Më 1812 siti arkeologjik u rizbulua nga studiuesi europian, Johann Ludvig Burckhardt, i cili kishte kaluar shumë vite duke studiuar arabisht dhe historinë e Islamit. Gërmimet arkeologjike në zonë kanë treguar se zona u banua për herë të parë më shumë se 9000 vjet më parë.

Emri i sitit quhet “Petra”, që vjen nga fjala greke “Shkëmb”, sepse qyteti ishte gdhendur brenda shkëmbit ranor me trëndafila të kuq. Qyteti i Petra është i përbërë nga qindra varre, shtëpi, një teatër që mund të merrte më shumë se 3000 njerëz. Në brendësi të qytetit ka tempuj dhe altarë ku kafshët flijoheshin për të kënaqur perënditë e zemëruara ose për t’u kërkuar atyre favore. Hyrja në qytet është përmes një shtegu shumë të ngushtë rreth 1 km të gjatë me shkëmbinj të thepisur nga secila anë dhe gjëja e parë që shihni kur hyni është Thesari i gdhendur (Al Khazneh). Shkencëtarët nuk pajtohen me titullin duke theksuar se ‘Thesari’ në fakt është një varr ceremonial. Vetëm 15% e qytetit është zbuluar dhe ende 85% e tij kanë mbetur të paprekur nën tokë.

Qyteti që është ende i mbuluar nga hije të shumta misteri ishte e banuar nga shumë fise të ndryshme gjatë historisë së tij. Bazuar në tregimet tradicionale, fisi i parë i njohur që pushtoi zonën ishin Edomitët, për të cilët dihet shumë pak. Më vonë, rreth vitit 300 pes, një fis arab politeist me emrin Nabateans migruan në zonë. Pas kësaj kohe Petra lulëzoi dhe u bë kryeqyteti i mbretërisë së tyre. Nabateans konsiderohen si ndërtuesit e Petrës, një fis i famshëm që përmendën nga shumë civilizime të ndryshme në antikitet. Dokumente që përmbajnë referenca për ta u gjetën në Greqinë e lashtë, Kinë dhe Perandorinë Romake. Megjithatë edhe për Nabateanët dhe shoqërinë e tyre dihet shumë pak, dhe shumica e asaj që ne dimë vjen nga shkrimet e Strabonit. / KultPlus.com