Fotografia që na dha trishtim

Fotografia e vitit 1967, të cilën historiani shqiptar, Kastriot Dervishi e publikoi për herë të pare me rastin e 10 vjetorit të vdekjes së At Zef Pllumit na dha tronditje e trishtim.

Është fiksuar çasti kur At Zef Pllumi u arrestua nga komunistët, derisa provoi të kapërcente ilegalisht kufirin.

Pikërisht në vitin 1967, regjimi komunist ndaloi besimin në Zot dhe Shqipëria zyrtarisht u shpall i vetmi shtet ateist në botë!

At Zef Pllumi vuajti plot 25 vjet burg në Diktaturën shqiptare. Nëse shqiptarët mendojnë se janë liruar nga hija e këtij regjimi, gabojnë rëndë.

Pasi komunistët në Kosovë e Shqipëri, nuk u ndëshkuan për krimet e bëra për gjysmë shekulli, pasardhësit e tyre neokomunistët e rinj, sërish kanë nxjerrë kokën dhe dy shtetet shqiptare vazhdojnë të kërcënohen me mungesë perspektive në varfëri e izolim.
Neokomunistët ende luftojnë kundër sloganit të shenjtë: Për Fe e Atdhe. (Shkruan Bajram Mjeku)/ KultPlus.com

‘Tetori gjerman” në Shqipëri do të sjellë veprimtari intensive

Një përvjetor miqësie, sa diplomatike aq politike, por edhe kulturore përkon me vjeshtën kulturore, ajo që konsiderohet prej vitesh si “tetori gjerman” në Shqipëri. “Ky është viti i njëmbëdhjetë që organizohen javët e kulturës gjermane në Shqipëri”, thuhet në deklaratën e djeshme të ambasadës gjermane, duke veçuar faktin se “kjo vjeshtë do të interesante, sepse vjen përsëri “Tetori gjerman”, vjeshta kulturore gjermane në Shqipëri.

Filma dhe letërsi, teatër, muzikë, balet, diskutime dhe workshope – edhe për vitin 2017 programi i aktiviteteve ofron diçka për çdo shije”. Deri më 16 nëntor janë parashikuar veprimtari intensive që realizon dhe opusin politik: 30-vjetorin e rivendosjes së marrëdhënieve diplomatike midis Gjermanisë dhe Shqipërisë. Drejtuesi i sektorit të kulturës dhe shtypit, Johannes Dietrich, u shpreh për mediat mbi programin duke thënë se do të ketë “ekspozita që sjellin në kujtesë histori të ndryshme, aktivitete operistike dhe teatrale, seminare, shkëmbime traditash.

“Aktivitetet do të jenë intensive dhe do nisin më 30 shtator me një Requiem Gjerman në sallën e Katedrales Ortodokse në Tiranë. Koncerti do jepet në bashkëpunim me Teatrin e Operës dhe Baletit. Do të ketë shfaqje të kërcimit Chiping në Teatrin Kombëtar, dhe do të vijojë me premierën e teatrit “Jashtë derës” në Teatrin Eksperimental “Spahivogli”, do të shfaqet filmi “Lamtumirë Europë” nga Mari Shchrader e më gjerë”, tha Dietrich.

Ndërsa ambasadorja gjermane, Susanne Schutz, foli për intensifikimin e marrëdhënieve midis

Shqipërisë e Gjermanisë. “Në harkun kohor të 30 vjetëve, marrëdhëniet midis Gjermanisë dhe Shqipërisë hera-herës kanë qenë disi abstrakte. Ndërkohë që vitet e fundit marrëdhëniet politike janë intensifikuar ndjeshëm, ne kemi vendosur që këtë vit t’i japim më shumë ngjyrë kulturës.

Dhe në konceptin gjerman kulturë do të thotë të lëvizin njerëzit. Kjo është kultura. Përveç aktiviteteve klasike artistike do të ketë edhe shumë tryeza, debate e seminare ku do të jetë në vëmendje mësimi dhe përdorimi i gjuhës gjermane”, u shpreh Schutz.

Mbrëmjet gjermane nisin të shtunën me koncertin “Një Requiem Gjerman”, në sallën e Katedrales së Re Ortodokse, ku bëhet fjalë për rekuiemi Gjerman i Brahmsit, që prej shfaqjes së parë të plotë të tij në vitin 1868 në Katedralen e Bremenit, hyn në mënyrë të padiskutueshme te veprat kryesore të historisë së zhanrit oratorio. Vepra mbart një rëndësi tejet të madhe jo vetëm prej strukturës së dendur muzikore të pazakontë të saj, por dhe për shkak të tekstit, në të cilin Brahmsi përmbledh vargje kryesore nga Dhjata e Vjetër dhe Dhjata e Re, të përkthyera nga Martin Lutheri, në mënyrë të tillë që idetë qendrore “trishtim” dhe “ngushëllim” të lidhen qartas me njëra-tjetrën. Për një hapje festive të Tetorit Gjerman, Ambasada Gjermane, së bashku me TKOBAP Tiranë, sjell në skenë këtë vepër në një bashkëprodhim gjermano-shqiptar. Orkestra dhe Kori i Operës do të drejtohen nga dirigjenti gjerman Ekhart Wycik, Profesor në Shkollën e Lartë të Muzikës Weimar, shkruan mapo.al. Krahas sopranos shqiptare Erjona Gjyzeli dhe Eva Golemi, rolin e dytë solo e merr baritoni gjerman Henryk Bohm.

Shfaqje kërcimi: “Chipping”

Koreografja Anna Konjetzky për herë të parë në Shqipëri

Gjithçka vibron: Në “chipping” të Anna Konjetzkyt skena është pa pushim në lëvizje. Kuba rrëshqasin tutje-tëhu – herë ngadalë, pa u vënë re fare, herë shpejt dhe dukshëm duke u rrokullisur mbi gjithçka. Trupi duhet t’u përshtatet vazhdimisht rrethanave të reja, të kërkojë rrugën e tij në një copëz hapësire lëkundëse. Çdo hap një akt balance i ri, çdo lëvizje e rimenduar, e risjellë në ekuilibër, çdo rrugë e rigjetur. Koreografitë e Anna Konjetzkyt sillen rreth pikës lidhëse mes kërcimit, instalacionit dhe performancës, janë në limitet fizike dhe shumë shpesh të strukturuara nga një regji drite dhe skene të sofistikuar. Me ftesë të Qendrës Gëte shfaqja e kërcimit “Chipping” jepet për herë të parë në Shqipëri. Përveç kësaj, Anna Konjetzky dhe kërcimtarja Sarah Huby do të organizojnë një workshop, ku do t’u përcjellin kërcimtarëve shqiptarë eksperiencat e tyre./ KultPlus.com

Laguna e Kunes një destinacion qetësie për fundjavë

Jo më larg se 50 km nga Tirana, laguna e Kunes, ky habitat natyror i faunës së egër, është një vend ku mbretëron qetësia dhe për fundjava frekuentohet nga mjaft vizitorë.

Laguna e Kunes është cilësuar si “Ontologjia e Mesdheut”. Laguna është ‘shtëpi’ për 227 specie bimësh, 17 lloje molusqesh, 10 lloje amfibësh, 24 lloje zvarranikësh dhe disalloje peshqish si qefull, levrek, koca e ngjala.

Bota e shpendëve, veçanërisht e pasur, numëron 196 lloje shpendësh migratorë dhe të përhershëm.
Edhe bota e gjitarëve nuk mbetet pas me specie si lepuri, dhelpra, ujku, derri i egër dhe kuaj të lindur dhe rritur në natyrë.

Rruga Shëngjin-Kune e rindërtuar e bënë lehtësisht të aksesueshme këtë pasuri natyrore, që është një mundësi për të eksploruar natyrën, për të vëzhguar shpendët migratorë që fillojnë e kthehen në lagunë si dhe për të shijuar gatimet tradicionale të zonës./ KultPlus.com

Biblioteka Kombëtare zbardh dëmet nga zjarri i 15 marsit, u dogjën mbi 3800 libra, gazeta dhe revista shqiptare të viteve 1905-1982

Biblioteka Kombëtare pas zjarrit të rënë më 15 mars të këtij viti zbardh dëmet që janë shkaktuar. 3308 njësi libra, revista dhe gazeta rezultojnë të asgjësuara nga zjarri, tituj të viteve 1905-1982.

Rezultojnë të asgjësuara nga zjarri 748 njësi bibliotekare (fondi i koleksioneve të gazetave), 273 njësi bibliotekare (fondi i koleksioneve të revistave), 134 njësi bibliotekare (fondi i librit të huaj/fjalorë), 100 njësi bibliotekare (fondi i librit të huaj), 2.053 njësi bibliotekare (fondi i librit shqip), në total 3.308 njësi bibliotekare. Pas rënies së zjarrit në mars në një dalje për mediat, drejtoresha Persida Asllani la të kuptohet se janë djegur libra, të cilët janë të rikuperueshëm. Edhe pas disa muajsh drejtoresha Asllani mban të njëjtin qëndrim. Dje Asllani u shpreh se gjithçka është e rikuperueshme përmes blerjeve, dhurimeve apo restaurimeve. Sipas saj, aktualisht BKSH mban barrën e dy problematikave të mëdha kriza e hapësirave dhe mbivendosja e funksioneve.

“Pavarësisht masave të ndërmarra, gjendja aktuale e hapësirave të Fondeve të BKSH-së mbetet kritike, duke pasqyruar në mënyrën më të mprehtë një krizë hapësirash të shfaqur qysh në vitet ’80. Mbivendosja e funksioneve, qysh prej viteve ’90 BKSH mbulon edhe mungesën e Bibliotekës së qytetit të Tiranës, i cili sot numëron rreth 1.000.000 banorë. Ajo shërben edhe si Bibliotekë Kombëtare e Shqipërisë edhe si Bibliotekë publike e Tiranës, duke akumuluar funksione shpesh të papërputhshme me njëra-tjetrën dhe detyra që përmbushen më vështirësi e sforcim të madh”, pohoi Asllani.

Pas rënies së zjarrit drejtoresha e BKSH pranon se në këtë gjendje është e vështirë të garantohet siguria e fondeve. “Akumulimi i librave edhe për të plotësuar funksionet e saj publike, ka rënduar edhe më shumë e më shpejt krizën e hapësirave. Në kushtet aktuale, asnjë masë, sado e sofistikuar teknikisht, nuk na garanton sigurinë e fondeve të BKSH-së, duke na detyruar të zbatojmë protokollet e sigurisë për raste të tilla. Këto protokolle diktojnë në mënyrë të pashmangshme një përdorim sa më të pakët të mjediseve ku ruhen librat, duke kërkuar që ato të ruhen sa më shumë në “gjendje qetësie”” cilësoi Asllani. Por në këto kushte huazimi i librave edhe për të anëtarësuarit do të jetë i pamundur dhe kjo për një kohë të pacaktuar. Megjithatë sallat e leximit do të jenë hapura.

Asllani: Një Bibliotekë të re kombëtare

Për krizën e hapësirave në këtë institucion dhe për funksionet e mbivendosura të Bibliotekës Kombëtare drejtoresha Persida Asllani kërkon një bibliotekë të re për Tiranën e mbipopulluar. “Propozimi është për themelimin e një biblioteke të qytetit të Tiranës, me mbështetjen e Bashkisë dhe BKSH-së dhe ndërtimi i një Biblioteke të re kombëtare. Biblioteka Kombëtare është shpallur një nga tri prioritetet kryesore të qeverisë për këtë mandat. Po shqyrtohen të gjitha rrugët e mundshme për të dhënë një zgjidhje sa më afatgjatë e bashkëkohore”, tha Asllani për problemet në këtë institucion.

Masat e ndërmarra nga BKSH për të tejkaluar dëmet e shkaktuara janë restaurimin e njësive të dëmtuara pjesërisht; përpilimin e listave me njësitë e asgjësuara, përgatitjen për t’i pasqyruar në regjistrat e inventarit të përgjithshëm të BKSH-së; restaurimin e mjediseve të dëmtuara, etj. Në fjalën e saj Asllani theksoi se në masat e marra është dhe ripërtëritja dhe përforcimi i sistemit të detektimit dhe mbrojtjes kundër zjarrit. “Përmes një financimi të ndërmarrë nga ministria u realizua projekti për ripërtëritjen e sistemit kundër zjarrit. Jemi në fazat e implementimit të tij nga pikëpamja administrative dhe më pas teknike, e cila përmbyllet brenda pak javësh”, pohoi drejtoresha e BKSH. Në dispozicion të Ministrisë së Kulturës dhe me destinacion përdorues BKSH-në, është miratuar nga ana e qeverisë (VKM) një ndërtesë në pronësi të Ministrisë së Mbrojtjes. Në fjalën e saj Asllani bëri me dije kjo ndërtesë, mbasi të investohet e të përshtatet do të përdoret për evakuimin e pjesshëm të fondit. Në vitin 1966 BKSH u zhvendos në një pjesë të ndërtesës së re të Pallatit të Kulturës, ku gjendet dhe sot.

Por që nga ajo kohë në këtë institucion kanë munguar investimet që duhen për të ruajtur këtë pasuri të pazëvendësueshme. /KultPlus.com

Ka nisur në Tiranë Festivali Ndërkombëtar i Filmit për të Drejtat e Njeriut

Në Tiranë ka filluar edicioni i 12-të i Festivalit Ndërkombëtar të Filmit për të Drejtat e Njeriut (IHRFFA), me shfaqjen e filmit dokumentar “Dugma: The Button”.

Temë qendrore e këtij edicioni është “Populizmi dhe Radikalizmi”, ndërsa ceremonia e hapjes së festivalit është mbajtur në ambientet e Akademisë së Filmit dhe Multimedias “Marubi”.

Në ceremoninë e hapjes mbajti një fjalë përshëndetëse edhe ambasadori i OSBE-së në Shqipëri, Bernd Borchardt, i cili theksoi se arti i përket dhe është domethënës për të gjithë njerëzit, pavarësisht sfondit të tyre kombëtar, kulturor apo shoqëror.

“Çdo vjeshtë festivali tërheq artistë, shoqërinë civile, institucionet shtetërore dhe plot të ftuar nga mbarë bota. Elementi i veçantë është se ne vijmë këtu jo thjesht për të vlerësuar artin, por me dëshirën që ky vlerësim të na bëjë të kuptojmë më gjerë dhe më thellë problematikat aktuale të të drejtave të njeriut. Në 20 vitet e angazhimit të vazhdueshëm të OSBE-së në Shqipëri, ne e kemi shpallur zëshëm mbështetjen tonë për promovimin e të drejtave të njeriut. E kemi parë se si aktualisht racizmi dhe nacionalizmi po gjejnë gjithnjë e më shumë terren në Evropë dhe në botë. Kushtet themelore për demokracinë, si respekti për faktet, lirinë e shtypit dhe vlerën e barazisë mes njerëzve, po injorohen në mënyrë flagrante”, u shpreh Borchardt.

Filmat pjesëmarrës janë nga Shqipëria, Kosova, Greqia, Serbia, Austria, Zvicra, Australia, Spanja, SHBA, Kanadaja, Danimarka, Gjermania, Holanda, Franca, Norvegjia, Republika Çeke, Bullgaria, Rumania, Gjeorgjia, etj. IHRFFA do të vazhdojë deri më 23 shtator, ndërsa Festivali organizohet nga Akademia e Filmit dhe Multimedias “Marubi” me mbështetjen e Ministrisë së Kulturës, Qendrës Kombëtare të Kinematografisë dhe OSBE-së.

Sipas organizatorëve edicioni i 12-të i këtij festivali ka shënuar një shifër prej 3000 aplikimesh, ndërsa janë përzgjedhur 39 prodhime, disa prej të cilëve më çmime në festivale të ndryshme ndërkombëtare.

Tema e këtij edicioni, ku hyrja do të jetë e lirë për publikun, do të trajtohet edhe gjatë debateve, forumeve dhe shfaqjeve të këtij festivali. / KultPlus.com

Laguna e Orikumit, një mrekulli për turistët dhe një mister për arkeologët

Laguna ndodhet në brigjet e Gjirit të Vlorës dhe Detit Adriatik. Sipërfaqja ujore e kësaj lagune është 1.5 km2. Në periferi dhe nën ujërat e lagunës gjenden gërmadhat e qytetit të vjetër të Orikumit.

Kjo lagunë veç vlerave historike është e pasur dhe me specie të ndryshme të florës e faunës. Laguna e Orikumit është në një zonë përherë e lidhur me detin nëpërmjet një kanali. Gjiri është shumë i përshtatshëm për zogjtë migrues.

Rezerva e madhe e peshkut rrit mundësinë për Karabullakët, Çafkat e mëdha të bardha dhe Çafkat gri. Peshkimi dhe rritja e peshkut në lagunë nuk janë shumë të shfrytëzueshme.

Kryesisht peshkohen Ngjalat, Venerupis pullastra dhe Koca.

Poshtë shtratit të ngjelmët të lagunës, ndodhet misteri i pa zbuluar i një qytetërimi të hershëm, Oriku.

Një nga qendrat më të mëdha në këtë zonë ka qenë dhe është Orikumi, që shtrihet në bregun jugperëndimor të Gjirit me të njëjtin emër, në këmbët e gadishullit të Karaburunit. Qendra arkeologjike ndodhet në një kodër të ulët shkëmbore gëlqerore në fundin e një skele druri që e ndanë nga laguna e vogël nga gjiri (Pasha-Liman).

Orikumi ka qenë qytet antik i disa periudhave, që nga ato greke, romake dhe deri në mesjetën e hershme.
Sot ai është kthyer në një qytet modern, që merr më shumë rëndësi dhe gjallëri në vërshimin e turistësh të shumtë vendës dhe të huaj, që vijnë dhe e vizitojnë atë.

Orikumi ka akoma mundësi dhe resurse të tjera turistike të pashfrytëzuara.

Ende një pjesë e tij, mbase më intriguesja, nuk është zbuluar akoma apo mbahet peng nga repartet ushtarake në një vijë të gjatë bregdetare.

Orikumin nuk duhet ta marrësh të shkëputur nga e gjithë zona për rreth që fillon nga Lugina e Llogarasë deri në Pasha-Liman tek Gjiri i Bristanit duke u kufizuar me Gadishullin e Karaburunit, me luginën e Llogarasë dhe Dukatit fushë duke përfunduar me lagunën e Orikumit.

E vendosur midis Parkut Kombëtar Llogara dhe Rezervatit Natyror të Menaxhuar Karaburun kjo zonë shërben si një urë lidhëse midis dy ekosistemeve natyrore, dhe është pjesë e pandarë natyrale e tyre.
Edhe laguna zë pjesën e vetë në aktivitet turistike dhe mjedisore të kësaj zone të pasur me vepra arkeologjike që dëshmojnë historinë e saj. Misteri nuk është zbuluar akoma i gjithi, nuk dihet çfarë ka nën shtratin e Lagunës?!… / KultPlus.com

I fashitin ëndrrën se kishte “biografi të keqe”, Teatri Operas humbi një nga zërat e parë të tij

Zë, fuqi, dashuri, dëshirë, pasion e një shpirt i madh mëshirohen në vetëm një njeri, të madhen Marie Kraja, sopranon e madhe që ka dalë nga gjiri i këtij vendi të vogël.

Marie Kraja njihej për potencialin e pazakontë që kishte, por kjo nuk e ndaloi Sigurimin e Shtetit që ta largonte nga dashuria e saj, muzika, e ta përndiqte për shkak të biografisë së saj “të keqe”.

Megjithatë le të hedhim një sy se kush ka qenë në të vërtetë Marie Kraja dhe cilat kanë qenë veprimtaritë e saj dhe “krimi” që bëri me të cilin u dënuar përjetë. Si fillim Marie Kraja ka lindur më 24 shtator 1911 në Zarë të Dalmacisë dhe ka vdekur në Tiranë më 21 nëntor 1999.

Në moshën 6 vjeçare, familja e saj vendoset në Shkodër. Studimet e larta për kanto i kreu në Konservatorin e Graz-it në Austri, në vitet 1930-1934. Aktiviteti i saj koncertal fillon më 1934 së bashku me pianistin Tonin Guraziu, në një koncert që kanë dhënë në Tiranë.

Para këtij koncerti, Maria kishte marrë pjesë në “Mbrëmjen e kombeve” në Vjenë ku kishte përfaqësuar Shqipërinë me interpretimet e dy këngëve popullore ”O bilbil, i mjeri bilbil” dhe “Çilni, ju moj lule çilni”.

Mbas përfundimit të studimeve kthehet në Shqipëri më 1938 ku dhe fillon një aktivitet të dendur koncertal. Punon si mësuese muzike në Institutin Nëna Mbretëreshë. Punon pranë Radio-Tiranës dhe Liceut Artistik më 1946, më pas në ILA dhe TOB ku ka kënduar që në premierën e parë të këtij institucioni.
Edhe pse me një jetë artistike të pasur në skenat e Italisë, Austrisë, Gjermanisë, etj, karriera e saj lidhet ngushtë me gjithçka që ndodhi në muzikën shqiptare. Me themelimin e TOB, Marie Kraja bëhet ndër solistet e para.

Së bashku me plejadën e parë të këngëtarëve shqiptarë, Tefta Tashko Koço, Kristaq Antoniu, Mihal Ciko, Jorgjie Truja, etj, Marie Kraja interpreton në rolet kryesore të veprave të para operistike shqiptare, si “Mrika”, “Lulja e Kujtimit”, si dhe të një sërë veprash të huaja si “Rusalka”, “Ivan Susain”, “Nusja e shitur”, “La Traviata”, “Jollanda”, “Dasma e Figaros”, etj.

Përveç roleve operistike, pjesë e repertorit të saj janë dhe shumë arie, romanca, pjesë koncertore, si dhe mbi 300 këngë popullore, sidomos ato të veriut. Repertori i saj i këngëve popullore përfshinte traditën mbarëshqiptare të këngës popullore qytetare duke filluar me këngët e qyteteve Pejë, Gjakovë, Shkodër, Korçë, Berat, Elbasan, Tiranë etj.

Ndër këngët popullore të kënduara nga Marie Kraja përmendim: “Çila sytë me të pa”, “Dola në penxhere”, “Marshalla bukurisë sate”, etj. I gjithë ky repertor u realizua në qindra koncerte brenda dhe jashtë Shqipërisë, në Kinë, Kore, Gjermani, Itali, Çekosllovaki, Hungari, Bullgari, Bashkimin Sovjetik, etj, dhe një pjesë e tij është i dokumentuar në fondin muzikor të Radio Televizionit shqiptar. Regjistrimin e parë të këngës popullore e ka bërë në pllaka gramafoni në vitin 1940 me këngën “Çilni ju moj lule”.

E pavarësisht gjithçkaje, do vinte një moment që Maria nuk mund të vazhdonte më që të ishte aty, në majat e artit operistik, për shkaqe “të mëdha” të kohës. Një grup shkresash tepër rezervat të vitit 1951 zbulojnë fillesat e përplasjes së regjimit komunist me sopranon Marie Kraja dhe një varg artistësh të tjerë themelues të artit lirik e instrumental në Shqipëri, të cilët një nga një do t’i zhduknin nga skena e operas dhe baletit.

Artistja virtuoze vihet në kryq për t’u spastruar nga Filarmonia, për shkak të familjarëve të saj, biografia e hollësishme e të cilëve ishte hartuar nga drejtoritë e Sigurimit të Shtetit dhe regjimi i kishte shpallur armiq e bashkëpunëtor të nazizmit.

Edhe pse Marie Kraja sipas tyre kishte qenë thjeshtë indiferente dhe nuk e kishte simpatizuar Lëvizjen Nacional Çlirimtare e më vonë indiferente ndaj regjimit komunist dhe pa veprimtari armiqësore, sërish ishte një element që duhej spastruar.

Detyra për të hartuar biografitë e hollësishme për një listë të gjatë artistësh, i jepet Sigurimit të Tiranës nga kryetari i Komitetit të Arteve, Foto Stamo.

Sipas shkresës së 7 korrikut të 1951, me shënimin “Rezervat” që Foto Stamo i dërgon Sigurimit, njoftohet se, së afërmi me 17 korrik do të bëhej një mbledhje ku do të raportohej për të gjithë elementët e asaj liste, e cila kryesohej nga Marie Kraja.

Në shkresë Foto Stamo porositi që punonjësit e sigurimit të vijnë të përgatitur. Në listë përveç Marie Krajës rreshtohen emrat: Lek Tasi, Fatbardha Tatzati, Zef Gruda, Tonin Harapi, Haki Bejleri, Tonin Guraziu, Aleko Kareco, Mateo Guralumi, Nik Guralumi, Agron Aliaj, Gëzim Kaceli, Flora Kallajxhi, Vilhelm Konjari, etj…

Urdhri i dalë nga Komiteti Qendror i PPSH-së ishte që një pjesë e tyre të pushoheshin sapo të shihej e mundur, një pjesë që ishin të pazëvendësueshëm, të zëvendësoheshin pas 5 ose 7 vjetësh (duke nënkuptuar zbulimin dhe edukimin e një artisti të ri që mund ti zëvendësonte) dhe një pjesë e këtyre artistëve më të rinj në moshë, vendosen të mbahen nën survejim e të edukohen për t’u vënë në rrugë të mbarë.
Më poshtë do mund që të lexoni arsyet që janë dhënë për pushimin e Marie Krajës, duke vendosur një afat prej 7 vitesh deri në zëvendësimin e saj.

Pjesë nga dokumenti

Këtu poshtë po ju përshkruajmë elementin që mendojmë të pushohen, elementin që mendojmë të largojmë me zëvendësim dhe elementin që me punë edukative do të bëhen të vlefshëm.
Marie Ndue Kraja: Artiste lirike pushohet për mungesë garancije për këto arsye: gjatë okupacionit, gjithë familja e saj ka bashkëpunuar me armikun e kanë urryer luftën e popullit dhe kanë propaganduar kundra saj. Babai saje ka qenë bashkëpuntor i nazistave, vëllai ka qenë spiker në stacionin nazist në Gjermani. Në fund të vitit 1944 familja arratiset.
Qëndrimi i saj gjatë okupacionit ka qenë indiferent, nuk e ka simpatizuar lëvizjen NÇL. Ka punuar në Radio Tirana dhe ka dhënë koncert në Firenze, në Bari. Qëndrimi i sotshëm është indiferent nuk ka veprimtari armiqësore. Punën që i është ngarkuar e ka kryer, ka realizuar planin… (Marrë nga Shqiptarja.com) / KultPlus.com

Ekspozita ‘PranverArt 8’ bashkon 71 artistë në Muzeun Historik Kombëtar

Në sallën e ekspozitave të Muzeut Historik Kombëtar është hapur sot ekspozita “PranverArt 8 – 2017” me vepra në pikturë dhe skulpturë të 71 artistëve më të njohur të vendit tonë, por edhe të bashkatdhetarëve tanë nga diaspora, përcjellë KultPlus.

Kjo ekspozitë është tashmë një aktivitet i përvitshëm tradicional, që ka zënë vend të përhershëm në kalendarin vjetor të veprimtarive kulturore të kryeqytetit.

Këtë vit, ky event vjen si rezultat i një bashkëpunimi të vyer mes grupit organizator dhe Muzeut Historik Kombëtar.

Në ekspozitë ishin të pranishëm shumë të ftuar dhe artdashës, të cilët ndoqën nga afër frytin e krijimtarisë më të fundit të artistëve pjesëmarrës.

Ekspozita do të mirëpresë vizitorët e vet deri më 22 shtator. /KultPlus.com



Turistët të mahnitur gjatë vizitave në zonat e trashëgimisë sonë historike e kulturore

Bregdeti shqiptar këtë vit kishte një fokus të veçantë nga mediat botërore, po jo keq ka mbetur edhe pjesa e trashëgimisë historike e kulturore, shkruan KultPlus.

Kryeministri Edi Rama ka publikuar mëngjesin e sotëm në rrjetin social Facebook, një video me mbresa të turistëve gjatë vizitave në zonat e trashëgimisë historike e kulturore të Shqipërisë.

“Mirëmëngjes dhe ju uroj një ditë të mbarë me këto mbresa të turistëve gjatë vizitave në zonat e trashëgimisë sonë historike e kulturore”, shkruan kryeministri Rama.

Për më tepër rreth mendimeve të turistëve për këto pjesë të Shqipërisë, mund të ndiqni videon në vazhdim. / KultPlus.com

Ura e Prokopit në Himarë shpallet Monument Kulture i Kategorisë së Parë

Ura e Prokopit në Bashkinë Himarë, e shpallur së fundi Monument Kulture i Kategorisë së Parë, është një objekt me vlera monumentale dhe pjesë e historisë së zhvillimit dhe vazhdimësisë së ndërtimit të Qendrës Historike të Himarës.

Ministrja e Kulturës Mirela Kumbaro, me urdhrin nr. 477, dt.14.07.2017, shpalli Monument Kulture të Kategorisë së Parë, “Urën e Prokopit” në Bashkinë Himarë. Propozimi për shpalljen e kësaj ure Monument Kulture u krye nga DRKK Vlorë dhe IMK, për vlerat arkitektonike që ajo mbart dhe duke e konsideruar atё pjesё tё natyrshme tё historisё dhe dinamikёs sё zhvillimit urbanistiko-arkitektonik tё Qendrёs Historike tё Himarёs.

Ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro, me urdhrin nr. 477, dt.14.07.2017, shpalli Monument Kulture të Kategorisë së Parë, “Urën e Prokopit” në Bashkinë Himarë. Propozimi për shpalljen e kësaj ure Monument Kulture u krye nga DRKK Vlorë dhe IMK, për vlerat arkitektonike që ajo mbart dhe duke e konsideruar atё pjesё tё natyrshme tё historisё dhe dinamikёs sё zhvillimit urbanistiko-arkitektonik tё Qendrёs Historike tё Himarёs.

Ajo ndodhet në lindje të qendrës historike, në përroin që lidhte këtë qendër me lagjen përballë saj, ku ndodhet kisha e Shën Prokopit, nga e cila ka marrë emrin ura. Ura dhe kalldrëmi karakteristik, u ndërtuan në vitin 1878 nga himarjoti Vjero Kosta.

Ura është një ndërtim solid me një hark rreth 4 m të lartë. Këmbët e saj janë mbështetur në shkëmbinjtë anësor të përroit. Lartësia e përgjithshme është rreth 7 m dhe gjerësia e kalldrëmit 3.80 m.

DRKK Vlorë në kuadër të mbrojtjes, mirëmbajtjes, gjurmimit, dokumentimit dhe promovimit të trashëgimisë kulturore në zonën e Bregdetit të Himarës, vijon të eksplorojë vlerat monumentale të kësaj zone, duke propozuar dhënien e statusit Monument Kulture për objektet e kultit, ndërtimet me vlera të rralla inxhinierike dhe arkitektonike, si dhe rrënojat arkeologjike të zonës. / KultPlus.com

Në Butrint zbulohen dy mozaikë për vizitorët (FOTO)

Butrinti, vendi turistik në Shqipëri i cili u shpall qytet muze më qershor të vitit 1961, është vlerësuar si pasuri e trashëgimisë së njerëzimit dhe mbrohet nga UNESCO që nga viti 1992. Ky vend turistik, tërheqë vizitorë nga vende të ndryshme të botës të cilët mbesin të mahnitur pas kësaj vizite, shkruan KultPlus.

Por këtë verë, në Butrint do të mund të shihni nga afër edhe dy mozaikët e zbuluar për vizitorët.

“Mozaiku i Baptisterit” (shek. IV pas.Kr) dhe “Mozaiku i Dhomës së Zhveshjes” (shek.II pas Kr.) i cili
ndodhet tek Termat Romake.

Mozaikët do të qëndrojnë të ekspozuar deri më 15 shtator 2017. / KultPlus.com

Rama: Vendimi i parë i qeverisë do të jetë shpallja e vitit 2018 si “Viti i Skënderbeut”

Kryeministri Edi Rama ka njoftuar se është mbyllur diskutimi maratonë me skuadrën e re qeverisëse duke treguar tutje edhe vendimin e parë që do ta marrë qeveria në vitin 2018, përcjellë KultPlus.

Sipas Ramës, vendimi i parë i qeverisë do të jetë shpallja e vitit 2018 si “Viti i Skënderbeut”.

“Mbyllëm diskutimin maratonë me skuadrën e re qeverisëse. Vendimi i parë i qeverisë do të jetë shpallja e vitit 2018 VITI I SKENDERBEUT”, shkruan Rama në Facebook.

Viti 2018 përkon në 5050 vjetorin e vdekjes së heroit kombëtar Gjergj Kastriotit – Skënderbeut. / KultPlus.com