Përktheu: Uranik Emini (8 shtator 2021)
Gazeta spanjolle “El Pais” ka shkruar një artikull të gjatë për futbollin kosovar, duke vënë në fokus legjendën Fadil Vokrri.
Më poshtë gjeni shkrimin e plotë të El Pais:
Ëndrra e Fadil Vokrrit
Futbolli kosovar u rrit falë figurës së sulmuesit të tyre historik
Në mesin e viteve tetëdhjetë të shekullit të kaluar, sulmuesi Fadil Vokrri (Podujevë; 1960-2018) u nominua si lojtari më i mirë i ish-Jugosllavisë. Vdiq në moshën 57-vjeçare, viktimë e një sulmi në zemër, stadiumi kombëtar i Prishtinës, mban emrin e tij.
Është e pamundur të ndash futbollin në Kosovë nga figura e asaj që quhej Maradona shqiptar i Kosovës. Në pension, si president i Federatës së Futbollit të Kosovës, në vitin 2016 ai arriti ta bëjë Kosovën të njihet nga FIFA dhe UEFA dhe kësisoj tani edhe mund të merrte pjesë në garat ndërkombëtare. “Pas ditës së shpalljes së pavarësisë, ai ka qenë momenti më i rëndësishëm për vendin tonë të ri. Babai im punoi shumë për të. Futbolli ishte jeta e tij dhe ai donte të promovonte vendin përmes lojërave, të bënte një projekt për të rinjtë në mënyrë që ata të shpëtonin familjet e tyre”, thotë djali i tij, Gramoz Vokrri.
Babai i tij është një simbol kombëtar, akoma protagonist i përditshëm i bisedave familjare në të cilat brezat që e panë atë të luante me numrin nëntë të Prishtinës u thonë më të vegjëlve se çdo të diel ai i bëri ata të harrojnë vështirësitë që kanë kaluar, përfshirë urinë. “Për një skuadër si Spanja, me të gjithë yjet e saj, të luash në stadiumin tonë është një ëndërr që i bën të gjithë kosovarët të lumtur,” vazhdon Gramozi.
Si futbollist, ndër bëmat që Vokrri udhëhoqi me Prishtinën është një fitore në Maracanën e vogël në Beograd kundër Yllit të Kuq (Zvezdës). Një arritje në atë kohë për futbollin kosovar. “Mendoj se njerëzit e adhuronin babanë tim sepse në stadium ishte i vetmi vend ku ata mund të ndiheshin shqiptarë. Ishte diçka më shumë se futbolli që e bëri atë të donte njerëzit, “thotë djali i tij. Para dhe gjatë konfliktit me Serbinë, futbolli ishte simbol i rezistencës për popullatën kosovare. Autoritetet serbe po bënin çmos për të parandaluar që kosovarët ta praktikonin atë. Një lojë në rrugë ose në një stadium klandestin ishte një mënyrë për të rebeluar dhe përforcuar ndjenjat kombëtare.
Pranë derës kryesore të hyrjes në stadium ka një statujë që nderon figurën e idhullit kosovar. Ajo u përurua më 23 korrik, data e ditëlindjes së Vokrrit, me nderime shtetërore. Kryeministri, Albin Kurti, në fjalën e tij shpjegoi pozën që zgjodhi skulptori për të përshkruar futbollin e Vokrrit, trungun e përkulur, kokën e lartë dhe topin të ngjitur në këmbën e djathtë. “Ai ishte krenaria e gjithë Kosovës dhe kur gjërat ishin shumë të vështira në aspekte të tjera, Fadili u shpall futbollisti më i mirë në ish-Jugosllavi. Kjo statujë përfaqëson momentin kur Fadil Vokrri merr topin para se të hyjë në zonë duke shikuar këmbët e lojtarëve kundërshtarë që do të driblojnë, dhe ka shumë të ngjarë, sa herë që ai shënonte dhe hynte ose shënonte një gol ose kishte një penallti ”, tha Kurti.
Më e fortë se politika
I rekrutuar nga Partizani i Beogradit, me të cilin fitoi një ligë, Vokrri u mbyll 12 herë nga ish -Jugosllavia. Ai ishte pjesë e Hadzibegicit ekbetik dhe të shquar të tjerë si Srecko Katanec dhe vëllezërit Vujovic të brezit para atij të Prosinecki, Boban dhe Savicevic. “Kur u zgjodh ai tregoi se futbolli është më i fuqishëm se politika ose çështjet etnike,” thotë i biri i tij. Besimi në Kosovë është se Vokrri nuk ishte zgjedhur më nga ish Jugosllavia për të qenë kosovar.
Fama e Vokrrit kaloi kufijtë dhe e çoi fillimisht në Fenerbahçen turke, dhe më pas në Nimes në Francë. “Babai im ishte i impresionuar nga tifozët turq, por edhe se nuk kishte probleme për të luajtur futbollistët e të gjitha kombësive dhe kulturave,” vazhdon Gramoz Vokrri. Juventusi gjithashtu e vuri re atë, por transferimi nuk mund të finalizohej.
“Ëndrra e Fadilit”
I pensionuar në Francë, pas luftës mes Kosovës dhe Serbisë , Vokrri u kthye në Prishtinë. “Ai u kthye për të punuar për të rinjtë, ai është krenar për atë që bëri, por tani ne duhet të krijojmë më shumë idhuj. E ardhmja është shumë e rëndësishme për ne. Unë mendoj se kur rezultatet nuk janë të mira, lojtarët tanë më të rinj preferojnë të luajnë për Zvicrën ose Gjermaninë ”, përfundon djali i një futbollisti i cili sonte do të kishte realizuar ëndrrën e tij të madhe, për të parë Kosovën të konkurronte kundër njërës prej skuadrave të mëdha evropiane.
“Futbolli kosovar u rrit falë figurës së sulmuesit të tij historik, Fadil Vokrri”, shkroi El Pais. /KultPlus.com
