Blogu ndërkombëtar ”The balkanista”, dedikuar mënyrës së jetës, opinioneve, udhëtimeve dhe të jetuarit shik, i ka kushtuar një artikull të veçantë Shkodrës historike dhe kulturore.

Në artikull Shkodra përshkruhet që nga elementët gjeografik e deri tek ato kulturor,historik dhe turistik duke ndarë detaje se pse ja vlen të vizitosh këtë qytet.

I renditur si qyteti i tretë më i madh në vend, gjurmët e tij datojnë që në fund të shek IV ku e kaluara e mbushur me tregime të ilirëve dhe mbretërve shfaq interes të madh për turistët.

Shkodra është një qytet i vendosur në veri-perëndim të Shqipërisë në buzë të liqenit të Shkodrës, shtrihet në kufirin midis Shqipërisë dhe Malit të Zi. Një përzierje e pabesueshme gjeografike e maleve, fshatrave, lumenjve, liqeneve dhe hapësirës urbane, ajo ka çdo pjesë të Shqipërisë të përfshirë brenda në një vend.

Në hyrje të qytetit ndodhet Kalaja e Rozafës e cila ngrihet në qiell me një lartësi prej 130 metra, në të cilën qëndron një flamur i kuq shqiptar që valvitet me erën e verës.
Lumenjtë e Bunës dhe Drinit dhe për gati kanë siguruar pikën e përsosur që Shkodra të mbrojë kështjellën e tyre nga çdo forcë pushtuese potenciale.

Kalaja filloi jetën si një kështjellë ilire para se të merrej nga romakët rreth vitit 167 pes. Sot, fortifikimet e saj të ruajtura janë kryesisht me origjinë veneziane dhe muret këndojnë tregime të sazeve të Shkodrës nga ana e Osmanëve në vitin 1478 dhe sazet e Shkodrës nga malazezët në vitin 1912.

Kalaja është gjithashtu shtëpia e e legjendës së Rozafës

Legjenda, arkeologjia dhe historia e saj dëshmojnë për ekzistencën e saj të hershme. Legjenda është për iniciativën e tre vëllezërve që vendosën ndërtimin e kështjellës. Ata punonin gjithë ditën, por muret binin gjatë natës. Ata u takuan me një njeri të zgjuar të moshuar që i këshilloi ata që të sakrifikonin dikë në mënyrë që muret të qëndronin. Ata vendosën të sakrifikojnë një nga gratë e tyre, të cilët do të sillnin drekë për ta ditën tjetër.

Kështu ata ranë dakord se cilado nga gratë e tyre ishte ajo që do të sillte drekën të nesërmen ishte ai që do të varrosej në muret e kështjellës. Ata gjithashtu premtuan të mos u tregonin grave të tyre për këtë.

Megjithatë, dy vëllezërit më të mëdhenj, ua shpjeguan situatën grave të tyre atë natë, ndërkohë që vëllai më i ndershëm më i vogël nuk tha asgjë. Të nesërmen pasdite në kohën e drekës, vëllezërit pritën me padurim për të parë se cila grua mbante shportën e ushqimit. Ishte Rozafa, gruaja e vëllait më të ri. Ai i shpjegoi asaj se çfarë ishte marrëveshja, se ajo duhej sakrifikuar dhe varrosur në murin e kështjellës në mënyrë që ata të mund të përfundonin ndërtimin e saj dhe ajo nuk kunndërshtoi.

Rozafa, e cila ishte paracaktuar të murosej ishte e brengosur për djalin e saj të vogël, kështu që pranoi të ishte e murosur me kusht që ata të linin gjoksin e saj jashtë në mënyrë që të ushqehej djali i porsalindur, dorën e djathtë për ta përkëdhelur dhe këmbën e saj për të përkundur djepin e tij.Kjo legjendë tregon besën e shqiptarëve dhe sakrifikim e tyre.

Ndërsa zbret nga kështjella në zonat urbane , gjëja e parë që vura re kur hyra në qytet ishte prania e madhe e biçikletave.Kudo që shkon nëpër rrugët e këmbësorëve, nëpër rrugicat e ngushta, dhe përgjatë rrugëve kryesore, ju mund të dëgjoni zhurmën e zileve të biçikletave. Kjo për shkak se banorët vendas e kanë kuptuan se mënyra më e mirë për të lëvizur është me biçikletë.

Blogerja pjesë e blogut ”The balkanista” e cila ka vizituar Shkodrën dhe ka shkruar artikullin thotë se,”absolutisht e dua këtë qytet eko-miqësor, të sigurt dhe të shëndetshëm. Biçikletat janë kudo, të vendosura jashtë dyqaneve të kafeneve, të parkuara jashtë tregjeve dhe madje të mbështetura në shtylla ,ndërsa pronarët e tyre konsumojnë ndonjë ushqim ose kokteje me fruta.

Vetë qyteti është absolutisht i bukur ,një përzierje e vërtetë e arkitekturës, ajo ndryshon midis hoteleve të mëdha imponuese, ndërtesave të kohës komuniste dhe banesave më të vogla e më të vjetra që janë restauruar me dashuri dhe pikturuar me ngjyra të ndritshme.
I gjithë vendi ka një atmosferë të larmishme ,njerëzit që shëtisin nëpër rrugë, muzikë dhe valle shqiptare, lokale të cilat kanë tavolinat jashtë dhe nën ritmet e muzikës banorët shijojnë muzgun.

”Unë u ula në një lokal në tarracë në Shkodër duke shijuar një pije, ndërkohë që dëgjohej hoxha duke bërë thirrjen për namazin gjithashtu dëgjoheshin dhe këmbanat e kishave ,një testament plot vlerë i cili tregon tolerancën fetare dhe shoqërore të Shqipërisë”,shkruan blogeria e ”The balkanista”.

Ekziston një atmosferë shumë e veçantë në Shkodër e relaksuar dhe tepër boheme në të njëjtën kohë. Njerëzit nuk janë të nxituar këtu, ata janë duke ecur në këmbë ose në biçikleta, duke buzëqeshur dhe duke dëgjuar muzikë. Kam një ndjenjë se Shkodra do të jetë një nga qytetet e mia më të preferuara në këtë vend të bukur! /ata