por shfaqjet e tij kanë ardhur edhe më parë në Kosovë, gjë që ka bërë që disa nga aktorët të njoftohen me punën e tij. Ai tha për KultPlus se ndihet i kënaqur me punën e aktorëve të Kosovës dhe se ndihet i vlerësuar për ftesën që të punoj me ta.
“Përkundër që kam punuar në shumë vende të Ballkanit dhe Evropës, me sinqeritet e them se ansambli i këtyre aktorëve është një nga më të mirët, një nga tre ansamblet më të mira në Ballkan, andaj dhe e vlerësojë shumë që kam qenë i ftuar të punoj këtu me ta”, u shpreh regjisori Kočovcki.
Për aktorin Shkëlzen Veselin, kjo është hera e dytë e bashkëpunimit me regjisorin Kočovcki. Ai në këtë shfaqje e sjellë një nga rolet kryesore, atë të Ukit, një ushtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, që kalon nga mitologjia, si linjë e gjakut prej Mujës së mitologjisë e deri tek Uki. Ai tha për KultPlus se kjo shfaqje është një bashkëdyzim i mitologjisë dhe kohës moderne, aty ku ka ndodhur lufta e fundit. Ai krahas të tjerash gjatë shfaqjes ballafaqohet edhe me vëllanë, që për shumë vite e kishte konsideruar si djalë të tezës. Në këtë përballje ata kuptojnë se të dy janë të fiksuar pas të njëjtës femër.
Aktori Veseli tregoj se procesi i provave deri tek finalizimi i shfaqjes ka rrjedhë shumë mirë për kundër problemeve me hapësirën në Teatër, për shkak se kanë filluar edhe disa projekte të tjera, në të njëjtën kohë.
“Është një punë dy mujore e gjysmë, procesi ka qenë mjaft i mirë edhe për faktin se është hera e dytë që po punoj me Martinin . Të punosh me të është një ndjenjë shumë e mirë, pavarësisht lodhjes e ndjen dhe një kënaqësi për shkak se evoluon puna çdo ditë e më shumë”, tregoi aktori Veseli.
Regjisori Agim Selimi tha për KultPlus se kjo shfaqje ishte shumë e qëllueshme, ndërsa veçoi lojën e aktores Gresa Pallaska.
“Mendoj që ishte kapur thelbi i një lloj autobiografie dhe një lloj kalvari në të cilin kemi kaluar ne. Mendoj që edhe regjisori kishte arritur të krijoi një dramë prej dromcave skenike dhe ishte brilante Gresa Pallaska. Mendoj që është një shfaqje në të cilën dominoj, pa lënë anash edhe lojën e aktorëve të tjerë”, tha regjisori Selimi për KultPlus.
Repriza e parë e kësaj shfaqje vjen sonte më 20 mars, duke filluar nga ora 20:00. / KultPlus.com
Slobodan Millosheviq, i njohur si “Kasapi i Ballkanit”, por që nga vendasit e tij cilësohej hero, do të rikthehet në Kosovë, por tani si një lojë në teatër nga një trup serbe. “Slobodan Show” e ka premierën të martën në Graçanicë.
“Me këtë lojë ne duam të përballemi me demonët tanë, me një periudhë të pamëshirshme për ne”, ka thënë Nenad Todoroviq, regjisori i dramës muzikore.
“Ne kemi hapur një dollap nga i cili po dalin skeletet”.
Jelena Bogovac, që ka shkruar pjesën, tha se donte të hapte një dialog në krizën identitare të serbëve që kanë dështuar të arrin një konsensus në fajin dhe pafajësinë e Millosheviqit.
Teksti në përgjithësi është marrë nga fjalimet e Millosheviqit, librat dhe ditari i gruas së tij Mira Markoviq.
Drama fillon me Markoviqin që thërret duke i thënë burrit të saj “Mos shko në Kosovë”, dhe më pas duke shtuar “Ai nuk më dëgjoi”./ KultPlus.com
Shfaqja “Sundimi i Gruas”, me regji të Marigona Bekteshit, është zgjedhur të shfaqet në edicionin e 35-të të Festivalit Ndërkombëtar të Teatrove “RITU”, shkruan KultPlus.
Ky festival i cili nis nga 26 shkurt do të mbahet deri më 4 mars në Liege të Belgjikës.
Në këtë komedi të pazakontë, një grua e moshës së mesme, tani e martuar me burrin e saj të dytë, përjeton kthimin e burrit të parë nga burgu. Ai ka dalë papritmas nga burgu, sepse është provuar se ai ishte i pafajshëm gjatë gjithë kohës. Pasi që nuk ka ku të shkojë, njeriu fillon të jetojë në banesën e tij me ish-gruas dhe bashkëshortin e saj. Kjo bëhet e papërballueshme për gruan, ndërsa burrat bëhen edhe miq. Natyrisht, kjo situatë çon në të gjitha llojet e konflikteve, gjyqeve dhe vuajtjeve të ndryshme.
Komedia ka për autor Miro Gavran ndërsa regjia është krijuar nga Marigona Bekteshi Ferati, me producent Mirsad Ferati
Në kastën e aktorëve të saj bëjnë pjesë: Njomza Tmava, Fatmir Haliti, Mirsad Ferati dhe Kastriot Hetemi ( Lights design & music ).
Kjo shfaqje është prodhim i Kompanisë Teatrale “Mitrix Culture”./ KultPlus.com
Sarandë Selimi
Pak kohë pas publikimit të katër projekteve që do të inskenohen në skenën e vogël të vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës, kanë nisë provat për shfaqjen “Bardh”, të autorit kroat Dubravko Mihanovic, e që në skenë do të vijë me regji të regjisorit kosovar Fatos Berisha.
Shfaqja, e cila ka filluar me prova në muajin janar, tashmë është thuajse në përfundim dhe shumë shpejt pritet të dalë para audiencës kosovare. Për të folur më shumë rreth tekstit, inskenimit, kastës së aktorëve e poashtu edhe për datën e premierës, KultPlus, sjellë një rrëfim të shkurtër më regjisorin Fatos Berisha.
“Bëhet fjalë për dramën ‘Bardh’ të autorit bashkëkohor kroat Dubravko Mihanovic. Është një dramë minimaliste, e cila më bëri përshtypje për stilin e shkrimit, dialogët dhe mënyrën e trajtimit të vet strukturës dramatike. Unë kisha lexuar më parë një dramë tjetër të tij, dhe në kontakt e sipër me autorin, më ra në duar edhe kjo dramë e tij e cila më pëlqeu shumë dhe më është dukur e përshtatshme për skenën e vogël të TKK”, tha fillimisht për KultPlus, Berisha, i cili vazhdoi tutje të tregoi për veçantitë që do të sjellë kjo shfaqje sa i përket inskenimit.
“Të them të drejtën, unë tentoj që gjithmonë të sjellë risi në projektet e mia, por kjo gjë nuk është e lehtë natyrisht. Në anën tjetër, në vazhdimësi më preokupojnë temat sociale dhe fatet e njerëzve nga margjina e shoqërisë, dhe ky tekst më ka ofruar pikërisht atë. Është një dramë për ‘peshqit e vegjël’”, tha regjisori.
Kasta e aktorëve të “Bardh” përbehët nga Shpëtim Selmani dhe Tristan Halilaj. Dy emra të aktorëve kosovar të cilët jo rrallë herë i kemi parë në shfaqjet e regjisorit Berisha.
“Me të dy aktorët kam punuar më parë në projekte tjera teatrore dhe i njoh shumë mirë. Vlerësova se personazhet e shkruara në dramë u përshtaten atyre si aktorë. Poashtu edhe ata njohin stilin dhe metodën time të punës, andaj vendimi për të punuar së bashku ishte i lehtë për të gjithë ne”, u shpreh Fatos Berisha, duke thënë tutje se janë një ekip e vogël dhe kjo ua lehtëson pak punën logjistike, megjithëse sipas tij, nga ana artistike kjo nuk përbën ndonjë lehtësi, përkundrazi.
“Si proces i punës deri tani ishte vërtet i këndshëm, në një atmosferë relaksuese që na jep të gjithëve një hapësirë të domosdoshme për punë kreative”, pohoi ai.
“Bardh” është përkthyer nga gjuha kroate nga vetë Fatos Berisha ndërkaq për skenografinë dhe kostumet është përkujdesur Arben Shala.
“Bardh”, është premiera e parë e vitit 2018-të që ngjitet në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës. Premiera shfaqet më 14 shkurt ndërsa reprizat e para vijnë më 23 dhe 24 shkurt./ KultPlus.com
Teatri Kombëtar i Kosovës ka vendosur që aktori Armend Baloku të gjobitet me 444 euro.
Ky është vendimi që ka marrë drejtori i përgjithshëm i TKK-së, Agim Sopi, pasi Baloku në shenjë proteste nuk ka marrë pjesë në reprizën e shfaqjes “Bordel Ballkan” të martën mbrëma. Pas mungesës së tij, institucioni është detyruar ta anulojë dhënien e shfaqjes.
Vendimi i drejtorit Agim Sopi i është dërguar Ministrisë së Kulturës të mërkurën. Ky veprim i Sopit bazohet në Rregulloren për stimulimin dhe përgjegjësitë e ansamblit rezident të TKK-së. Por gjoba është e papranueshme për aktorin Baloku dhe sipas tij, drejtori i përgjithshëm, Agim Sopi, dhe udhëheqësi artistik Agon Myftari nuk janë njerëz të denjë për ta udhëhequr Teatrin Kombëtar të Kosovës.
Drejtori Agim Sopi ka thënë se në bazë të Rregullores, aktori që nuk vjen në reprizë të shfaqjes pa arsye detyrohet të paguajë gjysmën e biletave, në rastin e dytë, të gjitha biletat dhe në rastin e tretë i ndërpritet kontrata e punës. “Pasi salla e TKK-së ka 296 karrige, Baloku do t’i paguajë gjysmën e biletave, që i bie për 148 karrige nga tri euro, që i bie 444 euro”, ka thënë Sopi, shkruan KohaDitore./ KultPlus.com
Shfaqja “Bordel Ballkan”, njëra prej më të shikuarave në Teatrin Kombëtar të Kosovës, është anuluar të martën, 20 minuta para kohës kur është dashur të niste.
Këtë veprim TKK-ja e ka ndërmarrë pasi aktori Armend ka refuzuar të marrë pjesë në shfaqje në shenjë proteste për pakënaqësitë e tij ndaj institucionit ku punon, TKK-së. Kësisoj TKK-ja nuk ka hapur dyert për ata që kanë rezervuar mbi 100 bileta dhe të tjerët që kanë lënë t’i presin biletat pak para se të niste shfaqja.
“Me përgjegjësi mund të them se rreth 400 veta janë kthyer mbrapa sonte. Kjo është njëra prej shfaqjeve më të shikuara në TKK dhe sonte kanë ardhur shumë njerëz pasi ka kohë që nuk është dhënë ‘Bordel Ballkan’”, ka thënë organizatori i TKK-së, Beqir Beqiri. Në mbrëmjen e së martës drejtori i përgjithshëm dhe udhëheqësi artistik nuk u janë përgjigjur thirrjeve telefonike të gazetës.
Aktori Armend Baloku ka refuzuar të luajë duke përdorur si shkas disa akuza sipërfaqësore për udhëheqësit e TKK-së. Këtë e ka bërë nëpërmjet rrjetit social “Facebook”.
“Në shenjë proteste sonte nuk do të interpretoj në shfaqjen ‘Bordel Ballkan’”, ka shkruar ai në profilin e tij. Aty ka shkruar se ka kohë që ka reaguar përbrenda institucionit, lidhur me nivelin e ulët, qoftë të organizimit nga ana e menaxhmentit, qoftë nga ana artistike e, sipas tij, fatkeqësisht asgjë nuk ka ndryshuar.
Akuza brenda stafit të TKK-së shpërthyen javën e kaluar midis drejtorit të përgjithshëm, Agim Sopi dhe Këshillit Drejtues, që nisën në lidhje me programin e këtij viti, shkruan Koha Ditore./ KultPlus.com