Shumica e njerëzve kur mendojnë për Shqipërinë, atyre ndoshta u vjen në mendje filmi nga Liam Neeson “Taken”.
Hollivudi dhe mediat kanë bërë “një punë të mirë” për të pasqyruar këtë vend të Ballkanit Perëndimor si një vatër e kriminalitetit dhe dhunës, por a është kështu me të vërtetë? Përgjigjja është “jo”. Një artikull është botuar nga “Emerging Europe” për Shqipërinë, ku tregon se si është të jetosh në këtë vend të vogël.
Gazetarja Alice Taylor e cila është edhe themeluese e “The Balkanista” citon në artikull:
Ndërsa vendi lufton brenda vendit me krimin e organizuar dhe politikën, për ata që zgjedhin të vizitojnë vendin, ose siç na pëlqen ta quajmë “kufiri i fundit i egër i Evropës”, është një perlë e sigurt, magjepsëse dhe kulturore e pasur që po vdes për t’u eksploruar.”
Toka e shqiponjave ose Shqipëria është shtëpia e pak a shumë tre milionë njerëzve. Në qendër të saj është Tirana e ndërsa qytetet e tjera sillen rrotull saj duke u shtrirë drejt kufijve të Malit të Zi, Kosovës, Maqedonisë dhe Greqisë. Në perëndim shtrihet Deti Adriatik dhe bregu i Italisë, dhe në jug, ishulli grek i Korfuzit ulet vetëm disa kilometra në të gjithë ujin.
Sa i përket terrenit të saj, prej pak javësh ky vend nuk ka vargjet e gjera malore të mbuluara me borë por më tej kanione dhe lumenj, të cilat janë perfekte për rafting, pyje, kodra rrotulluese të tokave bujqësore pjellore dhe sigurisht, milje plazhesh të pandërtuar dhe ujëra kristalore.
Për të përshëndetur skenën e saj të larmishme dhe që me të vërtetë të lë pa frymë, ju mund të shijoni qindra kështjella dhe kalatë, fshatrat mesjetare, gërmadhat romake, parqet natyrore, shtigjet hiking dhe fshatrat malore ku mund të ndaloni kohën dhe të kaloni nga streset e jetës së përditshme. Shqipëria i ka të gjitha në vetëm 29,000 kilometra katrorë.
Kur bëhet fjalë për njerëzit, s’do të mundeni të gjeni më
mikpritës se aty. Ky vend i bazon traditat e mikpritjes në mësimet e kanunit të
lashtë të Lekë Dukgjinit (një grup rregullash dhe ligjesh feudale, disa prej të
cilave mbizotërojnë deri më sot, sipas të cilave vendasit janë të detyruar t’i
trajtojnë të gjithë mysafirët me respekt dhe mirësi të madhe.
Edhe pse anglishtja nuk flitet gjerësisht jashtë zonave turistike ose
turistike, njerëzit do të bëjnë më të mirën për të komunikuar, t’ju blejnë një
kafe ose birrë dhe të siguroheni që jeni duke shijuar me të vërtetë qëndrimin
tuaj në vend, për të cilin janë kaq shumë krenarë.
Nëse jeni me fat që të jeni të ftuar në një shtëpi shqiptare, mund të prisni që të largoheni vetëm pasi të jeni ushqyer mjaftueshëm, duke ju dhënë raki, pija lokale e bërë nga fruta që vendi i prodhon me shumicë.
Qyteti i Tiranës është ndryshe nga asnjë qytet tjetër evropian. Arkitektura e saj është një ngjyrosje e shumë ndërtesave fashistëve italianë, moderne bashkëkohore dhe zhvillimeve komuniste që tani janë pikturuar në një shumëllojshmëri të ngjyrave të gjalla ose të stolisura me murale të bukur pikturuar me dorë. Ju mund të vizitoni bunkerët e vjetër komunistë që janë shndërruar në muze, pini kafe në një nga kafenetë e saj të shumta (Tirana ka numrin më të madh të kafeneve për frymë banori në kontinentin evropian), vizitoni pazaret e saj të shumta ose të merrni një teleferik në malin e Dajtit dhe të shijoni disa ushqime tradicionale duke parë drejt fushës së Tiranës.
Por çdo qytet dhe lokalitet në vend ka sharmin e vet të veçantë. Njerëzit e Shkodrës në veri janë të njohur për të qenë artistë dhe muzikantë dhe kanë një ndjenjë të madhe humori, njerëzit e Beratit janë të njohur për mikpritjen e tyre dhe të jugut janë të njohur për qëndrimin e tyre të ngadaltë ndaj jetës dhe dëshirën e tyre për frappe.
Të gjitha këto zona janë më së shumti vlerë për t’u vizituar Shkodra për liqenin dhe kështjellën e saj, Berati për verën dhe jugu për perlën arkeologjike të Butrintit dhe ishujt e Ksamilit./KultPlus.com