Nga Ali Podrimja
Pak po më jep, jeta ime,
e tepër po lyp nga Unë.
Të të jap s’mundem më
tepër,
se sa të të ngre në këmbë.
S’mundem më tepër se sa
të të jap emër,
se sa të të mësoj të ecësh
kah e vërtetë, kah njerëzit,
se sa kohën time për ta
falur,
durimin e gurit, zjarrin,
kaltrinë.
S’mundem më tepër të të
jap
e ti tepër po lyp nga Unë.
Ne mes të verbërve vetëm
jam,
në mes të hijeve,
perëndive.
Vetëm para vetvetes
e hapësisë e murit,
para dashurisë e urrejtjes
vetëm.
Po ti tepër po lyp nga Unë
e pak po më jep, jeta ime.
0 Hamlet, o Hamlet, po vijnë mjekët me mantele
të bardha,
me mantele të zeza po
vijnë, për të të shëruar,
kokë e pafjetur e botës. / KultPlus.com
