Nuk do të llokoçis një këmbë për të kërkuar një armik.
Unë duhet të kem shkuar të jetoj, ose të qëndroj dhe të vdes.
Brishtësi, emir yt është grua!
Unë dëshiroj të ishim të huaj më të mire.
Përralla juaj, zotëri, do ta shëronte shurdhimin.
Nuk do ta kisha futur hajnin në gojën time të ma vidhte trurin.
I bërë për vdekje nga gjuha shpifëse
Më mire budalla i shkathët se një i shkathët budalla.
Pak ujë na pastron ne nga kjo vepër.
Orët e pikëllimit duken të gjata.
Dhe asgjë nuk është, por çfarë nuk është.
Të lindësh është sikur të rrëmbehesh. Dhe pastaj të shitesh në skllavëri.
Nëse mund të shikosh në farën e kohës dhe të thuash cila kokërr do të rritet e cila jo …
Është shumë lehtë për mua t’i mësoj njëzet çka është e drejtë për tu bërë, atëherë bëhu një nga njëzet të pasosh mësimin tim.
Jo sepse e doja Cezarin më pak por e doja Romën më shumë.
Nuk ka asgjë serioze në Vdekshmëri
Të jesh njeri i favorizuar mire është dhuratë e fatit; por të shkruash dhe lexosh vije nga natyra.
Dashuria e të rinjve nuk qëndron me të vërtetë në zemrën e tyre, por në sytë e tyre.
Më mbani mend.
Për tu ngjitur kodrave të rrëpira nevojiten hapa të ngadalshëm në fillim.
Se e vërteta duhet të jetë e heshtur thuajse kisha harruar.
Heshtja shpesh e pafajësisë së pastër bind kur të folurit dështon.
Asgjë nuk është aq e shpeshtë sa dëshira për të qenë i mrekullueshëm.
Tani është dimri i pakënaqësive tona.
Mos gjyko ndërgjegjen e njeriut duke shikuar në fytyrën e tij sepse ai mund të ketë zemër të keqe.
Qeshja e zëshme paralajmëron mendjen e zbrazët.
Sikur që valët shkojnë drejtë gurëve të bregut të detit, ashtu nxitojnë minutat tona drejt fundit të tyre.
Dashuria nuk më bën asnjë pyetje, dhe më jep mbështetje të pa fund.
Kur babai i jep djalit, të dy qeshin; kur djali i jep babait, të dy qajnë.
Është plaga e kohës, kur të çmendurit udhëheqin të verbëtit.
Ndrysho fytyrën tënde dhe unë do të ndryshoj jetën time.
Ku dashuria është e madhe, dyshimet e vogla janë shqetësuese; Ku shqetësimet e vogla rriten, dashuria e madhe rritet këtu.
Sikur që e dua emrin e nderit më shumë se sa kam frikë nga vdekja.
Ena e zbrazët e bën zërin më të lartë.
Shpresa e vërtetë është e shpejtë dhe fluturon me krahë gëlltitës.
Pak më shumë se soj, pak më pak se lloj.
Fjalimi i pandershëm fle në vesh të budallait.
Betohem në shpirtin tim, nuk ka fuqi në gjuhën e njeriut të më ndryshoj mua.
Në të vërtet nuk jam budallai i saj, por korruptuesi i saj i fjalëve.
Dashuria që nuk mund të e kemi është ajo që zgjat më së shumti, dhemb më së thelli, por ndihet më së forti.
William Shakespeare
/ KultPlus.com
