Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani e ka kujtuar Betejën e Çabratit, duke thënë se kjo betejë paraqet stoicizmin e vajzave dhe djemve të Brigadës 137 “Gjakova”, të Zonës Operative të Dukagjinit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të cilët u vunë në mbrojtje të popullatës civile të Gjakovës nga barbaria e regjimit gjenocidal të Serbisë.
“Në këtë betejë ranë heroikisht 26 luftëtarë të UÇK, ndërkaq forcat e regjimit gjenocidal të Serbisë vranë mizorisht rreth 100 banorë dhe rrëmbyen me dhunë mbi 300 të tjerë. Vendosja e drejtësisë është angazhim i yni i vazhdueshëm. Qoftë i përhershëm kujtimi për të gjithë dëshmorët e UÇK-së dhe për të rënët për liri”, ka thënë Osmani.
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, ka përkujtuar 32 civilët që u vranë më 9 prill të vitit 1999 në Rakoc të Kaçanikut, në mesin e të cilëve ishte edhe 105-vjeçari Nebih Livoreka.
“Në betejë me forcat armike të Serbisë që kishin sulmuar popullsinë shqiptare ranë heroikisht 28 dëshmorë të UÇK-së. Sot u mbushën 25 vjet”, ka shkruar ai.
Tutje, ai ka shkruar se atë ditë që Kaçaniku ishte rrethuar nga forca të mëdha të ushtrisë dhe policisë serbe që granatonin në të gjitha anët, në mbrojtje të civilëve dolën ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, duke u përballur me forcat e armatosura serbe.
“Në Betejën e Rakocit dhe Betejën e Lagjes së Re, u zhvilluan luftime të ashpra. Në mbrojtje të popullatës civile ranë 28 dëshmorë. Në mesin e tyre edhe katër gra dëshmore: Emsale Frangu, Jehona Raka, Lumnije Raka dhe Mukadeze Lika-Muhaxheri. Sikurse që doli në ballë të luftimeve në prill 1999, ashtu në maj 1998 Mukadezja ishte në ballë të protestave kundër dhunës serbe në Kaçanik”, ka shkruar Kurti.
Ai ka treguar se sot kanë shkuar në Kaçanik për të nderuar kujtimin e burrave dhe grave që lanë pas trashëgimi të pashembullt të guximit, qëndresës dhe dashurisë për atdheun, duke shtuar se nderojnë 28 dëshmorë dhe 32 viktima civile, martirë të vrarë në Rakoc dhe Lagje të Re.
Komuna e Prishtinës, Ditën e Epopesë së UÇK-së e ka shënuar përmes realizimit të një ekspozite në hollin e Komunës, me piktura të fëmijëve të kryeqytetit, shkruan KultPlus.
Përmes një postimi në facebook, Drejtoresha e Kulturës, Sibel Halimi, ka thënë se ditët si Epopeja e UÇK-së shërbejnë për të kujtuar sakrificën e Jasharëve si dhe përgjegjësinë për të nderuar sakrificën e tyre.
“Shënimin e Epopesë së UÇK-së nuk mund ta paramendonim më bukur sesa duke realizuar ekspozitë në hollin e komunës, me pikturat e fëmijëve të talentuar të kryeqytetit.
Ditët e shënuara si këto shërbejnë për të na kujtuar sakrificën monumentale të Jasharëve, por edhe përgjegjësinë që e kemi për të nderuar këtë sakrificë, duke ndërtuar një Kosovë të mirëqenë për fëmijët tanë”, ka shkruar Halimi në facebook./KultPlus.com
“Marshi i UÇK” -së është një ndër këngët më të njohura dhe më të dashura të cilën e ka sjell me një interpretim rrëqethës artisti i njohur Arif Vladi.
KultPlus ju sjell në mendje këtë këngë të pavdekshme.
Oj Kosovë o djep lirie Çdo kulm shpie nji bajarak UÇK-ëja t’paska hije Për atdhe po derdhet gjak
Po luftojnë djemtë e Kosovës Prej Drenice n’mal t’Gjakovës (x2) Për atdhe lokja m’ka le, për flamurin kuq e zi Jam ushtar në UÇK do ti sjell vendit liri
ref:
Brez pas brezi në k’to votra Jam i lashtë sa vet Evropa (x2) Jo se l’shoj oo asni pllam toke Dy gisht balle mke fale ti loke
Se k’tu jam dem-baba-dem Për Kosovë jap shpirtin tim (x2)
Qofsh i pushkës je shqipëtarë Ta mbrojmë vendin pllambe me pllambe
Se k’tu jam dem baba dem Për Kosovë jap shpirtin tem (x2). / KultPlus.com
Kryetari i Komunës së Drenasit, Fadil Nura, ka bërë të ditur se janë vënë themelet e veprës monumentale në nderim të çastit historik, të daljes publike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Llaushë më 28 nëntor 1997.
Përmes një njoftimi në facebook, kryetari Nura ka shprehur mirënjohje të përjetshme për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës.
“Bashkë me nënkryetarin gjeneral Sami Lushtaku, komandantin Jetullah Geci, deputetë të Parlamentit të Kosovës, ish-luftëtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, familjet e dëshmorëve, invalidët dhe bashkëqytetarët, vumë gurthemelin e ndërtimit të një vepre monumentale të kujtimit të pavdekshëm dhe nderimit të përjetshëm të çastit më historik të daljes publike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Llaushë më 28 nëntor 1997.
Mirënjohje e përjetshme për UÇK-në!”, thuhet në postimin e Kryetarit Nura./KultPlus.com
Sot, kryeministri Albin Kurti ka përkujtuar komandatin Mujë Krasniqi i cili dha jetën duke kapërcyer i armatosur mbi kufirin më të padrejtë mes shqiptarëve më 14 dhjetor të vitit 1998, si dhe 40 dëshmorët e tjerë të UÇK-së, përcjell KultPlus.
“Gjithsej 41 ushtarë të UÇK-së ranë dëshmorë në udhëtimin e tyre të përbashkët prej luftëtarësh për çlirimin e Kosovës nga Serbia okupatore. Ndër ta edhe Mujë Krasniqi – Kapuçi, Komandant i Brigadës 113 në Zonën Operative të Drenicës”, ka shkruar ai.
Më poshtë gjeni postimin e plotë të tij:
Për 24 vjetorin e rënies së Mujë Krasniqit dhe 40 dëshmorëve të tjerë të UÇK-së
Mëngjesin e ftohtë të 14 dhjetorit 1998, një grup ushtarësh të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, teksa po kalonin kufirin mes Shqipërisë dhe ish Jugosllavisë për të hyrë në Kosovë, hasën në një pritë të forcave serbe. Të ngarkuar me armë dhe municione siç ishin, ushtarët e UÇK-së u përballën me trupat serbe duke luftuar te Likenet e Hasit në Gorozhup të Pashtrikut.
Gjithsej 41 ushtarë të UÇK-së ranë dëshmorë në udhëtimin e tyre të përbashkët prej luftëtarësh për çlirimin e Kosovës nga Serbia okupatore. Ndër ta edhe Mujë Krasniqi – Kapuçi, Komandant i Brigadës 113 në Zonën Operative të Drenicës. Atë ditë të hënë, në Pashtrik ranë dëshmorë:
Mujë Halil Krasniqi: (06.06.1967) – Klinë
Ali Halil Krasniqi: (13.05.1975) – Klinë
Bashkim Azem Krasniqi: (25.02.1977) – Klinë
Gani Hasan Zogaj: (19.05.1973) – Klinë
Ilir Hazir Asllani: (27.07.1969) – Skënderaj
Rifat Fazli Mëziu: (28.11.1968) – Skënderaj
Agim Halil Mëziu: (10.04.1974) – Skënderaj
Xhevat Shaban Thaçi: (23.08.1979) – Drenas
Muhamet Aziz Dervishi: (27.11.1967) – Drenas
Sylejman Zeçir Elshani: (11.05.1957) – Drenas
Faton Nazif Xhylani: (06.04.1981) – Drenas
Gani Halit Elshani: (19.05.1973) – Drenas
Luljeta Jahir Shala: (20.11.1977) – Drenas
Agron Mahmut Mehmeti: (07.11.1973) – Drenas
Mentor Ramadan Ibriqi: (09.01.1979) – Drenas
Kadri Haki Demaj: (21.01.1975) – Shtime
Fadil Bajrush Rashiti: (08.01.1975) – Shtime
Afrim Islam Musliu: (21.01.19710) – Shtime
Selim Shaip Selimi: (07.02.1978) – Shtime
Arben Rexhep Hyseni: (12.04.1980) – Shtime
Hafir Imri Bajrami: (15.04.1980) – Shtime
Xheladin Hamdi Xheladini: (02.04.1976) – Shtime
Ramadan Deli Elshani: (20.01.1976) – Shtime
Naser Shefki Kelmendi: (13.07.1976) – Shtime
Isa Xhemshir Olluri: (12.02.1979) – Lipjan
Enver Zymer Olluri: (31.01.1979) – Lipjan
Qamil Hysen Olluri: (15.11.1976) – Lipjan
Beqir Sefë Gashi: (03.01.1966) – Malishevë
Hazir Nezir Kryeziu; (06.09.1956) – Malishevë
Kadri Jahir Gashi: (26.03.1980) – Malishevë
Maliq Hamëz Karaqica: (13.08.1949) – Malishevë
Astrit Gafurr Bytyqi: (17.04.1980) – Ferizaj
Hysni Shaip Kajtazi: (24.04.1979) – Ferizaj
Bekim Qamil Bytyqi: (04.02.1978) – Rahovec
Isaj Muharrem Morina: (13.03.1958) – Rahovec
Mevlan Tefik Hoxha: (09.07.1974) – Prizren
Qenë Avdyl Qenaj: (25.08.1957) – Prizren
Besim Sylejman Qarri: (26.04.19780 – Suharekë
Hysen Kadri Bujupi: (28.10.1969) – Istog
Veli Beqir Ballazhi: (13.09.1978) – Hani i Elezit
Avni Bislim Kutllovci: (21.03.1977) – Vushtrri
I lindur më 1967, në fshatin Çabiq të Klinës, Mujë Krasniqi ishte shumë aktiv në grupet e armatosura që gjatë viteve ’90-të, realizuan dhjetëra aksione guerile kundër policisë serbe dhe pushtetit të Serbisë në Kosovë. Në dukje i shqueshëm edhe nga mjekrra dhe kapela e tij, Muja ishte në ballë që nga fillet e grupeve të para të armatosura, siç qe në ballë edhe në daljen e parë publike të UÇK-së, më 28 nëntor 1997, në fshatin Llaushë.
Sot në përvjetorin e 24-të të rënies së këtyre 41 dëshmorëve të UÇK-së në Pashtrik, Mujë Krasniqin po e kujtojmë me këto 7 fotografi të shkrepura nga gazetari norvegjez Paul Refsdal, i cili e njohu Mujën në spitalet e UÇK-së në Drenicë, ku të dy u kuruan nga plagët. Vetë Refsdsal ishte plagosur në Pashtrik, aty ku pak muaj më pas do të binte Muja. Në këto fotografi historike të publikuara më 2016 nga historiani Durim Abdullahu dhe të bëra mes fshatit Caravik të Klinës dhe fshatit Murgë të Skënderajt, Mujë Krasniqi shihet i plagosur, teksa lëviz me paterica mes ushtarëve të tij, ndër ta edhe Beqir Gashi. Muja dhe Beqa ishin bashkë në këngë dhe në luftë, deri në ditën e 14 dhjetorit 1998, kur ranë dëshmorë për liri, duke u bërë frymëzim për luftë dhe këngë.
Lavdi Mujë Krasniqit, lavdi dëshmorëve të rënë bashkë me të dhe të gjithë dëshmorëve të kombit që dhanë jetën e tyre për çlirimin e Kosovës! / KultPlus.com
Më datë 30 dhjetor në vitin 1991 filloi përballja e familjes Jashari me forcat ushtarake serbe në Prekaz, shkruan KultPlus.com
Ministri i Mbrojtjës, Armend Mehaj, ka kujtuar familjen Jashari në ditën e veteranit, e cila shënohet më 30 dhjetor në Kosovë.
“Sot 30 vjet më parë, Familja Legjendare Jashari, i dëshmuan me zjarr forcave kriminale serbe se ky vend ka Zot. Urime Dita e Veteranit të Luftës së UÇK-së! Sakrifica dhe Lavdia juaj – Shërbimi dhe Detyra jonë!”, shkroi Mehaj në “Facebook”.
Dita e Veteranit në Kosovë shënohet më 30 dhjetor për të përkujtuar dëshmorët dhe veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. /KultPlus.com
Sot u bënë 24 vjet nga dalja e parë në skenë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK).
28 Nëntori nuk shënon vetëm festën e Ditës së Flamurit. Sa herë vjen ky muaj, Kosova kujton daljen e parë në skenë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, më 28 nëntor të vitit 1997, në fshatin Llaushë të Skenderajt.
Ndërkaq, ajo që bëri që UÇK-ja të bëjë publike aktivitetet, ishte vrasja e mësuesit të shkollës së Llaushës, Halit Geci, dy ditë më parë nga forcat serbe.
Rexhep Selimi, Daut Haradinaj dhe Mujë Krasniqi, kanë qenë të parët që kanë dalë për herë të parë publikisht para opinionit publik, në varrimin e tij, si ushtarë të UÇK-së.
Deklarata e UÇK-së për paraqitjen e saj të parë publike u përgatit nga vetë ushtarët e saj. / KultPlus.com
Më 31 janar të vitit 1997 ndodhi njëra nga betejat e para të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës me forcat armike.
Tre strategët, Zahir Pajaziti, Hakif Zejnullahu dhe Edmond Hoxha ishin duke udhëtuar nga Prishtina në drejtim të Vushtrrisë, kur hasën në pritën e vënë nga forcat pushtuese në fshatin Pestovë, ku të tre bien heroikisht në luftë.
Aktivitetet ushtarake, Zahir Pajaziti i filloi gjatë viteve 90-ta. Në rrethanat e krijuara gjatë grevave të përgjithshme në Kosovë të mbajtura më 3 shator të vitit 1990, Zahiri dhe aktivistët tjerë filluan të punojnë për ngritjen e një rrjeti sigurimi në Kosovë. Si rezultat i kësaj pune Zahiri dhe aktivistët e Orllanit krijojnë Shtabin e Njësisë Guerile në Orllan, shkruan KosovaPress.
Në vitin 1991 pasi që në Kosovë fillojnë që punët e ilegales të koordinoheshin me legalen Zahiri shkon në Shqipëri për qëllime ushtarake. Me të kthyer në Kosovë në vitin 1992, grupi i tij zbulohet dhe Zahirit i duhet të kalojë në ilegalitet për disa muaj. Deri në 1992 ai kontribuoi në furnizimin me armatim të shtabeve të krijuara në rrethinën e Orllanit.
Gjatë vitit 1994, Zahiri filloi të angazhohet edhe në pjesë tjera të Kosovës për krijimin e UÇK-së. Kështu, ai është një nga themeluesit e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së dhe anëtar i tij nga fillimi, nga ku fillon të bëhet koordinimi i aktiviteteve politike dhe ushtarake.
Zahiri shquhet në këtë kohë si organizues dhe zbatues i shkëlqyeshëm i sulmeve guerile ndaj forcave serbe në Kosovë, po veçanërisht në rajonin e Llapit.
Më 31 janar 2008, në 11-vjetorin e rënies, presidenti i Kosovës, Fatmir Sejdiu i akordoi Zahir Pajazitit dekoratën më të lartë shtetërore të Kosovës, Urdhrin Hero i Kosovës.
Zahiri ishte drejtuesi i njërës nga degët e mëdha të luftës, që më pas, natyrshëm, është shkrirë në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Duke qenë drejtues i njërës nga degët e mëdha të luftës, ai ishte njëkohësisht edhe njëri nga bashkëkrijuesit e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Edmond Hoxha ishte junikasi që kishte ndër mend të krijonte përmasat e reja të traditës së tij familjare, apo të Kosovës. Duke qenë se në moshën gjashtëvjeçare, kur ishte ende fëmijë, kishte parë prangimin e burgosjen e të vëllait të tij të madh, Xhavitit, duke qenë se nga kjo që kishte parë kishte pasur dhimbje, por nuk kishte pasur thyerje.
Edmondi ishte studenti mes dëshirës për t’u bërë ushtarak dhe njeri i shkencave, i riu që kishte zgjedhur të bënte një jetë ndryshe e megjithatë tepër rinore, ndoshta më shumë se gjithçka ai do të niste një rrugë që njerëzit e tij e kishin hapur, me gjithë dhimbjen që kishte mbartur ajo, me gjithë gjakimin që kishin përjetuar e do të përjetonin.
Hakif Zejnullahu kishte një heshtje të jashtëzakonshme, ashtu siç e kishte edhe punën të jashtëzakonshme. Është një nga rastet më të veçanta të luftës, kur një figurë e rëndësishme si ai të ketë qëndruar, me një natyrshmëri të thellë, në vendin që i ishte caktuar, si zëvendës i Zahir Pajazitit dhe ndihmës i tij, dhe e gjithë kjo të ishte shumë e heshtur.
Hakifi dhe Zahiri ishin jo thjesht nip e dajë, por kishin të përbashkët gjithçka të virtytshme. /KultPlus.com
