Meta dekoron me titullin “Mjeshtër i Madh” aktorin dhe regjisorin, Vasjan Lami

Presidenti Ilir Meta nderoi sot me titullin e lartë “Mjeshtër i Madh” aktorin dhe regjisorin, Vasjan Lami.Meta shprehu mirënjohjen për emocionet që Lami ka dhuruar me interpretimet e tij artistike.

“Në vlerësim të kontributeve të shquara në fushën e artit skenik, të shpalosura për dekada me radhë në skenën e Teatrit Kombëtar, nëpërmjet roleve të veçanta e të suksesshme, që kanë mbetur të gdhendur në kujtesën e artdashësve shqiptarë, pata sot kënaqësinë t’i akordoj titullin e lartë “Mjeshtër i Madh”, aktorit dhe regjisorit të shquar, Vasjan Lami”, thekson Meta.

“Mirënjohje për emocionet e veçanta që ka dhuruar me interpretimet e paharruara artistike, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në trevat shqipfolëse”, shprehet Meta.

Lami ka interpretuar një sërë rolesh jo vetëm në teatër, por edhe në kinematografi. Ka mbledhur në arkivin e tij artistik mbi pesëdhjetë role. Ka luajtur në filma dhe pjesë teatrale, përkrah korifejve të kinemasë shqiptare si, Sulejman Pitarkës, Sandër Prosit, Tinka Kurtit, Pjetër Gjokës apo Ndrek Lucës. / KultPlus.com

Monologu i Karantinës

Poezi nga Vasjan Lami

Nuk mund ta besoja,
nese do të me thonin dikur,
se do të binte një epidemi,
që gjithë njerrëzimin do ta mbyllte në shtëpi.
Se do te ish aq e frikshme,
sa dhe emrin do e ndërronte rrugës;
nga Epidemi, në Pandemi…….
Pallate të heshtura…..
Rrugë të braktisura, si mbas kortezheve…..
Cicërima zogjsh të harruar…..
Guguftu që qajnë heshtjen…..
Ndonjë çjerrje makine hallemadhe…..
Dikush që lëviz cepave, kuturu……
Në ballkon, trishtim dhe tym dyhani gjithashtu.
Qentë e rrugëve lodhen se nuk kanë ç’të hanë.
Duket sikur edhe njerrëzit po krijojnë Mutacione….
Një jetĕ e këputur me gërshërë, fare pa pritur.
Vakum…
Vakum ne ëndrra.
Vakum mes njerëzish.
Vakum te e nesërmja.
Globi rrotullohet pa zhurmë.
Një heshtje e kobshme, paralajmëruese.

Njeriu i fortë, çudibërës, i plotfuqishĕm, i vetkënaqur,
i mundur nga një Virus.
Nuk e dija,… nuk e shoh,… se po ta dija, dija unë ç’ti bëja.

Bëja pra !

Sillu tani në kafaz, siç i ke bërë kafshëve dje !
Kafsho hekurat !
Bëj sherr, e lëpiu me të tutë!
Analizo ç’ke bĕrë mirë a keq, deri tani.
E kupton që nuk do të jetosh aq gjatë sa mendoje ?
…..
Të vjen keq tani, që je lodhur dhe je bërë pis për vogëlima ?
Që nuk ke thënë sa herë e ke ndjerë; “Të dua. Me pëlqen” ?
Që fjalën e fundit e thoje të parën, se të pëlqente vetja ?
Që nuk e ke parë edhe tjetrin siç shihje veten ?
Doje veten më shumë se çdo gjë ?….
Rri vetëm atëherë !
Shijoi virtualisht të gjitha bëmat e tua !
Sa je lodhur, i ziu ti !
Shikon tjetrin që ikën fare lehtë, e trembesh për veten.
Sepse nuk besoje që mund të ndodhte edhe kështu!

Dhe ndjehesh komplet i pafuqishëm, për të djeshmen dhe të nesërmen !
Ah ta kisha ditur….thua
….
Çfarë do të bëje ? / KultPlus.com

Aktori Vasjan Lami, “Monolog për Karantinën”: Një heshtje e kobshme, paralajmëruese

Aktori i njohur Vasjan Lami ka krijuar një monolog pas futjes në karantinë si pasojë e koronavirusit.

Duke e konsideruar një heshtje të kobshme dhe paralajmëruese atë që po ndodh, Lami thotë se po ta dinte se do vinte ky virus që i rrezikon jetën do bënte shumë gjëra më mirë në jetën e tij.

KARANTINA

Nuk mund ta besoja,
nese do të me thonin dikur,
se do të binte një epidemi,
që gjithë njerrëzimin do ta mbyllte në shtëpi.
Se do te ish aq e frikshme,
sa dhe emrin do e ndërronte rrugës;
nga Epidemi, në Pandemi…….
Pallate të heshtura…..
Rrugë të braktisura, si mbas kortezheve…..
Cicërima zogjsh të harruar…..
Guguftu që qajnë heshtjen…..
Ndonjë çjerrje makine hallemadhe…..
Dikush që lëviz cepave, kuturu……
Në ballkon, trishtim dhe tym dyhani gjithashtu.
Qentë e rrugëve lodhen se nuk kanë ç’të hanë.
Duket sikur edhe njerrëzit po krijojnë Mutacione….
Një jetĕ e këputur me gërshërë, fare pa pritur.
Vakum…
Vakum ne ëndrra.
Vakum mes njerëzish.
Vakum te e nesërmja.
Globi rrotullohet pa zhurmë.
Një heshtje e kobshme, paralajmëruese.

Njeriu i fortë, çudibërës, i plotfuqishĕm, i vetkënaqur,
i mundur nga një Virus.
Nuk e dija,… nuk e shoh,… se po ta dija, dija unë ç’ti bëja.

Bëja pra !

Sillu tani në kafaz, siç i ke bërë kafshëve dje !
Kafsho hekurat !
Bëj sherr, e lëpiu me të tutë!
Analizo ç’ke bĕrë mirë a keq, deri tani.
E kupton që nuk do të jetosh aq gjatë sa mendoje ?
…..
Të vjen keq tani, që je lodhur dhe je bërë pis për vogëlima ?
Që nuk ke thënë sa herë e ke ndjerë; “Të dua. Me pëlqen” ?
Që fjalën e fundit e thoje të parën, se të pëlqente vetja ?
Që nuk e ke parë edhe tjetrin siç shihje veten ?
Doje veten më shumë se çdo gjë ?….
Rri vetëm atëherë !
Shijoi virtualisht të gjitha bëmat e tua !
Sa je lodhur, i ziu ti !
Shikon tjetrin që ikën fare lehtë, e trembesh për veten.
Sepse nuk besoje që mund të ndodhte edhe kështu!

Dhe ndjehesh komplet i pafuqishëm, për të djeshmen dhe të nesërmen !
Ah ta kisha ditur….thua
….
Çfarë do të bëje? /KultPlus.com