Andrea Zanzotto (1921 – 2011), poet, italianist dhe partizan italian, njëri prej poetëve më të rëndësishëm të gjysmës së dytë të shekullit XX.
OGM?
Çfarë krijese qe vallë ajo shkurre
e paanë me flokë aq të gjelbra me gjëmba
shkurre e fshehur me shekuj
me paudhësi të kapërcyera
deri te themelet më të largëta
të skëterrave dimërore –
përdredhjet e saj të tejzave dhe pjerrësia dhe kudogjindshmëria
me gërshëtim joshjeje dhe ngashënjimi –
çfarë dritësie, çfarë esëllsie
çfarë ilaçesh të tërbuara, zilish
(Frankenstein)
emrin e cilit si përherë këmbëngul ta injoroj
psenë sinë
hallakamp sidoqoftë piciake
tureçkë mbushur me dëshira mbizotërimi
e megjithatë ngopur në narcis-autizmin e saj
vetëm në vetvete paralizuar por
shtënë si një mijë mëntesha në akt
në djegie aq të rregullt të gjelbër?
Në sa lloje djegiesh konvulsionesh
që e shtyjnë gjithë botën përreth
dhe zgavrat skëterrore
drejt një të ardhmeje një përmbysjeje pa kthim?
KHANI I MADH i drurëve-bimëve
bir i Swedenborgut dhe i Mabuse dhe i C.
o kombinim kimerik
i vegjetalitetit dhe seksualietesh
të shtrembëra, a mos je tamam
bija kryelartë* e KHANIT të madh të CATAIT
së cilës duhet t’i kërkojmë dashurinë romake
kushedi kur, në çfarë mënyre?
/Marrë nga Andrea Zanzotto, Tutte le poesie, Mondadori, 2020/Përkthimi: Gazeta Express/ KultPlus.com
