Zbulimet e lashta njerëzore që dominuan gjatë këtij viti

Historia njerëzore nga vijmë dhe si evoluam mori një kapitull të ri në 2021.

Falë gjetjeve të reja fosile dhe analizës së ADN-së së lashtë të ruajtur në dhëmbë, kocka dhe papastërti të shpellave, shkencëtarët kanë zbuluar zbulime befasuese rreth paraardhësve tanë Homo sapien dhe njerëzve të tjerë që kanë ekzistuar më parë  dhe në disa raste, përkrah nesh.

Këtu janë gjashtë nga zbulimet më novator të këtij viti në parahistorinë njerëzore që po i japin formë pemës familjare në mënyra magjepsëse dhe të papritura.

Amerikanët e parë

Gjurmët e bëra në tokë me baltë në buzë të një ligatine, në atë që tani është Neë Mexico, duken sikur mund të ishin bërë dje.

Por, zbulimi se gjurmët u shtypën në tokë midis 21 mijë dhe 23 mijë vjet më parë ka shtyrë në mënyrë dramatike historinë e njerëzve në Amerikë, kontinenti i fundit që u vendos nga njerëzit.

Deri kohët e fundit, mendimi i përhapur ishte se njerëzit erdhën në Amerikën e Veriut nga Azia.

Gjurmët, që mendohet se janë bërë nga fëmijët, janë bërë në një kohë kur shumë shkencëtarë mendojnë se shtresa masive mbyllën kalimin e njerëzve në Amerikën e Veriut, duke treguar se njerëzit ishin atje edhe më herët.

Njeri dragua

Njeriu i dragoit është shtesa më e fundit në pemën familjare njerëzore.

I përshkruar si zbulimi më i rëndësishëm fosil në 50 vjet, i cili ishte fshehur në fund të një pusi në Kinën verilindore për më shumë se 80 vjet, mund të përfaqësojë një lloj njeriu krejtësisht të ri.

Kafka e ruajtur mirë, e gjetur në qytetin kinez të Harbinit, sipas analizave gjeokimike është midis 138 mijë dhe 309 mijë vjet.

Ai kombinon tipare primitive, të tilla si hunda e gjerë dhe vetulla e ulët dhe truri, me ato që janë më të ngjashme me Homo sapiens, duke përfshirë mollëzat e sheshta dhe delikate.

Studiuesit e quajtën hominin e ri Homo longi, i cili rrjedh nga Heilongjiang, ose lumi i Dragoit të Zi, provinca ku u gjet kraniumi.

Papastërtia e shpellës

Për shekuj me radhë, arkeologët kanë kërkuar në shpella për dhëmbë, eshtra dhe mjete me shpresën për të mbledhur së bashku se si kanë jetuar paraardhësit tanë dhe si dukeshin ata.

Tani, teknikat e reja për të kapur ADN-në e ruajtur në sedimentin e shpellës po i lejojnë shkencëtarët të mësojnë për të afërmit tanë të hershëm pa pasur nevojë të gjejnë fosile, por vetëm nga papastërtitë nga shpellat ku ishin ata.

Në vitin 2021, ADN-ja bërthamore e njeriut, e cila përmban informacion më të detajuar se ADN-ja mitokondriale, u grumbullua nga papastërtitë e shpellave për herë të parë, duke zbuluar detaje rreth jetës së Neandertalëve.

Teknika të ngjashme po hedhin dritë mbi kafshët e zhdukura si mamuthët e leshtë. Revista Science e quajti atë një nga zbulimet e tyre të vitit 2021.

Moda më e hershme

Dëshmitë arkeologjike thonë se paraardhësit tanë të Epokës së Gurit mbanin të veshura rroba më të holla.

Leshi, lëkura dhe materialet e tjera organike në përgjithësi nuk ruhen, veçanërisht përtej 100 mijë viteve më parë.

Megjithatë, studiuesit thonë se 62 vegla kockash të përdorura për të përpunuar dhe lëmuar lëkurat e kafshëve të gjetura në një shpellë në Marok mund të jenë disa nga provat më të hershme përfaqësuese të veshjeve në të dhënat arkeologjike.

Mjetet janë midis 90 mijë dhe 120 mijë vjet të vjetra dhe janë përdorur për të punuar lëkurën, veçanërisht për të hequr indin lidhës.

Mjete të ngjashme kockash përdoren ende nga disa punëtorë lëkure sot.

Truri i Neandertalit

Organoidet e trurit të madhësisë së Neandertalit duken shumë ndryshe nga organoidet moderne të trurit të njeriut.

Lënda e trurit nuk ruhet mirë në të dhënat fosile, duke e bërë të pamundur të dihet se si truri i njeriut modern ndryshon nga paraardhësit tanë të zhdukur prej kohësh, Neandertalët.

Nga kafkat e fosilizuara ne e dimë se truri i tyre ishte i madh, pak më i madh se i yni, në fakt, por ata na tregojnë pak për neurologjinë dhe zhvillimin e tyre.

Shkencëtarët nga Universiteti i Kalifornisë San Diego dolën me një mënyrë emocionuese për të filluar t’i përgjigjen kësaj pyetjeje.

Ata kanë krijuar njolla të gjeneve të indit të trurit. / KultPlus.com

Vikingët shkuan në Amerikë rreth një mijë vite më parë, zbuluan atë përpara Kolombit

Sipas një studimi të ri, vikingët përdorën anijet e tyre për të kaluar Oqeanin Atlantik dhe për t’u vendosur në Kanada që në vitin 1021. Studimi shqyrtoi objekte prej druri nga një vendbanim viking në Newfoundland, të cilat japin të dhënat për njerëzit që kaluan Atlantikun dhe arritën në Amerikë.

Studiuesit arritën në një datë përfundimtare falë dy burimeve: drurit të copëtuar dhe një stuhi diellore që ndodhi një mijë vjet më parë. Kur vikingët arritën në L’Anse aux Meadows, ata copëtuan pemë duke përdorur tehe metalike, të cilat nuk ishin prodhuar nga popullsia autoktone që jetonte në atë zonë, asokohe. Shkencëtarët kanë identifikuar përmes unazave të këtyre pemëve, se ato i takojnë vitit 993. Pikërisht një vit më parë, dihet se ka ndodhur një stuhi masive diellore, që lëshoi një rrjedhë rrezesh kozmike.

Konfirmimi i kësaj date tregon që kjo është prania më e hershme e evropianëve në Amerikë, përpara Kristofor Kolombit. “Mendohet se vikingët u nisën drejt perëndimit për të gjetur lëndë të para të reja, më së shumti dru. Ky udhëtim midis kontinenteve për materiale të tilla, është përshkruar si hapi i parë i globalizimit”, shprehet për Cnn, studiuesi Dee.

Numri i saktë i udhëtimeve në Amerikë, ose se sa kohë ata qëndruan atje, është i paqartë, por dëshmitë aktuale tregojnë se ka të ngjarë të ishte një qëndrim jetëshkurtër për vikingët. Përpjekjet e mëparshme për të kuptuar se kur vikingët arritën në Amerikë kanë qenë të rrënjosura në Sagat Islandeze, të cilat tregojnë për takime të mundshme midis vikingëve dhe popullsisë autoktone të Amerikës. Disa nga këto ngjarje u përshkruan si miqësore dhe të tjera të dhunshme. /a2news/ KultPlus.com

Zbulime të reja nga qyteti i fundosur antik në Egjipt

Zhytësit kanë zbuluar mbetje të rralla të një anije ushtarake në qytetin antik të fundosur “Thonis-Heracleion”, dikur porti më i madh i Egjiptit në Mesdhe – dhe një kompleks që ilustron praninë e tregtarëve grekë.

Qyteti, i cili kontrollonte hyrjen në Egjipt në grykën e një dege perëndimore të Nilit, dominoi zonën për shekuj me radhë përpara themelimit të Aleksandrisë, shkruan CNN, përcjell KultPlus.

I shkatërruar dhe i fundosur së bashku me një zonë të gjerë nga disa tërmete, “Thonis-Heracleion” u rizbulua më 2001 në gjirin Abu Qir pranë Aleksandrisë, tani qyteti i dytë më i madh i Egjiptit.

Studimet tregojnë një trup të anijes me fund 25-metra, me lopata dhe velë të madhe, që i ngjason ndërtimeve të lashta egjiptiane. / KultPlus.com

Arkeologët gjejnë qytetin mbi 3 mijë e 400 vjet të vjetër

Ekspertët po e përshkruajnë vendin si “Pompei” i Egjiptit të lashtë, për shkak të gjendjes së ruajtur mirë – pavarësisht se ka qenë i mbuluar për shekuj

Një qytet i madh faraonik, i ndërtuar më shumë se 3400 vjet më parë gjatë ditëve të bollëkut nën sundimin e Amenhotepit III, është zbuluar në Egjipt.

Arkeologët kishin nisur kërkimet për një tempull mortor afër Luxorit në shtator të vitit të kaluar, por pastaj ndeshën formime me tulla balte në çdo drejtim.

Ata e gërmuan qytetin që ende ka thuajse mure të plota dhe dhoma përplot me vegla, stoli, hajmali, qeramikë me ngjyrë, si dhe tulla që mbajnë stampën e Amenhotepit.

Image

Arkeologët kanë zbuluar vegla, stoli dhe hajmali

Është përshkruar edhe si “qyteti i artë i humbur” në Luxor.

Kryesuesi i ekipit, Zahi Hawass, ka thënë: “Rrugët e qytetit janë të rrethuara me shtëpi…disa prej mureve të tyre janë të larta deri në tri metra”.

Hulumtimet po bëhen në bregun perëndimor të Luxorit, afër Luginës së Mbretërve dhe afër kolosit të Memnonit, Medinet Habusë, dhe tempullit mortor të faraonit Ramses II.

“Ky është një zbulim fort i rëndësishëm”, ka thënë drejtori i Fondit të Trashëgimisë së vjetër Egjiptiane dhe Arkeologjisë, Peter Lacovara. “Është një lloj Pompei i Egjiptit të lashtë dhe tregon nevojën kritike për ta ruajtur këtë hapësirë si një park arkeologjik”.

Vendi përmban një numër të madh furrash për gatitjen e qelqit dhe qeramikave, krahas mbetjeve të mijëra statujave.

Betsy Bryan, specialist i kohës së sundimit të faraonit Amenhotep III, ka thënë: “Vetëm lokalizimi i qendrave manifakturuese sjell hollësi mbi atë se çfarë bënë egjiptianët nën një sundimtar të madh e të kamur si Amenhotepi III”. “Kjo do ta na pajisë me njohuri të reja për shumë vjet”.

Sipas referencave historike, qyteti përfshinte tri pallatet e Amenhotepit III dhe qendrën administrative dhe industriale të perandorisë.

Image

Qeramikë dhe tulla janë gjetur në këtë vend bashkë me shenjat e faraonit Amenhotep. /koha/ KultPlus.com

Kumbaro: Zhvillimi industrial ‘zbulon’ arkeologjinë

Shqipëria zbulon sitin më të madh arkeologjik, ku ruhen tri epoka të ndryshme nga 8000 vite para Krishtit deri tek 1000 vite pas Krishtit.

Ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro dhe Michele Elia, Menaxher i TAP në Shqipëri vizituan një nga sitet e gërmimeve arkeologjike në gjurmën e gazsjellësit TAP në Shqipëri, ku janë zbuluar vendbanime të periudhës prehistorike e deri në mesjetën e vonë, si dhe shumë objekte arkeologjike.

Projekti i ndërtimit të gazsjellësit TAP është zhvilluar paralelisht me proceset arkeologjike.

“Dua të theksoj se gazsjellësi TAP është një ndër bashkëpunimet më të mira që ne kemi me zhvillimet industriale dhe që tregon në të njëjtën kohë që nuk janë të papajtueshme trashëgimia kulturore dhe zhvillimi industrial i vendit, mjafton të kemi bashkëpunim dhe të ruajmë standardet”- u shpreh Kumbaro.

Ndër rajonet ku janë zbuluar më tepër site arkeologjike janë Korça, Berati dhe Skrapari. Përmes këtij projekti është krijuar mundësia të zbulohen site arkeologjike dhe vendbanime të rëndësishme për njohjen, hulumtimin dhe ekspozimin e trashëgimisë sonë arkeologjike.

Michele Elia theksoi se “TAP është shumë i vëmendshëm në këtë projekt, nuk sheh vetëm ndërtimin e tubave, që në fakt është tërësisht infrastrukturë, por edhe gjithçka me të cilën përballet në rrugëtimin e saj kthehet në oportunitet për territorin, qoftë nga pikëpamja sociale ambientale, apo kultore. Ne jemi të impenjuar të ruajmë nivelin më të lartë të standardeve, jo vetëm rajonale por edhe ndërkombëtare”.

Nga gërmimi arkeologjik i shpëtimit deri tani janë zbuluar rreth 600 varre, rreth 11 site arkeologjike, të cilët datojnë nga periudha Helenistike, periudha prehistorike (bronzi i vonë), e deri në periudhën Otomane. Këto materiale janë në proces studimi. Me shumë interes arkeologjik në këtë gërmim është zbulimi i një vendbanimi të periudhës neolitike.

“Në të gjitha sitet e hapura që realizohen në bashkëpunim me arkeologët, jo vetëm gërmimet kanë qenë interesante, por ka qenë një treg pune shumë i rëndësishëm për punonjësit e trashëgimisë kulturore. Kemi mbi rreth 100 arkeologë dhe ndihmës arkeologë të punësuar, që tregon se potenciali I zhvillimit industrial sjell dhe potencial te zhvillimit të tregut të trashëgimisë kulturore”, u shpreh Kumbaro.

Realizimi i gërmimeve arkeologjike, zbulimi i siteve të reja arkeologjike po mundësohet vetëm falë projektit TAP, përgjatë zbatimit të të cilit janë zbatuar kriteret dhe standardet më të larta të zbatimit të ligjit në fushën e trashëgimisë kulturore. /KultPlus.com