Nëntëmbëdhjetë vjet nga trazirat e marsit

Trazirat e Marsit në vitin 2004, është rasti më i keq i dhunës etnike në Kosovë që nga fundi i konfliktit 1999 shpërtheu në qytetin e ndarë të Mitrovicës, duke lënë qindra të plagosur dhe të paktën 14 njerëz të vdekur.

Më 17 mars 2004, filluan protestat që më vonë do të përmenden si “Trazirat e marsit”. Ato zgjatën dy ditë, e gjatë tyre vranë 19 civilë, nga të cilët 11 shqiptarë dhe 8 serbë, ndërsa u lënduan mbi 900 persona, kryesisht shqiptarë.

Trazirat shpërthyen pas njoftimeve se në lumin Ibër ishin mbytur dy fëmijë shqiptarë si pasojë e dhunës së serbëve, ndërsa shkaku i kësaj tragjedie asnjëherë nuk u sqarua plotësisht.

Disa fëmijë që mbijetuan në orët e vona, po atë natë treguan para kamerave se ishin ndjekur nga serbët dhe se ata ishin duke ikur, kur disa nga bashkëmoshatarët e tyre u mbytën në lumë. Të nesërmen, më 17, mars filluan protestat në shumë qytete të Kosovës, që shumë shpejt përshkallëzuan në dhunë. / KultPlus.com

Trazirat e Marsit, rrëfimi i babait që iu mbyt djali në lumin Ibër (VIDEO)

17 vite më parë vdiqën 3 fëmijë pasi dyshohet se u ndoqën nga serbët, një ditë më vonë u vranë edhe 12 shqiptarë.

Para 17 vjetësh valët e këtij lumi morën jetën e 3 fëmijëve në fshatin Çabër.

Fitim Veseli 13 vjeçar, Florent Veseli 9 vjeçar e Egzon Deliu 12 vjeçar u hodhën në lumin Ibër e më nuk dolën të gjallë.

Por, hedhja e tyre ne lumin e thellë, të ftohtë e të rrëmbyeshëm nuk ishte e rastësishme.

Fitim Veseli i cili ishte shok i viktimave, e që arriti të shpëtojë e kishte përshkruar këtë ngjarje të rëndë për të.

Ai kishte dëshmuar se fëmijët ishin përndjekur nga një grup i të rinjve të komunitetit serb.

Ata dyshohet se me vete kishin pasur një qen të cilin e kishin vërsulur kundrejt fëmijëve.

Nga frika e duke u ndjerë të sulmuar, hedhjen në lum, fëmijët e panë të vetmin opsion.

E 17 vite më vonë Zaim Deliu, që është babai i viktimës Egzon Deliu këtë ditë e kujton si ditën më të hidhur të jetës së tij.

Deliu, mallin për djalin e largon përmes fotografisë së tij që gjithmonë e mban afër.

Por ndryshe ndihej familja Deliu një ditë pasi kishte ndodhur ngjarja.

Meqenëse djali i tij nuk jeton më, familja Deliu, kanë vendosur që emrin e Egzonin ta ripërtijnë tek nipi i tyre.

Vdekja e të rinjve dhe mënyra se si ndodhi ngjarja nuk u pritë mirë nga shqiptarët e Kosovës anembanë.

Tash qytetarët e Mitrovicës po kalojnë qetë e lirshëm urën e Ibrit.

Por, 17 vite më parë nuk ishte kështu.

Demonstratat fillimisht, u nisën si paqësore të cilat u organizuan nga mantelbardhët, profesorët e nxënësit e gjimnazit “Frang Bardhi” në Mitrovicë.

Por, menjëherë filluan provokimet nga serbët e asaj ane.

Trazirat e Marsit filluan me fyerje, sharje e gjuajte me gur në mes të dy etnive.

Por, më pas gjendja eskaloi e filluan të përdoren edhe armët.

Rreth 900 persona mbetën të lënduar.

Qendra Kryesore Mjekësorë Familjare në Mitrovicë, e tëra ishte shndërruar në Emergjencë për personat të cilët vazhdimisht vinin për të kërkuar ndihmë.

E këtë ngjarje më së miri e mban mend doktori, Vllaznim Hoti.

Ai tregon se 12 persona shqiptarë nuk i bënë ballë plagëve dhe ndërruan jetë aty.

E ngjarja është ende e freskët edhe në sytë e kryetarit të KMDNJ-së në Mitrovicë, Halit Barani.

Ai tregon se vetë kishte dalë në protestë, e kjo situatë i ka ngjasuar me luftën.

Në këto demonstrata shumë qytetarë kanë kujtime të hidhura.

Demonstratat mes dy etnive po atë ditë kishin nisur edhe në qytetet tjera të Kosovës.

Ato zgjatën dy ditë ,e në këtë periudhë Kosova përjetoi konflikt të gjerë midis shqiptarëve dhe serbëve të shtrirë në të gjithë territorin e saj.

Ngjarjet ndodhën dhe u zhvilluan me shpejtësi e papritmas, por shenjat mbetën përgjithmonë./gazetaexpress/ KultPlus.com

https://www.youtube.com/watch?v=wZatHto3feY&t=5s

15 vjet nga trazirat e marsit

Më 17 mars 2004, filluan protestat që më vonë do të përmenden si “Trazirat e marsit”. Ato zgjatën dy ditë, e gjatë tyre vranë 19 civilë, nga të cilët 11 shqiptarë dhe 8 serbë, ndërsa u lënduan mbi 900 persona, kryesisht shqiptarë.

Trazirat shpërthyen pas njoftimeve se në lumin Ibër ishin mbytur dy fëmijë shqiptarë si pasojë e dhunës së serbëve, ndërsa shkaku i kësaj tragjedie asnjëherë nuk u sqarua plotësisht.

Disa fëmijë që mbijetuan në orët e vona, po atë natë treguan para kamerave se ishin ndjekur nga serbët dhe se ata ishin duke ikur, kur disa nga bashkëmoshatarët e tyre u mbytën në lumë. Të nesërmen, më 17, mars filluan protestat në shumë qytete të Kosovës, që shumë shpejt përshkallëzuan në dhunë.

Gjatë trazirave u dogjën disa shtëpi dhe kisha serbe. Ngjarje të ngjashme ndodhen me shtëpitë shqiptare në pjesët me shumicë serbe. Serbët u hakmorën edhe me djegien e disa xhamive në Serbi.

Këto trazira zgjuan nga gjumi shumë vendimmarrës. Të gjithë e kuptuan se shumë pak në Kosovë mund të përmirësohet pa zgjidhjen e statusit përfundimtar.

Sekretari gjeneral i Kombeve të Bashkuara, Kofi Annan, i dha detyrën norvegjezit, Kai Eide, për hartimin e një raporti që do të pasqyronte situatën në Kosovë. Eide mori këtë detyrë shumë seriozisht dhe pas shumë vizitave në Kosovë dhe Ballkan, takoi përfaqësues të të gjitha partive, komuniteteve, feve etje. Në tetor 2005 dorëzoi raportin e porositur.

Edhe pse Eide në këtë raport e vë gishtin në shumë gjëra që mund të përmirësohen, rekomandon se koha ka ardhur për fillimin e bisedimeve për statusin përfundimtar të Kosovës.

Disa ditë më vonë të njëjtin rekomandim për Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara e bën edhe Kofi Annan.

Më 17 shkurt 2008, bazuar në këtë propozim, Kosova shpallet shtet i pavarur dhe sovran. Kushtetuta e Kosovës që i jep asaj të gjitha kompetencat e shtetit, hyn në fuqi me 15 qershor 2008. / KultPlus.com