Ekipi i Francesco Galasi, në Universitetin e Cyrihut (UZH), u përqendrua në rastin e Faraonit Sanakht, eshtrat e të cilit u gjetën në vitin 1901 në nekropolin Mastaba K2, pranë Beit Khallaf, Egjipt.

Kërkuesit, në Cyrih, i kanë analizuar kockat që mendohet të jenë të Faraonit Sanakht (rreth 2.650 para Krishtit.). Ky mund të jetë rasti më i vjetër i dokumentuar për gjigantizmin, sipas punës të publikuar në revistën “Lancet – Diabetes & endokrinologji”.

Gjigantët kanë një vend të dukshëm në mitologjinë e popujve të ndryshëm. Ne tani e dimë se gjigantizmi zakonisht rezulton nga sekrecion i tepërt i hormonit Somatotropin, gjatë moshës në rritje, kryesisht për shkak të një tumori të hipofizës.

Ekipi i Francesco Galasi, në Universitetin e Cyrihut (UZH), u përqendrua në rastin e Faraonit Sanakht, eshtrat e të cilit u gjetën në vitin 1901 në nekropolin Mastaba K2, pranë Beit Khallaf, Egjipt. Mbretërimi i tij është i dokumentuar dobët, dhe kishte dyshime në lidhje me atribuimin e eshtrave; ai mund të jetë një zyrtar i lartë.

Në çdo rast, sipas studiuesve, eshtrat e gjatë të duarve dhe këmbëve tregojnë një madhësi mbi mesataren, vlerësuar në 1.87 metra. Faraonët janë ushqyer sigurisht më mirë se populli, por madhësia e tij mbetet e pazakontë, shkruajnë shkencëtarët në Cyrih.

Lartësia mesatare e meshkujve në atë kohë ishte në mes të 1.65 dhe 1.68 metra, njofton albinfo.ch. Prandaj, madhësia e Sanakht-i tejkalon bashkëkohësit e tij me 20 centimetra. Asnjë mumje tjetër mbretërore egjiptiane nuk plotëson kriteret e gjigantizmit.

Sanakht do të jetë rasti më i vjetër regjistruar me këtë patologji. Ai nuk vuante nga ”acromegaly”, thonë studiuesit në përfundim, me që nuk kanë zbuluar ndonjë deformim tipik të kafkës që është tipike e çrregullimit hormonal. Një rast i acromegaly-së 10.000 vjet i vjetër është dokumentuar në rajonin e sotëm New Mexico, në SHBA.