Poezi nga Nooteboom: Ungaretti

Cornelis Johannes Jacobus Maria Nooteboom, ose Cees Nooteboom (1933), poet, prozator, dramaturg, kronist udhëtimesh holandez.

UNGARETTI

Nga Cees Nooteboom

Mbahem pnrë kësaj peme të gjymtuar

E gjeta poezinë tënde,

botim dygjuhësh, në Mercat de Sant’Antoni

në Barcelonë, italisht-katalanisht.

Tash jam këtu me tre fjalorë

që ta përkthejë ‘I fiumi’, ‘De rivieren’,

shkruar në Cotici, më 16 gusht 1916,

lufta e harruar që s’e harrove kurrë.

Monumente, bajoneta, fytyra heroike,

gra në zi të gjitha janë bërë patetike,

Somme, Sedan, Isonzo,

gjithçka për atdheun,

dhimbja e zhdukur me të mbijetuarit.

Veç ti ke mbtur.

Nuk lëviz si në filmat e vjetër

me atë trokthin tënd të përunjur, jo,

i avitesh ngadalë lumit

ushtari i ri

dhe shtrihesh në ujë

në një urnë uji,

dhe prehesh.

L’Insonzo scorrendo   Isonzo duke rrjedhur  

mi levigava                më lëmonte  

come un suo sasso      si një gur i tij

Uji i lumit

të rrjedh përreth,

të miklon dhe të mbrun,

të lëmon si një gur zalli.

Mandej ngrihesh

dhe del nga kuadri

duke ecur mbi ujë

dhe galiçesh si beduin

para inkuadrimit të ardhshëm

pranë uniformës tënde të pisët,

dhe e sheh, thua ti vetë, atë që je,

një fibër e butë e universit.

Një njeri cullak vetëm pranë ujit që rrjedh

shpejt, Apollinaire, Owen, Graves, Ungaretti,

poezia nuk flet kurrë për një luftë të vetme

por gjithmonë

për.

Shënim:

Poezia e sjellë këtu është marrë nga cikël poezish nën titullin Ontmoetingen – Takimet, ku gjejmë poezi për poetë, filozofë e personalitete të tjera të paharrueshme. Ndërkohë që brenda vetë poezisë, më saktësisht në përmbyllje të saj, ia bashkëngjet poetit bashkudhëtarët e një argumenti të përjetshëm poetik, aq të dhimbshëm dhe aq përçarës: luftës. Për të thënë edhe me ta, por jo pse ndonjëherë do të na shkonte mendja ta konsideronim të pamjaftueshme vetëm poezinë e Ungarettit, se poezia e luftës, në cilëndo kohë që të shkruhet, për cilëndo luftë të veçantë të harruar a të paharruar që të shkruhet, nga cilido autor që të shkruhet, «nuk flet kurrë për një luftë të vetme/ por gjithmonë/ për» – flet për luftën, pra për Luftën.

/Marrë nga Cees Nooteboom,”Luce ovunque”, Einaudi, 2016 /Përkthimi: Gazeta Express/ KultPlus.com