Nuovo Regio Ducal Teatro alla Scala, i njohur thjesht si “Teatri Scala”, i referuar në bisedë si “La Scala”, është shtëpia kryesore e operës në Milano. I konsideruar si një nga teatrot më prestigjioze në botë, ai pret prej 245 vitesh artistë në fushën ndërkombëtare të operës, baletit dhe muzikës klasike.

I hapur në vitin 1778, me kalimin e viteve teatri është bërë një nga simbolet e qytetit të Milanos, në të cilin kanë interpretuar artistët më të rëndësishëm në historinë e kërcimit dhe muzikës klasike. Çdo vit, fillimi i sezonit të performancës në “La Scala” tërheq të gjithë shoqërinë e lartë.

Teatri i “La Scala” përveç se është një ndërtesë e bukur për tu parë nga jashtë ajo përmban shumë sekrete dhe kuriozitete që jo të gjithë i njohin.

Pse quhet “Teatro Alla Scala” – Ndërtesa, e projektuar nga Giuseppe Piermarini dhe e inauguruar në vitin 1778 me operën “L’Europa riconosciuta” të kompozuar për këtë rast nga Antonio Salieri, u ndërtua pas shkatërrimit të Teatrit “Dukal” nga zjarri në 1776. Kisha e rrënuar e “Santa Maria della Scala”, nga të cilit teatri ka marrë emrin e tij, u shkatërrua gjithashtu për t’i hapur rrugë ndërtesës.

Një teatër “i përhumbur”- Rreth teatrit alla Scala qarkullojnë legjenda, sipas të cilave ndërtesa është shtëpia e fantazmës së Maria Malibran, sopranos së famshme të shekullit të 19-të që vdiq e re.

Ardhja e dritës elektrike- Pak njerëz ndoshta e dinë se “Alla Scala” ishte teatri i parë në botë që përdori ndriçimin e prodhuar nga energjia elektrike. Në vitin 1883, me rastin e ‘premierës’ së ‘Gioconda’ të Ponchielli-t, u ndezën 2450 llamba elektrike nga stacioni i energjisë Edison në Santa Radegonda.

Platetë ishin të familjeve- Platetë ishin në pronësi të familjeve individuale, të cilat në njëfarë mënyre kontribuan dhe subvencionuan teatrin. Rrjedhimisht, çdo familje mund ta dekoronte sipas dëshirës. Në fakt, sa më bujarisht ishte stolisur, aq më shumë tregonte shkëlqimin dhe statusin e familjes në fjalë. Vetëm perdja, përballë, duhej të ishte rreptësishtë uniforme.

Alla Scala, një herë e një kohë, njerëzit luanin edhe bixhoz- Në fillim të shekullit të 19-të, lojërat e fatit praktikoheshin “alla Scala” në Milano para dhe pas shfaqjeve. Në fakt, 700 karriget në sallë mund të hiqeshin dhe të kishin vend për një hapësirë ​​të lirë për të luajtur. Thuhet se vetë Alessandro Manzoni humbi një lojë të veçantë letrash në modë mes klasës borgjeze/aristokrate që frekuentonte “La Scala”. / KultPlus.com