Situata pandemike ka ndryshuar shumë gjëra në jetët tona, disa i ka bërë më të lehta e disa shumë më të vështira, ndër këto gjëra mund të përmendim edhe ekspozitat dhe bisedat e ndryshme që zakonisht janë realizuar mes artistëve dhe publikut, shkruan KultPlus.
Në bisedën e sotme të organizuar online nga Paper Gallery, u shpalos ‘The Ground on Which i Stand’, një bisedë në mes të Gazmend Ejupit dhe Nir Alon, udhëhequr nga Michele Robecchi.
Ekspozita ‘The Ground on Which I Stand’ heton mundësinë e ndarjes së artit dhe jetës dhe se si ato mund të ndihmojnë në formimin e përceptimin dhe vizionin tonë për shoqërinë. Titulli bazohet në një fjalim të dhënë nga dramaturgu i njohur, amerikan August ëilson (1945–2005) ne Konferencën Kombëtare të Komunikimeve Teatrore në Neë York në 1996. Tema kryesore e deklaratës ishte për vështirësitë që ai kishte në ndarjen e shqetësimeve të tij me teatrin nga shqetësimet e tij për jetën e tij si Afrikano-Amerikan në atë periudhë.
Artistët Nir Alon dhe Gazmend Ejupi në këtë bisedë folën për shumë gjëra, por fokusi kyq qëndronte mbi formën teatrale si përfaqësim dhe formë të artit, poashtu edhe mbi historitë personale të këtyre dy artistëve që i vendosë ata në një pozitë ku vazhdmisht janë në pyetje për identitetin e tyre.
Të dy artistët kanë pasur vështirësi me definim e fjalës “shtëpi”.
”Isha shumë kurreshtar për Prishtinën pasiqë kisha dëgjuar shumë storje nga familja, ata e kanë përshkruar atë si një vend me njerëz shumë të mirë, pastaj unë kam parë disa fotografi gjatë luftës në ish-Jugosllavi dhe thashë me vete se kjo nuk është Prishtina për të cilën më kanë folur. Vetëm pasi vizitova Prishtinën e pashë që gjithcka është aty, vetëm duhet të shikosh më shumë.”, u shpreh artisti Alon, nëna e të cilit është nga Kosova.
Ndërkaq për Ejupin, Alon potencoi se kur e takoi atë u ndje sikur po e takonte dikë të familjes.
Nir Alon ka lindur në Izrael, ndërkaq jeton dhe vepron në Gjermani. Në anën tjetër, Gazmend Ejupi ka lindur në Kosovë dhe deri dy vite më parë ka jetuar e punuar në Angli.
Kosova, pikërisht ky vend i vogël, ishte lidhja me këtyre dy artistëve, një territor i vogël por shumë i dashur për të dy artistët. Një vend me shumë art e histori, por të dyja këto të fshehura në skutat e secilit vend.
Ndërkaq, Gazmend Ejupi potencoi se ka një lidhje mjaft të qëndrueshme më Prishtinën edhe pse lidhja që e ka me Prishtinën e vjetër është një lidhje më ndryshe, pasiqë edhe ai ka jetuar me storjet e familjarëve të tij mbi atë se cfarë dikur ishte Prishtina.
Të dy janë përcaktuar nga një dikotomi kulturore dhe gjeografike që, edhe nëse nga njëra anë kjo ka pasuruar jetën e tyre, nga ana tjetër paradoksalisht e vendosi individualietin e tyre në një plan dytësor. Kjo çështje nuk është kufizuar vetëm në jetën e tyre. Ajo u shtri edhe në artin e tyre, ku prejardhja e tyre shumë-kulturore shpesh here u vendos në qendër të vëmendjes dhe duke i grupuar ata në një pozitë të tillë ku pikëpamjet personale shpesh anashkalohen në favor të atyre politike. / KultPlus.com
