Nga Gjon Keka

Gjuha jonë arbërore dhe alfabeti i saj kanë ekzistuar gjithmonë, kjo është vërtetuar dhe po vërtetohet edhe sot se gjuha arbërore si gjuhë e lashtë europiane ka pasur vazhdimësi si në të folme ashtu edhe në të shkruar. 

E vetmja periudhë kur gjuha jonë u sulmua dhe u ndalua për pesë shekuj ishte periudha e errët e pushtimit otoman, pikërisht në këtë periudhë të errët kombi ynë, identiteti ynë europian dhe fati i gjuhës së kombit tonë u tentua të varroset dhe të zhduket përgjithmonë. 

Por, jo, ishin arbërorët e urtë të cilët edhe pse të dëbuar nga vatrat e tyre, aty ku u vendosën e ruajtën gjuhën dhe traditat e lashta arbërore, poashtu ishin etërt dhe kleri krishterë katolik që ruajti dhe avancoi kulturën dhe gjuhën e kombit tonë arbëror europian. Kështu që edhe sot kur po shkruaj unë shkruaj nga shkronjat të cilat i përdorën paraardhësit tanë, pra gjuha jonë është gjuhë e gjallë ashtu si gjuha e gjallë e kombit gjerman. Me këtë kuptojmë se alfabeti i gjuhës arbërore nuk u shpik dje, as në Kongresin e Manastirit, por alfabeti arbëror ka ekzistuar gjithnjë, vetëm se mund të thuhet që në Kongresin e Manastirit u rilind alfabeti i cili u plotësua dhe standardizua sipas kohës dhe rrethanave. Me pakë fjalë rrënjët e gjuhës sonë arbërore dhe alfabetit janë rrënjët që na tregojnë gjenezën tonë si komb me kulturë dhe identitet brenda kontinentit europian. / KultPlus.com