Kompania e teknologjisë Zoom, e cila është bërë sinonim i punës në distancë gjatë pandemisë së koronavirusit, u ka kërkuar punonjësve të saj të kthehen në zyrë.
Në njoftim thuhet se “qasja hibride e strukturuar” është mënyra më efikase e punës dhe se personat që jetojnë deri në 80 kilometra larg duhet të punojnë nga zyra të paktën dy herë në javë, transmeton BBC.
Zoom tha se rregullat e reja do të prezantohen në gusht dhe shtator, me një kornizë kohore që ndryshon nga vendi në vend.
Ky është një ndryshim i madh nga shtatori i vitit 2022, kur sipas Wall Street Journal, vetëm një për qind e punonjësve të Zoom ishin në zyrë rregullisht ndërsa 75 për qind e punonjësve punonin në distancë dhe pjesa tjetër kishin një lloj regjimi hibrid.
Në fund të janarit, Zoom punësoi rreth 8,400 njerëz, më shumë se gjysma e tyre në SHBA, por aktualisht është nën presionin e konkurrentëve si Microsoft dhe është detyruar të bëjë pushime nga puna dhe shkurtime financiare.
Rritja e kompanisë është ngadalësuar dhe aksionet e saj aktualisht kanë vlerë 68 dollarë secila – dukshëm më pak se në tetor 2020, kur ato tregtoheshin me 500 dollarë për aksion.
Kjo është e fundit në një seri përpjekjesh të kompanive të mëdha për të kufizuar mundësinë e punës në distancë, e cila tashmë është bërë nga Amazon dhe Disney./alsatm/KultPlus.com
Kryetari i Prishtinës, Përparim Rama, po vazhdon punën e tij online pasi që rezultoi pozitiv me COVID-19 së fundmi, shkruan KultPlus.
Përmes një postimi në “Facebook”, Rama ka bërë të ditur se ka zhvilluar një takim fantastik në platformën “Zoom” me drejtoreshën e Maniftesës, Hedwig Fijen.
“Është në interesin tonë të përbashkët që të përgatitemi sa më mirë për Bienalen Nomade Evropiane, Manifesta këtë vit, ku për 100 ditë rresht do të organizohen ngjarje kulturore, performanca e punëtori të ndryshme, me qëllim të vetëdijësimit dhe fuqizimit të qytetarëve për të rimarrë hapësirat publike nëpërmjet artit dhe arkitekturës”, ka shkruar Rama mes tjerash.
Manifesta, bienalja nomade evropiane, vjen në Prishtinë, me një program 100 ditor të artit, shfaqjeve, ngjarjeve dhe punëtorive me qëllim fuqizimin e qytetarëve për të rimarrë hapësirën publike. /KultPlus.com
Platforma e video konferencave Zoom ka njoftuar se pērkohēsisht nuk do të ketë kufizim prej 40 minutash në bisedat virtuale gjatë sezonit të festave.
Muajin e kaluar, Zoom njoftoi se do të heq kufizimin kohor nē thirrje për t’u dhënë familjeve mundēsinē që t’i festojnë festat e fundvitit dhe praktikisht më shumë kohë për të qëndruar të lidhur me njēri tjetrin.
“COVID-19 ka ndryshuar mënyrën se si jetojmë, punojmë dhe festojmë në vitin 2020, dhe si gjithçka tjetër këtë vit, sezoni i festave nuk duket i njëjtë. Në shenjë vlerësimi për përdoruesit tanë gjatë një kohe të jashtëzakonshme, ne po heqim kufirin prej 40 minutash në llogaritë falas të Zoom për të gjitha takimet në të gjithë botën për disa raste të ardhshme speciale,” u tha nga platforma e madhe e video thirrjeve në një njoftim pēr media. / KultPlus.com
Situata pandemike ka ndryshuar shumë gjëra në jetët tona, disa i ka bërë më të lehta e disa shumë më të vështira, ndër këto gjëra mund të përmendim edhe ekspozitat dhe bisedat e ndryshme që zakonisht janë realizuar mes artistëve dhe publikut, shkruan KultPlus.
Në bisedën e sotme të organizuar online nga Paper Gallery, u shpalos ‘The Ground on Which i Stand’, një bisedë në mes të Gazmend Ejupit dhe Nir Alon, udhëhequr nga Michele Robecchi.
Ekspozita ‘The Ground on Which I Stand’ heton mundësinë e ndarjes së artit dhe jetës dhe se si ato mund të ndihmojnë në formimin e përceptimin dhe vizionin tonë për shoqërinë. Titulli bazohet në një fjalim të dhënë nga dramaturgu i njohur, amerikan August ëilson (1945–2005) ne Konferencën Kombëtare të Komunikimeve Teatrore në Neë York në 1996. Tema kryesore e deklaratës ishte për vështirësitë që ai kishte në ndarjen e shqetësimeve të tij me teatrin nga shqetësimet e tij për jetën e tij si Afrikano-Amerikan në atë periudhë.
Artistët Nir Alon dhe Gazmend Ejupi në këtë bisedë folën për shumë gjëra, por fokusi kyq qëndronte mbi formën teatrale si përfaqësim dhe formë të artit, poashtu edhe mbi historitë personale të këtyre dy artistëve që i vendosë ata në një pozitë ku vazhdmisht janë në pyetje për identitetin e tyre.
Të dy artistët kanë pasur vështirësi me definim e fjalës “shtëpi”.
”Isha shumë kurreshtar për Prishtinën pasiqë kisha dëgjuar shumë storje nga familja, ata e kanë përshkruar atë si një vend me njerëz shumë të mirë, pastaj unë kam parë disa fotografi gjatë luftës në ish-Jugosllavi dhe thashë me vete se kjo nuk është Prishtina për të cilën më kanë folur. Vetëm pasi vizitova Prishtinën e pashë që gjithcka është aty, vetëm duhet të shikosh më shumë.”, u shpreh artisti Alon, nëna e të cilit është nga Kosova.
Ndërkaq për Ejupin, Alon potencoi se kur e takoi atë u ndje sikur po e takonte dikë të familjes.
Nir Alon ka lindur në Izrael, ndërkaq jeton dhe vepron në Gjermani. Në anën tjetër, Gazmend Ejupi ka lindur në Kosovë dhe deri dy vite më parë ka jetuar e punuar në Angli.
Kosova, pikërisht ky vend i vogël, ishte lidhja me këtyre dy artistëve, një territor i vogël por shumë i dashur për të dy artistët. Një vend me shumë art e histori, por të dyja këto të fshehura në skutat e secilit vend.
Ndërkaq, Gazmend Ejupi potencoi se ka një lidhje mjaft të qëndrueshme më Prishtinën edhe pse lidhja që e ka me Prishtinën e vjetër është një lidhje më ndryshe, pasiqë edhe ai ka jetuar me storjet e familjarëve të tij mbi atë se cfarë dikur ishte Prishtina.
Të dy janë përcaktuar nga një dikotomi kulturore dhe gjeografike që, edhe nëse nga njëra anë kjo ka pasuruar jetën e tyre, nga ana tjetër paradoksalisht e vendosi individualietin e tyre në një plan dytësor. Kjo çështje nuk është kufizuar vetëm në jetën e tyre. Ajo u shtri edhe në artin e tyre, ku prejardhja e tyre shumë-kulturore shpesh here u vendos në qendër të vëmendjes dhe duke i grupuar ata në një pozitë të tillë ku pikëpamjet personale shpesh anashkalohen në favor të atyre politike. / KultPlus.com
