Emër tjetër nuk kam

Poezi nga Sibel Halimi

Nuk do të mund të të ruaj
përgjithmonë
dashuria ime nuk është e tokës
rrënjët në qiell lëshuar që moti ka

Nuk do të mund të të mbaj
gjallë me dritën e syve të mi
të përtejme e kam shikimin
as për vete nuk e kam

Nuk do të mund
të të ngroh në prehrin tim
të ftohtë akull kam dhembjen
që më fle e nuk zgjohet kurrë për t`dal

Nuk do të mund
të të ndjek asnjë fjalë e imja
ajo që moti ecën në rrugën e lirisë
e bashkë me mua të don ty
dhe të vërtetën tonë dashuri

falëm që jam lëvizja
emër tjetër nuk kam

KultPlus.com

Po vdes e vetmuar qyteti im

Poezi nga Sibel Halimi

Po vdes e vetmuar qyteti im

Nëse sot vdekja e ka emrin
fund
fytyra ime dheut do t’i jap buqetë me lule

Nëse sot vdekja ime
ngjitet lartë
qiellit do t’i shtohen yjet

Nëse vdekja ime sot vdes
këmbët e mia
do të ngjiten n`shkallët
e teatrit të braktisur

Nëse sot jeta e ka kuptimin e saj
në dërrasat talias do të jemi bashkë
Unë do të dua
E ti do të mbetesh gjallë
Përjetësisht, qyteti im

Lamtumirë!

P/S Për qytetin e zbrazur dhe vdekjen e fytyrës së rritës sonë
Fotoja e marrë nga faqja e Ministres së Kulturës Vlora Dumoshi. / KultPlus.com

Sibel Halimi: Me e dashtë lirinë e Nanës

Nga Sibel Halimi

Me e dashtë lirinë e Nanës

Tutna me shkru veç për gratë
se s`du asnjiherë me ju hi n`hak
Kurrë njoftë lirinë s`ia kemi
Veç kemi dërdëllitë
e kemi ba nanën
plagë të përvujtun
e kemi shtri për toke
e kemi naltësu në vargje
ia kemi rritë dashninë,
madhështinë
prej rolit s`kemi mujtë me nxjerrë
Kauzën ja kemi kriju, por zanin kurrë digju
Se kjo shoqni ka zanë n`thu
Nanën kauzë politike tu e ba
Liria e saj nuk asht dogma e jote – as e jemja
Është veç ajo, liria e saj

Poezi e muzikë u mishëruan dhimbshëm në mbrëmjen e organizuar nga Artpolis

Tetë karrige në skenë, tetë njerëz për të cilët poezia ka rëndësi sa vetë jeta.

Meli Qena, Shpëtim Selmani, Ardiana Rexhepi, Sibel Halimi, Edis Galushi, Arbër Selmani, Qëndresa Kajtazi dhe Daniela Markaj mbrëmë sollën 25 poezi në një mbrëmje ku dikush qau e dikush qeshi, drejt përjetimit të emocioneve që veç poezia mund t’i zgjojë në epshet e njeriut.

‘Poezi për Fuqi – Çdo ditë është 8 marsi’, organizuar nga ArtPolis, mbrëmë në Menzën Ramiz Sadiku mblodhi këta poetë e aktivistë për të lexuar për gruan, për fuqinë e gruas, për gruan e nënshtruar por edhe gruan e suksesshme, për gruan e përulur por asnjëherë të parëndësishme. Për një grua në jetën e gjithsecilit e gjithsecilës.

Zana Hoxha, drejtoreshë e ArtPolis dhe moderatore e natës, disa herë i rikujtoi audiencës rëndësinë e natës së poezisë në prag të 8 marsit, e cila organizohet tanimë tradicionalisht. Mbi 150 të pranishëm dëgjuan poezitë dhe u emocionuan edhe me muzikën nga ‘Dont listen to your neighbours’.

Meli Qena e nisi dhe e përfundoi mbrëmjen. Me leje nga vetë Ali Podrimja, Meli e solli poezinë ‘Unë, bija yte Kosovë’ – në versionin origjinal ‘Unë, biri yt Kosovë’, ndërsa e vazhdoi natën duke sjellë edhe poezi në gjuhën ruse, dhe magjinë e fjalëve të Rumit, shkruan KultPlus.

Secili prej të pranishmëve në skenë solli edhe tri poezi të tjera, nga dashuria për nënën, për fëmiun, për burrin, për gruan, për të vdekurit e për të gjallët. Edis Galushi lexoi edhe në gjuhën rome, ndërsa Izet Sarajlic erdhi përmes tij në gjuhën e tij amë.

Në skenë një poezi e lexoi edhe Ulrika Richardson nga Misioni i Kombeve të Bashkuara në Kosovë, derisa më pas secili prej poetëve, aktorëve e aktivistëve për të drejtat e njeriut solli poezi personale dhe poezi të poetëve të tjerë të njohur në vend dhe botërisht, shkruan KultPlus.

Shpëtim Selmani i ‘këndoi’ poezive e vjershave që nuk janë shkruar kurrë, ndërsa Sibel Halimi gjeneratave që pafajësisht janë me faj. Arbër Selmani solli tri poezi me motiv familjen, dashurinë dhe fenë, ndërsa Ardiana Rexhepi erdhi fuqishëm me sharmin prej aktoreje me poezi për gjuetarin e dashuruar. Qëndresa Kajtazi recitoi një poezi nga Majlinda Bregasi ndërsa në gjuhën angleze, Daniela Markaj solli poezi për fuqinë e gruas dhe zemrës së mirë të saj. /KultPlus.com

Për ditën e dashnisë

Poezi nga Sibel Halimi

Të du

Të du pse je ti
Asnjëherë andrru s`e kam
Me jetu pa të pas ngat
Në mes neve është një oqean
I kthjelltë e i kaltër si na
E kur e gëlltit diellin e fut n`bark

Të du
Se kur qesh unë, i gëzuem je ti
E kur qaj, i trishtuem je
Të du, se kurrë nuk e di deri n`fund kush je
Asnjiherë s`kam dashtë me ditë
Këtë betejë t`humbun e kam pas
Të du
Se kjo fjalë ka kuptim me ty
I ka rezistu çdo hipokrizie ngatë saj

Të du
Se dashnia i pengon njerëzve
Tuten se me dashtë asht me u ndi i vogël
E kurrë s`u tuta mu ni e tillë

Të du
Se ti më ke mësu qysh asht me dashtë
Ma ke mësu nji rrugë t`cilën se kam shiju tu nga sa ç`kam mujtë
E me ecë ditë kurrë s`kam

Të du
Se kur kam ra përtokë, ti mi ke njeh yjet
M`ke thanë qoje kryet e shihe veten qysh po shndrit
Si nur i bukurisë

Të du
Se ma ke thjeshtu jetën
Mi ke tretë dilemat
E m`ke dhanë puthje të panumërta

Të du
Se njerëzia pak e përdorin këtë fjalë, prandaj besojnë në religjion
Të du
Sepse me dashtë nuk asht veç një akt
Asht esencë…

Njeriu ahistorik

Poezi nga Sibel Halimi

E tashmja e pamëshirshme
në selektim imazhesh
Portretet e lëna në sirtarët
mbuluar me pluhurin e harresës
kanë të drejtën e tyre për të mbijetuar

Asnjë shtëpi
nuk kishte mbetur pa banorë
e ato të braktisurat
shndërruar në pronë shteti janë

Jeta ikën me katër këmbë
Ne symbyllurazi
I kacafytemi të papriturës
Plotë armiqësi
Sikundër tjetrin
që njohur nuk e kemi

Dashuria sot
Nesër fosfor nate
ndezur çdo skutë ndërgjegje
Njeriu është ahistorik
pingul besnikë i mbetet vetëm çastit
Por, mashtruar jemi

Flijuar në luftën e heshtjes
si heronjtë do të përkujtohemi
në betejën e brigadës së kohës. / KultPlus.com

Fati i gruas nuk është anonim

Poezi nga Sibel Halimi

Ne jemi vazhdimësia e braktisjes
Strehuar në njërën prej çative
Këndet fshehin shikimet
Divanet pagjumësitë e dashurive të pa jetume
Nën shkallë
Botën marrim në gji
E të nesërmen
ecim tutje mbi kalldrëmet e historisë
Me qafën mbuluar
në shall
valëvitur si vet liria
Presim lindjen e njërës
Pasnesër varrosim bardhësinë
E mbase e harrojmë veten
Në fjalën e pathënë
Fati i gruas nuk është anonim

‘Kosova ka nevojë për liderë që e braktisin kullën’

Sibel Halimi

Kosova është vend i ditëve të jashtëzakonshme, mbase edhe kështu po mbijetojmë, kushedi! Të gjithë të ekzaltuar i dalim në ballë situatave a ngjarjeve dhe më pas i tejkalojmë duke mos e kthyer kokën më.

Kosova ka nevojë për liderë që e duan vendin e tyre jo vetëm deklarativisht, por që mendojnë për qeverisjen e mirë, luftojnë korrupsionin e nepotizmin. Mendojnë për të rinjtë, gratë e burrat, fati i të cilëve nuk manipulohet e instrumentalizohet vetëm në kohë fushatash, e sigurisht ky do të ishte patriotizmi i vërtetë i tyre.

Kosova ka nevojë për liderë që e braktisin kullën, mentalitetin farefisnor e frikësimin e çdoditshëm të qytetarëve të saj me idenë e armikut të jashtëm, duke na kujtuar çdo ditë përkatësinë e jo qytetarinë.

Kosovës i duhen liderë që udhëheqin vendin e i gëzohen qeshjes së vajzave e grave kudo që janë ato!

T`i kthehesh rrotës së historisë

Poezi nga Sibel Halimi


Këndellës është përcaktimi
Për ta harruar historinë
Ankthin e përjetuar të tjetrit
Për murin ndërtuar rreth e qark

Histori do të thotë 
Të shtrihesh lehtas në kuvertën e anijes 
Që ndjekë fatin e marinarit të humbur
Në pafundësinë e kaltërsisë

Histori do të thotë 
Ta kundrosh botën nga një vrimë çelësi

Histori është
Kur të ngjethet mishtë 
Mornicat bëhen mitologji
e vetë shndërrohesh në guri

Histori do të thotë 
Të mos ekzistosh për veten
Tjetrin ta njohësh para se t’ia shohësh sytë
Para se t`ia ndiesh gishtërinjtë
Të shtrembëruar nga e kaluara
Histori do të thotë
Kur varë veten në një germë të pluhurosur

Histori do të thotë 
Kurrgjë tjetër
pos peng i zbulimit të rrotës…/KultPlus.com

Me e dashtë lirinë e Nanës

Sibel Halimi

Tutna me shkru veç për gratë
se s`du asnjiherë me ju hi n`hak
Kurrë njoftë lirinë s`ia kemi
Veç kemi dërdëllitë
e kemi ba nanën
plagë të përvujtun
e kemi shtri për toke
e kemi naltësu në vargje
ia kemi rritë dashninë,
madhështinë
prej rolit s`kemi mujtë me nxjerrë
Kauzën ja kemi kriju, por zanin kurrë digju
Se kjo shoqni ka zanë n`thu
Nanën kauzë politike tue ba
Liria e saj nuk asht dogma e jote – as e jemja
Është veç ajo, liria e saj/KultPlus.com

Definim


Poezi nga Sibel Halimi.

Tash jemi këtu
Pritja iu është ngjit vrapit të së pamundurës
Drita në fundin e tunelit ishte iluzioni i shpëtimit
shpërblim i ecjes se vetmuar
Braktisja kurrë nuk ka qenë fundi
mundësi për të dëgjuar veten e harruar

Tash jemi këtu Të sfilitur drejt një puhie
Pse duhet patur rëndësi
definimi i lëvizjes së largesës
A nuk është merita e së vërtetës?
a nuk është shpëtimi nga zjarri
e nga vërshimet e vrullshme të buzëqeshjes së
detyruar?

Tash jemi këtu
Pullaz kemi qiellin
Të tonën tapi… /KultPlus.com

Sibel Halimi: Shqiponja, mbrapa së cilës fshehim veten, turpin tonë

Takimi i dy Qeverive, asaj të Kosovës dhe Shqipërisë ka qenë top lajm në të gjitha mediet e Kosovës, atyre të Shqipërisë, por edhe të rajonit, shkruan KultPlus.

Mirëpo, jo vetëm mediet kanë pasë në fokus këtë takim të dy Qeverive të mbajtuar në Pejë, të kryesuara nga kryeministrat: Ramush Haradinaj e Edi Rama, të cilët, bashkë me ministrat kanë realizuar edhe fotografi me shqiponjë.

Ky takim është vën në pah edhe nga shumë qytetarë, të cilët nëpërmjet rrjeteve sociale kanë shprehë, admirim, ironi, humor…

Sociologia Sibel Halimi, duke aluduar mbi këtë takim, ka shkruar vetëm një status.
“Shqiponja, mbrapa së cilës fshehim veten, turpin tonë!”, ka shkruar Halimi./KultPlus.com

Sibel Halimi: Rrëfimi i Vasfije Krasniqit duhet të jetë alarm për autoritetet politike

Rrëfimi i Vasfije Krasniqit duhet drejtuar edhe institucioneve të Kosovës, duhet të jetë alarm për autoritetet politike, të cilat e kanë shpërfillë problemin e grave të mbijetuara nga dhuna seksuale gjatë luftës.

Fillimisht, realiteti kosovar mbylli çështjen e të mbijetuarave gjatë luftës në sirtarët e politikës. Pastaj, mbi këtë çështje, shteti nuk ndërtoi asnjë premisë diskutimi. Çfarëdo tentative që erdhi jashtë politikës përfundoi si zë i mekur karshi gjuhës dominuese të kësaj kulture politike.

Reagimet të përcjella me gabime nga më të ndryshme nga sfera politike, përqendruan vëmendjen e grave të mbijetuara nga dhuna seksuale, të cilat iu nënshtruan një dhunimi për së dyti, por kësaj here të karakterit verbal dhe mostrajtimit të plagëve të tyre. Situatë kjo, e cila stigmatizoi gratë jo vetëm në sferën publike, por ndikoi negativisht edhe tek vet gratë dhe familjet e tyre.

Rrëfimet si ky është dashtë që moti të dëgjohen, por konsensusi shoqëror bëri që ato të mbyllen për 20 vite rresht. Tash, vargut të rrëfimeve duhet t`i bashkëngjiten të tjera rrëfime për t`i dhënë fund atyre me një epilog. Qoftë në bisedimet politike me Serbinë, qoftë në rregullimin e statusit të tyre./ KultPlus.com

“Për një kohë të gjatë, në shoqërinë shqiptare vajzat dhe gratë do t`i bartin pasojat e këtij mentaliteti”

Nga Sibel Halimi

Derisa në vendet e zhvilluara edhe një shikim i cili mund të jetë ngacmues dënohet, në Shqipëri dhe në Kosovë dhuna është multidimensionale, e pranuar dhe legjitimuar nga të gjitha mekanizmat shoqëror. Trajtimi që ia bëjnë mediat kohëve të fundit vajzës nga Shqipëria, tregon qartazi për një shoqëri e cila vazhdon të funksionoj sipas diktatit primitiv dhe patriarkal dhe i cili shumë pak duket të këtë dallim në mes të gjithë këtyre mekanizmave shoqëror dhe dhunuesit faktik. Mjafton një situatë të shpërfaq dhe të na kujtoj saktë se kush jemi dhe që ndryshimi vështirë të ndodhë edhe për një kohë. Kjo për faktin se misogjenizimi është duke u promovuar në çdo dimension të shoqërive tona.

Si mund të çuditemi, kur ka zhanre muzikore ku vajzat dhe gratë janë personazhet kryesore të inferioritetit, ku ato paraqiten që me dashurinë më të madhe pranojnë me qenë viktima, madje ndihen krenare për këtë rol. Andaj, jo rastësisht, Michel Foucaul shkruan se arkeologjia e dijes nuk është asgjë tjetër deri në mënyrën në të cilën i qasemi gjërave të caktuara.

Rrjedhimisht, fatkeqësia më e madhe është se një armatë e tërë teknikësh sot e zënë vendin e të vërtetave të tyre të cilat në një mënyrë a tjetër, të gjithë i shërbejnë një pushteti dhe çdo veprim a sjellje ose është disiplinim e kontroll ose dhunë.

Prandaj, me të drejtë Foucault shkruan se “Shtypja nuk është gjë tjetër veçse vënia në veprim e një raporti force të përhershme në gjirin e pseudo paqes civile, e cila është tërësisht e depërtuar nga lufta e pareshtur” prandaj, për një kohë të gjatë, në shoqërinë shqiptare, vajzat dhe gratë do t`i bartin pasojat e këtij mentalitetit të një politike militariste, e cila nuk po arrin asnjëherë të zhvilloj dhe të krijoj një shoqëri ku e drejta dhe mirëqenia janë një domosdoshmëri e jo luks!. /KultPlus.com

Për dyert që mbyllen

Poezi nga Sibel Halimi.

(Këshillë për timen bijë)

Në vetmi mësohu ta dëgjosh veten
Të gjërmosh në skutat e errëta e t’i rrish ball
Mësohu të ecësh vet
Edhe ashtu ishe gjithmonë
Por, heret a vonë do ta kuptosh
Mos e ndjek askend
Nëse së paku njëherë nuk e kthen kokën
E të sheh në sy
Për të kuptu nëse je në këmbë apo në gjunjë
Nëse je rrëzua njëherë
Ngrihu ngadalë
Është imazhi im e fjala “kici i mamit” që do të ndjek gjithmonë nga pas
Mësohu ta duash qetësinë tënde
Edhe atëherë kur nuk i beson
Nga kjo qetësi
Do të dalësh ti
Ecja nuk nënkupton gjithmonë lëvizje
Mësohu ta mbash kokën lart
të ndjekësh një yll edhe kur retë e mbulojnë
ajo do të ekzistoj për ty
Mësohu të duash
Të përqafosh
Të falësh buzëqeshje
Kur jeta të rrëzon e të përplas për toke
Vetja, të shpëton! /KultPlus.com

Me e tut tutën

Sibel Halimi

(Hera, variant)

Mos u tut nga hijet kudo
Ato janë aktore n`teatrin e territ
Me i prekë s`mundesh, sall prapa të vijnë
Mos u tut, se trishtimi ma i madh ditën a`
Hera, mos u tut as prej insekteve që banue me neve kanë
Janë picirruke, të pickojnë sall për ta kujtu
Ndjesinë e t`voglit, që sherr të madhit s`mun i ban
Mos u tut, as kur njerëzit britma lëshojnë
Ata janë të trishtuem nga vetja
E frika jote i ban me mendue se bota e tyne asht
Madje, Hera, tutë fare mos ki
As kur n`agun e mëngjesit
Psalme kushtu zotit dëgjon
Kot marrin mundin për t` lidhë me ta`
Sepse ti veç nji gjaje që shihet i beson
Tuta mjet kontrolli e njerëzia gogolë
Hera ime, mos u tut as atëherë kur na s`jemi aty
Shiko vërdallë, ndiej, merr frymë…
N`bebëzat tua jena
Mos u tut nga zhurma e hapave të tu
Krejt njisoj asht
Njerëzit janë gjeodetë
I masin rrugët sa t`gjata e ku t`qojnë
Ti marsho sigurt
Kryenaltë!
Mos u tut as nga mësueset
Dhe detyrat që t`i japin ato
Bani si të duesh, siç ma së miri i kupton
Se obligimet shpesh bajate janë
Por të tilla që duhet me i ba
Thithe gishtin si biberon, rrëshqitë me gishta flokëve t`arta
Mendo qetë për gjanat që t`pëlqejnë
Vafshin n`djall
Krejt ata që duan tjetrit
T`i bahen busullë
Mos u tut nga frika
Se ethet n`bark hi
i kanë
Babaroga s`asht
Veç njerëzit janë…

Kënga fituese “Toy” në kohë dhe në vend të duhur

SIBEL HALIMI

Në kohën e sotme, vajzat rriten me idenë që qenia e tyre reduktohet në trup. “Trupi ideal” i shpërfaqur në kukulla dhe i promovuar nga media ka arritur të krijoj mitin e së bukurës. Në saje të modelit të tillë, shumë vajza në botë bien në anoreksi dhe sëmundje të ndryshme mendore, sidomos në kohën e adoleshencës, pikërisht për faktin se ky ‘tip ideal’ duhet të ndiqet dhe të realizohet nga shumë vajza, përndryshe ato nuk mund të gëzojnë feminitetin e tyre e rrjedhimisht statusin e privilegjuar.
Duke e analizuar këtë gjendje në të cilën janë shumë vajza në botën moderne, të instrumentalizuar nga sisteme të ndryshme ekonomike, sociale dhe politike, trupi i tyre shfrytëzohet për çështje marketingu, mode për qëllime përfitimi dhe bëjnë thirrje të vazhdueshme për rikthim në rolin e tyre tipik për ato. Prandaj, Naomi Wolf shkruan se “Definimet “e bukur” dhe “seksuale” ndryshojnë vazhdimisht për t’i shërbyer rendit shoqëror dhe lidhja mes tyre është një shpikje e fundit”.

Derisa, Norbert Elias në veprën së tij “The Civilizing Process”, vendos theksin në proceset shoqërore dhe politike që shpalosen nëpërmjet trupit. Duke analizuar gjenezën e formave moderne të rregullimit të pozitave sociale, sjelljeve, qëndrimeve e emocioneve.
Prandaj, kënga “Toy” nga Netta Barzilai, fituese e Evrovizionit 2018 duhet analizuar nga kjo perspektivë. Performanca dhe teksti i këngës është ironizim dhe tallje duke dhënë mesazhin për një lloj tjetër të së bukurës. Mesazh ky i dedikuar publikut që vajzat nuk janë lodra, madje e paraqitur vet në një figurë jo tipike si figurat e katër prezantueset e kësaj ngjarje. Ndërsa, në anën tjetër, ajo qartë thekson që nuk i interesojnë predikuesit e kohës duke ironizuar edhe me simbolikën e barbit si dhe telefonave smart, të cilat janë edhe metaforat e shoqërisë moderne. Madje, thirrja e saj për t`u shpërngulur nga idea e te qenurit kukull është mesazhi më i fuqishëm i këngës, pavarësisht që komentet nuk arritën ta shohim këtë performancë të saj përtej “pulës” dhe religjionit në këtë rast!

I’m not your toy
You stupid boy
I’ll take you down
I’ll make you watch me
Dancing with my dolls
On the MadaBaka Beat
Not your toy!

I di vendet

Poezi e shkruar nga Sibel Halimi.

I di vendet kur vetes rrahë shpinën ia kam
Kur në gjunjë s`u përkula
I di vendet kur arratisur jam korridoreve
Kur tej më tej, nji dhimbje m`ka trandë
E vendin tjetërkujt ia kam lanë

I di vendet ku jam lemeritë
Kam vrapu si marathonomak
T`gëzohem mujtë s`kam
Por kumtin e lirisë dhanë e kam

I di çastet kur toka m`ka lëvizë nën kambë
E unë e kam rrëkëllye nji gotë
Jam sjellë, tue provue teorinë e Galileut

I di vendet
kur asht dashtë andrrat mi riandrru

E di vendin
kur kam dhanë shpirt tu shpjegu
se me kanë gru asht me u majtë fort për vete
se të jesh gru asht njësoj si me kanë burrë
peng të nji shoqnie te dy

I di vendet kur kam ec
E jam kthy se s`kam mbërri me ndje kurgja

I di vendet ku jam nis
E s`kam ditë mu kthy

Kur meta vet
Hera erdh furishëm
I thash dielli është mbi kryet tand
Unë s`jam emri yt
Vendet e tua s`janë ato
Këqyri pa bëza
Se diellin veç ashtu e sheh!

Në Festivalin e Poezisë në Zvicër edhe Sibel Halimi, Jeton Neziraj dhe Shpëtim Selmani

Një rrugëtim poetik – Kosova prezantohet në festivalin e njohur të poezisë në St Gallen të Zvicrës, shkruan KultPlus. Me shkrimet e tyre në këtë festival do të paraqiten nga Kosova: Sibel Halimi, Jeton Neziraj dhe Shpëtim Selmani, shkruan KultPlus.

“Bern është kudo” është një grup prej dymbëdhjetë autorësh dhe muzikantë zviceranë të cilët i ndërlidhin së bashku tekstin dhe muzikën, duke i sjellë së bashku në skenë. Ndërsa me “Kosova është kudo”, pas shtatë performancave në Kosovë, artistët nga Kosova do të paraqiten edhe në Zvicër.
Mbrëmja do të sjellë së bashku performuesit nga Zvicra: Laurence Boissier, Guy Krneta dhe Gerhard Meister kurse nga Kosova: Sibel Halimi, Jeton Naziraj dhe Shpëtim Selmani.

Në kuadër të prezantimeve Sibel Halimi do të paraqitet me poezinë “Copë” e cila trajton fatin e grave/viktima të dhunës seksuale gjatë luftës. Si dhe me poezitë: Zoti më dashuron mu, Shtëpia qenësia ime dhe Vdekja e bardhë. Festivali nisë më 22
dhe përfundon më 25 mars./KultPlus.com

Sibel Halimi: Kosovës, çikat po ia zbardhin fytyrën, në listën e dekoratave të presidentit Thaçi, pak gra e vajza

Kosovës, çikat po ia zbardhin fytyrën, porse ekziston njëfarë rezistence në vazhdimësi për pranimin e kontributit të tyre. Kjo ndodhi edhe me të dekoruarit në vitin jubilar të pavarësisë së vendit. Si është e mundshme që në listën e gjatë të dekoratave nga presidenti Hashim Thaçi të jenë pak gra e vajza?! Ato kanë kontribuar në të gjitha etapat e shtet ndërtimit, por fatkeqësia është se burrat e kanë krijuar dhe uzurpuar historinë, ndaj në këtë relacion gratë megjithatë e kanë një vend- në margjina!

Në këtë listë, përpos disa emrave të grave të tjera, do të duhej të ishte edhe ai i znj. Shyhrete Berisha, e cila humbi familjen, u përball me padrejtësinë institucionale që ia mohoi të drejtën e pronësisë ndaj një cope historie (kujtimeve).

Përpara se për bashkëpartiakë, familjar e farefis, dekorata duhet për ata që bën diçka për këtë vend jo për ta regjistru analet historike, por për ta përjetuar brezat./KultPlus.com

Promovohet “Shoqëri në Alarm” nga Sibel Halimi, u dedikohet grave dhe vajzave në Kosovë

“Shoqëri në Alarm”, kështu e ka titulluar librin e saj të ri autorja Sibel Halimi, i cili u promovua sonte në kafe-librarinë Dit’ e Nat’, në Prishtinë, shkruan KultPlus.

Gili Hoxhaj

Libri i saj sjellë një reflektim i cili përfshin zhvillime të gjithëmbarshme në shoqërinë kosovare, në gati pothuajse dy dekadat e fundit.

Arbër Selmani, gazetar dhe redaktor në gazetën për kulturë KultPlus, moderoi këtë promovim libri ku edhe tregoi se brenda këtij libri është e përfshirë një punë e gjatë kërkimore e autores dhe përmban disa figura kontradiktore brenda tekstit. Selmani tregoi se në këtë libër përfshihen citate të Kantit, Simone de Beauvoir. Ai po ashtu tregoi se ky libër përmban edhe emra kontradiktor që lidhen me fusha të ndryshme andaj në këtë libër kanë zënë vend edhe emri i Shefqet Krasniqit, Rexhepi Qosjes, Atifete Jahjaga e deri tek Era Istrefi, ndërsa depërton edhe tek Akademia e Shkencave. Që nga kjo përmbajtje tregon se autorja i ka dhënë një trajtim të veçantë çështjeve të ndryshme të shoqërisë kosovare.

Antropologia Nita Luci, sot gjatë promovimit shpalosi disa nga pjesët më interesante të librit, ajo tha se ky libër nxjerrë në pah disa vështrime dhe mendime që mund të jenë të ndryshme varësisht nga konteksti i leximit. Luci tha se e veçanta e këtij libri vjen në faktin se ndonjëherë e bën lexuesin të qesh edhe në momentet më të dhimbshme. Ajo theksoi pjesën e cila flet për historinë, kombin dhe mustaqet, derisa lexoi dhe një pasazh.

“Burrat janë baballarët e kombit, ata që formuan, zhvilluan dhe drejtuan shtetin. Ata para të cilëve shteti përkulët, njerëz me mustaqe, lavdia e të cilëve në histori nganjëherë rri e varur pikërisht në atë grumbull qimesh”, ishte pjesa të cilën e lexoi antropologia Luci, e cila shtoi se kritika dhe intervenimi feminist mbi kombin vazhdon të jetë gjithnjë temë e rëndësishme për diskutim.

Antropologia Nita Luci poashtu tregoi se veçantia e këtij teksti është se primare e ka dashurinë, pavarësisht çështjeve që trajton.

“Ajo çfarë nxjerrë në pah Sibeli është dashuria, ky tekst nuk flet për Millosheviqin, nuk flet për pronën, për universitetin, ai flet të gjitha ato po primare është dashuria dhe a mundet dashuria të jetë një lloj projekti politik që i mobilizon grupet e ndryshme për interesa të përbashkëta” tha tutje Luci sonte.

Po ashtu dhe sociologia Linda Gusia, kishte lexuar këtë libër ende pa ardhur në duart e lexuesve ndërsa tregoi për të pranishmit dhe tha se punën e autores Halimi e sheh si shumë të rëndësishme lokalizimin e dijes dhe veçmas për lidhjen që bën mes akademisë dhe aktivizimit.

“Viteve të fundit jemi duke u përpjekur që ta tejkalojmë atë hendekun e madh mes akademisë dhe aktivizimit dhe lokalizimit të dijes. Mendoj se është e rëndësishme që ta lokalizojmë dijen dhe angazhimin feminist, poashtu të flasësh për subjektin e gruas prej një konteksti shumë të vështirë”, tha sonte Linda Gusia, e cila po ashtu shtoi se sociologen Sibel Halimn e cilëson si një shembull i një intelektualeje që ka guxim të reagoi mbi fenomenet për të cilat janë shumë të rëndësishme për shoqërinë.

Ky libër në të cilin autorja ka vënë edhe një qasje shkencore, nxjerrë në pah reflektimin e autores për zhvillimet që ndodhin në Kosovë, ndërsa ajo nuk mund t’i ndahet as natyrës së saj poetike, ku brenda librit ka vendosur edhe poezinë e saj.

Vet autorja Sibel Halimi, pohoi se këtë libër ua dedikon vajzave dhe grave që shpesh janë përballur në situata jo të mirë për shkak se për fatin e tyre kanë vendosur grupet e tjera, duke u nisur edhe nga sistemi ynë patriarkal.

“Reagimi im i përditshëm vjen si pasojë e ndryshimeve që kanë ndodhur dy dekadat e fundit dhe që shumë grupe i kanë kanalizuar këto ndryshime në bazë të ideologjive të tyre”, u shpreh Halimi. Ajo më pas tregoi se trupi është pjesë qendrore në pothuajse katër kapituj, për shkak se trupi është i pranishëm kudo por që historia e filozofisë, ajo e psikologjisë dhe feministe ka trajtuar vetëm mendjen.

“Vetëm epoka e fundit e feminizmit përpiqet që trupin ta kthej në figurë qendrore për shkak se trupi është bërë vend i shtypjes, i kontrollit dhe disiplinimit”, ka treguar autorja Halimi.

Arsyeja përse autorja këtë libër ua dedikon vajzave dhe grave të Kosovës, është sepse ky libër është alarmi i fundit që ato t’i kthehen vetvetes, jo duke u përfshirë në ndonjë ideologji por duke reflektuar dhe duke u shndërruar në subjekt.

Autorja Halimi krejt në fund pati një mesazh me të cilin godet edhe në fund të librit, se ky libër shliron edhe gratë edhe burrat që të dy palët janë viktima të sistemit patriarkal./ KultPlus.com

“Shoqëri në Alarm” nga Sibel Halimi promovohet sot në Prishtinë

Të enjten më 21 dhjetor me fillim nga ora 17:00, autorja Sibel Halimi, promovon librin “Shoqëri në Alarm”, shkruan KultPlus.

Libri i cili promovohet në kafe-librarinë Dit’ e Nat’, është një reflektim mbi zhvillime të gjithëmbarshme në shoqërinë kosovare, në gati pothuajse dy dekadat e fundit. Është shqetësim dhe kureshtje për të mbajtur qëndrim apo regjistruar ndryshimet shoqërore, sidomos në periudhën e pasluftës, kur ngarendja për ta krijuar shtetin, la anash shumë aspekte të rëndësishme sociale, të cilat në një formë a tjetër po i hakmerren shoqërisë sonë. Pra, një alarm se një kohë tjetër nuk ka dhe se ndodhitë brenda nesh nuk duhet t`i kundrojmë sikurse ndodhin në vende të tjera. Të guxojmë për të ndryshuar, si garanci se liria e individit është mbi të gjitha dhe se ajo nuk mund të negociohet.

Për librin do të flasin: Nita Luci, antropologe dhe Linda Gusia, sociologe, derisa do të moderohet nga Arbër Selmani, gazetar dhe redaktor në gazetën për kulturë KultPlus./ KultPlus.com

Zoti më dashuron mu

Poezi e shkruar nga Sibel Halimi.

Në gjysmëhënë
Rri peng shpirt juaj
Në kryq shpresa varur
Mëkatet spërkaten me temjan

Ëndrra katedrale
Frika në kambanarë
Rrëfimi i nisur i patreguar kurrë
Zë i mekur në ndërgjegje

Ezani veç vdekjen ndërmend ta sjellë
Shpirtin ta trandë
Toka të lëvizë nën këmbë
Ti bëhesh mumje
E, zoti më dashuron mu`!

Dëftim

Poezi e shkruar nga Sibel Halimi.

Në shkallët e fëmijërisë sime
Miliona grimca të ardhmes
S’ka fshesë t’i fshijë

Fidanet e tua, babi- të mijat janë
Imazh i pajetuar i rinisë
Të mbëltuara në alegorinë e Platonit
Të rinuara në broçkullat e Sokratit

Fundi që veshur kam
Ëndrra jote është
E mora vesh babi sot
tek pash detin në fytyrën time qullë
Tek pashë kodrat hije mbi kokë
Imazhi yt mu dëftua në pafundësi

Vrulli që ma jepje çdo natë
Për të sotmen
Pas shumë moteve ndrinë si flakada
Seç m’u kujtove – baba

Kur shtroja batanijen
Kur në filxhanë shumëngjyrësh
gjurmë fati kërkoja
Kur kafenë e zezë katran
E pinim për një ditë të bardhë

Atë fytyrë kurrë më s’e shohë
S’mund, s’arrij
Bredh rrugëve
Dënes si fëmijë
Vrapoj
S’lozë
Përhumbem
Në përjetësi
Babi,
Ma ndiz zjarrin
T’i trembim hijet alegorike
Se vdekja jote është dritë për mu’
A po e ndjenë, sa shumë të du’