Shkrimtari Ag Apolloni nga panairi i librit në Frankfurt: Stenda e Kosovës dukej si një shpajz i panairit, e mjerueshme

Shkrimtari Ag Apolloni, së fundmi ka vizituar panairin më të madh të librit në botë, i cili po mbahet në Frankfurt, nga ku ka mbetur i zhgënjyer me formën e përfaqësimit të shtetit të Kosovës në atë panair, në të cilin nuk pati as edhe një libër të shkrimtarit në fjalë, shkruan KultPlus.

Përmes një postimi në facebook, shkrimtari Apolloni pjesëmarrjen e shtetit të Kosovës në këtë panair e ka cilësuar të mjerueshme, ngaqë Ministria e Kulturës nuk kishte ndarë mjete të mjaftueshme për një përfaqësim më dinjitoz.

Postimi i plotë i Ag Apollonit në facebook:

“Falë mbështetjes së Ministrisë së Kulturës, erdha në Panairin e Librit në Frankfurt, ku stenda e Kosovës ishte më e pasura. Të gjithë librat e mi ishin aty. Asnjë nga të pranishmit nuk mbeti pa marrë një kopje me nënshkrim. Pastaj, më akomoduan në një hotel me pesë yje”. Kjo ishte ajo çfarë do të donte një gazetar i RTK-së t’i thosha në Frankfurt. Nuk e kuptoj pse atë ditë nuk isha në disponim për të gënjyer, dhe ia prisha disponimin edhe gazetarit.

E vërteta është se në Panairin e Frankfurtit nuk shkova me mbështetje të Ministrisë së Kulturës, as me ftesë të ndonjë botuesi a shoqate kosovare. Stenda e Kosovës dukej më shumë si një shpajz i panairit, e pajisur me karrige, pjata, gota, mjete teknike të zërimit, por jo edhe me libra. Ishte mjerim i vërtetë, dhe, siç më thanë, krejt kjo për shkak se Ministria s’kishte ndarë mjete mjaftueshëm. Asnjë libër imi nuk ishte aty, përveç atyre që i kisha në xhepa të setrës (se Isa pa kobure, dhe unë pa libër, s’dimë të ecim, s’jemi vetvetja). Pra, të pranishmit kot kërkuan librat e mi. Nënshkrimet mund t’ua jepja vetëm nëpër peceta.

Pavarësisht se s’kisha asnjë mbështetje nga Ministria e Kulturës, pranova të merrja pjesë në një, meqë ai që drejtonte stendën kishte qenë student imi, ndërsa ato që prezantoheshin atë ditë ishin kolege dhe mikesha të mia. Pas mbarimit të prezantimit, një gazetar me kamerë m’ua frua dhe m’u lut t’ia thosha nja dy-tri fjalë për RTK-në. Pranova. Ndërkohë që flisja, e ndërpreu xhirimin, duke më thënë të prononcohesha edhe njëherë, por duke më mësuar që s’duhej ta përmendja se aty më kishte sjellë dikush tjetër dhe jo ministria jonë. Pranova të prononcohem prapë, por pa ndryshuar qëndrimin. Nuk u ankova për veten, por për kulturën tonë.

Gazetarit i mbeti hatri. Derisa po e mbyllte kamerën, më tha që Kosova kurrë s’ka pasë ministër më të mirë. Ministri mund të ishte më i miri, por stenda jonë e (mos)përkrahur nga ministri ishte më e keqja.

Tash, duke e shikuar linkun që ma dërguan, shoh se prononcimi im për RTK-në është cenzuruar. Pra, hiqet pikërisht pjesa, të cilën gazetari më tha ta hiqja.

(Linku në koment)

Unë e kuptoj që një gazetar mund të ketë simpati për një parti, ose për një person. Mirëpo, etika profesionale nuk do të duhej t’ia lejonte të ma cënonte lirinë e shprehjes.

Unë nuk kritikoj për t’i hyrë në qejf një partie, apo një klani, as për të marrë poste, por për t’i përmirësuar njerëzit që i kanë marrë ato poste. Madje, po ta shohësh mirë e mirë, më shumë se kritikues, isha këshillues, por, natyrisht, jo lavdërues. Më duken hipokritë ata që ia lavdërojnë kostumin mbretit, kur ai është lakuriq.

Ministri duhet këshilluar e kritikuar, sepse është në një post për një afat të caktuar, gjatë të cilit e ka për detyrë t’i përmirësojë kushtet tona, ndërsa mua më kanë gjetur në kulturë edhe shumë ministra para tij dhe, nëse jam shëndosh, do të më gjejnë edhe të tjerë pas tij. Nuk jam shkrimtar me mandat katërvjeçar.

Prandaj, i dashur gazetar, e kuptoj që ti mund ta duash ministrin, por jo sa unë kulturën. Mos e mbroj ministrin e kulturës nga njeriu i kulturës! Ministrat nuk punojnë për kulturë pa u paguar (nganjëherë as kur paguhen). Ndërsa unë, me ose pa pagesë, s’mund të rri pa punuar.

Një dekadë kam qenë “idhnueshëm” me RTK-në, për shkak të qasjes censuruese e mosduruese që kishin disa “miq” dhe kolegë (që e drejtonin televizionin ose emisionet e librit) ndaj meje. Nga fundi i vitit të kaluar, pranova të jepja intervistën e parë me rastin e promovimit të romanit tim të fundit. E, tash, ja ku del një rast si ky që më bën ta rimendoj ‘pajtimin’ tim./KultPlus.com

50 libra të sugjeruar nga shkrimtari Ag Apolloni

Shkrimtari i njohur Ag Apolloni na sugjeron 50 libra nga letërsia botërore të cilat patjetër duhet të lexohen nga secili.

Kjo është lista e librave të sugjeruar nga shkrimtari Ag Apolloni:

1. Milan Kundera: Lehtësia e padurueshme e qenies

2. Philip Roth: Ankimi i Portnoit

3. Julian Barnes: Zhurma e kohës

4. D. M. Thomas: Hoteli i Bardhë

5. T. S. Eliot: Toka e shkretë

6. Michel Houellebecq: Nënshtrimi

7. Umberto Eco: Varreza e Pragës

8. Italo Svevo: Rrëfim për plakun e mirë dhe vajzën e bukur

9. Dante Alighieri: Komedia hyjnore

10. Nikos Kazantzakis: Tundimi i fundit

11. Jorge Luis Borges: Aleph

12. Voltaire: Kandidi

13. Hermann Hesse: Ujku i stepës

14. Mario Vargas Llosa: Pesë qoshet

15. Juan Rulfo: Pedro Paramo

16. Jean-Paul Sartre: Muri

17. Charles Baudelaire: Lulet e së keqes

18. Orhan Pamuk: Unë jam e kuqja

19. Isaac Bashevis Singer: Shosha

20. N. V. Gogol: Shpirtra të vdekur

21. L. Tolstoj: Atë Sergi

22. F. M. Dostojevski: Idioti

23. Gustave Flaubert: Zonja Bovari

24. Joseph Conrad: Zemra e errësirës

25. Franz Kafka: Procesi

26. G. G. Marquez: Njëqind vjet vetmi

27. J. D. Salinger: Rojë në thekërishten buzë greminës (anglisht: The Catcher in the Rye)

28. Kurt Vonnegut: Thertorja pesë

29. José Saramago: Ungjilli sipas Jezu Krishtit

30. Ernesto Sabato: Tuneli

31. Victor Hugo: Katedralja e Parisit

32. Denis Diderot: Nipi i Ramoit

33. Ariel Dorfman: Vdekja dhe vasha

34. Herman Melville: Kopisti Bartëlby (origjinal: Bartleby, the Scrivener)

35. F. Scott Fitzgerald: Getsbi i madh

36. John M. Coetzee: I ngadalti

37. Elie Wiesel: Natë

38. Albert Camus: I huaji

39. Vladimir Nabokov: Lolita

40. Doris Lessing: Fëmija i pestë

41. Mihail Bulgakov: Mjeshtri dhe Margarita

42. Yasunari Kawabata: Bukuroshet e fjetura

43. Yukio Mishima: Kinkakuxhi

44. John Steinback: Njerëzit dhe minjtë

45. Thomas Mann: Tonio Kröger

46. Marguerite Duras:

47. J. M. G. Le Clezio: Afrikani

48. Shakespeare: Hamleti

49. Cervantes: Don Kishoti

50. Goethe: Fausti / KultPlus.com

Ag Apolloni: Njerëz të mirë ka sa të duash Shqipëria, po shkrimtarë të mirë pak më rrallë

Shkruan: Ag Apolloni

Ismail Kadare është autori i romanit më të njohur shqiptar në botë, “Gjenerali i ushtrisë së vdekur” (1963), që e kam pasur temë doktorate, të cilën e kam botuar me titullin “Paradigma e Proteut” (2012). Me Kadarenë kam realizuar edhe dy intervista, si kryeredaktor i revistave “Jeta e Re” (2011) dhe “Symbol” (2016).

Për të flitet gjithçka, po kujt i bëhet i vonë. Njerëz të mirë ka sa të duash Shqipëria, po shkrimtarë të mirë pak më rrallë.

Ata që e shajnë, flasin sikur janë modele morali mbi tokë. Le t’i lëmë mënitë akiliane e t’i lexojmë veprat e tij (nëse ndonjëra nuk na pëlqen, mos të harrojmë atë thënien që “edhe Homeri fle nganjëherë”).

Le të jetë katekizmi i priftit arbëresh Lekë Matrënga si një ftesë për lexim, me rastin e ditëlindjes së Kadaresë:

Gjithëve u thëres, kush do ndëliesë,
Të mirë të krështe, bura e gra,
mbë fjalët të Tinëzot të shihi Meshë,
se s’ishtë njeri nesh që mkatë s’ka.
/ KultPlus.com