Poezi nga Teodor Keko
Vetvetes
(Teodorit të dashur)
Nga jeta ime shtegtuan zogjtë
dhe njerëzimi e humbi seksin.
Tani unë flas për ç’do të lindë
pa parë turmat që po vdesin.
O miku im, oportunizëm,
ma hëngre kokën, ma bëre gropën!
Kujt t’i ankohem? Kë të mallkoj?
Më mirë po ik’, të plehëroj botën!
1993 / KultPlus.com
